Μετά τη Γερμανία, την Αγγλία και η Ιταλία στην εργαλειοθήκη του Ερντογάν…
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Στις 14 Αυγούστου 1974 ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ισχυριζόμενος ότι:
«…Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου και επομένως το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, αφού δεν μπορεί να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ μελών του…».
Αυτή η αιτιολόγηση του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν μπορούσε εκείνη την εποχή να αμφισβητηθεί από κανέναν νοήμονα νου. Αφού το ΝΑΤΟ “διευκόλυνε”
την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, από τη στιγμή που εξυπηρετούνταν τα αμερικανικά συμφέροντα.
Ωστόσο, όταν μια χώρα παίρνει μια τόσο ακραία απόφαση, έστω και δικαιολογημένη, οφείλει να την υπερασπιστεί. Οφείλει από την επομένη – για να μην πω από την προηγουμένη – να έχει σχεδιάσει το μέλλον της χώρας έξω από την Βορειοατλαντική Συμμαχία. Από τη στιγμή που θεωρείται δεδομένο, ότι θα υπήρχε τέτοιος σχεδιασμός, όταν είχε παρθεί η απόφαση της αποχώρησης.
Όμως στο μυαλό του Κωνσταντίνου Καραμανλή παρέμενε ισχυρό και κυρίαρχο το δόγμα, πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Γι΄ αυτό από την επομένη της αποχώρησης, δεν σχεδιαζόταν πως μπορεί η Ελλάς να επιβιώσει εκτός ΝΑΤΟ, αλλά πως θα επιστρέψει πίσω σε αυτό.
Έτσι η αποχώρηση της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ αποδείχτηκε με την πάροδο των ετών, πως ήταν μια εγκληματική ενέργεια από τη στιγμή που έγινε για επικοινωνιακούς λόγους και όχι για ουσιαστικούς.
Αφού η Ελλάς με την αποχώρησή της παραχώρησε δικαιώματα στην ευρύτερη περιοχή μας στην γείτονα και μέλος του ΝΑΤΟ, Τουρκία. Στρατηγικά δικαιώματα, που ουδέποτε επανακτήσαμε με την επιστροφή μας στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980 (επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη).
Μια επιστροφή που υπαγορεύτηκε από δυτικές κυβερνήσεις κρατών – μελών του ΝΑΤΟ. Χωρίς να επιστραφούν όμως στην Ελλάδα, όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα που απώλεσε στα έξη χρόνια εκτός της Συμμαχίας και τα οποία είχαν παραχωρηθεί στην Τουρκία.
Έτσι με ψυχρή λογική πλέον, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν τόσο αφελής; Δεν γνώριζε, ότι η μη ουσιαστική αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και η πιθανή επιστροφή άνευ όρων, θα ήταν εξόχως επιζήμια για την Πατρίδα μας; Δεν γνώριζε ή δεν αντιλαμβανόταν, ότι υποβάθμιζε, το σχέδιο αποχώρησης και επιστροφής, το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδος για την περιοχή μας στο ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα αναβάθμιζε τον ρόλο της Τουρκίας, που θα έδειχνε ότι είναι το σταθερό και πιστό μέλος της Συμμαχίας;
Άρα τι συμπεραίνουμε από τα παραπάνω; Πως αυτή η αποχώρηση ήταν προσχηματική και τα μόνα συμφέροντα που δεν εξυπηρέτησε, ήταν τα ελληνικά.
Πιστός σύμμαχος η Τουρκία για το ΝΑΤΟ, αποδιοπομπαίος τράγος η Ελλάδα…
Έγραφα
προ μηνών ότι, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ουσιαστικά η αποστολή του ΝΑΤΟ είχε λήξει, ολοκληρώθηκε, αφού διαλύθηκε ο πραγματικός εχθρός για τον οποίο είχε συσταθεί.
