Ο Λουκιανός ήταν Σύρος στην καταγωγή. Γεννήθηκε στα Σαμόσατα της Κομμαγηνής. Ήταν ρήτορας και σατιρικός συγγραφέας που έγραφε στην ελληνική γλώσσα. Το 165 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, την “πρωτεύουσα του πνεύματος”, της εποχής εκείνης. Γενικά, ο Λουκιανός απεχθανόταν τους δογματισμούς, την αδιαλλαξία και τις ακραίες φιλοσοφικές διαμάχες, όπως και την επιτηδευμένη γλώσσα και τα σοφίσματα.
Υπάρχει ένα έργο του που ονομάζεται Αληθής Ιστορία. Σε αυτό βρίσκεται ένα παράδοξο παρόμοιο όπως βιβλία του Ιουλίου Βερν. Αν και πρόκειται για σατυρική φαντασία, όπως έχει χαρακτηριστεί, κάνει αρκετές αναφορές σε πράγματα και γεγονότα που μπορούν ή θα μπορούσαν να έχουν μία αντιστοιχία στη σύγχρονη εποχή μας και πραγματικότητα – εφόσον βέβαια κάνουμε πέρα την αδιαλλαξία και τον δογματισμό και μείνουμε ανοιχτόμυαλοι ή ενεργοποιήσουμε τη φαντασία μας. Στην Αληθή Ιστορία του πραγματεύεται ένα ταξίδι στη Σελήνη και ο ίδιος σημειώνει “ομολογώ ότι δεν λέγω τίποτε αληθές”, ωστόσο περιέχει εκπληκτικές περιγραφές που κάποιες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως προφητικές. Ας δούμε τις πιο σημαντικές σε μετάφραση Ιω. Κονδυλάκη και τα σχόλια δικά μου.
“Αφού δ’ επί οκτώ ημέρας και άλλας τόσας νύκτας αεροπορήσαμεν, την ογδόην είδαμεν εις τον αέρα μίαν γην μεγάλην, ως νήσον, σφαιροειδή και λάμπουσαν, ως να ήτο κατάφορος.” Κατά ένα περίεργο τρόπο, 8 ημέρες ήταν και η συνολική διάρκεια της αποστολής του Apollo 11, από τη Γη στη Σελήνη. Για την ακρίβεια: 8 ημέρες, 3 ώρες, 18 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα.
Εκεί, συνάντησαν τον Βασιλιά Ενδυμίων. “Του διηγήθημεν όλην την ιστορίαν μας• τότε δε και αυτός μας διηγήθη τα δικά του, ότι και αυτός ήτο άνθρωπος, ονομαζόμενος Ενδυμίων και ανηρπάσθη από την ιδικήν μας γην ενώ εκοιμάτο, ελθών δε εδώ έγινε βασιλεύς του τόπου.” Εδώ μας δίνει το στοιχείο πως ο Ενδυμίων ήταν γήινος άνθρωπος και πιθανότατα Έλληνας. Αν διαβάσετε μαρτυρίες ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν απαχθεί από εξωγήινους, θα δείτε πως αρκετοί πιστεύουν ότι η απαγωγή έγινε στον ύπνο τους, ή ότι αποκοιμήθηκαν ωσότου μεταφερθούν στο εξωγήινο σκάφος.
“Μας εξήγησεν έπειτα ότι η γη επί της οποίας ήμεθα ήτο η Σελήνη, την οποίαν βλέπομεν από την Γην.” Σύμφωνα με την ιστορία, είναι να διεξαχθεί ένας πόλεμος με τον Φαέθωνα και του Ηλιώτες, από τον Ήλιο. Αν ο Ενδυμίων είναι Έλληνας, τότε είναι ένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Ηλιωτών που διεξάγεται στη Σελήνη και γύρω από αυτήν. Σε κάποια φάση του πολέμου μας περιγράφει: “Υπάρχουν εκεί αράχναι πολλαί και μεγάλαι, πολύ μεγαλείτεραι των Κυκλάδων νήσων εκάστη. Αύται διετάχθησαν να υφάνουν εις τον αέρα ιστόν, όστις να συνδέση την Σελήνην με τον Εωσφόρον (εννοεί τον πλανήτη Αφροδίτη). Άμα δ’ εντός ολίγου κατεσκεύασαν το πλέγμα τούτο και το επέστρωσαν, παρετάχθη επ’ αυτού το πεζικόν.” Η σκέψη μου πάει κατευθείαν σε πράγματα που σήμερα ονομάζουμε, σκουληκότρυπες, αστροπύλες, ή κρυμμένες πύλες στο μαγνητικό πεδίο της Γης όπως τις αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της.
