Μέρος 1ο Από το 1990 ψάχναμε με τον φίλο μου Κ.Ζ. να ερμηνεύσουμε τι εννοούσε ο Γκουρζίεφ, ο άγιος Ανδρέας ο Σαλός και άλλοι Πατέρες, Έλληνες και Λατίνοι ιστορικοί ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε και σφράγισε τις Πύλες των Ινδιών.
Πολύ αργότερα, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Γιάννη Γιαννόπουλου «Απόρρητος Φάκελος ΚΟΙΛΗ ΓΗ»[1]
Έτσι πληροφορήθηκα ότι ο Λόρδος Edward Bulwer Lytton έγραψε ένα βιβλίο για την Φυλή που θα μας διαδεχθεί «The Coming Race». Μιλούσε για μία φυλή υποχθόνιων ανθρώπων οι οποίοι είχαν υπερδυνάμεις οφειλόμενες που αφορούσαν τη δύναμη Βρυλ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την Εταιρεία ή Στοά της Θούλης όπου οι Ναζί συσσώρευαν γνώση για τους χθόνιους (Vryl-ya) οι οποίοι ήταν Άρειοι. Ο Χίτλερ είχε βάλει στόχο και αποστολή του, την εγκαθίδρυση ενός κράτους στην επιφάνεια της γης όπου οι χθόνιοι Άρειοι με τους επίγειους Ναζί θα εγκαθιστούσαν κατά τον Γιαννόπουλο, μια παγκόσμια γερμανική Αυτοκρατορία το Γ΄ Ράιχ. Λογικό είναι να ψάξει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για να βρει σπηλιές οι οποίες να επικοινωνούν με το Κέντρο της γης.
Και βρήκε; Ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε τέτοιες εισόδους στην Αταλάντη, στο Ταίναρο, στη Μάνη, στο Κωρύκειο άντρο, στο Κάστρο της Λάρισας, στη Σπιναλόγκα, στην κοιλάδα του Διστόμου της Βοιωτίας, στη Δήλο και τέλος στο Χάσμα των Δδελφών!
Επιμένει επίσης και για πλήθος εισόδων σε σπήλαια ανά τον κόσμο όπως οι οπές που οι δορυφόροι έχουν φωτογραφίσει οπές τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο πόλο, σπήλαιο στο Dorset της Νότιας Αγγλίας, στο Stonehenge της Βόρειας Αγγλίας, μια σπηλιά στη Borodia στην περιοχή Aggtelek της Ουγγαρίας, που οδηγεί στην περιοχή της Shamphalla του Θιβέτ όπου στο βάθος της βρίσκεται η χθόνια πόλη της Agartha και όπου βρίσκεται εγκατεστημένο το Λευκό Αδελφάτο κ.ά
Που ακριβώς βρίσκεται το Λευκό Αδελφάτο που σχεδιάζει τον αφανισμό της ανθρωπότητας;
Το Λευκό Αδελφάτο είναι μια μυστική οργάνωση πού εδρεύει στην περιοχή των Ιμαλαϊων και προετοιμάζει τον αφανισμό της ανθρωπότητας με πρώτο και κύριο στόχο την ηθική και φυσική εξόντωση του Ελληνισμού και τον εκμηδενισμό της Ορθοδοξίας.
Το Λευκό Αδελφάτο κατευθύνει όλες τις εωσφορικές οργανώσεις , τον Σιωνισμό και την Μασονία και είναι μια υπερκυβέρνηση που διά των υποτακτικών οργάνων όπως η Τριμερής Επιτροπή, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων και η διαβόητος μασονική υπερστοά Μπίλντερμπεγκ, καθορίζει την δράση και των άλλων υπερστοών της γής.
ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΩΣΦΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ
Τά υπόγεια εωσφορικά κέντρα του Λ.Α. βρίσκονται στις παρακάτω περιοχές :
1] T’ AI SHAN Όρος ύψους 1524 μ. Επαρχία GHANTUNG νοτίως του Πεκίνου . Μυστικές είσοδοι τρείς. 2] Οροσειρά Αλτάϊ μεταξύ Ρωσίας – Μογγολίας – Κίνας. Τρείς μυστικές είσοδοι από Ρωσία, δύο από Μογγολία και δύο από Κίνα. 3] Κουέν Λούν , οροσειρά. Μυστικές είσοδοι μία. 4] Β.Α. Ιμαλάϊα οροσειρά. Είσοδοι δύο. 5] Τάκλα-Μακάν, έρημος Β.Δ . Κίνας . Μυστικοί είσοδοι δύο.
Η έρημος Τάκλα Μακάν είναι μια ψυχρή αμμώδη έρημος 270.000 km² στην αυτόνομη Κινεζική επαρχία Σινκιάνγκ-Ουιγούρ της Κεντρικής Ασίας.
Η λέξη «Τάκλα Μακάν» σημαίνει «πήγαινε και δεν θα ξαναγυρίσεις». Εκεί υπάρχει μια πανάρχαια, τεραστίων διαστάσεων Λευκή πυραμίδα που στην κορυφή της υπήρχε ο ναός του Βάαλ.
Από κάτω της, σε βάθος 10 χλμ. βρίσκεται μια υπόγεια πολιτεία που ονομάζεται Μαχ-Τανε (Λευκή Πολιτεία) η οποία πιστεύεται ότι διοικείται από ένα 12μελές συμβούλιο και προεδρεύει ο ίδιος ο σατανάς, ο αρχάγγελος του σκότους Σαμαέλ, που ως στόχο έχουν την έλευση του αντιχρίστου!
Θεός του Αδελφάτου φέρεται να είναι ο JAH BUL-ON (από το JAHWEH=θεός των παλαιών Εβραίων, ΒUL=Βάαλ ή Βεελζεβούλ, ΟΝ= ΟΣΙΡΙΣ, ο αρχαίος αιγυπτιακός θεός της κόλασης).
Το συμβούλιο αυτό απαρτίζουν και άλλοι δαίμονες (Αζαζελ, Αζαζελον, Αζαραντελ, Αζαελ).
Η Λευκή αδελφότητα δημιουργήθηκε από τους 36 (τρία εξάρια) εκ των 72 βασιλέων των Νεφελίμ, συνεργεία των δαιμόνων.
Οι Νεφελίμ ήταν μια πανάρχαια φυλή και το όνομά τους στα εβραϊκά σημαίνει «έκπτωτοι».
Διακρίνονταν για την δύναμη, την αμαρτωλότητά τους, τις επιδόσεις τους στην μαύρη μαγεία, καθώς και το μίσος τους για καθετί το ανθρώπινο.
Εικάζεται ότι προήλθαν από έκπτωτους αγγέλους, οι οποίοι επιτίθονταν στους ανθρώπους, παρασέρνοντας γυναίκες στην μαγεία, αποφέροντας υβριδικούς απογόνους.
Για πολλούς ερευνητές δεν θεωρούνται γήινα όντα, αφού μπορούν και κινούνται σε αόρατη μορφή (δαιμονική κατάσταση), λαμβάνοντας ακόμα και ανθρώπινη μορφή, γνωρίζοντας και επηρεάζοντας πολλές καταστάσεις του πλανήτη, ελέγχοντας σε άλλες περιπτώσεις τη δράση και τις αποφάσεις των ανθρώπων, ακόμα και των κυβερνώντων!
Το Λευκό αδελφάτο έχει δική του «θρησκεία», μέσα από την οποία δημιουργεί άλλες θρησκείες πλάνης και παραθρησκευτικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, μπερδεύοντας τους ανθρώπους και απομακρύνοντάς τους από τον αληθινό Θεό, στοχεύοντας στο να πληγεί κυρίως ο Χριστιανισμός και η διοίκηση της ανθρωπότητας, οδηγώντας την σε συνεχείς συρράξεις και πολέμους, κάνοντας έτσι πολλούς να πιστεύουν ότι τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών (Σιωνισμός) που στοχεύουν στην επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση, είναι επινοήσεις τους με σκοπό την κυριαρχία τους πάνω στη γη.
Το 600π.Χ. κάποιοι Εβραίοι έφθασαν στα κρησφύγετά του Λευκού Αδελφάτου στα Ιμαλάια, αφού γνώρισαν ανθρώπους οι οποίοι εκτός των Σινικών τειχών χρησιμοποιούσαν το Υι-Κινγκ, έναν χάρτη μαντείας που νόμιζαν ότι τους επίλυε τα προβλήματά τους! Εκεί στα Ιμαλάια σε συνέδριο της αδελφότητας στο οποίο όπως αναφέρουν τα Κινέζικα κείμενα συμμετείχαν 365 δαίμονες, «διδάχθηκαν» 13 τυχερά παιχνίδια, όπως η χαρτοπαιξία κ.α., προοριζόμενα για τον επηρεασμό των ανθρώπων!
Κρησφύγετα του Λευκού αδελφάτου υπάρχουν και σε άλλα σημεία της γης, που αν και δρουν κατά περίσταση, περιμένουν την έλευση του αντιχρίστου για να κάνουν κακό στον κόσμο! Ήδη θεωρείται βέβαιο ότι αυτοί επηρεάζουν ότι κακό γίνεται στην ανθρωπότητα και κατευθύνουν τους ανθρώπους προς την απώλεια.
Και οι δεκαπέντε αυτές μυστικές είσοδοι συνδέονται με την υπόγεια εωσφορική SHAMBHALA η οποία έχει το σχήμα τεράστιας εσωτερικής πυραμίδας.
Η Θιβετιανή παράδοση αναφέρει τη Σαμπάλα ως ένα μυστικιστικό βασίλειο η άδυτο που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από ψηλά βουνά.
Εκεί διατηρούνται οι πιο εσωτερικές παραδόσεις τη στιγμή που στον έξω κόσμο κάθε πνευματική αξία φαλκιδεύεται η εξαφανίζεται.
Συμφώνα με τα Θιβετιανά κείμενα, ο κρυφός δρόμος που οδηγεί προς τον ιερό αυτό τόπο είναι τόσο μακρύς και επίπονος, τόσο καλά φυλαγμένος με φυσικά και υπερφυσικά εμπόδια, ώστε να είναι τελικά προσιτός μόνο στους σπάνιους εκείνους αναζητητές που, εξαγνισμένοι στο νου και στην καρδία, έχουν προσηλωθεί αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό το σκοπό.
Οι άνθρωποι που ζουν εκεί συνθέτουν μια κοινότητα από φύλακες – προστάτες της ανθρωπότητας που, όπως λένε, είναι η πηγή της κρυφής γνώσης κάθε αυθεντικής διδασκαλίας του κόσμου.
Σ’ όλο το φάσμα της ιστορίας, απεσταλμένοι της κοινότητας αυτής έρχονται κατά καιρούς σ’ επαφή με τον κόσμο μας και θεωρείται πως η Σαμπάλα είναι εκείνη που θα σώσει τον κόσμο από το χάος στις πιο σκοτεινές τελευταίες του μέρες. Ο Νικολας Ρεριχ (1874 – 1947), θα τον δούμε παρακάτω, ο Ρώσος επιστήμονας, εξερευνητής και ζωγράφος, ήταν πεπεισμένος ήδη από την περίοδο των διάσημων εξερευνητικών του αποστολών στην Κεντρική Ασία (1925- 30), πως μόνο στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνίας φυλάκων θα μπορούσε να αναδεχθεί η συνείδηση μιας Νέας Εποχής.
Ο Ρεριχ πίστευε ότι η Λάσσα, η πρωτεύουσα του Θιβέτ, συνδεόταν με την υπαρκτή κοινότητα της Σαμπάλα μέσω ενός δικτύου υπόγειων τούνελ.
Αυτή προφανώς ήταν και η πεποίθηση των Θιβετιανών Λάμα με τους οποίους είχε συζητήσει.
Οι είσοδοι αυτοί οδηγούν σε έναν υπόγειο κόσμο όπου πιθανολογείται πώς βασιλεύουν οι αρχαίοι Άτλαντες. Πολλές φυλές υποστηρίζουν πώς προήρθαν από εκεί , μεταξύ των οποίων και η υποχθόνια φυλή των Λουνγκ Γουάνγκ τους οποίους οι κινέζοι ονομάζουν δράκους.
Στην Ιαπωνία υπάρχουν οι υπόγειοι ερπετοειδή δαίμονες .
Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν τον Θεό τσακάλι , τον Ανούβις του κάτω κόσμου και τον ερπετοειδή δράκο Απόφις.
Στην Αμερική, πολλές ινδιάνικες φυλές υποστηρίζουν ότι προήρθαν από το βασίλειο του κάτω κόσμου.
Οι Απάτσι π.χ. πιστεύουν ότι βγήκαν από έναν υπόγειο λαβύρινθο, μέσα από διαδοχικά επίπεδα σπηλαίων που κατοικείται από ανθρωποειδή και δαίμονες.
[Η Δημοκρατία των Αλτάι στη νότια Σιβηρία ανήκει στην Ομοσπονδία της Ρωσίας κοντά στα σύνορα της χώρας με το Καζακστάν, την Κίνα και τη Μογγολία.
Η ορεινή αυτή περιοχή φαίνεται να αποκτά τώρα έναν νέο, ενδιαφέροντα χαρακτήρα αφού, όπως δείχνει μια νέα γενετική μελέτη, αποτελεί τη «γενέτειρα» των ιθαγενών της Αμερικής.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ αποκάλυψαν μέσω αναλύσεων στο DNA γενετικούς δείκτες που συνδέουν τους κατοίκους του Αλτάι με τους πληθυσμούς ιθαγενών στη Βόρεια Αμερική.
Η ανάλυση αυτή έδειξε ότι οι γενεαλογικές γραμμές των δύο πληθυσμών διαχωρίστηκαν πριν από 13 -14 χιλιάδες χρόνια – όταν δηλαδή εκτιμάται ότι ο άνθρωπος διέσχισε τους πάγους και μετακινήθηκε από τη Ρωσία στην αμερικανική ήπειρο.
Η περίοδος αυτή συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με εκείνη που άνθρωποι από τη Σιβηρία πέρασαν αυτόν που σήμερα ονομάζουμε Βερίγγειο Πορθμό και μπήκαν στην Αμερική.
Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, δεδομένου ότι εξέτασαν μεγάλο αριθμό γενετικών δεικτών, τα ευρήματά τους έχουν υψηλό βαθμό ακρίβειας.
Μελετώντας το DNA του χρωμοσώματος Υ ανακάλυψαν μια μοναδική μετάλλαξη την οποία μοιράζονται οι κάτοικοι του Αλτάι με τους ιθαγενείς της Αμερικής.
Αλλά και η ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA έδειξε γενετικές ομοιότητες μεταξύ του πληθυσμού του Αλτάι και των αμερικανών ιθαγενών.
Υπολογίζοντας πόσο χρόνο χρειάστηκαν για να εμφανιστούν οι μεταλλάξεις που εντοπίστηκαν, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι η γενεαλογική γραμμή των Αλτάι διαχωρίστηκε από εκείνη των ιθαγενών της Αμερικής πριν από 13.000-14.000 έτη.
Το σενάριο αυτό συνάδει σε μεγάλο βαθμό με τη θεωρία ότι άνθρωποι από τη Σιβηρία μετακινήθηκαν προς την Αμερική πριν από 15.000-20.000 έτη.
Παρότι έχουν υπάρξει και προηγούμενες μελέτες που συνδέουν τη Σιβηρία με τους ιθαγενείς της Αμερικής ο δρ Σερ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια τονίζει ότι η συγκεκριμένη είναι η πρώτη που δίνει ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό «στίγμα» σε ό,τι αφορά τον ρωσικό τόπο καταγωγής των Αμερικανών.]