Έτσι τίθεται το εύλογο ερώτημα. Από το 1991 μέχρι σήμερα ποια η χρησιμότητα υπάρξεως του ΝΑΤΟ; Πού ωφελεί την ανθρωπότητα; Από τη στιγμή που η ύπαρξή του βασιζόταν στην συλλογική άμυνα των μελών – κρατών του, σύμφωνα με το άρθρο 5 του καταστατικού του;
Το οποίο υπαγορεύει την προστασία ενός μέλους του ΝΑΤΟ όταν αυτό δεχτεί επίθεση; Αφού, η γέννηση του ΝΑΤΟ είχε αμυντική υπόσταση;
Αλλά μετά το 1991 εξελίχτηκε σε επιθετική. Όλες οι πολεμικές επιχειρήσεις, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και οι οποίες βαφτίστηκαν Νατοϊκές, δεν είχαν καμιά σχέση με την ουσιαστική αποστολή του ΝΑΤΟ. Αυτές όλες οι πολεμικές επιχειρήσεις, είχαν σχέση με τα γεωστρατηγικά – γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των πετρέλαιο-εταιρειών τους και οι οποίες σήμερα έχουν επεκταθεί στη Συρία και τη Λιβύη.
Άρα, η πραγματική αποστολή του ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως και του στρατιωτικού βραχίονα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, είναι για την προστασία των αμερικανικών συμφερόντων σε διάφορες επίμαχες και νευραλγικές περιοχές της υδρογείου. Υπάρχει το ΝΑΤΟ για να πατάει γερά το πόδι της η Αμερική στην Ευρώπη. Όμως μήπως υπάρχει και μια άλλη εκδοχή; Μήπως το ΝΑΤΟ λειτουργεί πλέον, ως σχεδιαστής δημιουργίας εμπόλεμης κατάστασης, ακόμη και μεταξύ των κρατών – μελών του;
Αφού, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι και οι δυο χώρες του ΝΑΤΟ, αλλά δυστυχώς αντιμετωπίζονται τελείως, μα τελείως διαφορετικά από την εκάστοτε ηγεσία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
ΕΟΚ (σήμερα γερμανική ΕΕ) και ΝΑΤΟ, το ίδιο Συνδικάτο…
Ατράνταχτο παράδειγμα, όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό το 2016, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ – προστατευόμενος της Γερμανίας, αφού εκείνη προώθησε σε αυτήν την θέση τον πρώην Πρωθυπουργό της Νορβηγίας, αλλά και των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου – ερωτώμενος αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα να καταρρίψει τουρκικά μαχητικά που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της, η απάντηση ήταν:
« Όχι δεν έχει αυτό το δικαίωμα, γιατί δεν είναι κυρίαρχο κράτος. Η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα υπό κηδεμονία και δικαίωμα για κατάρριψη έχει μόνο η Γερμανία. Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν ενοχλείται που η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο χώρο της περιουσίας της στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένα θέμα. Αν οι Γερμανοί ενοχληθούν από τις παραβιάσεις των Τούρκων στο οικόπεδό τους, θα καταρρίψουν τα τουρκικά μαχητικά».
Αυτός είναι ο ρόλος του κ. Γενς Στόλτενμπεργκ; Να μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα (και με ευθύνη του ΝΑΤΟ) είναι μια χρεοκοπημένη χώρα υπό κηδεμονία;
Σήμερα λοιπόν ποια χρησιμότητα – τουλάχιστον για την Ελλάδα – έχει η ύπαρξη του ΝΑΤΟ; Είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε το ΝΑΤΟ ως χώρα, από τη στιγμή που η Τουρκία (μέλος του ΝΑΤΟ) κινείται συνεχώς επιθετικά κατά της Ελλάδος (μέλος επίσης του ΝΑΤΟ) διεκδικώντας κυριαρχικά της δικαιώματα; Όταν η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με ένοπλη σύγκρουση. Όταν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υπονομεύουν την εθνική μας κυριαρχία και ακεραιότητα. Όταν υποβοηθούν, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ (της Γερμανίας) την αθρόα είσοδο στην Πατρίδα μας, χιλιάδων παράνομων μεταναστών – στους οποίους βρίσκονται πολλοί τζιχαντιστές του Ρ. Τ. Ερντογάν – κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου.