Παρακάτω περιγράφει πως “οι εχθροί δεν έκριναν καλόν να πολιορκήσουν την πόλιν αλλ’ επιστρέψαντες ήρχισαν να κτίζουν τείχος εις τον μεταξύ Ηλίου και Σελήνης αέρα, το οποίον να εμποδίζη το φως του Ηλίου να φθάνη εις την Σελήνην.” Η όλη ιστορία θυμίζει σύγχρονες σκέψεις να κάνουν κάτι παρόμοιο για να αποφευχθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, στη Γη. Ο Μπιλ Γκέιτς χρηματοδοτεί επιστήμονες να «σκοτεινιάσουν» τον Ήλιο και να ψυχθεί η Γη, με εκτιμώμενο κόστος 3 εκατομμύρια δολάρια, μια ιδέα που έχει δεχθεί έντονες επικρίσεις από τη στιγμή που διατυπώθηκε, σύμφωνα με το protothema.gr.
Τελικά μεταξύ των αντιπάλων, “συνωμολογήθη ειρήνη” με τη συνθήκη “επί στήλης εξ ηλέκτρου, η οποία να στηθή εις τον αέρα επί των συνόρων των δύο επικρατειών.” Για κάποιο λόγο – αν και ήλεκτρον είναι το κεχριμπάρι – μου έρχεται στο νου ότι η συνθήκη είναι γραμμένη με ηλεκτρισμό ή με λάμπες νέον που κρέμονται ή αιωρούνται στον αέρα. Αναγνωρίζω ότι αυτή η εκτίμηση, ίσως, να είναι λίγο τραβηγμένη.
Στη συνέχεια μας λέει “κατά την εν τω μεταξύ τούτω διαμονήν μου εις την Σελήνην έμαθα διάφορα αλλόκοτα και παράδοξα, τα οποία θέλω να διηγηθώ.” Ένα από αυτά ήταν πως “όταν δε γηράση ο άνθρωπος δεν αποθνήσκει, αλλά διαλύεται ως καπνός και γίνεται αήρ.” Στην εποχή μας υπάρχουν παρόμοιες αντιλήψεις που λένε πως όταν ο άνθρωπος πεθαίνει δεν μετενσαρκώνεται, ούτε παύει να υπάρχει, αλλά ότι ενώνεται με το Σύμπαν, ή αλλιώς με την Αρχική Πηγή – όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα.
Αναφέρεται ακόμα σε κάποιους όπου “οι οφθαλμοί των δύνανται ν’ αφαιρούνται και να προσαρμόζωνται εκ νέου εις την θέσιν των και οποίος θέλει τους αφαιρεί και μένει τυφλός έως ότου θελήση πάλιν να ίδη, ότε τους θέτει πάλιν εις τας κόγχας των και βλέπει• και πολλοί οι οποίοι χάνουν τους δικούς των δανείζονται ξένους διά να βλέπουν”. Και εδώ, το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στα κιάλια. Ο καθένας μας τα βάζει στα μάτια, τα βγάζει, τα δανείζει.
Ίσως, το εκπληκτικότερο όλων είναι η παρακάτω παράγραφος: “Αλλά και άλλο τι θαυμάσιον είδα εις τα ανάκτορα. Μέγα κάτοπτρον είνε τοποθετημένον επί του στομίου φρέατος, το οποίον δεν είνε πολύ βαθύ. Αν λοιπόν καταιβή κανείς εις το φρέαρ, ακούει όλα τα λεγόμενα εδώ κάτω εις την γην• εάν δε παρατηρήση εις το κάτοπτρον, βλέπει όλας τας πόλεις και όλα τα έθνη, ως να ευρίσκεται μεταξύ αυτών. Εκεί εγώ είδα τους συγγενείς μου και ολόκληρον την πατρίδα μου• εάν δε και εκείνοι μ’ έβλεπαν δεν δύναμαι να είμαι βέβαιος. Εκείνος δε ο οποίος δεν πιστεύει εις τανωτέρω, άν ποτε μεταβή και αυτός εκεί θα μάθη ότι λέγω την αλήθειαν.
Για την περιγραφή αυτή μπορούμε να πούμε πάρα πολλά. Ένα όμως, θα μπορούσε να ταιριάζει σχεδόν απόλυτα. Πέρα από αντιστοιχίες με τηλεόραση, τεχνητούς δορυφόρους κλπ, εκείνο που κατά τη γνώμη μου θα ήταν η πιο κοντινή αντιστοίχιση είναι η τεράστια κυκλική οθόνη που βρίσκεται στην πόλη Vilnius, πρωτεύουσα της Λιθουανίας, στην οποία μπορείτε να δείτε τους δρόμους του Lublin, στην Πολωνία, σε πραγματικό χρόνο και πραγματικό μέγεθος. Το ίδιο συμβαίνει και στην πόλη Lublin. Είναι ένα περίεργο έργο για την επικοινωνία και των δύο πόλεων. Φυσικά, οι άνθρωποι δεν μπορούν από καμία πλευρά να περάσουν στην άλλη. Ο στόχος είναι να συμβάλει στην καλύτερη σύνδεση τόσο των πόλεων όσο και των πολιτών τους. Για τον σκοπό αυτό, δύο ακριβώς πανομοιότυπες πύλες έχουν τοποθετηθεί στις δύο πόλεις και αποτελούν μέρος του ίδιου έργου. Κάπου εδώ, θα μου επιτρέψετε να πω: Πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ο Λουκιανός!
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
https://www.diadrastika.com/
0 Σχόλια