Οι Αζτέκοι επίσης αναφέρουν πώς ήταν απόγονοι των Ατλάντων που διασώθηκαν από τον καταποντισμό της ηπείρου των και που για εκατοντάδες χρόνια έζησαν στον υπόγειο κόσμο των σπηλαίων με τις επτά χρυσές πόλεις και μετά κατάφεραν να ξαναέρθουν στην επιφάνεια του πλανήτη.
Παρομοίως και οι Μάγιας, όχι μόνο πίστευαν ότι προήρθαν από τους υπόγειους διασωθέντες άτλαντες, αλλά και ο θεός τους Ιτζάμνα είχε την μορφή σαύρας και δράκου.
Αλλά και στις σκανδιναβικές χώρες, όπως και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν μύθοι που παραπέμπουν σε υποχθόνιες φυλές παράξενων όντων, όπως με νάνους και καλικάτζαρους, με δράκους και δαίμονες, με νεραϊδικά , που ζουν στον σκοτεινό κάτω κόσμο και έχουν τις εισόδους των για την επιφάνεια συνήθως σε λίμνες και ποτάμια.
Το Λ. Α. και όλες οι μασονικές στοές πού απεργάζονται την καταστροφή του ανθρώπινου γένους . Έχουν για θεό τους τον JAHBULON.
Το όνομα αυτό JAH+ BUL+ON λένε πώς προέρχεται από το JAHWEH =Γιαχβέ τον θεό των εβραίων, το BULL = Βάλλ τον θεό της μαύρης μαγείας των Καναϊτών , και ΟΝ = Όσιρις θεό του σκότους των Αιγυπτίων.
Όμως το όνομα JAHBULON ή Ζαβουλών ήταν ενός από τους 12 υιούς του Ιακώβ και αποτελούσε την πολυπληθέστερη φυλή του Ισραήλ.
{ Εδώ. Δέκατος γιος του Ιακώβ, και έκτος και τελευταίος από τη Λεία (Γένεση 30:19,20). Όταν οι Ισραηλίτες βγήκαν από την Αίγυπτο, ο Ζαβουλών είχε τρεις γιους, τους Σερέδ, Αιλών και Ιαλεήλ (Ιαχλεήλ), οι οποίοι έγιναν αρχηγοί πατριών της φυλής (Αριθμοί 26:26).Οι απόγονοι του Ζαβουλών κατά την πορεία τους στην έρημο Σινά απαριθμούσαν 57.400 άτομα (Αριθμοί 1:31).
Στη γη της επαγγελίας κατέλαβαν την παράλια περιοχή από τη Μεσόγειο θάλασσα προς το όρος Κάρμηλο, μέχρι τη λίμνη Γενησαρέτ (Ιησούς του Ναυή 19:10-16 ).Υπήρχε και πόλη Ζαβουλών στα όρια της φυλής του Ασήρ (Ιησούς του Ναυή 9:27).}
Λέγεται πως ο μασονικός θεός ΜΑΤΣ, Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος, υποκρύπτει το όνομα JAHBULON. Όνομα το οποίο αποκαλύπτεται μόνο σε μασόνους του 3ου ή 4ου βαθμού οι οποίοι διαλέγουν να εξελιχθούν».
Στα παραπάνω όντως συγκλονιστικά πρέπει να κάνουμε μία σύνοψη, συνδυασμένη με τις τωρινές ραγδαίες εξελίξεις επί του πλανήτη. Καταρχάς, όλα τα ως άνω αναφερόμενα επιβεβαιώνουν τις αποκαλύψεις της «Ε.Ω.» πριν από μερικούς μήνες (δια μέσω του Γιώργου Πάλμου), ότι δηλ. ΕΝΑ είναι το παγκόσμιο κέντρο που κατευθύνει τις αιρέσεις και τα διάφορα παραθρησκευτικά ρεύματα στην υφήλιο! Επίσης, να σημειώσουμε ότι το «Λευκό Αδελφάτο» αναμένει – βλ. και το βιβλίο «Σαμπάλα» του ίδιου του Νίκολας Ρέριχ – τον βασιλιά του κόσμου, που θα κυριαρχήσει στον πλανήτη στη διάρκεια του 21ου αιώνα, τον οποίο οι μυημένοι στα μυστικά του ανατολικού αποκρυφισμού αποκαλούν «Ρίγκνταν Τζιέπο».
Τι λοιπόν έπεται να συμβεί; Τι ακριβώς είναι αυτό το τόσο παράξενο «Λευκό Αδελφάτο»; Πόσο επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κτλ.); Αλλά και κατά ποιον τρόπο δρα στην τόσο νευραλγική περιοχή μας, δηλ. στα Βαλκάνια, την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή; Μήπως αυτό το «Λευκό Αδελφάτο», που κάποιοι εκκλησιαστικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν ευθέως ως «εωσφορικό», σχεδιάζει τον αναμενόμενο Αρμαγεδδώνα; Και τέλος, μία βασική ερώτηση: εφόσον είναι πια προφανές ότι άρρωστοι εγκέφαλοι σχεδιάζουν έναν Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο – με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στην Παλαιστίνη – τότε γιατί άραγε κρατούν επί 6,5 ολόκληρα χρόνια σε ημιθανή κατάσταση (σε κώμα) τον Αριέλ Σαρόν; Τον άλλοτε σιωνιστή «χασάπη»; Μήπως… για να τον «αναστήσουν» ενώπιον της ανθρωπότητας και να δείξουν έτσι ότι η «βούληση του Θεού» είναι η ανατίναξη του πλανήτη;…[2]
[1]Γιαννόπουλος Ιωάννης: «Απόρρητος Φάκελος Κοίλη Γη», Αθήνα 2000, εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ.
[2]http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/04/blog-post_1267.html#ixzz4zpm7vA9B
Μέρος 2οΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η AGARTHA ή ARYAVARTHA;
Η Agartha (επίσης Agartta , Agharti ή Agartth ) είναι μια θρυλική πόλη που λέγεται ότι βρίσκεται μέσα στη γη.
Την αποκαλούν επίσης Γη των Ευγενών και των Αξίων – η Χώρα που δημιούργησε τις Βέδες. Οι Κινέζοι την αποκαλούν Hsi Tien, ο Δυτικός Παράδεισος του Hsi Wang Mu, η Βασιλική Μητέρα της Δύσης. Οι Ρώσοι παλαιορθόδοξοι του 19ου αιώνα την γνώριζαν σαν Belovodye και οι Κιργίσιοι σαν Janaidar. Αλλά σε ολόκληρη την Ασία το επικρατέστερο όνομα είναι το Σανσκριτικό Shambhala, που σημαίνει χώρος ειρήνης ή γαλήνης.
Η Agartha ήταν κάποτε μια λαϊκή ιδέα, αλλά κατά τον τελευταίο αιώνα το ενδιαφέρον μειώθηκε και η θεωρία δεν υποστηρίζεται από την επιστημονική γραμμή. Πιστεύεται ότι η έννοια μιας υπόγειου πόλης προέρχεται από μύθους όπως η χριστιανική κόλαση , ο Ελληνικός Άδης και πολλά άλλα.
Τον 19ο αιώνα, διάφορες θεωρίες για το έδαφός μας παρουσιάστηκαν ως ένας κοίλος πλανήτης. Ο William Bradshaw ήρθε το 1892 με την παραλλαγή του, όπου ο υπόγειος κόσμος ονομάστηκε Atvatabar.
Atvatabar o κοίλος κόσμοςΕίσοδοι στην κοίλη Γη οι οποίες είναι και είσοδοι στην Agartha είναι οι κάτωθι ανά τον πλανήτη:
Cueva de los Tayosστο Εκουαδόρ ,
Στο Kentucky Mammoth Cave, iστο νότιο-κεντρικό τμήμα του Kentucky, USΑ.
Η έρημο Gobiστη Μογγολία ,
Πυραμίδα στη Γκίζα, Αίγυπτος ,
Η υπόθεση Iguazu στην Αργεντινή,
Mammoth Cave στις Ηνωμένες Πολιτείες,
Manausστη Βραζιλία ,
Mato Cave στη Βραζιλία,
Monte Epomeo στην Ιταλία,
Mount Shaste στην Καλιφόρνια,
Βόρειο πόλο,
Ο Ράμαστην Ινδία ,
Νότιο Πόλο,
καθώς και ένα πηγάδι στην Benares, Ινδία.Ο πρώτος που άνοιξε το ενδιαφέρον για τη θεωρία ήταν ο Willis Emerson (1856 – 1918), στο The Smoky God (1908), που λέγεται ότι είναι βιογραφία του Νορβηγικού ναυτικού Olaf Jansen. Το βιβλίο μας λέει πώς ο Jansen ξεπέρασε ένα άνοιγμα στο εσωτερικό της γης στο βόρειο πόλο. Για δύο χρόνια, ο Jansen έζησε με έναν λαό μήκους τριών μέτρων, του οποίου η βασιλεία φωτίστηκε από έναν “ομιχλώδη” ήλιο. Η πρωτεύουσα θα ήταν ο αρχικός κήπος της Εδέμ . Ενώ ο Emerson δεν χρησιμοποιεί τη λέξη “Agartha”, στο βιβλίο του – Τα Μυστικά των Υπόγειων Πόλεων .
Από αυτές τις πληροφορίες ορμώμενος ο Ιούλιος Βερν έγραψε το βιβλίο του «Ταξίδι στο κέντρο της Γης».
Σε αυτό το βιβλίο, η Shamballa είναι μία από τις αποικίες που ήταν η έδρα της κυβέρνησης στο υπόγειο δίκτυο. Ενώ η Shamballa βρίσκεται σε μια εσωτερική ήπειρο, έχει μικρότερες δορυφορικές αποικίες στο μανδύα της γης, κρυμμένες μέσα στα βουνά της Γης. Οι άνθρωποι κινήθηκαν υπόγεια εξαιτίας του πολέμου, των πλημμυρών και των καταστροφών. Αυτοί οι πόλεμοι συνέβησαν μεταξύ της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας, και χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα , τα οποία οδήγησαν στην ερήμωση της Σαχάρας, στην έρημο Gobi και στην απέραντη έρημο της Αυστραλίας, καθώς και στις νότιες περιοχές της ερήμου της Αμερικής· Όλες αυτές αποδεικνύουν αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο. Οι υπόγειες πόλεις δημιουργήθηκαν ως στρατόπεδο προσφύγων τόσο για ανθρώπους και για την εναποθήκευση ιστορικών εγγράφων κειμηλίων για την ανθρωπότητα.
Θεωρείται ότι η Λεμούρια, η οποία βρισκόταν στην έρημο Gobi, συντρίφτηκε από την Ατλαντίδα σε έναν τεράστιο πόλεμο, οι οποία προφανώς κατέστρεψε και την Ατλαντίδα. Οι επιζώντες από τη Λεμούρια ζουν τώρα με τους Ατλάντες σε ειρήνη και αρμονία υπόγεια στο κέντρο της κοίλης γης. Οι ηγέτες ακολουθούν τα παλιά έθιμα και δεν παρεμβαίνουν στις ανθρώπινες επιχειρήσεις στην επιφάνεια του πλανήτη. Δεν υπάρχει καμία συνεργασία μεταξύ τους. Οι εισόδους προστατεύονται από μια τεχνολογία ανωτέρα των επιστημονικών γνώσεών μας που τις αποκρύπτει από το γυμνό μάτι και δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τη σύγχρονη επιστήμη.Οι Θιβετιανοί αποκαλούν αυτές τις πόλεις οι μεγάλες βιβλιοθήκες που έχουν απίστευτες πληροφορίες από την αρχαιότητα.
Υπάρχει μια μυστηριώδης θέση ή ενεργειακή Πύλη στο Θιβέτ, γνωστή ως Potala , η οποία λέγεται ότι έχει τοποθετηθεί στην είσοδο και την καθιστά απρόσιτη.
Οι κάτοικοι της Κοίλης Γης
Ο Μπραντ Στίιγκερ γράφει στο The Hollow Earth(Η Κοίλη Γη) : Μύθος ή Πραγματικότητα για το “παλιό μύθο”. Αυτοί ήταν άνθρωποι που ζούσαν πάνω από το έδαφος πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια, πριν μετακινηθούν υπόγεια. Αυτοί είχ αν εφεύρει απίστευτα έξυπνα επιστημονικά επιτεύγματα και αποφάσισαν προς προστασίαν τους, να ζήσουν υπόγεια. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν πριν από τον Homo sapiens , όσο ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Ζουν γενικά σε υπόγεια, αλλά βγαίνουν από αυτήν για να απαγάγουν τα παιδιά και να τα αναπτύξουν με τη δική τους κουλτούρα και αντίληψη ζωής.
The Shaver Mystery
Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ιστορίες για τους λεγόμενους «εσωτερικούς ανθρώπους» προέρχεται από το Mυστήριο του Shaver. Το 1945 δημοσιεύθηκε μια ιστορία που δημοσιεύθηκε από τον Richard Shaver, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Amazing Stories και ονομάστηκε το Μυστήριο του Shaver. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1943, ο Shaver έγραψε ένα γράμμα στο Amazing Stories magazine. Ισχυρίσθηκε ότι ανακάλυψε μια αρχαία γλώσσα την αποκαλούμενη “Mantong”, μια πρωτανθρώπινη γλώσσα που ήταν η μητέρα από την οποία πήγασαν όλες οι γλώσσες που ομιλούνται στη γη. Κατά την Mantong, κάθε ήχος είχε ένα κρυμμένο μήνυμα και εφαρμόζοντας αυτή την φόρμουλα ήχου, ο καθένας μπορούσε να αποκωδικοποιήσει οποιοδήποτε κρυμμένο μήνυμα όποιας λέξης, ονόματος ή φράσης. Ο εκδότης Ray Palmer ίσως και για διαφημιστικούς λόγους έγραψε ότι ο Shaver είχε ανακαλύψει κάτι μοναδικό.
Ο Shaver έγραψε ένα κείμενο περίπου 10,000- λέξεων το οποίο ονόμασε «Ειδοποίηση στον Μέλλοντα Άνθρωπο» “A Warning to Future Man”. Εκεί ανέφερε ότι υπήρξαν υπερβολικά προοδευμένες προϊστορικές ανθρώπινες φυλές που κατασκεύασαν πόλεις σε σπήλαια εντός της Γης πριν εγκαταλείψουν τον πλανήτη εξ αιτίας των βλαβερών συνεπειών εκ της ακτινοβολίας του Ηλίου. Λίγο πριν φύγουν από τη Γη οι Αρχαίοι πληθυσμοί εγκατέλειψαν κάποιους απογόνους τους εδώ η πλειοψηφία των οποίων ήταν ευγενείς και συμπαθείς φυλή τους “Teros”, ενώ μια ακόμη πολυπληθής ομάδα εκφυλισμένη και νοητικά διεστραμμένη, σαδιστών, γνωστών ως “Deros”— ένα είδος βλαβερών ρομπότs “detrimental robots” γνωστών για την άγρια και ενστικτώδη φύση και συμπεριφορά τους.