Τι κάνει άλλωστε το ΝΑΤΟ στα γεγονότα της Συρίας και της Λιβύης, που όλα δείχνουν πως ενδεχομένως και να γενικευτεί εκεί ο πόλεμος, ο οποίος και θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες; Όταν η απόλυτη ευθύνη αυτής της γενίκευσης βαρύνει την Τουρκία, η οποία είναι μέλος της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ; Μήπως η σιωπή, είναι αποδοχή της εξυπηρέτησης των αμερικανικών σχεδίων στο Αιγαίο Πέλαγος; Στη γαλάζια ελληνική Πατρίδα κύριοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και όχι της “γαλάζιας πατρίδας” του πλαστογράφου Τούρκου Σουλτάνου.
Μήπως λοιπόν, όλοι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών – γεωστρατηγικών επιδιώξεων του Τζορτζ Σόρος, μαζί βεβαίως με την Ύπατη Αρμοστεία και τη Διεθνή Αμνηστία των Ηνωμένων Εθνών;
Αλλά δυστυχώς ο γερμανόφιλος και τουρκόφιλος Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, δεν σταματά ποτέ να μας δείχνει τα ανθελληνικά κατάλοιπα της ψυχής του. Έτσι στα μέσα του Μαΐου τρέχοντος έτους, μας αποκάλυψε ότι:
«Υπάρχει εμπάργκο όπλων στη Λιβύη στο οποίο πρέπει να συμμορφωθούν όλες οι πλευρές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σάρατζ και ο Χαλίφα Χαφτάρ, μπορούν να μπουν στην ίδια εξίσωση. Επομένως, το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να στηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης…».
Ως γνωστόν στον εμφύλιο της Λιβύης εμπλέκονται ο φιλότουρκος Φαγέζ αλ Σάρατζ και ο φιλέλληνας Στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ. Φαντάζομαι πως είναι εύκολα τα δικά σας συμπεράσματα.
Στην εργαλειοθήκη του Ερντογάν το ΝΑΤΟ…
Ωστόσο, στο ενδιάμεσο των δυο παραπάνω ανθελληνικών τοποθετήσεων του Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, είχαμε άλλη μια εξόφθαλμη ανθελληνική ενέργεια του ΝΑΤΟ.
Όταν, κατά τη διάρκεια εργασιών του ΝΑΤΟ, η αντιπροσωπεία μας ανέδειξε το ζήτημα της συμφωνίας Τουρκίας
– κυβέρνησης της Τρίπολης του Φαγέζ αλ Σάρατζ που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο αγγλικής καταγωγής προεδρεύων επιχείρησε παντί τρόπω να εμποδίσει την ανάπτυξη των ελληνικών θέσεων, διακόπτοντας συστηματικά τους βουλευτές μας. Με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπίας από την κοινοβουλευτική συνέλευση του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και καταγγέλλοντας την στάση του προεδρεύοντος.
Οι συμμετέχοντες Έλληνες βουλευτές ήταν οι βουλευτές της ΝΔ Μαριέττα Γιαννάκου και Μανούσος Βολουδάκης, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρα Τζάκρη και Μάριος Κάτσης και ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος. Οι οποίοι έβγαλαν κοινή ανακοίνωση και στην οποία λέγουν, πως:
«Ο Προεδρεύων των εργασιών συστηματικά μας διέκοπτε στις τοποθετήσεις και τις ερωτήσεις μας, εμποδίζοντας την ανάπτυξη των θέσεών μας».
Επίσης στην κοινή ανακοίνωση αναφέρεται ότι:
«Αναδείξαμε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Τουρκία με τη συμφωνία της με τη Λιβύη συνειδητά παραβιάζει την αρχή του Διεθνούς Δικαίου ότι στον καθορισμό της ΑΟΖ λαμβάνονται υπ' όψιν τα νησιά. Τονίσαμε δε ότι έχουμε ήδη δείγματα γραφής από την Άγκυρα, σε άλλο πεδίο, σχετικά με την πρακτική αξιοποίηση των νομικών της ακροβασιών: η Τουρκία ήδη διενεργεί γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου σε οικόπεδα που με διεθνή διαγωνισμό δόθηκαν για έρευνα σε πετρελαϊκές εταιρείες κρατών μελών του ΝΑΤΟ όπως η Γαλλία και η Ιταλία».
