Γράφει ο Φοίβος Καλφόπουλος
Το άστρο του Σείριου μαζί με το πλανήτη της Αφροδίτης και τον Δία αποτελούν τα πιο φωτεινά σώματα στο νυκτερινό θόλο. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Σείριος αποτέλεσε το πιστό σκυλί του κυνηγού Ωρίωνα. Ο μύθος φέρει τον θεό του ήλιου Απόλλωνα να ζηλεύει τον Ωρίωνα, εξ αιτίας της αγάπης του για τη θεά Άρτεμη. Για να εξουδετερώσει τον φημισμένο κυνηγό, ο Απόλλωνας μηχανεύεται αγώνες τοξοβολίας στους οποίους η θεά συμμετέχει και σκοτώνει άθελα της τον Ωρίωνα. Από τότε τον τοποθετεί σε τέτοιο σημείο στον νυχτερινό ουρανό ώστε να διακρίνεται και από τα δύο ημισφαίρια. Στη συνέχεια αποφασίζει να μην τον αφήσει μόνο. Τοποθετεί σχεδόν δίπλα του τον πιστό σκύλο Σείριο...
Το άστρο του Σείριου κατείχε ιδιαίτερο ρόλο στο πολιτισμό των Αιγυπτίων. Θεωρούταν ως το σημαντικότερο άστρο στο νυκτερινό ουρανό και αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε βασική επιρροή στο θρησκευτικό τους σύστημα. Αποκαλούταν ως Σώθις και συσχετιζόταν με την Θεότητα Ίσιδα. Η Ίσιδα αντιπροσωπεύει τη θηλυκή πλευρά στη θεϊκή τριαδικότητα την οποία συμπληρώνουν ο Όσιρις και ο γιος τους Ωρος. Τέτοια ήταν η σημασία που κατείχε για τους Αιγύπτιους ο Σείριος που σχεδόν κάθε θεότητα τους με τον έναν η με τον άλλο τρόπο είχε κάποια σύνδεση με το άστρο.
Οι Αιγύπτιοι συγχρόνισαν το ημερολόγιο τους με την άνοδο του Σείριου στο νυκτερινό ουρανό η οποία πραγματοποιούταν ακριβώς πριν το ετήσιο πλημμύρισμα του Νείλου τις καλοκαιρινές ημέρες . Η περίοδος των ήμερων του σκύλου ( το προσωνύμιο που δόθηκε στον αστερισμό του Σείριου ) ξεκινούσε στις 23 Ιουνίου και τελείωνε στις 23 Αυγούστου και αποτελούσαν για τους Αιγύπτιους και τους υπόλοιπους αρχαίους λαούς τις πιο ζεστές ημέρες του χρόνο
Οι ιστορίες για τον ιχθυόμορφο αμφίβιο θεο Οάννη είναι διαδεδομένες σε όλη τη μεσοποταμία, τόσο στους Βαβυλώνιους , τους Σουμέριους και τους Ακκαδιαίους
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
0 Σχόλια