Οι Δήρος (Deros) θυμίζουν πολύ τους Μούρντοκ του George Wells στο βιβλίο του «Η Μηχανή του Χρόνου». Ζουν ακόμη σε υπόγειες πόλεις και ανεβαίνουν στην επιφάνεια της γης μόνο για να απαγάγουν κατοίκους που ζουν στην επιφάνεια κατά χιλιάδες για να τρέφονται από το κρέας τους ή να χαίρονται βασανίζοντάς τους με απίθανα βασανιστήρια Με τα οχήματα και τις συσκευές ακτίνων τα οποία οι αρχαίοι άφησαν πίσω τους, κατασκοπεύουν ανθρώπους και ενδοβάλλουν τρομερές σκέψεις και φωνές μέσα στο μυαλό μας (θυμίζουν πολύ τις ψευδαισθήσεις των ψυχωσικών και τις διηγήσεις τους ότι τους επηρεάζουν μηχανήματα “influencing machines” σαν να έχουν στήσει ένα αέρινο δίκτυο καλωδίωσης ολόγυρά τους. Οι Deros μπορούν να κατηγορηθούν για όλες τις συμφορές, τα ατυχήματα, τους τραυματισμούς ακόμη και για τα αεροπορικά ατυχήματα και τις φυσικές καταστροφές πλημμύρες, σεισμοί, τσουνάμι, κ.λπ. Οι γυναίκες ειδικά υφίστανται την πιο βίαιη και κτηνώδη μεταχείριση κυρίως με τον βιασμό τoυς. Ο Mike Dash γράφει πως μερικά από τα κεντρικά σημεία των γραπτών του Shaver ήταν ότι οι Deros αν και γενικά περιορίζονται στις υπόγειες πόλεις τους μερικές φορές ταξίδευαν με διαστημόπλοια και πυραύλους και επικοινωνούσαν με ΑΤΙΑ. Ο Shaver επέμενε ότι πήρε τις πληροφορίες από πρώτο χέρι όταν τον φυλάκισαν οι Deros σε κάποιο σπήλαιο και των κράτησαν αιχμάλωτο κάμποσα χρόνια.
Η Αagartha και σχέδιο της κοίλης γης
Οι βουδιστές ανάμεσα στους διάφορους θρύλους τους λέγουν κι αυτόν:
Ένας άγιος άνθρωπος χιλιάδες χρόνια πίσω οδήγησε την φυλή του στις υπόγειες στοές της γης. Η γνώση των ανθρώπων εκείνων η επιστήμη και η εμπειρία τους ξεπερνούσε κατά πολύ εκείνη των κατοικούντων στην επιφάνεια του πλανήτη. Απαρτίζονταν από σούπερ άνδρες και γυναίκες οι οποίοι κατά διαστήματα ανέβαιναν στην επιφάνεια για να παρατηρήσουν την ανάπτυξη το ανθρώπινου είδους. Επίσης πιστεύεται ότι ο βασιλέας του υπόγειου κόσμου έχει δώσει οδηγίες στο Δαλάι Λάμα του Θιβέτ ο οποίος εκφράζει τον επίγειο εκπρόσωπό του. Τα μηνύματά του μεταδίδονται μέσω κάποιων μυστικών καναλιών τα οποία ενώνουν τον υπόγειο κόσμο της Agartha με το Θιβέτ.
Οι θρύλοι των Navajo επίσης διδάσκουν ότι οι πρόγονοί τους ήρθαν από το κέντρο της Γης. Είχαν υπερφυσικές δυνάμεις και μια πλημμύρα μεγάλη τους ανάγκασε να έρθουν στην επιφάνεια και να περάσουν τη γνώση τους σε μας πριν επιστρέψουν πίσω στις υπόγειες πόλεις τους. Θυμηθείτε το βίντεο στο 1ο μέρος όπου ένας Ινδιάνος Ναβάχο προσευχόταν και αποκάλυπτε τα περί γιγάντων που θα ξαναεμφανιστούν στη γη,
Οι Ποέμπλο ινδιάνοι θέτουν την προέλευση των θεών τους στα ενδότερα της γης. Ο εσωτερικός κόσμος επικοινωνούσε με τον έξω από μια οπή στον Βορά.
Στα αρχαία κείμενά τους οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι και οι Εσκιμώοι μιλούν για ένα μεγάλο άνοιγμα στο Βορά και μια φυλή που ζει κάτω από τον φλοιό της γης. Προήλθαν δε από προγόνους μια παραδεισένιας χώρας που βρίσκεται στα ενδότερα της γης.
Η βαθύτερη πίστη των λαών
Στις Ινδίες υπάρχει μια πανάρχαιη πίστη, που ακόμη ισχύει, για την ύπαρξη μιας υπόγειας φυλής ερπετοειδών ανθρωποειδών που κατοικούν στις πόλεις Patala και Bhogavati. Σύμφωνα με τον μύθο αυτοί κήρυξαν πόλεμο στο βασίλειο της Agharta. Οι Νάγκας “The Nagas,” κατά τους βαθιά στη γη εγκατεστημένους κατοίκους, «περιγράφονται σαν προχωρημένη φυλή με πολύ αναπτυγμένη» τεχνολογία. Επίσης τρέφουν μια αηδία και περιφρόνηση για τους κατοίκους της επιφάνειας του πλανήτη τους οποίους λέγεται ότι απαγάγουν, βασανίζουν, διασταυρώνονται μαζί τους, ακόμη και τους τρώγουν για κρέας.”
Ενώ η είσοδος στην Bhogavati βρίσκεται κάπου στα Ιμαλάϊα κατά τους πιστούς στην θεωρία της Κοίλης Γης, αυτή κείτεται στην Patala και εισέρχεται κάποιος από την πηγάδα της Sheshna στο Benares, της Ινδίας. Ο William Michael Mott στους “εν τω βάθει κατοίκους” «The Deep Dwellers» λέει: “Σύμφωνα με τον ερπετολόγο και συγγραφέα Sherman A. Minton, ο οποίος στο βιβλίο του “Δηλητηριώδη φίδια”, δήλωσε ότι η είσοδος στο Κέντρο της Γης είναι πολύ πραγματική, κατεβαίνοντας δε 40 σκαλοπάτια βρίσκεσαι σε μια κυκλική κατωφέρεια η οποία καταλήγει σε μια κλειστή πέτρινη θύρα καλυπτόμενη από κόμπρες.
Στο Θιβέτ υπάρχει ένα μυστικό ιερό καλούμενο ‘Patala,’ το οποίο λέγεται από και τους θιβετιανούς ότι κείτεται στην κορυφή ενός αρχαίου σπηλαίου και του συστήματος των τούνελ το οποίο φτάνει όχι μόνο σε ολόκληρη της Ασία αλλά και πέρα από αυτή. Οι Nagas επίσης παραδοσιακά έχουν μια συγγένεια με το νερό και οι είσοδοι προς τα υπόγεια παλάτια τους ελέχθη ότι είναι υπόγεια κρυμμένα στους πυθμένες πηγαδιών, σε βαθιές λίμνες και υπόγεια ποτάμια.
Ο διάσημος Ρώσος Nicholas Roerich (1874–1947) ένας καλλιτέχνης, ποιητής και ταξιδευτής και μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες του 20ου αιώνα. Τον θεώρησαν προφήτη, ιδρυτή μιας νέας θρησκείας μέχρι σοβιετικό κατάσκοπο και ηγέτη της Μασονίας και ιδαίτερα του Ελευθεροτεκτονισμού. Μερικοί τον θεώρησαν ενσάρκωση του Βούδα. Κανένας δεν έφερε σε τόσο στενή σχέση την Ρωσία με την Ινδία από τον ζωγράφο, τον συγγραφέα και τον φιλόσοφο που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Kullu Valley. Υπήρξε κανάλι επικοινωνίας με τον κατά σειρά διάδοχο αρχηγό El Morya, στη Λάσα, την πρωτεύουσα του Θιβέτ που συνδεόταν με το κανάλι της πρωτεύουσας στο εσωτερικό της Γης την Shamballa. Η είσοδος του καναλιού εφρουρούνταν από λάμας που είχαν ορκιστεί να παραμείνουν σιωπηλοί και να μην μιλήσουν. Ένα παρόμοιο κανάλι επιστεύετο να συνδέει τις μυστικές αίθουσες με τη βάση της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας με την Αγκάρθα..
------------------------------------------------
Ως 3ο μέρος διαβάστε τις ενότητες Α'-Δ', του Γιώργου Γιάκη, εδώ.
------------------------------------------------
4ο μέρος
Από την www.olympia.gr παίρνουμε εκτός των γνωστών αφηγήσεων που ήδη αναφέραμε πληροφορίες και σχόλια που αξίζει να τα δούμε: Μαθαίνοντας ξανά να ζούμε: Οι προφητείες.
Posted by olympiada την 3η Ιουλίου του 2010
Υπάρχουν λοιπόν προφητείες που έχουν επιβεβαιωθεί μετά από αιώνες; Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν την έλευση κάποιου προειπωμένου πεπρωμένου; Μπορεί η ευρυγνωσία να αναλύσει τα μελλούμενα αιώνων; Υπάρχει Θεία πνοή στην συγγραφή σοφών; Ας ξετυλίξουμε μαζί ένα φανταστικό κουβάρι με τον πιο ορθολογικό τρόπο που ίσως μας δώσει ακόμα και την απάντηση σε ένα ερώτημα που κάποτε όλοι γνώριζαν: «Γιατί είμαστε εδώ;»Υπάρχει όμως αλήθεια στις προφητείες; Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα. Τον Δεκέμβρη του 2008, λίγες ώρες μετά την έναρξη των επεισοδίων, ο φίλος JHP έγραψε ότι «αυτός ήταν ο δρόμος που θα οδηγούσε στο ΔΝΤ». Μία «μίνι» προφητεία δηλαδή, αφού επιβεβαιώθηκε. Δεν ήρθε βέβαια από κάποιο εκστατικό σύνδρομο, αλλά από ισχυρή γνώση των συγγενών θεμάτων, οικονομίας, γεωπολιτικής, μεθοδολογίας, διεθνούς γίγνεσθαι και πολιτικής κατάστασης.
Ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός (όχι ο Πρωτόκλητος αλλά μεταγενέστερος) έζησε τον 6ο αι. μ.Χ. Κατ’ άλλους όπως μία έκδοση Ι.Μ. που έχει τον βίο του έζησε τον Ένατο αιώνα. Αυτός λοιπόν έγραψε λόγους προφητικούς που συζητιώνται πολύ τελευταία λόγω γνωστού εκδότη που τα έχει συμπεριλάβει στα βιβλία του και πάνω τους χτίζει ένα συγκεκριμένο μελλοντολογικό σκεπτικό. Ας δούμε λοιπόν την επίμαχη παράγραφο που προσπαθεί να εξηγήσει τα μελλούμενα:
Τα βδελυρά έθνη
– Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους… Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.
Εκείνες τις ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ η σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζονται στην ακαθαρσία. Αυτοί οι λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήρια, και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοικούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων), γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε εκεί, και ας πενθήσουν για εξακόσιες εξήντα ημέρες.
Αυτό είναι το επίμαχο απόσπασμα που χρησιμοποιείται για να ερμηνεύσει τα μελλούμενα. Δείτε το όμως με προσοχή. Σας φαίνεται τόσο πολύ για ευφάνταστη προφητεία; Μήπως εμείς έχουμε ιστορική αγνωσία και δεν βλέπουμε το προφανές; Με δύο Ρεπούσηδες ακόμα, θα μας φαίνεται ως …επιστημονική φαντασία!
Πάμε να το δούμε φράση προς φράση διότι είναι προφανές ότι μιλούμε για πεπραγμένα που έχουν επιβεβαιώσει ΠΛΗΡΩΣ αυτά που έλεγε ο Όσιος. Ανδρέας.
– Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτή η φράση είναι αυτή που παραπέμπει σε μελλοντικά. Ακριβώς αυτή την ιστορία (γιατί πρόκειται για αναφορά σε ΙΣΤΟΡΙΚΑ πρόσωπα και ενέργειες) θα την δούμε σε ξεχωριστό άρθρο.Αφού (λέμε εμείς) δεν είδαμε κάποιο τέτοιο συμβάν, άρα προφανώς αναφέρεται στο μέλλον. Δεν είδαμε τίποτα «βδελυρά έθνη» να βγαίνουν από τίποτε πύλες. Όντως δεν είδαμε φίλοι; Όπως έχουμε αναλύσει ετυμολογικά, Έθνος = Γέννα, γενιά, γένος. Πάμε τώρα στην επόμενη παράγραφο να δούμε ΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ αυτά τα βδελυρά έθνη…
Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους… Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν. Μακάβρια και φριχτή η περιγραφή. Την βλέπεις λοιπόν και αναμένεις τίποτε βρικόλακες ή πλάσματα επιστημονικής φαντασίας να έρθουν και να μας …κολατσίσουν.Και όμως, έχουμε ένα έθνος που ήρθε εξ Ανατολών και διασκορπίστηκε στον κόσμο προς πάσα κατεύθυνση, φτάνοντας μέχρι την Βιέννη. Ιστορικά λοιπόν η περιγραφή ταιριάζει. Όσον αφορά για το «τρώμε ανθρώπους» παραθέτουμε μία αποστροφή από προηγούμενο άρθρο:
“στα τσιγγέλια των κρεοπωλείων της πόλης ήταν αναρτημένα τεμάχια ανθρωπίνου κρέατος με τη μακάβρια ταμπέλα: “Γκιαούρ ετισί” δηλαδή ελληνικό κρέας”
Το βράδυ το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα, μας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες τού Νουρεντίν τρώνε ανθρώπινο κρέας.
Ιστορική περιγραφή, που μπορείτε να την δείτε εδώ. Υπήρχαν και Χριστιανοί όπως λέει ο όσιος Ανδρέας ο σαλός.
Εκείνες τις ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ η σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζονται στην ακαθαρσία.
Αυτοί οι λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήρια, και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοικούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων), γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε εκεί, και ας πενθήσουν για εξακόσιες εξήντα ημέρες. Αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι της «προφητείας». Χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για το εάν έχει πραγματοποιηθεί ή αναφέρεται σε κάποιο «φανταστικό μέλλον»; Τα γνωρίζουμε ήδη αρκετά καλά, εμείς τουλάχιστον.«Όπου βρούνε ζωντανούς, τούς τραβούνε όξω και τους βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις Άγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε. Απ’ τον Αη-Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει».
Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες «συνωστίζοντο» στην προκυμαία για μία θέση σε πλοίο ώστε να περάσουν στα απέναντι νησιά και να γλιτώσουν. Όσοι τα κατάφεραν, γλίτωσαν από το μαχαίρι και τη φωτιά.
Είναι λοιπόν ταιριαστά αυτά που περιγράφονται στα ιστορικά γεγονότα με αυτά που γράφησαν πριν χίλια ή χίλια τρακόσια χρόνια. Γιατί λοιπόν κάποιοι επιμένουν να τα θεωρούν ως «ανεκπλήρωτα»; Γιατί εξακολουθούμε να φανταζόμαστε «τέρατα» και «μπαμπούλες» που θα βγουν από πύλες και ασανσέρ; Η προφητεία μιλά ξεκάθαρα για ΕΘΝΗ. Δηλαδή τι χειρότερο θα έκαναν οι βρυκόλακες ή οι σαυράνθρωποι κλπ; Ίσα ίσα που οι νεκροί θα είχαν συντομότερο θάνατο από αυτόν που τους υπέβαλαν τα δίποδα αυτά και όντως «σιχαμερά Έθνη».
Ακόμα και ο Τόλκιν που χρησιμοποίησε «τερατώδης μορφές» στο επικό του έργο που το είδαμε στον κινηματογράφο στην τριλογία «ο άρχοντας των δαχτυλιδιών», το έκανε για να τονίσει την βαρβαρότητα και τη μισανθρωπία. Κατά τα άλλα, τα γεγονότα ήταν δεικτικά: Μιαρά έθνη ξεκινούσαν από έναν έρημο τόπο καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα τους, με στόχο τη «Μέση Γη». Μεσόγειος θα μπορούσαμε να «φανταστούμε», στοχεύοντας στην καταστροφή της Γης.
Η πρώτη φράση λοιπόν της προφητείας ίσως να αποτελεί το κλειδί: Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος.