Όπως επίσης:
«Στη συζήτηση που ακολούθησε μετά από τοποθέτηση του Πρεσβευτή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, αφ' ενός ζητήσαμε να λάβουμε απαντήσεις σχετικά με το ζήτημα της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και αφ' ετέρου επιδιώξαμε να ενημερώσουμε τους συναδέλφους μας των λοιπών χωρών μελών του ΝΑΤΟ για τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας και τους κινδύνους ανάφλεξης που προκαλούν στην περιοχή».
Όμως όπως καταλαβαίνετε φίλες και φίλοι, στου κωφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…
Ο Τούρκος Σουλτάνος Ρετζέπ – Ταγίπ Ερντογάν, στα χρόνια που κυβερνάει αυταρχικά την Τουρκία έχει δημιουργήσει υψηλού επιπέδου Μυστικές Υπηρεσίες (ΜΙΤ) και έχει ανεβάσει επίπεδο το διπλωματικό σώμα της χώρας του. Αυτοί από κοινού συνεργαζόμενοι έχουν εντάξει στην εργαλειοθήκη του Σουλτάνου, πολιτικούς, διπλωμάτες και ΜΜΕ ξένων χωρών. Ειδικότερα χωρών με τις οποίες βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία η Τουρκία, όπως η Γερμανία, και η Αγγλία. Που ορισμένα ΜΜΕ αυτών, ανερυθρίαστα προπαγανδίζουν κατά της Ελλάδος σε μια προσπάθεια να κάνουν το άσπρο – μαύρο προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας.
Έτσι πρόσφατα το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, δημοσίευσε μια χαλκευμένη έρευνα με τίτλο: “Θανάσιμη βολή στα σύνορα της Ευρώπης” και στην οποία ανακάλυψε, πως στη “Μάχη του Έβρου”, όπου ο φασίστας Ρ. Τ. Ερντογάν προσπάθησε να παραβιάσει τα παραμεθόρια σύνορά μας, από ελληνικά πυρά σκοτώθηκε 42χρονος Πακιστανός. Ωστόσο η έρευνα αυτή βασιζόταν σε ενδείξεις και κατέπεσε ως fake news.
Όπως και η σκανδαλοθηρική αγγλική εφημερίδα “Sun” που ανακάλυψε κατάληψη ελληνικού εδάφους από Τούρκους στον νότιο Έβρο.
Βέβαια δεν περιμέναμε το σήμερα για να διαπιστώσουμε ότι, διαχρονικά η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο – κυρίως η Αγγλία – είναι άσπονδοι εχθροί της Ελλάδος. Το λένε δεκάδες γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Όπως επίσης είναι και η Ιταλία. Η καμουφλαρισμένη Ιταλία, που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι απόγονοι του Μουσολίνι και του Ντούτσε, άσχετα αν έχουν ενδυθεί δημοκρατικό μανδύα, δεν παύουν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, να ποντάρουν αβίαστα υπέρ της Τουρκίας.
Έτσι, η ιταλική κυβέρνηση μέχρι αυτήν την ώρα δεν επιβεβαιώνει, αλλά ούτε καταγγέλλει ως fake news, τους ισχυρισμούς του Τούρκου Σουλτάνου Ρ. Τ. Ερντογάν για διμερείς επαφές Ιταλίας – Τουρκίας με σκοπό και στόχο την πραγματοποίηση γεωτρήσεων στο χώρο του παράνομου Συμφώνου θαλασσίων ζωνών της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης του φιλότουρκου Φαγέζ αλ Σάρατζ. Και το ερώτημα είναι: Τι ακριβώς πράττει η ελληνική κυβέρνηση; Δεν ανησυχεί; Δεν εκνευρίζεται από αυτήν την ανθελληνική κινητικότητα “συμμάχων” και “εταίρων” μας;
Θα απαντήσει εθνικά;
http://www.freepen.gr/2020/05/blog-post_8739.html?fbclid=IwAR0xVPUrPS9Ne8zmUM_KFOLG4siQGz8B2k7fXrB2QgsvIhIMnuwjJf0iZ8c
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Στις 14 Αυγούστου 1974 ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ισχυριζόμενος ότι:
«…Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου και επομένως το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, αφού δεν μπορεί να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ μελών του…».
