Ως γνωστΟν, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας άρχισε να αυξάνει με ανεξέλεγκτους ρυθμούς μετά το 1980.
Την περίοδο 1980-2014, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 8,0 δις ευρώ (€) ή 22,8% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν), εκτιμάται ότι εκτοξεύτηκε σε 327,5 δις € ή 181,5% του ΑΕΠ.
Ένα ερώτημα που σχετίζεται άμεσα με το δημόσιο χρέος είναι: Πόσα χρήματα υπό τη μορφή τόκων και χρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, έχει καταβάλει η Ελλάδα σε ξένους και εγχώριους πιστωτές; Αν και η απάντηση στο ερώτημα αυτό φαίνεται εύκολη, όπως θα διαπιστωθεί στη συνέχεια είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, λόγω του ότι το συγκεκριμένο ερώτημα δημιουργεί αλυσιδωτά σοβαρά δευτερογενή ερωτήματα. Οι τόκοι και τα χρεολύσια αποτελούν τις δαπάνες εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους. Οι τόκοι αφορούν την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και τα χρεολύσια την αποπληρωμή του. Άρα, λογικό είναι ο καλοπροαίρετος αναγνώστης, να θεωρήσει ότι το άθροισμα των τόκων και των χρεολυσίων κατά την περίοδο 1980-2014, αντανακλά το σύνολο των χρημάτων που κατέβαλε η χώρα μας στους διαφόρους πιστωτές για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Ωστόσο, υπάρχει ένα θολό σημείο που σχετίζεται με τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, που καθιστά περίπλοκο τον ακριβή υπολογισμό των τοκοχρεολυτικών δαπανών. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως σήμερα, παρατηρείται ότι στον ΓΚΠ (Γενικός Κρατικός Προϋπολογισμός) αναφέρονται δαπάνες τοκοχρεολυσίων, που καλύπτονται με βραχυπρόθεσμο δανεισμό, δηλαδή με έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου χρονικής διάρκειας μικρότερης του έτους, δαπάνες όμως που δεν καταχωρούνται σε κάποιο κωδικό του ΓΚΠ. Πιο συγκεκριμένα, το υπουργείο Οικονομικών εκδίδει σειρές εντόκων γραμματίων 13, 26 και 52 εβδομάδων και με τα κεφάλαια που εισπράττει καταβάλλει τόκους και κυρίως χρεολύσια στους πιστωτές, χωρίς όμως οι συγκεκριμένες τοκοχρεολυτικές δαπάνες να καταγράφονται στις τρέχουσες δαπάνες του ΓΚΠ. Παράλληλα, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους διακρίνει δύο κατηγορίες χρεολυσίων. Τα χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού και τα χρεολύσια βραχυπρόθεσμου δανεισμού. Τα χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού καταχωρούνται στις επίσημες δαπάνες του ΓΚΠ, ενώ τα χρεολύσια βραχυπρόθεσμου δανεισμού χαρακτηρίζονται δαπάνη εκτός προϋπολογισμού.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, δεν είναι εφικτός ο ακριβής υπολογισμός των χρεολυσίων, με συνέπεια ουδείς να γνωρίζει με σαφήνεια τις ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις για την εξυπηρέτηση του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν δύο λογιστικές πρακτικές, που καθιστούν τον υπολογισμό των τοκοχρεολυσίων ακόμα πολυπλοκότερο πρόβλημα. Η μια λογιστική πρακτική σχετίζεται με την περιοδική μετατροπή εντόκων γραμματίων σε ειδικές κατηγορίες κρατικών ομολόγων μακροπρόθεσμης διάρκειας. Ειδικότερα, το υπουργείο Οικονομικών με τη συνδρομή της Τράπεζας της Ελλάδος, μετατρέπει έντοκα γραμμάτια 13 ή 26 εβδομάδων, σε ομόλογα μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας, τα οποία στη συνέχεια αθροίζονται στο δημόσιο χρέος της χώρας. Στο σημείο αυτό εγείρεται το εξής ερώτημα: Ποια είναι η αξία των εντόκων γραμματίων, που είχε αρχικά κατευθυνθεί στη χρηματοδότηση τοκοχρεολυτικών δαπανών, δαπάνες όμως που ουδέποτε καταγράφηκαν στις επίσημες δαπάνες του ΓΚΠ; Η δεύτερη λογιστική πρακτική εστιάζεται στη διαδικασία αποπληρωμής των τόκων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, το 2013 οι δαπάνες τόκων για την εξυπηρέτηση του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ανήλθαν σε 6,2 δις €. Το υπουργείο Οικονομικών εξυπηρέτησε το ποσό των 6,2 € δις έναντι των πιστωτών ως εξής: 3,0 δις € με ομόλογα, 0,6 δις € με έντοκα γραμμάτια και 2,6 δις € με άλλους τρόπους (ρευστό, κ.ά.). Είναι εμφανές ότι ανάλογες πρακτικές θα υιοθετούνται και στο σκέλος των χρεολυσίων, καθιστώντας έτσι δυσχερή τον ακριβή υπολογισμό των τοκοχρεολυσίων στα πλαίσια μιας χρονικής περιόδου.
Στο επόμενο άρθρο θα δείξουμε ότι ο υπολογισμός των τοκοχρεολυτικών δαπανών μπορεί να γίνει προσεγγιστικά. Η ντόπια δικομματική νομενκλατούρα, δηλαδή η ντόπια κλεπτοκρατία, δημιούργησε το τερατούργημα που λέγεται δημόσιο χρέος και κατασπαράζει σήμερα νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Δυστυχώς, εμείς τα κορόιδα πληρώνουμε τα τοκοχρεολύσια των κλεφταράδων. Τουλάχιστον να μην ξέρουμε πόσα μας κόστισαν και εξακολουθούν να μας κοστίζουν, τα λαμόγια της δικομματικής κλεπτοπαρέας; Όπως θα διαπιστωθεί στην επόμενη αρθογραφία μας, με την παράθεση σχετικού στατιστικού πίνακα, η παγκάλιος παρεούλα «όλοι μαζί τα φάγαμε», δηλαδή σημιτοφύλακες, ντοράκιδες, βατοπεδινοί, καρεκλοκένταυροι της εξουσίας, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, κ.ά., από το 1980 έως σήμερα, μας έχουν κοστίσει σε τοκοχρεολύσια τουλάχιστον 1.100 δις ευρώ.
kontranews.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/09/1100.html
0 Σχόλια