Αυτή η φράση λοιπόν που χρησιμοποιείται για να αιτιολογήσει το «ανεκπλήρωτο» μήπως έχει σαφή και ορθολογική εξήγηση; Μήπως οι «πύλες» έχουν ανοίξει προ πολλού και εμείς ανεχόμαστε τις θηριωδίες και τη γενοκτονία των Γηγενών του πλανήτη, αποχαυνωμένοι από τερατολογίες;
Προφητείες που επιβεβαιώνονται περίτρανα μήπως είναι και αποτέλεσμα γνώσης, εκτός από Θείας πνοής;
Ο Αριστοτέλης ήταν «προφήτης» ή απλούστατα Γνώστης;
Στην επόμενη ενότητα λοιπόν Θα προσεγγίσουμε απλά και λογικά την δράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Αριστοτέλη, τις σκοπιμότητες και μία ανατρεπτική θεώρηση για τα δεδομένα του νεομεσαιωνικού «καπιταλισμού».
…Με στόχο πάντα να μάθουμε ξανά να ζούμε!
https://olympia.gr/2010/07/03/prophecy/
5ο Μέρος
Τι γνωρίζουμε για τις πύλες;
Οι πύλες που οδηγούν στο κέντρο της γης
Το μενταγιόν της Κυβέλης,” Προσέξτε τον ήλιο να ανατέλλει από την ημισέληνο.
Οι “Πύλες” ήταν απαραβίαστες. Τα υπόγεια γένη, απόρροια επιμειξιών με ανθρώπους αυξάνονταν και πληθύνονταν και μερικές από τις “πύλες” τύχαινε, πριν έλθει ο Χριστός να “ανοίγουν”. Τότε ξεχωριστοί άνθρωποι με πίστη στον ένα Θεό αναλάμβαναν το σφράγισμά τους.
Το τελευταίο καταγεγραμμένο μάζεμα των “διαφυγόντων” “υποχθονίων” και το σφράγισμα των “πυλών” που είχαν ανοίξει είναι αυτό που διαβάζουμε στο κείμενο του Αγίου Ανδρέα. Γνωρίζουμε επίσης από κείμενο του 15ου αιώνα του οποίου ο συγγραφείς παραμένει άγνωστος, ότι ο Αλέξανδρος έκλεισε τα βδελυρά έθνη με χάλκινες πύλες οι οποίες περιβάλλονταν από “ασύγκριτον ύαλο”. Δηλαδή, επειδή ο χαλκός από μόνος του δεν ήταν αρκετός και μπορούσε να σπάσει περιβλήθηκε με ένα είδος γυαλιού ασύγκριτου, που πιθανότατα να σημαίνει κάποιο είδος ενεργειακού πεδίου. Έτσι οι πύλες παραμένουν σφραγισμένες μέχρι να έρθουν τα έσχατα χρόνια και όπως είδαμε παραπάνω στην Αποκάλυψη να ανοιχθούν από τον Άγγελο του Θεού.
Υπάρχει και κείμενο του 7ου αιώνα το οποίο δικαιώνει και επιβεβαιώνει και πάλι τον Άγιο Ανδρέα, ότι δηλαδή ο Αλέξανδρος σφράγισε αυτές τις πύλες. Σύμφωνα με την προφητεία του Αγ. Ανδρέα, ο Μέγας Αλέξανδρος πήγε στην Ανατολή με αποστολή να κλείσει τις “πύλες” που είχαν ανοίξει. Η προφητεία μας μιλά επομένως για μία θεϊκή αποστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόνον από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν ούτε κίναιδος, ούτε παιδεραστής, ούτε διεστραμμένος, ούτε κατά συρροή σφαγέας των λαών, αλλά ένας υπηρέτης του Θεού.
Γιατί δεν γνωρίζουμε κάτι περισσότερο για τις “πύλες”;
Κατ’ αρχήν για αυτές τις δραστηριότητες του Αλεξάνδρου ουδείς γνωρίζει, αφού όλα τα σχετικά αρχαία κείμενα υποκρύπτονται επιμελώς. Υπάρχουν πολλές πηγές που μας μιλούν για τις “πύλες”. Τα γραπτά αυτά όμως κρύβονται καλά σε βιβλιοθήκες στα Ιεροσόλυμα, το Βατικανό, τη Νεβάδα και τη Μακεδονία….
Σε διάφορα βιβλία σχετικά με αυτό το θέμα, λέγετε πως η έδρα των Νεφελιμ βρίσκεται στην έρημο Τακλα Μακαν, στην επαρχία Ξιν Γιανγκ, στην Βόρεια Κίνα. Το όνομα Τακλα Μακαν στην τοπική γλώσσα σημαίνει “μπαίνεις μέσα αλλά δεν βγαίνεις έξω”. Εκεί λοιπόν υπάρχει μια πανάρχαια και τεραστίων διαστάσεων πυραμίδα που στην κορυφή της κάποτε υπήρχε ο ναός του Βάαλ. Κάτω λοιπόν από την αρχαία αυτή πυραμίδα η οποία ονομάζεται Λευκή Πυραμίδα, υπάρχει μια υπόγεια πολιτεία που ονομάζεται Μαχ-Τανε που στην γλώσσα των Ναχρμπεν σημαίνει Λευκή Πολιτεία.
Το Λευκό Αδελφάτο για το οποίο και οι γέροντες του Αγίου Ορούς γνωρίζουν. Είναι ουσιαστικά ένα 12μελες συμβούλιο το οποίο αποτελείται από Νεφελίμ και άλλους αρχέγονες δαίμονες οι οποίο είναι ο Αζαζέλ, ο Αζαζελόν, ο Αζαραντέλ και ο Αζαέλ. Στους τέσσερις αυτούς δαίμονες-αγγέλους, θα δοθεί εξουσία να κάνουν μεγάλες καταστροφές πάνω στην γη στα έσχατα χρονιά. Σε συνδυασμό με την ιστορία και την προφητεία του Αγίου Ανδρέα ο Αλέξανδρος έκλεισε τους Νεφελιμ, τα ρυπαρά έθνη δηλαδή, κάτω από πύλες (δηλαδή κάτω από την Λευκή Πυραμίδα) το 326 π.χ. καθώς και πύλες που βρίσκονται στην Ινδία. Να τονίσω ότι πύλες υπάρχουν και σε αλλά μέρη της γης, όπως και στο Βόρειο Πόλο. Για την ακρίβεια έκλεισε 72 βασιλείς όπως μας λέει ο Άγιος Ανδρέας. Αυτοί λοιπόν οι Βασιλείς είναι που θα βγουν έξω στα έσχατα χρονιά μαζί με τους ακολούθους τους και θα βασανίζουν το κόσμο. Δεν θα τον σκοτώνουν αλλά θα τον βασανίζουν μέχρι να δεχτούν το σφράγισμα.
Ο Άγιος Ανδρέας μιλάει ότι η εξουσία τους πάνω στην γη θα κρατήσει για 660 ημέρες ενώ στο χωρίο που ακολουθεί από την Αποκάλυψη γίνεται λόγος για 5 μήνες μόνο, δηλαδή για 150 ημέρες, γιατί ο κόσμος δεν θα αντέχει περισσότερο. Φανταστείτε τι έχουμε να τραβήξουμε δηλαδή.[Αποκάλυψη Κεφ. Θ΄10 : και έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις και κέντρα, και εν ταίς ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι του αδικήσαι τους ανθρώπους μήνας πέντε]. Αν διαβάσετε στην προφητεία του Αγίου Ανδρέα, λέει πως θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδονή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία. Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν!
Τις πύλες αυτές θα ανοίξει ο αντίχριστος στα έσχατα χρόνια….Δεν είναι τυχαίο που έχει ειπωθεί ότι οι μάρτυρες αυτών των χρόνων θα είναι οι μεγαλύτεροι όλων των εποχών…
ΠΗΓΗ conspiracyfeeds
05 Φεβρουαρίου 2013
Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/276939/ti-gnorizoyme-gia-tis-pyles#ixzz4zSk2Ko4D
Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και η ΠΥΛΗ-ΔΙΑΥΛΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ
Τι είναι η άορνος πέτρα;
Στο λεξικό διαβάζουμε:
Η Άορνος Πέτρα ή απλά Άορνος στα (αρχαία ελληνικά: Ἄορνος (άρθρο: ο ή η),[ αγγλικά: Aornos) βρίσκεται στην περιοχή του Σβάτ ή Σουάτ ή περιοχή Σχάνγκλα (αγγλικά: Swat District ή Shangla District) στο Πακιστάν, ήταν η περιοχή όπου έγινε η Πολιορκία της Αόρνου Πέτρας, που ήταν η τελευταία πολιορκία του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
«στο αποκορύφωμα της καριέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ως ο μεγαλύτερος Πολιορκητής στην ιστορία», σύμφωνα με τον σύγχρονο βιογράφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ρόμπιν Λάνε Φοξ (αγγλικά: Robin Lane Fox).
Πότε έγινε η πολιορκία;
Η πολιορκία έλαβε χώρα το χειμώνα του 327π.Χ προς την άνοιξη του 326 π.Χ. Η τοποθεσία ταυτίσθηκε ικανοποιητικά με το σύγχρονο βουνό Πιρ-Σαρ (αγγλικά: Pir-Sar) στο Σουάτ, στοΠακιστάν από τον Άουρελ Στάιν (αγγλικά: Sir Aurel Stein) το 1926, και έχει επιβεβαιωθεί και από τους αρχαιολόγους.
Η Άορνος Πέτρα και οι αρχαίες ινδικές δυνάμεις που την περιφρουρούσαν αποτελούσαν σαφώς μια απειλή για τη γραμμή τροφοδοσίας των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία απλωνόταν, επικίνδυνα ευάλωτη, πάνω από τον μεγάλο ορεινό όγκο της νότιο-κεντρικής Ασίας, την οροσειρά Χίντου Κους, ή Ινδοκούς, (αγγλικά: Hindu Kush, παστούν – περσικά –ουρντού), ως πίσω στο σημερινό Μπαλκ ή Μπαλχ (αρχαία ελληνικά: Ζαρίασπα ήΒάκτρα, αγγλικά: Balkh ή Bactra, περσικά – παστούν: Balkh; βακτριανά: Baktra)) , αν και ο Αρριανός αναφέρει ως κυριότερη αιτία την ηρωική επιθυμία που είχε ο Μέγας Αλέξανδρος να ξεπεράσει ως απόγονος του, τον ίδιο τον Ηρακλή, ο οποίος φέρεται να είχε αποτύχει να το καταλάβει κατά το μυθολογικά παρελθόν.
Σύμφωνα με τον Αρριανό («Αλεξάνδρου Ανάβασις»), η Άορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμού και της κοιλάδας του Ινδού ποταμού. Ο Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ιμάου όρους (σημερινά δυτικά Ιμαλάια στο βόρειο Πακιστάν) και Σουάστη ποταμού (σημερινός Σουάτ (ποταμός) ή Σβατ (ποταμός) (αγγλικά: Swat River), στο ΒΔ Πακιστάν), ο οποίος βρίσκεται μετά τον Υδάσπη ποταμό (σημερινός Τζέλουμ (ποταμός) ή Γχελούμ, αγγλικά: Jhelum), της περιοχής Παντζάμπ (αγγλικά: Punjab) στο ΒΑΠακιστάν).
Από μελέτες του αρχαιολόγου Άουρελ Στάιν υπολογίζεται ότι η Άορνος Πέτρα σήμερα ονομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) και βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Ινδού ποταμού και βόρεια του ποταμού Μπουνέρ (αγγλικά: Buner River) στο βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στα σημερινά σύνορα με το βόρειο Αφγανιστάν.
Όταν λοιπόν ξεκινάς μια εκστρατεία σίγουρα έχεις αρχικά βάλει έναν στόχο. Δεν ξεκινάς εντελώς τυχαία, αυτό είναι σίγουρο. Ποιο μπορεί όμως να ήταν το ισχυρό εκείνο κίνητρο, εκτός από το κατακτήσεις τις περιοχές…ώστε να ξεκινήσεις αυτό το μεγάλο ταξείδι; Πολλές φορές τα παιδιά από τους γονείς δεν αφήνονται να επιλέξουν για την ζωή τους…έχοντας οι γονείς τις δικές τους επιδιώξεις …γιατί πολλές φορές κρύβονται από πίσω και τα επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά.
Στην προκειμένη περίπτωση η στάση και η θέση της μητέρας του Μ. Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο, ώστε να γαλουχήσει το παιδί της σε κάτι μεγάλο. Ως μάνα ασφαλώς δεν θέλει και ούτε επιδιώκει να φύγει και να απομακρυνθεί το παιδί της μακριά της…..όπως θα έκανε κάθε μάνα….αλλά είναι μυημένη όμως στα αρχαία ελληνικά μυστήρια…ώστε δίνει ισχυρό κίνητρο στον γιο της για να πραγματοποιήσει κάτι το μεγάλο. Κι αυτό είναι η Άορνος Πέτρα.
Αυτός είναι ο βασικός και ο τελικός στόχος…διότι εκεί βρίσκεται ο ισχυρός δίαυλος επικοινωνίας με το Σύνπαν (Σύμπαν)…αλλά όμως έχει και μία ιδιαιτερότητα. Είναι κυμαινόμενος….στο πότε να ανοίγει και στο πότε να κλείνει….αφού έχει μεταβλητότητα…οπότε μπορεί να εισχωρεί….αλλά και το αντίθετο….κάθε λογής οντότητα.
Στους δίαυλους επικοινωνίας λειτουργούν άγνωστες για εμάς τεχνολογικές φυσικές δυνάμεις…που μετατρέπουν το φως σε συμπυκνωμένες δέσμες φωτονίων με ασύλληπτες ταχύτητες. Έτσι καθώς πολλαπλασιάζουν την ένταση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων του Διαύλου, απαγορεύουν και την διαφυγή της ισχυρότατης φωτεινής ενέργειας. Ο ανθρώπινος οργανισμός που βρίσκεται στο κέντρο του ενεργειακού αυτού χώρου, τόσο η ισχυρή φωτονική δέσμη…όσο και τα έντονα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, δημιουργούν μια χαλάρωση των δεσμών των κυττάρων και των μορίων της ύλης.
Δηλαδή αραιώνει κατά κάποιον η πυκνότητά της και αποκτά μια λεπτότερη υφή, όπου τείνει να γίνει διάφανη και συντονίζεται με τις υψηλές συχνότητες της φωτονικής δέσμης. Η φωτονική αυτή δέσμη ενισχύεται κατόπιν από την νιονική ενέργεια του ανθρώπινου εγκεφάλου και με την συμπίεση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων μεταπίπτουν σε μια άλλη διάσταση χωροχρονικών διαστάσεων.
Τα ανθρώπινα όντα όταν βρίσκονται μέσα σε διαύλους είναι σε μια κατάσταση αποσυμπύκνωσης και μεταβάλλονται σε ισχυρότατα ηλεκτρομαγνητικά πεδία…όπου δημιουργούν γύρω τους ένα πυκνό και αδιαπέραστο κέλυφος οργόνης.
Τα ενεργειακά ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα του Σύμπαντος μπορούν να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις σε πολύ σύντομο χρόνο και να διαπεράσουν τα άστρα και τους πλανήτες και να φθάσουν μέχρι τις παρειές του Σύμπαντος Κόσμου χωρίς την ελάχιστη μεταβολή στην υλική τους σύνθεση.
Η αποσυμπύκνωση, σε ενεργειακούς χώρους, γίνεται σε μια καθορισμένη ώρα και σε καθορισμένη θέση της επιφάνειας. Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται επίσης στους ναούς στις κορυφές τους και σε ύψος 12 μέτρων…διότι στα 12 μέτρα ο Άνθρωπος παθαίνει αυτό που λέμε ιλίγγους ύψους και νομίζει ότι το κενό τον τραβά προς τα κάτω.
Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει όμως ούτε στα 11, ούτε στα 13 μέτρα. Γνωρίζουμε φυσικά ότι ο αριθμός 12 είναι πολύ σημαντικός γι’ αυτό και έχουμε 12 θεούς (6+6) και το διπλό ύψος μας δίνει αντίστοιχα:12Χ12=144 μέτρα και επίσης το ύψος μας δίνει: 12Χ12Χ12 = 1728 μέτρα και στο διπλάσιο αυτού 1728Χ2=3456 μέτρα (3,4,5,6). Αυτά τα φαινόμενα παρουσιάζονται γύρω στο μεσημέρι και τα μεσάνυχτα.
Ο βασικός στόχος εκείνη την περίοδο ήταν να κλείσει αυτή η δίοδος-έξοδος κι αυτό έπρεπε να γίνει από γήινο άνθρωπο…κατόπιν υποβολής και εντολής αν θέλετε…ώστε να μην υπάρξουν κάποια δυσάρεστα αποτελέσματα που θα επιβάρυναν τον πλανήτη γη.
Η Άορνος Πέτρα βρισκόταν στα βόρεια της πόλης Τάξιλα ή Ταξάσιλα. Έτσι η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε να κάμει με την Αρχαία Ινδία και η προέλαση του μεγάλου στρατηλάτη προς τα ανατολικά καθώς η κεντρική του στρατιωτική δύναμη ( Μακεδονικός στρατός) τελικά αποφασίζει να περάσει μέσω του Κυβέριου Περάσματος, το οποίο ήταν και είναι ένα πέρασμα μεταξύ των βουνών εκείνων που σήμερα συνδέει το σύγχρονο Αφγανιστάν με το Πακιστάν.
Εντύπωση μας κάνει όμως ότι μια άλλη μικρότερη δύναμη (με προσωπική εποπτεία του Μ. Αλεξάνδρου) περνάει από μια άλλη διαδρομή (βόρεια), όπου όμως συναντά στο δρόμο της….το χειμώνα του έτους 326 π.Χ. το λεγόμενο φρούριο της Αόρνου, δηλαδή ένα μέρος με υψηλή μυθολογική σημασία για εμάς τους Έλληνες, όπου σύμφωνα με το ελληνικό μύθο ο Ηρακλής είχε αποτύχει τότε να το καταλάβει…όταν ήδη είχε αγωνιστεί στην Ινδία.
Όταν έγινε η άλωση των Ώρων…δηλαδή η αρχαία πόλις Ώρα…δηλαδή πόλη που πιθανολογείται ότι βρισκόταν περίπου στη δυτική όχθη του Ινδού και φαίνεται να είναι πολύ σημαντική…διότι οι υπερασπιστές των Βαζίρων κατάλαβαν ότι ήταν σε δυσχερή και δύσκολη θέση, ώστε να την εγκαταλείψουνν νύχτα την πόλη τους και να καταφύγουν σε μία οχυρή τοποθεσία….όπου το ίδιο έκαναν και οι άλλοι Ινδοί…οι οποίοι εγκατέλειπαν μαζικά τις πόλεις τους και κατέφευγαν σ’ ένα πιο φυσικό οχυρό, την λεγόμενη…Άορνο Πέτρα.
Στο μεταξύ ο Ηφαιστίων και ο Περδίκκας κατάφεραν και οχύρωσαν την Οροβάτιδα τη σημερινή Πεσαβάρ ή Πεσαουάρ και εκεί έζευξαν με γέφυρα τον Ινδό ποταμό. Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν με το επιτελείο του…αφού μετέτρεψε σε φρούρια τα Ώρα και τα Μάσσαγα, οχύρωσε τελικά και ταΒάζιρα ως πόλη και μετέβη στον Ινδό…όπου είχε καταληφθεί η πόλη Πευκελαώτιδα και ακολουθούμενος από τους Ινδούς διοικητές της περιοχής, Κωφαίο και Ασσαγέτη, κατέλαβε πολλές μικρές παραποτάμιες πόλεις.
Στα Εμβόλιμα λοιπόν που είναι κοντά στην Άορνο Πέτρα, εγκατέστησε τον στρατηγό Κρατερό και του έδωσε την διαταγή να συγκεντρώσει πολλά εφόδια για μια μακροχρόνια πολιορκία. Αυτό δηλώνει ότι έδινε πολύ μεγάλη σημασία για την κατάληψη…όσο κι αν κρατούσε αυτή….οπότε τα εφόδια έπρεπε να είναι πολλά…για να πετύχει τον βασικό του στόχο και σε περίπτωση που η Άορνος Πέτρα δεν έπεφτε με έφοδο σχετικά γρήγορα….θα βασιζόταν στην εξάντληση των υπερασπιστών της.
Είχε λοιπόν τοξότες, τους λεγόμενους Αγριάνες, την τάξη του Κοίνου τους καλύτερους και τους ελαφρύτερους πεζούς (200 εταίρους και 100 ιπποτοξότες) και κινήθηκε από τα Εμβόλιμα ξανά προς την Άορνο Πέτρα και στρατοπέδευσε κάπου εκεί κοντά. Την επόμενη μέρα μετακίνησε το στρατόπεδο του ακόμη πιο κοντά στο βράχο. Εμφανίστηκαν και τον πλησίασαν μερικοί ντόπιοι κάτοικοι και προσφέρθηκαν έναντι χρημάτων, να του υποδείξουν το πιο ευπρόσβλητο σημείο του βράχου.
Τότε ο Αλέξανδρος έστειλε μαζί τους τον Πτολεμαίο με τους Αγριάνες, τους άλλους ψιλούς και μερικούς από τους πιο επίλεκτους υπασπιστές του….με διαταγή να καταλάβουν την γύρω περιοχή και να εγκαταστήσουν φρουρά και να τον κρατούν πάντα ενήμερο….για το τι συμβαίνει.
Ο Αλέξανδρος περίμενε την κίνηση του Πτολεμαίου που τελικά κατάφερε και πέρασε από ένα δύσκολο δρομολόγιο, όπου δεν έγινε αντιληπτός από τις δυνάμεις των Ινδών και κατέλαβε οχυρώνοντας το στρατόπεδο του με τάφρο και χάντακα.
Τότε ο Μ. Αλέξανδρος αφού είδε το σινιάλο…δηλαδή τον πυρσό που άναψε ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ…την επόμενη κιόλας μέρα ξεκίνησε να τον συναντήσει….αλλά όμως οι Ινδοί, που γνώριζαν καλύτερα την κακοτράχαλη εκείνη περιοχή, έφερναν πολύ σκληρή αντίσταση και αρχικά τον εμπόδισαν…γι’ αυτό και ο Μ. Αλέξανδρος αναδιπλώθηκε και εκείνοι στράφηκαν κατά του Πτολεμαίου πιστεύοντας ότι τον είχαν αποκόψει.
Η επίθεση των Ινδών ήταν πολύ σφοδρότατη και παρότι υστερούσαν έναντι των Μακεδόνων σε τοξεύματα, χρειάστηκε λοιπόν να πέσει η νύχτα, για να υποχωρήσουν. Η επιμονή του Αλέξανδρου να ενωθεί με τον Πτολεμαίο….έγινε πραγματικότητα και στέλνει ένα μήνυμα μ’ έναν πιστό Ινδό αυτόμολο (αυτόμολος…είναι αυτός που αυτομόλησε δηλαδή…κατέφυγε στις τάξεις του εχθρού) και με το πρώτο φως της επόμενης ημέρας ξεκίνησε στο δρομολόγιο, που είχε ακολουθήσει και ο Πτολεμαίος.
Κατά το μεσημέρι λοιπόν ήρθαν σ’ επαφή με τους Ινδούς, που βρέθηκαν πλέον μεταξύ των τμημάτων του Πτολεμαίου και του Αλεξάνδρου. Οι Ινδοί φυσικά πολέμησαν πολύ σκληρά, αλλά οι Μακεδόνες του Αλεξάνδρου δεν καταπονήθηκαν και πολύ, επειδή ακριβώς τα τμήματα κρούσης του Αλεξάνδρου διαδέχονταν το ένα το άλλο…κατά κύματα…και στο τέλος και με πολύ μεγάλη δυσκολία….κατά το σούρουπο κατάφεραν και απώθησαν όλους τους Ινδούς από το πέρασμα.
Εκείνο που θέλω να επισημάνω και να τονίσω έως τώρα είναι ότι όλο το επιτελείο του δούλευε συντονισμένα και υπάκουα με άξιους και ικανούς πολεμιστές, αλλά και ένα πολύ λαμπρό επιτελείο με επιστήμονες της εποχής, όπου προέβλεπε κάθε κίνηση του…ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Η συγκεκριμένη περιοχή της Αόρνου Πέτρας βρίσκεται πιο βόρεια της πόλης Άττοκ ή Αττόκ της Πενταποταμίας δηλαδή (της σημερινής περιοχής Παντζάμπ του Πακιστάν) και τότες ήταν μια καλά ενισχυμένη οχυρή θέση στο βουνό και με τα αρκετά στενά φαράγγια, σε μία στροφή του άνω ρου του Ινδού ποταμού…όπου ο φρούριο τους λοιπόν βρισκόταν σε μια επίπεδη κορυφή…στην οποία υπήρχε επάρκεια νερού που υπήρχε από τις τότε φυσικές πηγές και ήταν αρκετά ευρύ ώστε συγχρόνως να καλλιεργείται ανάλογα. Οπότε αυτοί που την υπεράσπιζαν δεν πίστευαν ότι θα κινδύνευαν από οποιαδήποτε ασιτία…σε περίπτωση κάποιας επίθεσης ή πολιορκίας που θα πραγματοποιούνταν από κάποιον αντίπαλο.
Εντύπωση μας κάνει λοιπόν πως μια τέτοια εμμονή για τη συγκεκριμένη περιοχή η οποία ήταν δύσκολη και δύσβατη και γιατί να ταλαιπωρήσει εκεί πάνω το στρατό του…είναι ένα ερώτημα που από στρατηγικής πλευράς αν ήθελε και μόνον να κατακτήσει την περιοχή θα έπρεπε στην ουσία να επιλέγει τις πιο εύκολες γενικά περιοχές με πεδιάδες κατά το πλείστον….για να οδεύει και πιο γρήγορα.
Οι έως τώρα πηγές μας για την Άορνο Πέτρα είναι διαφορετικές…όπου κατά τον Αρριανό η Άορνος Πέτρα ή αλλιώς Πιρ Σαρ ήταν ένας βράχος απρόσβλητος και η μοναδική πρόσβαση ήταν μόνο ένα μονοπάτι, τεχνητό και δύσβατο. Το πόσο δύσκολη ήταν η πρόσβαση τονίζεται από το ελληνικό της όνομα (Ἄ-ορνος), που δηλώνει ότι ούτε «ὄρνις», δηλαδή ούτε πουλί, δεν μπορούσε να την πατήσει.
Ωστόσο πιθανόν και να πρόκειται για εσφαλμένη ετυμολογία, διότι πολύ κοντά στο ελληνικό άορνος βρίσκεται ακουστικά και το σανσκριτικό αβάρνα ή αβαράνα, που σημαίνει φρούριο ή κρησφύγετο. Η Άορνος Πέτρα είχε περιφέρεια περί τα 200 στάδια (37 χιλιόμετρα) και ύψος στο χαμηλότερο σημείο της 11 στάδια (περίπου 2 χιλιόμετρα).
Στην κορυφή του βράχου άφθονο νερό άρδευε δάση και γη, η οποία ήταν εύφορη και αρκετή για να δουλέψουν 1.000 άνθρωποι…δηλαδή ήταν μια τεράστια δυσκολία για τους πολιορκητές και απίστευτη άνεση για τους πολιορκημένους.
Ο Διόδωρος μας γράφει ότι ήταν ένας κυκλικός βράχος, ύψους 16 σταδίων (περίπου 3 χιλιομέτρων) και περιφέρειας 100 σταδίων (περίπου 18,5 χιλιόμετρα), άρα επιφάνειας περί τα 27 τχμ και στους νότιους πρόποδές του έρεε ο Ινδός ποταμός.
Ο Κουίντος Κούρτιος Ρούφος επίσης συμφωνεί ότι στους πρόποδες έρεε ο Ινδός, αλλά την περιγράφει ως κακοτράχαλη, κωνική και με μυτερή απόληξη.
Ας δούμε όμως μία μία όλες τις ενέργειες του Μ. Αλεξάνδρου πριν την κατάληψη.
Σε πρώτη φάση η πιθανή πορεία του Μ. Αλεξάνδρου ως το φυσικό οχυρό της Αόρνου Πέτρας ήταν οι γειτονικές φυλές που αυτομόλησαν ή χρηματίσθηκαν, παραδόθηκαν ή συμμάχησαν με τον Μ. Αλέξανδρο και έτσι προσφέρθηκαν να τον οδηγήσουν στο καλύτερο σημείο πρόσβασης του φρουρίου της Αόρνου Πέτρας. Ολόκληρη λοιπόν η στρατιά του προέλασε προς το σημείο της Αόρνου Πέτρας, που τους υπέδειξαν οι Ινδοί (αυτόμολοι) και λοιπόν στρατοπέδευσε εκεί κοντά.
Ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ που έγραψε το βιβλίο «Περί των Πράξεων του Αλεξάνδρου», που δεν σώθηκε, αλλά αναφέρεται σε έργο του Αρριανού, την γνωστή βιογραφία του στρατηλάτη «Αλεξάνδρου Ανάβασις» και ο γραμματέας και στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Ευμένης ο Καρδιανός, των οποίων τα κείμενα παρείχαν τις βασικές βιβλιογραφικές αναφορές για όλα αυτά στους μεταγενέστερους, όπου πιστοποιούν ότι ο Μ. Αλέξανδρος ενίσχυσε τις δυνάμεις του που στρατοπέδευαν προς τα δυτικά και τις περιφρούρησε με φράκτη και τάφρο.
Αυτό αυξάνει λοιπόν την πιθανότητα στην περιοχή να ιδρύθηκε μια ακόμα Αλεξάνδρεια πόλη με τα χαρακτηριστικά της Μακεδονικής φρουράς, με το όνομα Αλεξάνδρεια Άορνος ή Αλεξάνδρεια Αόρνου Πέτρας, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει σχετική αρχαιολογική επιβεβαίωση γι’ αυτό. Τα σήματα φωτιάς που χρησιμοποιούσε το Μακεδονικό σώμα, προειδοποίησε επίσης τους υπερασπιστές της Αόρνου Πέτρας με αποτέλεσμα να χρειαστούν δύο ημέρες επιπλέον αψιμαχίες στα στενά φαράγγια και τον Αλέξανδρο να εξαναγκάζεται σε ανασύνταξη των δυνάμεών του.
Σε δεύτερη φάση ο Μ. Αλέξανδρος διατάσσει τους στρατιώτες του να κατασκευάσουν τελικά γύρω στους 100 πασσάλους ο καθένας τους, ώστε το μηχανικό σώμα να κλείσει με πρόσχωση τη χαράδρα ανάμεσα στο στρατόπεδό του και την Άορνο Πέτρα.
Εκεί στη βόρεια και ευάλωτη πλευρά που οδηγούσε προς το φρούριο, ο Μ. Αλέξανδρος και οι καταπέλτες του συνάντησαν ως εμπόδιο μια βαθιά χαράδρα. Άρα για να προχωρήσουν οι πολιορκητικές μηχανές και να γεφυρωθεί το φαράγγι, κατασκεύασαν ένα χωμάτινο ανάχωμα με ξυλουργικές εργασίες και έφεραν φερτά υλικά και χώμα.
Οι εργασίες των Μηχανικών του….δημιούργησαν ένα ανάχωμα περίπου στα 50 μέτρα, αλλά η αντιστήριξη που δημιουργήθηκε έγινε πολύ βιαστικά προς τις πλευρές του φαραγγιού κι αυτό κατέρρευσε και κατακρημνίστηκε πέφτοντας απότομα προς τα κάτω, με αποτέλεσμα η αρχική πρόοδος που είχε συντελεστεί να αρχίσει να επιβραδύνεται.