Αυτή η αιτιολόγηση του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν μπορούσε εκείνη την εποχή να αμφισβητηθεί από κανέναν νοήμονα νου. Αφού το ΝΑΤΟ “διευκόλυνε”
την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, από τη στιγμή που εξυπηρετούνταν τα αμερικανικά συμφέροντα.
Ωστόσο, όταν μια χώρα παίρνει μια τόσο ακραία απόφαση, έστω και δικαιολογημένη, οφείλει να την υπερασπιστεί. Οφείλει από την επομένη – για να μην πω από την προηγουμένη – να έχει σχεδιάσει το μέλλον της χώρας έξω από την Βορειοατλαντική Συμμαχία. Από τη στιγμή που θεωρείται δεδομένο, ότι θα υπήρχε τέτοιος σχεδιασμός, όταν είχε παρθεί η απόφαση της αποχώρησης.
Όμως στο μυαλό του Κωνσταντίνου Καραμανλή παρέμενε ισχυρό και κυρίαρχο το δόγμα, πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Γι΄ αυτό από την επομένη της αποχώρησης, δεν σχεδιαζόταν πως μπορεί η Ελλάς να επιβιώσει εκτός ΝΑΤΟ, αλλά πως θα επιστρέψει πίσω σε αυτό.
Έτσι η αποχώρηση της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ αποδείχτηκε με την πάροδο των ετών, πως ήταν μια εγκληματική ενέργεια από τη στιγμή που έγινε για επικοινωνιακούς λόγους και όχι για ουσιαστικούς.
Αφού η Ελλάς με την αποχώρησή της παραχώρησε δικαιώματα στην ευρύτερη περιοχή μας στην γείτονα και μέλος του ΝΑΤΟ, Τουρκία. Στρατηγικά δικαιώματα, που ουδέποτε επανακτήσαμε με την επιστροφή μας στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980 (επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη).
Μια επιστροφή που υπαγορεύτηκε από δυτικές κυβερνήσεις κρατών – μελών του ΝΑΤΟ. Χωρίς να επιστραφούν όμως στην Ελλάδα, όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα που απώλεσε στα έξη χρόνια εκτός της Συμμαχίας και τα οποία είχαν παραχωρηθεί στην Τουρκία.
Έτσι με ψυχρή λογική πλέον, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν τόσο αφελής; Δεν γνώριζε, ότι η μη ουσιαστική αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και η πιθανή επιστροφή άνευ όρων, θα ήταν εξόχως επιζήμια για την Πατρίδα μας; Δεν γνώριζε ή δεν αντιλαμβανόταν, ότι υποβάθμιζε, το σχέδιο αποχώρησης και επιστροφής, το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδος για την περιοχή μας στο ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα αναβάθμιζε τον ρόλο της Τουρκίας, που θα έδειχνε ότι είναι το σταθερό και πιστό μέλος της Συμμαχίας;
Άρα τι συμπεραίνουμε από τα παραπάνω; Πως αυτή η αποχώρηση ήταν προσχηματική και τα μόνα συμφέροντα που δεν εξυπηρέτησε, ήταν τα ελληνικά.
Πιστός σύμμαχος η Τουρκία για το ΝΑΤΟ, αποδιοπομπαίος τράγος η Ελλάδα…
Έγραφα
προ μηνών ότι, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ουσιαστικά η αποστολή του ΝΑΤΟ είχε λήξει, ολοκληρώθηκε, αφού διαλύθηκε ο πραγματικός εχθρός για τον οποίο είχε συσταθεί.
Έτσι τίθεται το εύλογο ερώτημα. Από το 1991 μέχρι σήμερα ποια η χρησιμότητα υπάρξεως του ΝΑΤΟ; Πού ωφελεί την ανθρωπότητα; Από τη στιγμή που η ύπαρξή του βασιζόταν στην συλλογική άμυνα των μελών – κρατών του, σύμφωνα με το άρθρο 5 του καταστατικού του;
Το οποίο υπαγορεύει την προστασία ενός μέλους του ΝΑΤΟ όταν αυτό δεχτεί επίθεση; Αφού, η γέννηση του ΝΑΤΟ είχε αμυντική υπόσταση;
Αλλά μετά το 1991 εξελίχτηκε σε επιθετική. Όλες οι πολεμικές επιχειρήσεις, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και οι οποίες βαφτίστηκαν Νατοϊκές, δεν είχαν καμιά σχέση με την ουσιαστική αποστολή του ΝΑΤΟ. Αυτές όλες οι πολεμικές επιχειρήσεις, είχαν σχέση με τα γεωστρατηγικά – γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των πετρέλαιο-εταιρειών τους και οι οποίες σήμερα έχουν επεκταθεί στη Συρία και τη Λιβύη.
Άρα, η πραγματική αποστολή του ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως και του στρατιωτικού βραχίονα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, είναι για την προστασία των αμερικανικών συμφερόντων σε διάφορες επίμαχες και νευραλγικές περιοχές της υδρογείου. Υπάρχει το ΝΑΤΟ για να πατάει γερά το πόδι της η Αμερική στην Ευρώπη. Όμως μήπως υπάρχει και μια άλλη εκδοχή; Μήπως το ΝΑΤΟ λειτουργεί πλέον, ως σχεδιαστής δημιουργίας εμπόλεμης κατάστασης, ακόμη και μεταξύ των κρατών – μελών του;
Αφού, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι και οι δυο χώρες του ΝΑΤΟ, αλλά δυστυχώς αντιμετωπίζονται τελείως, μα τελείως διαφορετικά από την εκάστοτε ηγεσία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
ΕΟΚ (σήμερα γερμανική ΕΕ) και ΝΑΤΟ, το ίδιο Συνδικάτο…
Ατράνταχτο παράδειγμα, όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό το 2016, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ – προστατευόμενος της Γερμανίας, αφού εκείνη προώθησε σε αυτήν την θέση τον πρώην Πρωθυπουργό της Νορβηγίας, αλλά και των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου – ερωτώμενος αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα να καταρρίψει τουρκικά μαχητικά που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της, η απάντηση ήταν:
« Όχι δεν έχει αυτό το δικαίωμα, γιατί δεν είναι κυρίαρχο κράτος. Η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα υπό κηδεμονία και δικαίωμα για κατάρριψη έχει μόνο η Γερμανία. Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν ενοχλείται που η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο χώρο της περιουσίας της στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένα θέμα. Αν οι Γερμανοί ενοχληθούν από τις παραβιάσεις των Τούρκων στο οικόπεδό τους, θα καταρρίψουν τα τουρκικά μαχητικά».
Αυτός είναι ο ρόλος του κ. Γενς Στόλτενμπεργκ; Να μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα (και με ευθύνη του ΝΑΤΟ) είναι μια χρεοκοπημένη χώρα υπό κηδεμονία;
Σήμερα λοιπόν ποια χρησιμότητα – τουλάχιστον για την Ελλάδα – έχει η ύπαρξη του ΝΑΤΟ; Είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε το ΝΑΤΟ ως χώρα, από τη στιγμή που η Τουρκία (μέλος του ΝΑΤΟ) κινείται συνεχώς επιθετικά κατά της Ελλάδος (μέλος επίσης του ΝΑΤΟ) διεκδικώντας κυριαρχικά της δικαιώματα; Όταν η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με ένοπλη σύγκρουση. Όταν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υπονομεύουν την εθνική μας κυριαρχία και ακεραιότητα. Όταν υποβοηθούν, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ (της Γερμανίας) την αθρόα είσοδο στην Πατρίδα μας, χιλιάδων παράνομων μεταναστών – στους οποίους βρίσκονται πολλοί τζιχαντιστές του Ρ. Τ. Ερντογάν – κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου.