Έτσι οι στρατιώτες διατάχθηκαν να κόψουν και πάλι από 100 πασσάλους ο καθένας και πρώτος ο Μ.Αλέξανδρος άρχισε να ρίχνει χώμα στη πλαγιά από την κορυφή του λόφου…τέτοια εμμονή…όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι στρατιώτες του, για να δημιουργήσει πρόχωμα.
Ο στόχος του ήταν να φτάσει στο ύψος του βράχου, ώστε τα τοξεύματά του να πλήττουν τους οχυρωμένους Ινδούς. Την πρώτη ημέρα το πρόχωμα προχώρησε περί το ένα στάδιο (γύρω στα 185 μ). Τις επόμενες δύο μέρες οι εργασίες τους υπό την κάλυψη καταπελτών από το σταθερό έδαφος και σφενδονητών από το πρόχωμα, που απέκρουαν τις επιθέσεις Ινδών κατά των εργαζομένων στην πρόσχωση συνεχίστηκε.
Στην τρίτη φάση και τέταρτη μέρα της πολιορκίας τους….μερικοί στρατιώτες του καταλαμβάνουν ένα ύψωμα που είχε το ίδιο ύψος με την Άορνο Πέτρα. Ο Μ. Αλέξανδρος λοιπόν διατάσσει το μηχανικό του σώμα να στρέψει την πρόσχωση προς εκείνο το ύψωμα, ώστε τα τοξεύματά του να εξαπολύονται κατά των Ινδών από το ίδιο ύψος με εκείνους. Παρ’ όλα αυτά…στο τέλος της τρίτης ημέρας…ένα χαμηλός χωμάτινος λόφος συνέδεε πλέον με το πλησιέστερο άκρο του βουνού του Πιρ Σαρ και ήταν εφικτή η έναρξη της πολιορκίας.
Ο Μ. Αλέξανδρος όπως πάντα ήταν επικεφαλής και στην πρώτη γραμμή και έδωσε το πρόσταγμα της γενικής επίθεσης, ενώ σύντομα η πρώτη δύναμη κρούσης αποκρούστηκε με την ρίψη ογκόλιθων που εκτοξεύονταν από πάνω προς τα κάτω.
Στην τέταρτη φάση οι Ινδοί εκπλήσσονται από την έντονη επιμονή και την αποτελεσματικότητα των Ελλήνων Μακεδόνων και αναγκάζονται να ζητήσουν διαπραγματεύσεις, αλλά στην πραγματικότητα θέλουν να κωλυσιεργήσουν κάπως, για να εγκαταλείψουν την Άορνο μέσα στη νύχτα.
Ο Μ. Αλέξανδρος λοιπόν το πληροφορείται αυτό, δεν κάνει τίποτα για να τους εμποδίσει, αλλά τους στήνει ενέδρες και τους κατακόπτει κατά τη φυγή τους. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η πρόσχωση τελικά έφτασε μέχρι το ύψος της Αόρνου Πέτρας…άλλωστε δεν ήταν πια απαραίτητο μετά την ήττα των Ινδών.
Έτσι οι Ινδοί είχαν μείνει έκπληκτοι από την επιμονή και την αποτελεσματικότητα του μηχανικού των Μακεδόνων και ζήτησαν διαπραγματεύσεις. Όταν ο Μ. Αλέξανδρος έμαθε ότι σκόπευαν να κωλυσιεργήσουν μέχρι το βράδυ…οπότε και θα ξεγλιστρούσαν από το βράχο, τους διευκόλυνε στην απαγκίστρωση.
Έτσι στο τέλος ο Μ. Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την πολιορκία της Αόρνου Πέτρας, σκοτώνοντας μερικούς φυγάδες που δεν παραδόθηκαν, σύμφωνα με τον σύγχρονο βιογράφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ρόμπιν Λάνε Φοξ ή πιο υπερβολικά αναφερόμενα, από τον Αρριανό με μια σφαγή.
Είχε στήσει ενέδρες, τους επετέθηκε και σκότωσε πολλούς κατά τη φυγή τους, επίσης μας λέγει ο Αρριανός. Κατά τον Διόδωρο γράφεται ότι απλώς τους άφησε να διαφύγουν, αλλά αυτή η εκδοχή δεν είναι συνεπής με τη γενικότερη τακτική του.
Ίσως ο Διόδωρος θέλησε να αντισταθμίσει την αρνητική εικόνα του Μ. Αλεξάνδρου, που δίνει στη σφαγή των μισθοφόρων στα Μάσσαγα. Ο Κούρτιος όμως δεν αναφέρει τίποτα για τη μετάβαση του Μ. Αλεξάνδρου από την Άορνο Πέτρα στον Ινδό ποταμό και ξανά πίσω, ούτε για την προετοιμασία μακρόχρονης πολιορκίας, ούτε για την αντίσταση στην προσέγγιση του Μ. Αλεξάνδρου στην Άορνο Πέτρα, ενώ για την κατάληψή της λέει ότι χρησιμοποιήθηκαν αναρριχητές, όπως και στη Σογδιανή Πέτρα.
Μας λέγει ότι οι Ινδοί προέβαλαν αποτελεσματική άμυνα, σκότωσαν αρκετούς αναρριχητές και πανηγύριζαν με τυμπανοκρουσίες επί δύο ημέρες. Εντούτοις για κάποιο λόγο, που ίσως δεν μας εξηγεί ο Ρωμαίος ιστορικός, την τρίτη νύχτα άρχισαν να εγκαταλείπουν το οχυρό.
Τότε ο Μ. Αλέξανδρος διέταξε όλη τη στρατιά να αλαλάξει, οι Ινδοί πίστεψαν ότι δέχονταν γενική επίθεση, πανικοβλήθηκαν και προσπαθώντας να ξεφύγουν μέσα στο σκοτάδι, οι περισσότεροι σκοτώθηκαν στους αδιάβατους γκρεμούς της περιοχής.
Η πολιορκία πραγματοποιήθηκε και ο Μ. Αλέξανδρος ανέβηκε εντός του φρουρίου, αφού ανασύρθηκε ως το γείσο των τειχών σ’ ένα σχοινί. Για τον εορτασμό λοιπόν των επινικίων χτίστηκε ένας ναός και έγιναν θυσιαστήρια προς την Νίκαια Αθηνά, τα ίχνη της οποίας εντοπίστηκαν από τον Άουρελ Στάιν το 1926.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ως κατακτητής….αν και μακριά από τη χώρα του ευχαριστεί τη θεά Αθηνά….και ειδικά αυτήν…διότι αυτό που ήδη είχε επιτελέσει…δηλαδή στο να φθάσει εκεί στην Άορνο πέτρα ήταν κάτι το πολύ σημαντικό μιας και η Θεά Αθηνά είναι η θεά της στρατηγικής και του πολέμου και από την άλλη με τη Σοφία της θα επιτελούσε να κλείσει την Άορνο Πέτρα…δηλαδή τον δίαυλο επικοινωνίας με κακόβουλα πνεύματα.
Έτσι λοιπόν ο Μ. Αλέξανδρος καταλαμβάνει τον βράχο, τον οποίο ο μύθος ήθελε ως απόρθητο ακόμη και από τον Ηρακλή. Πιθανόν λέγεται ότι να μην πρόκειται ακριβώς για τον Ηρακλή του Ελληνικού Πανθέου κι ο Αρριανός μας δίνει την εκδοχή και πιστεύει ότι μάλλον πρόκειται για τοπικό μύθο, τον οποίο οι επικοινωνιολόγοι του Μ. Αλεξάνδρου ευχαρίστως υιοθέτησαν την ιστορία αυτή για να μεγεθύνουν έτσι το κατόρθωμά του. Στη συνέχεια οι Ινδοί που τον καθοδήγησαν δεν έχασαν φυσικά…αφού πήραν 80 τάλαντα ο καθένας ως αμοιβή για τις υπηρεσίες τους.
Εκεί λοιπόν στην κορυφή του βράχου ο Μ. Αλέξανδρος κάνει θυσίες στην θεά Αθηνά Νίκη και κατασκευάζει ένα φρούριο…όπου στη συνέχεια εγκατέστησε ως φρούραρχο τον Σισίκοτο και έναν Ινδό αυτόμολο.
Ο επόμενος στόχος του Μ. Αλεξάνδρου μετά την Άορνο Πέτρα και στις αρχές της άνοιξης του επόμενου έτους…δηλαδή του 326 π.Χ., ήταν να συνδυάσει τις δυνάμεις του με αυτές του βασιλιά Ταξίλη, που ήταν βασιλιάς του ινδικού βασιλείου των Τάξιλα ή Ταξάσιλα, ενάντια του γείτονά του βασιλιά Πώρου που ήταν ο βασιλιάς της περιοχής του ποταμού Υδάσπη.
Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν πλέον ελεύθερος να συνεχίσει το ταξίδι του στην Πενταποταμία και η φήμη του αήττητου φαινόταν να δημιουργείται μετά την Περσία και για την Αρχαία Ινδία…όπου θα ακολουθούσε σύντομα η επίσης νικηφόρος Μάχη του Υδάσπη.
Ο υποφαινόμενος λοιπόν που σας γράφει το άρθρο αυτό…σας δηλώνει ρητά και απερίφραστα ότι ο χώρος αυτός είναι μία πύλη εισόδου-εξόδου χωρίς σταθερότητα, όπου παρατηρείται δραστηριότητα των υπερβατικών οντοτήτων και μυστηριώδη αφύσικα φαινόμενα.
Οι λεγόμενοι αθάνατοι και οι υπερβατικές οντότητες του Γαλαξία μας όταν βρίσκονται στο νιονικό πεδίο αντιλαμβάνονται την έναρξη της νέας δημιουργίας, από τις ασύλληπτες φωτολάμψεις που γίνονται στις πύλες, φαινόμενα που μας δίνουν το σύνθημα της έναρξης των νέων δημιουργικών δραστηριοτήτων….όπως επίσης είναι και τα σημερινά μας χρόνια με το κλείσιμο του Ενιαυτού του Πλάτωνος.
Οι υπερβατικές Οντότητες (δαιμονικές και εωσφορικές) που συνλειτουργούν στον πλανήτη μας έχουν διαφορετικές μορφές ενέργειας μέσα στο χωροχρόνο και επίπεδα ενέργειας υψηλών συχνοτήτων σε υψηλότερα πνευματικά και ψυχικά επίπεδα….από τους γήινους.
Έτσι με τον κατάλληλο έλεγχο και την άσκηση των δυνάμεων του εγκεφάλου του, αφού μυήθηκε ο Μ. Αλέξανδρος…τα προηγούμενα χρόνια από τη Μητέρα του και όχι μόνον…μπόρεσε και προκάλεσε την ωρίμανση της επίφυσής του αποκτώντας στο υλικό του σώμα υπερφυσικές ιδιότητες….κι αυτό έγινε μόνον στην Άορνο Πέτρα.
Η αποστολή, προσφορά και συμμετοχή του Μ. Αλεξάνδρου στην εκστρατεία είχε ως σχέδιο την σωτηρία του πλανήτη της Γαίας και την ανέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Οι ψυχές οφείλουμε να ξέρουμε ότι είμαστε δημιουργήματα του Τριαδικού θεού. Η κάθε ψυχή κατά τη στιγμή της σύλληψής της, είναι άυλη και αόρατη ενέργεια η οποία εμφυτεύεται στο υπό κατασκευήν σώμα και δη στο γονιμοποιημένο ωάριο.
Οι καλές μας πράξεις κατά τη διάρκεια της εδώ ζωής μας…μας διατηρούν σε αρμονία βελτιώνοντας το πνεύμα μας…που φιλοξενεί την Ψυχή. Αντίθετα οι κακές μας πράξεις μας αλλοιώνουν και μας καταστρέφουν πνευματικά.
Η ψυχή μας εξελίσσεται ταχύτερα από το σώμα μας και είναι απόλυτα ελεύθερη ως προς τις επιλογές της…διότι έτσι οικοδομεί το σώμα μας πάντα σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες. Όταν αποκτήσει πλήρη συνείδηση των δυνατοτήτων της, κυβερνά την προσωπικότητα του ατόμου και αποκτά έτσι την πνευματική της υπόσταση.
Ο Μ. Αλέξανδρος προτού κλείσει την Άορνο πέτρα (ΠΥΛΗ) τελικά επικοινωνεί με θείες Οντότητες με το Πνεύμα το Άγιο και αποκτά τη κατάλληλη Φώτιση και Γνώση….εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Φανταστείτε την έκσταση εκείνης της στιγμής… νιώθει πλέον ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο…γιατί επιτελεί θείον Έργον…για όλο τον Πλανήτη Γαία.
Το βάρος που επέλεξε τελικά να φέρει εις την πλάτη του….ήταν ογκώδες…αλλά ο Μ. Αλέξανδρος έπρεπε να φέρει εις πέρας την Αποστολή του. Μετά από αυτή την επιτυχία υπήρξε παραζάλη και μέθη…και χρειαζόταν να έχει πολύ σωστή ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ μέσα του για να αντέξει μια τόσο μεγάλη επιτυχία….που ήταν πνευματικής υφής. Όμως ο Μ. Αλέξανδρος μέθυσε από τη δόξα κι έχασε τον δρόμο του…κι αυτό του στοίχισε τον πρόωρο θάνατο διότι πλέον χάθηκε ο ανώτερος στόχος.
Πλέον δεν είχε και μεγάλο νόημα η συνέχεια για αυτόν….αλλά όμως έφερε οπίσω του έναν μεγάλο στρατό και πολλούς ειδικούς επιστήμονες…συν το ότι μετά από μια τόσο Λαμπρή επιτυχία….κλείνοντας την Άορνο Πέτρα…έχασε και το ενδιαφέρον του….αλλά δεν μπορούσε να κάμει και πίσω….μιας και δεν μπορούσε δημόσια να αποκαλύψει τον πραγματικό σκοπό του…την πραγματική αποστολή του….οπότε συνέχισε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό….και προσέξτε έναν πολύ σύντομο χρόνο και με τα μέσα που είχε τότε….σε μια 10ετία μόνον…και πέθανε και νέος…!
Πολλοί εικάζουν για αρρώστια ή δολοφονία…αλλά κανένας δεν μας έδωσε και μια άλλη εκδοχή ότι θα μπορούσε και να είχε αυτοκτόνησει…μιας και δεν είχε πλέον μεγάλο νόημα η ζωή του.
Στο γήινο πεδίο λόγω της υλικής κατάστασης πολλές φορές η Ψυχή μας εξοστρακίζεται από τη σφαίρα της αποστολής της και υποκύπτει στην έντονη έλξη των υλικών απολαύσεων.
Το ίδιο έπαθε σε κάποια στιγμή και ο Μ. Αλέξανδρος…ώστε να μην μπορεί να θέσει σε απόλυτο έλεγχο τον εαυτό του και τις επιθυμίες του.
Οι αναφορές όπως του Φιλόστρατου εις τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10) μας λέγει: «`Ακουσε όμως ότι την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ότι ονομαζόταν Άορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια, αλλά γιατί τα ιερά πτηνά πετούνε πάνω από αυτό το ύψος και γιατί στην κορυφή της λένε πως υπάρχει ρήγμα που τραβάει τα πτηνά που πετούνε από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνος».
Το ρήγμα λοιπόν αυτό είναι ο δίαυλος ενέργειας.