Τι κάνει άλλωστε το ΝΑΤΟ στα γεγονότα της Συρίας και της Λιβύης, που όλα δείχνουν πως ενδεχομένως και να γενικευτεί εκεί ο πόλεμος, ο οποίος και θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες; Όταν η απόλυτη ευθύνη αυτής της γενίκευσης βαρύνει την Τουρκία, η οποία είναι μέλος της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ; Μήπως η σιωπή, είναι αποδοχή της εξυπηρέτησης των αμερικανικών σχεδίων στο Αιγαίο Πέλαγος; Στη γαλάζια ελληνική Πατρίδα κύριοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και όχι της “γαλάζιας πατρίδας” του πλαστογράφου Τούρκου Σουλτάνου.
Μήπως λοιπόν, όλοι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών – γεωστρατηγικών επιδιώξεων του Τζορτζ Σόρος, μαζί βεβαίως με την Ύπατη Αρμοστεία και τη Διεθνή Αμνηστία των Ηνωμένων Εθνών;
Αλλά δυστυχώς ο γερμανόφιλος και τουρκόφιλος Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, δεν σταματά ποτέ να μας δείχνει τα ανθελληνικά κατάλοιπα της ψυχής του. Έτσι στα μέσα του Μαΐου τρέχοντος έτους, μας αποκάλυψε ότι:
«Υπάρχει εμπάργκο όπλων στη Λιβύη στο οποίο πρέπει να συμμορφωθούν όλες οι πλευρές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σάρατζ και ο Χαλίφα Χαφτάρ, μπορούν να μπουν στην ίδια εξίσωση. Επομένως, το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να στηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης…».
Ως γνωστόν στον εμφύλιο της Λιβύης εμπλέκονται ο φιλότουρκος Φαγέζ αλ Σάρατζ και ο φιλέλληνας Στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ. Φαντάζομαι πως είναι εύκολα τα δικά σας συμπεράσματα.
Στην εργαλειοθήκη του Ερντογάν το ΝΑΤΟ…
Ωστόσο, στο ενδιάμεσο των δυο παραπάνω ανθελληνικών τοποθετήσεων του Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, είχαμε άλλη μια εξόφθαλμη ανθελληνική ενέργεια του ΝΑΤΟ.
Όταν, κατά τη διάρκεια εργασιών του ΝΑΤΟ, η αντιπροσωπεία μας ανέδειξε το ζήτημα της συμφωνίας Τουρκίας
– κυβέρνησης της Τρίπολης του Φαγέζ αλ Σάρατζ που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο αγγλικής καταγωγής προεδρεύων επιχείρησε παντί τρόπω να εμποδίσει την ανάπτυξη των ελληνικών θέσεων, διακόπτοντας συστηματικά τους βουλευτές μας. Με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπίας από την κοινοβουλευτική συνέλευση του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και καταγγέλλοντας την στάση του προεδρεύοντος.
Οι συμμετέχοντες Έλληνες βουλευτές ήταν οι βουλευτές της ΝΔ Μαριέττα Γιαννάκου και Μανούσος Βολουδάκης, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρα Τζάκρη και Μάριος Κάτσης και ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος. Οι οποίοι έβγαλαν κοινή ανακοίνωση και στην οποία λέγουν, πως:
«Ο Προεδρεύων των εργασιών συστηματικά μας διέκοπτε στις τοποθετήσεις και τις ερωτήσεις μας, εμποδίζοντας την ανάπτυξη των θέσεών μας».
Επίσης στην κοινή ανακοίνωση αναφέρεται ότι:
«Αναδείξαμε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Τουρκία με τη συμφωνία της με τη Λιβύη συνειδητά παραβιάζει την αρχή του Διεθνούς Δικαίου ότι στον καθορισμό της ΑΟΖ λαμβάνονται υπ' όψιν τα νησιά. Τονίσαμε δε ότι έχουμε ήδη δείγματα γραφής από την Άγκυρα, σε άλλο πεδίο, σχετικά με την πρακτική αξιοποίηση των νομικών της ακροβασιών: η Τουρκία ήδη διενεργεί γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου σε οικόπεδα που με διεθνή διαγωνισμό δόθηκαν για έρευνα σε πετρελαϊκές εταιρείες κρατών μελών του ΝΑΤΟ όπως η Γαλλία και η Ιταλία».