Επίσης ο Στράβωνας μας λέγει για το ρήγμα που υπήρχε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): «Είναι σπήλαιον ιερό, το οποίο λέγεται χαρώνιο, ολέθριο που έχει αποφράδα». «εστί σπήλαιον ιερόν χαρώνιον λεγόμενον, ολέθριον έχον αποφράς» ΑΠΟΦΡΑΣ= ΠΥΛΗ….δηλαδή έξοδος και είσοδος του ολέθριου Χάροντος. «Αποφράς είναι η πύλη την οποίαν οι Αρχαίοι Πρόγονοί μας εθεώρουν ως είσοδον και κάθοδον εις τον Άδην βλέπε ( ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ , Γ. Πάπε , Ε. Στεφάνου , Φ. Πασσόβ ).
Ο συγκεκριμένος Δίαυλος είναι ένας δίαυλος προώθησης και επαναρρόφησης αιθερικών ιόντων που προορίζονται για την ανάπλαση και την βίωση των εκ του Ταρτάρου επί της Χθονός των ανελθόντων και ανερχομένων ανθρωπομο ρφοποιούμενων Όντων.
Για να το πω πιο λιανά εκείνη την περίοδο είχαμε στον πλανήτη Γη πολύ αρνητικές ενέργειες και αν έφευγαν προς τα άνω θα δημιουργούσαν πρόβλημα…αλλά επίσης ο Δίαυλος αυτός ήταν ένας χώρος εισβολής και νέων Όντοτήτων από το διάστημα και ο Μ. Αλέξανδρος έκλεισε τις πύλες των Ινδιών από τις οποίες έμελλε να βγούνε 72 βασιλείς με τον λαό τους: Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Μ. Αλέξανδρος. όπου θα βγούνε τότε από εκεί οι 72 βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους.
Επίσης ο Πλούταρχος, Περί Ίσιδος και Οσίριδος, παράγραφος 356… μας γράφει ότι: «Ο Τυφώνας απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες».
Επίσης και ο περιηγητής του 6ου αιώνα π.Χ. ο Σκύλαξ, ο οποίος περιόδευσε στην Ινδία έπειτα από εντολή του βασιλιά των Περσών Δαρείου για να καταγράψει τα έθνη και τις φυλές της μας γράφει για τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): «Υπήρχαν στα βουνά του Ινδού ποταμού και της κεντρικής Ινδίας, όπου ζούσαν σε σπηλιές και υπόγειες στοές, άνθρωποι που είχαν κεφάλι σκύλου. Και όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μία μεγάλη ουρά». Ακόμη στους Κυνοκέφαλους αναφέρεται επίσης και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)
Στον (Πλάτων, Φαίδων) μας λέγει ότι ο κάτω Κόσμος είναι ένας χώρος με τεράστιες κοιλότητες εις το εσωτερικό της Γης, οι οποίες συνδέονται μεταξύτους με στοές, ενώ στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν στόμια τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της.
Όσο για τις περιοχές εις το εσωτερικό της γης, αυτές είναι συνέχεια των κοιλωμάτων της και υπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ όλη τη γη. Άλλες είναι βαθύτερες και πιο ανοιχτές απ’ αυτήν που κατοικούμε εμείς, άλλες πάλι είναι πιο βαθιές, αλλά το χάσμα τους είναι μικρότερο από το χάσμα του δικού μας τόπου, όπου υπάρχουν ωστόσο μερικές που είναι μικρότερες στο βάθος και πιο πλατιές από τον δικό μας τόπο. Όλες αυτές οι περιοχές κάτω από τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, με τρύπες άλλοτε στενότερες και άλλοτε φαρδύτερες και βγάζουν κάπου.
Επίσης ο Όμηρος μας γράφει: «Πολύ μακριά, στο σημείο όπου κάτω από τη γη υπάρχει το πιο βαθύ βάραθρο»… αυτό δηλαδή…που και ο ίδιος σε άλλα σημεία και πολλοί από τους ποιητές έχουν αποκαλέσει Τάρταρο. Ακόμη και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται λόγος γι’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη (κεφάλαιον 5, στίχος 3): «Και κανείς δεν μπορούσε, ούτε απ’ αυτούς που είναι στον ουρανό, ούτε απ’ αυτούς που είναι στη γη, ούτε απ’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη ν’ ανοίξει το βιβλίο, ούτε να το κοιτάξει.»
Εντύπωση μας κάνει επίσης ο (Ψευδοκαλλισθένης, στο Αλεξάνδρου Πράξεις). «[…] Συνάντησα (ο Αλέξανδρος), επίσης, πολλά έθνη που έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έπιναν το αίμα ζώων και θηρίων σαν νερό. Τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν. […] τους επιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς από αυτούς και υποδούλωσα την χώρα τους. […] και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. […] μέχρι που οχυρώθηκαν πίσω από τα δύο βουνά που λέγονται Μαζοί του Βορρά και δεν υπάρχει άλλη είσοδος ή έξοδοςεκτ ός από αυτήν ανάμεσα στα δύο βουνά. […] Και μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ώστε να μην έχουν άλλη έξοδο πλην αυτής […].
Και στο σημείο αυτό έκτισα χάλκινες πύλες πλάτους είκοσι δύο πήχεων και ύψους εξήντα, και τις πέρασα μέσα έξω με ασβέστη ώστε να μην μπορούν να τις ανοίξουν ούτε με φωτιά, ούτε με σίδερο, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Γιατί ο ασβέστης σβήνει τη φωτιά και σπάει τα σίδερα. Έξω από αυτές τις φοβερότατες πύλες έκτισα άλλη οικοδομή με σκληρές πέτρες, που καθεμιά τους είχε πλάτος έντεκα πήχες, ύψος είκοσι και μήκος εξήντα. Έτσι λοιπόν ασφάλισα τη νέα αυτή οικοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον οποίο ανέμειξα με μολύβι και την πέρασα με “ασικύτινο”, ώστε τίποτε να μην μπορέσει ποτέ να τις ανοίξει, και τις ονόμασα πύλες της Κασπίας. Εκεί μέσα έκλεισα είκοσι δύο βασιλείς. Τα ονόματα αυτών των εθνών είναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ιμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι»
Και πάλι ο Μωάμεθ και το Κοράνιο
«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι• θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ• Ω Δίκερως! Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει.
Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά.
Ο λαός ούτος είπεν αυτώ• Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην.
Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών.
Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε• κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε• το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου.
Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).
Ο ίδιος ο Αλέξανδρος σε μια από τις επιστολές του προς τη μητέρα Ολυμπιάδα της γράφει ότι του δόθηκαν κάποιοι ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ, που ο ίδιος θα τους
κοινοποιήσει στην επιστροφή του, μόνον σ’ εκείνη.
” …γεγονέναι τινάς αυτώ μαντείας απορρήτους , άς αυτός επανελθών φράσει πρός μόνην εκείνην..” (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)
Αυτά έγραψε προς τή μητέρα του , Ιέρεια Ολυμπιάδα , η οποία ήταν γόνος και του βασιλέως των Χαόνων Ελένου , ο οποίος «κατέχει τον ομιλούντα λίθον, τον οποίον του εδώρισε ο Απόλλων».
Ο Απόλλων για εμάς τούς Ελληνες είναι ο Ήλιος Σείριος , ο οποίος είναι ο μέγιστος του αστερισμού του Κυνός.
ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ (Ε.Ι.)
Τις πληροφορίες της πήραμε από τον Ioannis Stogiannos Δευτέρα 1η Ιουνίου 2015
ksipnistere , conspiracyfeeds, diadrastika όμως επειδή διαφωνούμε στα περί μετενσαρκώσεως και τα σχετικά με τη γένεση των ψυχών σαν αναθυμιάσεις και ακτίνες φωτός, θέσαμε τις δικές μας απόψεις τις ορθόδοξες σε αντίθεση με τις ελληνολατρικές και θεοσοφικές αν όχι νεοταξίτικες απόψεις του αναφερομένου συγγραφέα της μελέτης, όσον αφορά τις ψυχές τη δημιουργία τους και τις συνεχείς βελτιώσεις των μέσω των επανειλλημμένων μετενσαρκώσεων που υπονοεί.
Το διαβάσαμε από το: Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και η ΠΥΛΗ-ΔΙΑΥΛΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/06/blog-post_38.html#ixzz4zSoGacAU
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/06/blog-post_38.html
6ο Μέρος
Από όσα γράψαμε έως τώρα αλλά και από αυτά που θα περιγράψουμε στο μέρος τούτο (το 8ο ), ιδιαίτερα δίνοντας έμφαση στους τραυματισμούς του κι ότι επέζησε, γίνεται αντιληπτό από τον αναγνώστη ότι ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας ήταν όργανο της Θείας Πρόνοιας πολύ πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του προς Ανατολάς. Αν θέλετε και από την ώρα που ο Φίλιππος παίρνει την πρωτοβουλία να του δώσει τον Αριστοτέλη σαν κατ’ εξοχήν δάσκαλο και παιδαγωγό.
Πέρα από τις αναγραφόμενες και εντελώς αμφισβητούμενες θεωρίες περί διαστημικής προέλευσης του Αριστοτέλη και του πατέρα του Νικόμαχου, (αν ίσχυε αυτό τότε από ποιο Γαλαξιακό αστέρι προερχόταν ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας;) το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέτυχε τέτοια μοναδική και ιδαν ικού τύπου πειθαρχία στο ελληνικό στράτευμα, όπου δεν βρίσκονταν μόνο Μακεδόνες, αλλά Έλληνες συντονισμένοι να μεγαλουργήσουν, Έλληνες που και τότε, μέχρι σήμερα, έβγαζαν και βγάζουν τα μάτια τους ο ένας με τον άλλο, αποτελεί ένα θαύμα μοναδικό αλλά και ύψιστο παράδειγμα του τι μπορεί να ΕΝΩΣΕΙ τους Έλληνες και τον ελληνικό λαό.
Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ!
Το τι εστί συναισθηματική αφομοίωση το έχουμε εισηγηθεί και παρουσιάσει σε διαλέξεις μας αλλά δεν το έχουμε περιγράψει στην ιστοσελίδα μας. Σκόπιμα δεν το καταγράφουμε, διότι όποιος και όποια επιθυμεί να ζήσει αυτή την εκστατική και λυτρωτική εμπειρία δεν αρκεί να την διαβάσει, χρειάζεται να τη ζήσει. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ!
Να ληφθεί υπόψη ότι προσωπικά ποτέ δεν αρνήθηκα να την παρουσιάσω σε ομάδες που μου το ζήτησαν, ούτε πρόκειται να το αρνηθώ. Όλοι ξέρουν ή μπορούν να βρουν το όνομά μας Ευαγγελάτος Γεώργιος, το τηλέφωνό και τη διεύθυνσή μας ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ 46, τηλέφωνο 2610-321374 από 9.00 έως 15.00 καθημερινά και να επικοινωνήσει μαζί μας.
Θα ήταν επίσης πολύ εξυπηρετικό να οργανώσει μια διάλεξη για ομιλία μας σε ένα οποιοδήποτε πνευματικό κέντρο ή αίθουσα, σε οποιαδήποτε Πόλη ή περιοχή της Ελλάδας και να με προσκαλέσει να εισηγηθώ αυτή τη λειτουργία-διαδικασία-ψυχική επικοινωνία που αποκαλώ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΩΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.
Όλα τα άλλα πρισσεύουν και από όσα γνωρίζουμε μόνο ο Ιησούς την ενέπνευσε στους μαθητές του και πλην του Ιωάννη, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ ή ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΝ και ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΖΟΥΣΕ. ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ Ο ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΓΙΑΖΟΜΕΝΟ ΙΝΔΙΚΟ ΛΑΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ.
Και δυστυχώς πέθανε 33 ετών όπως και ο Ιησούς, τυχαίο;
Αλλά ας δούμε το τεράστιο σε μέγεθος έργο ενός ανδρός 30 ετών που αποτέλεσε παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες του, υπόδειγμα όπως θα δούμε μέχρι σήμερα και πρότυπο στρατηλάτη, ηγέτη, πολιτικού, και πολιτισμικού παράγοντα ανά τους αιώνες.
Πορτραίτο του Αλέξανδρου από ανάγλυφο που βρέθηκε στην περιοχή της Τυρρηνίας είναι 300-250 π.Χ. Αρχ. Μουσείο Μονάχου
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ “ΘΕΟΥ” ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!
Προφητεία του Οσίου Ανδρέα, ο δια τον Χριστόν σαλός, σχετικά με τα όσα θα γίνουν κατά την συντέλεια του κόσμου.
Κατά τό έτος έκείνο θ’ ανοίξη ό Κύριος(Γιαχβέ) τις πύλες των Ινδιών πού έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήκοντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, πού είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τούς ανθρώπους καί θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν έπίσης με μεγάλη ηδoνή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία. Άλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.
Εκείνες οι ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τά σιχαμερά έθνπ. Ό ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ n σελήνη κι όλα τα άστρα θά σκοτισθουν, καθώς θα τά βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζωνται στην άκαθαρσία. Αυτοί οί λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήριο τό θυσιαστήριο, καί θά βάλουν τό αγια σκεύη σέ άτιμωτικη χρησι. Τότε οσοι θά κατοικουν οτήν Άσία, άς φύγουν στό νησιά τών Κυκλάδων -Γιατί τό ρυπαρά έθνη δέν θά πάνε.
Τι διαβασαμε μολις παραπανω; Οτι ο Μεγας Αλεξανδρος κατα την εκστρατεια του στα βαθη της Ασιας εκλεισε μεσα στην γη τα βδελυρα εθνη, τους Γωγ και τους Μαγωγ, σφραγιζοντας πυλες που τα κρατουσαν παγιδευμενα. Δεν ξερουμε βεβαια αν ο Αλεξανδρος ειχε αυτο σαν σκοπο ή απλα προεκυψε στην πορεια. Σημασια εχει οτι διαβαζουμε οτι αυτο εγινε και σιγουρα δεν ειναι τυχαιο γεγονος. Ας παρουμε τα πραγματα με την σειρα για να καταλαβουμε ολοι μας…
Τι μας λέει η Αποκάλυψη για τις πύλες;
Καθώς λοιπόν θα οδεύει ο κόσμος προς το τέλος του θα ανοίξει ο Θεός (δια Αγγέλου Του) τις “ΠΥΛΕΣ”. Στην αποκάλυψη του Ιωάννου, κεφ. 20 στιχ. 9, λέει “και ανέβησαν επί το πλάτος της γης”. Ανεβαίνει κάπου, κάποιος που είναι κάτω. Άρα η γη “Γωγ και Μαγώγ” και βρίσκεται υπόγεια.
Στην Αποκάλυψη (Αποκ. Ιωάνν. κεφ.9, στ. 1-2-3) λέει “και εδόθη αυτώ η κλεις του φρέατος της αβύσσου και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου και ανέβη καπνός εκ του φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ του καπνού του φρέατος. Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην και εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπιοί της γης”.
Βλέπουμε ότι ανοίγει το φρέαρ της αβύσσου και από τα έγκατα της γης βγαίνουν περίεργα όντα για να βασανίζουν τους αμαρτωλούς. (Αποκ. θ 7). “Και η φοβερά μορφή των δαιμονικών και κακοποιών αυτών όντων και ο τρομερός και πνευματικός οπλισμός των είναι όχι μόνον τρομακτικά και επιβλητικά αλλά και δελεαστικά”, Μας μιλά επομένως η Αποκάλυψη για περίεργα όντα, που εκτός από την τερατόμορφη όψη τους έχουν και “πνευματικό οπλισμό“, δηλαδή έχουν τη δυνατότητα δια της σκέψης και μόνο να ενεργούν. Τι άλλο θα μπορούσαν να είναι τα όντα αυτά από δαιμονισμένες υλικές (θνητές) οντότητες είτε ακόμη και οι ίδιοι δαίμονες, πνευματικές οντότητες με σκοπό να συντρίψουν οτιδήποτε καλό και αγαθό στον πλανήτη. Μήπως τα ζούμε αυτά στις ημέρες μας με όλη την αποκαλυπτική τους σημασία;
Ποια ήταν η σχέση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τις πύλες;
Σύμφωνα με την προφητεία του Όσιου Ανδρέα, ο Μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε στην Ανατολή με αποστολή να κλείσει τις “πύλες” που είχαν ανοίξει, με αποτέλεσμα αρκετοί εκπρόσωποι από τα ρυπαρά έθνη να βγουν στην επιφάνεια. Η προφητεία μας μιλά επομένως για μία θεϊκή αποστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόνον από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν ούτε κίναιδος, ούτε παιδεραστής, ούτε διεστραμμένος, ούτε κατά συρροή σφαγέας των λαών, αλλά ένας υπηρέτης του Θεού.