Όπως επίσης:
«Στη συζήτηση που ακολούθησε μετά από τοποθέτηση του Πρεσβευτή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, αφ' ενός ζητήσαμε να λάβουμε απαντήσεις σχετικά με το ζήτημα της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και αφ' ετέρου επιδιώξαμε να ενημερώσουμε τους συναδέλφους μας των λοιπών χωρών μελών του ΝΑΤΟ για τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας και τους κινδύνους ανάφλεξης που προκαλούν στην περιοχή».
Όμως όπως καταλαβαίνετε φίλες και φίλοι, στου κωφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…
Ο Τούρκος Σουλτάνος Ρετζέπ – Ταγίπ Ερντογάν, στα χρόνια που κυβερνάει αυταρχικά την Τουρκία έχει δημιουργήσει υψηλού επιπέδου Μυστικές Υπηρεσίες (ΜΙΤ) και έχει ανεβάσει επίπεδο το διπλωματικό σώμα της χώρας του. Αυτοί από κοινού συνεργαζόμενοι έχουν εντάξει στην εργαλειοθήκη του Σουλτάνου, πολιτικούς, διπλωμάτες και ΜΜΕ ξένων χωρών. Ειδικότερα χωρών με τις οποίες βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία η Τουρκία, όπως η Γερμανία, και η Αγγλία. Που ορισμένα ΜΜΕ αυτών, ανερυθρίαστα προπαγανδίζουν κατά της Ελλάδος σε μια προσπάθεια να κάνουν το άσπρο – μαύρο προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας.
Έτσι πρόσφατα το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, δημοσίευσε μια χαλκευμένη έρευνα με τίτλο: “Θανάσιμη βολή στα σύνορα της Ευρώπης” και στην οποία ανακάλυψε, πως στη “Μάχη του Έβρου”, όπου ο φασίστας Ρ. Τ. Ερντογάν προσπάθησε να παραβιάσει τα παραμεθόρια σύνορά μας, από ελληνικά πυρά σκοτώθηκε 42χρονος Πακιστανός. Ωστόσο η έρευνα αυτή βασιζόταν σε ενδείξεις και κατέπεσε ως fake news.
Όπως και η σκανδαλοθηρική αγγλική εφημερίδα “Sun” που ανακάλυψε κατάληψη ελληνικού εδάφους από Τούρκους στον νότιο Έβρο.
Βέβαια δεν περιμέναμε το σήμερα για να διαπιστώσουμε ότι, διαχρονικά η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο – κυρίως η Αγγλία – είναι άσπονδοι εχθροί της Ελλάδος. Το λένε δεκάδες γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Όπως επίσης είναι και η Ιταλία. Η καμουφλαρισμένη Ιταλία, που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι απόγονοι του Μουσολίνι και του Ντούτσε, άσχετα αν έχουν ενδυθεί δημοκρατικό μανδύα, δεν παύουν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, να ποντάρουν αβίαστα υπέρ της Τουρκίας.
Έτσι, η ιταλική κυβέρνηση μέχρι αυτήν την ώρα δεν επιβεβαιώνει, αλλά ούτε καταγγέλλει ως fake news, τους ισχυρισμούς του Τούρκου Σουλτάνου Ρ. Τ. Ερντογάν για διμερείς επαφές Ιταλίας – Τουρκίας με σκοπό και στόχο την πραγματοποίηση γεωτρήσεων στο χώρο του παράνομου Συμφώνου θαλασσίων ζωνών της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης του φιλότουρκου Φαγέζ αλ Σάρατζ. Και το ερώτημα είναι: Τι ακριβώς πράττει η ελληνική κυβέρνηση; Δεν ανησυχεί; Δεν εκνευρίζεται από αυτήν την ανθελληνική κινητικότητα “συμμάχων” και “εταίρων” μας;
Θα απαντήσει εθνικά;
http://www.freepen.gr/2020/05/blog-post_8739.html?fbclid=IwAR0xVPUrPS9Ne8zmUM_KFOLG4siQGz8B2k7fXrB2QgsvIhIMnuwjJf0iZ8c
0 Σχόλια