Μας μιλά επίσης ο Άγιος Ανδρέας για “ρυπαρά έθνη, τα βδελυρότατα πάσης σιχασιάς και δυσωδίας και διασκορπισθήσονται εν ταις χώραις ταις υπ’ ουρανόν”. Τα ρυπαρά λοιπόν έθνη, δεν ζουν “υπ’ ουρανόν”; Ζουν τώρα δηλαδή υπόγεια; Γιατί τονίζει ο Άγιος Ανδρέας ότι θα διασκορπισθούν στις χώρες κάτω από τον ουρανό;
Τι γνωρίζουμε για τα “ρυπαρά έθνη” ή αλλιώς Γωγ και Μαγώγ;
Σύμφωνα λοιπόν με τις ελάχιστες δημοσιοποιημένες πηγές, που είναι η αρχαία ελληνική μυθιστορία, η Παλαιά Διαθήκη και το απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, κάποιοι … σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη (Γένεση, κεφ 6, 1-2), οι Ελοχίμ, παρά το θέλημα του Θεού συνευρέθηκαν με τις κόρες των ανθρώπων και δημιουργήθηκαν όντα, πλάσματα, ξεχωριστά μεν, αποκυήματα πράξεως ανομίας δε. Τα πλάσματα αυτά μερικοί εκ των οποίων ήσαν τεράστιοι σε μέγεθος οι καλούμενοι και γίγαντες, πολέμησαν μεταξύ τους και οι νικητές έκλεισαν τους ηττημένους στα “Τάρταρα”, σφραγίζοντας τους μέσα στη Γη με ειδικές “πύλες” που τίποτε δε μπορούσε θεωρητικά να τις ανοίξει. Οι νικητές παρεξετράπησαν παίζοντας το θεοί και θεές μεταξύ των ανθρώπων, αφού οι δυνάμεις τους και οι ικανότητές τους ήσαν υπεράνθρωπες. Έτσι σταδιακά περιορίστηκαν και οι τελευταίοι στο εσωτερικό της Γης.
Τα λεγόμενα “Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών” λένε: “όταν οι παλιοί κάτοικοι της Γης, (τα βδελυρά έθνη), θα πολεμήσουν με τους “καινούργιους” (ανθρώπους), τότε θα γίνει ένας πόλεμος που όμοιός του δεν ξανάγινε πάνω στον πλανήτη”.
Ο Όσιος Ανδρέας μας μιλάει για 72 βασιλείς, πιθανότατα για 72 ομάδες ανθρώπων…
Ποια είναι η γη των Γωγ και Μαγώγ;
Οι υποχθόνιες χώρες που στεγάζουν όλους αυτούς, δηλαδή τα “ρυπαρά έθνη” στην Αποκάλυψη ονομάζονται γη των Γωγ και Μαγώγ. Ο Όσιος Ανδρέας μιλάει για την “Ινδαλία” δηλαδή για την περιοχή της Ινδίας και πιθανότατα και των Ιμαλαίων ενώ κατά άλλα βιβλία πύλες υπάρχουν και αλλού…
Τι γνωρίζουμε για τις πύλες;
Οι “Πύλες” ήταν απαραβίαστες. Τα υπόγεια γένη, απόρροια με ανθρώπους αυξάνονταν και πληθύνονταν και μερικές από τις “πύλες” τύχαινε, πριν έλθει ο Χριστός να “ανοίγουν”. Τότε ξεχωριστοί άνθρωποι με πίστη στον ένα Θεό αναλάμβαναν το σφράγισμά τους. Το τελευταίο καταγεγραμμένο μάζεμα των “διαφυγόντων” “υποχθονίων” και το σφράγισμα των “πυλών” που είχαν ανοίξει είναι αυτό που διαβάζουμε στο κείμενο του Αγίου Ανδρέα.
Γνωρίζουμε επίσης από κείμενο του 15ου αιώνα του οποίου ο συγγραφέας παραμένει άγνωστος, αλλά και από το κεφάλαιο η ΣΠΗΛΙΑ του Κορανίου, ότι ο Αλέξανδρος έκλεισε τα βδελυρά έθνη με χάλκινες πύλες οι οποίες περιβάλλονταν από “ασύγκριτον ύαλο”. Δηλαδή, επειδή ο χαλκός από μόνος του δεν ήταν αρκετός και μπορούσε να σπάσει, περιβλήθηκε με ένα είδος γυαλιού θωρακισμένου, που πιθανότατα να σημαίνει κάποιο είδος ενεργειακού πεδίου το οποίο απωθούσε όποιον προσπαθούσε να διεισδύσει επί τα εντός.
Έτσι οι πύλες παραμένουν σφραγισμένες μέχρι να έρθουν τα έσχατα χρόνια και όπως είδαμε παραπάνω στην Αποκάλυψη να ανοιχθούν από τον Άγγελο του Θεού. Να τονίσουμε ότι υπάρχει στην κατοχή του δικτύου των Ελλήνων, κείμενο του 7ου αιώνα το οποίο δικαιώνει και επιβεβαιώνει και πάλι τον Όσιο Ανδρέα, ότι δηλαδή ο Αλέξανδρος σφράγισε αυτές τις πύλες εισόδου-εξόδου δαιμονικών οντοτήτων. Τα κείμενα αυτά είναι στην διάθεση όσων ενδιαφέρονται και εφόσον τα ζητήσει κάποιος μπορεί να τα μοιραστεί με το δίκτυο.
Γιατί δεν γνωρίζουμε κάτι περισσότερο για τις “πύλες”;
Κατ’ αρχήν για αυτές τις δραστηριότητες του Αλεξάνδρου ουδείς γνωρίζει, αφού όλα τα σχετικά αρχαία κείμενα αποκρύπτονται επιμελώς. Σας διαβεβαιώνω όμως, ότι υπάρχουν πολλές πηγές που μας μιλούν για τις “πύλες”. Τα γραπτά αυτά όμως κρύβονται καλά σε βιβλιοθήκες στα Ιεροσόλυμα, το Βατικανό, τη Νεβάδα και τη Μακεδονία….
Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ
Μ. Αλέξανδρος, κάθε φορά μπορεί να ήταν και η τελευταία
Ο Αλέξανδρος πολεμούσε πάντα στην πρώτη γραμμή, κατά το Ομηρικό πολεμικό πρότυπο, ασκώντας την διοίκηση δια του παραδείγματος, παροτρύνοντας έτσι τους πάντες να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ποτέ δεν υπήρξε θεατής στις μάχες. Κάθε φορά μπορεί να ήταν και η τελευταία του φορά. Κάθε φορά διακινδύνευε όπως όλοι, να μην δει την δύση του ήλιου, να δειπνήσει στα ανάκτορα του ΄Άδη, όπως έλεγαν στην εποχή του, στην περίπτωση που πέθαινε κάποιος στην μάχη. Κάθε φορά όλοι έβλεπαν τις πλάτες του. Πρώτος μεταξύ των πρώτων στην διακινδύνευση του θανάτου. Το γεγονός ότι επέζησε σε τόσες φοβερές μάχες, μόνο στην θεία πρόνοια μπορεί να αποδοθεί και όχι στατιστικά. Στατιστικά είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει, αν αναλογιστούμε ότι οι μάχες ήταν σώμα προς σώμα, σε μεγάλο πεδίο εμπλοκής μάχης με πολεμιστές, άλογα και όπλα παντός είδους
1ος Τραυματισμός στην Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου
Ο τραυματισμός αυτός του Αλεξάνδρου έλαβε χώρα πριν από την εκστρατεία στην Περσία, κατά την περίοδο των Επιχειρήσεων στην Χερσόνησο του Αίμου (Βαλκάνια), που έγιναν με σκοπό την κατοχύρωση και το σφράγισμα των βορείων συνόρων της
αρχαίας Ελληνικής επικράτειας, από εχθρικές επιθέσεις όταν θα απουσίαζε από την Ελλάδα.
Στην θέση Πήλιον (συνωνυμία με το Πήλιο του Βόλου στον Νομό Μαγνησίας) ή Πέλλιον, στα περίχωρα της σημερινής Κορυτσάς στην Βόρειο ΄Ηπειρο, 5 περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πλιάσας, στο στενό Τσαγκάνι, ή κατ΄ άλλους ερευνητές στο φαράγγι του Λύκου (Gryke e Ujkut), όπου διέρχεται σήμερα το κανάλι Ventrok της Μικρής Πρέσπας, στον λόφο Gorice, εκεί όπου ενώνονται ο Ventrok με τον ποταμό Δέβολη, ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε τις ενωμένες δυνάμεις Ιλλυριών (σημερινούς Αλβανούς) και Ταυλαντίων το έτος 335 π.Χ.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πολεμώντας πάντα στην πρώτη γραμμή, δέχθηκε κατά την μάχη του Πελλίου ή Πηλίου χτύπημα από ρόπαλο στον λαιμό και ακόμη χτύπημα πέτρας στο κεφάλι. (1)
2ος Τραυματισμός στην μάχη του Γρανικού ποταμού
Ο τραυματισμός αυτός του Αλεξάνδρου έγινε κατά την διάρκεια της μάχης του Γρανικού ποταμού στις 22 Μαΐου του 334 π.Χ. Ο Αλέξανδρος επικεφαλής του αγήματος ιππέων διαβαίνει τον Γρανικό ποταμό [που πήγαζε από τις κλιτύς του όρους Ίδης και εξέβαλε στην Προποντίδα, στο σημερινό Μπιγκατσάι πλησίον της Τροίας], ορμώντας πρώτος στο πυκνότερο τμήμα των εχθρών, στον πυρήνα της πλέον μαζικής συμπλοκής.
Είχε προηγηθεί η επίθεση της Απολλωνίας ΄Ιλης Ιππικού (που την ημέρα εκείνη είχε οριστεί ως Ίλη Πρώτης Εφόδου, ή ΄Ιλη Ηγεμονίας με βάσει τον κανονισμό της στρατιάς) με αρχηγό της τον Σωκράτη.
Κατά την διάρκεια αυτής της επέλασης συντρίφτηκε το ακόντιό του και ζήτησε άλλο από τον ιπποκόμο του. Αλλά και εκείνου είχε σπάσει το ακόντιο. Την ίδια στιγμή ο Δημάρατος από την Κόρινθο (οικογενειακός φίλος του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου και της Ολυμπιάδος) του έδωσε το δικό του. Οι επικεφαλής των Περσών με πρώτο τον Μιθριδάτη, ορμούν εναντίον του Αλεξάνδρου. Ο Μιθριδάτης τον κτυπάει με το ακόντιο στον ώμο, αλλά ο Αλέξανδρος τον σκοτώνει με το δόρυ του.
Μάχη του Γρανικού ποταμού τραύμα στον ώμο που ευτυχώς δεν τον παραλύει.
Στην συνέχεια ο αδελφός του νεκρού πλέον Μιθριδάτη, ο Ρισάκης, κτυπάει με το ξίφος του τον Αλέξανδρο στο κεφάλι. Η περικεφαλαία του Αλεξάνδρου κόβεται στα δύο και η λεπίδα του Ρισάκη αγγίζει – διαπερνά το δέρμα του μετώπου του Αλεξάνδρου και το σκίζει. Ο Αλέξανδρος καρφώνει στο στήθος τον Ρισάκη με το δόρυ του και τον ρίχνει από το άλογο.
Την ίδια στιγμή όμως ένας άλλος Πέρσης αρχηγός ο Σπιθριδράτης, έχει πλησιάσει τον Αλέξανδρο και έχοντας ανυψώσει το σπαθί του, ετοιμάζεται να τον αποκεφαλίσει. Παρεμβαίνει ο Κλείτος, ο επονομαζόμενος Μέλας και αποκόπτει το χέρι του Σπιθριδράτη, τον οποίο και φονεύει στην συνέχεια, σώζοντας έτσι τον Αλέξανδρο (σημ: η αδελφή του Κλείτου ήταν η τροφός του Αλέξανδρου). (2)
3ος Τραυματισμός στην μάχη της Ισσούς
Στον μυχό του κόπου της Αλεξανδρέττας στην σημερινή Τουρκία, απέναντι από την Κύπρο, στην περιοχή της Ισσούς στις 12 Νοεμβρίου του έτους 333 π.Χ, στην μεγάλη εκ παρατάξεως μάχη της Ισσούς ο Αλέξανδρος τραυματίζεται για τρίτη φορά.
Προωθώντας την ελληνική στρατιά με σιδερένια πειθαρχία, τάξη και συνοχή στους συνδέσμους μάχης, παρέλαυνε μπροστά στην πρώτη γραμμή παράταξης απευθυνόμενος σε κάθε μονάδα, φωνάζοντας τους επικεφαλής των μονάδων με τα μικρά τους ονόματα και θυμίζοντας σε όλους τα προσωπικά τους ανδραγαθήματα, υψώνοντας με αυτό τον τρόπο το ηθικό τους στα ουράνια.
Από παντού τον χαιρέτιζαν οι στρατιώτες του και του ζητούσαν επιτακτικά να διατάξει την επίθεση.
Με αυτό το συγκλονιστικό δέσιμο ψυχής και καρδιάς, (μόνο όταν συνυπάρχει η λειτουργία της συναισθηματικής αφομοίωσης είναι δυνατό) οι ΄Έλληνες και το μεγάλο αστέρι τους ο Αλέξανδρος, διαβαίνουν με κραυγές τον Πίναρο ποταμό και παρά τον καταιγισμό βελών που δεχόντουσαν από τους Πέρσες ξεκινούν την επίθεση, με τον Αλέξανδρο πάντα μπροστά και πρώτο, μέσα στον χαλασμό και στην φωτιά.
Ο Αλέξανδρος εφορμά εναντίον του Δαρείου, στο περσικό κέντρο. Τιτάνια μάχη πραγματοποιείται, στην διάρκεια της οποίας επιφανείς και γενναίοι Πέρσες διοικητές έπεσαν νεκροί, όπως ο Αρσάμης, ο Ατιζύης, ο Σαβάκης, ο Ρεομίθρης.
Τρίτος τραυματισμός στη μάχη της Ισσούς όπου πληγώθηκε στον μηρό.
Το Θεσσαλικό ιππικό του Αλεξάνδρου, δέχθηκε άγρια επίθεση από το ιππικό του Ναβαρζάνη, ενώ ταυτόχρονα οι μακεδονικές φάλαγγες δέχονταν τρομερή επίθεση από τους ΄Έλληνες μισθοφόρους των Περσών. (Σ.γ.:Όπως και με τον Εφιάλτη στις Θερμοπύλες παρατηρούμε τα αιώνιο αρνητικό πρότυπο της προδοσίας των Ελλήνων από Έλληνες να διαιωνίζεται σε αυτό τον ηρωϊκό και αιματοκυλισμένο χώρο. Ποτέ δεν έπαψαν δυστυχώς οι Εφιάλτες και οι Τσολάκογλου!).
Για τον λόγο αυτό ενώ ο Αλέξανδρος διέλυε το κέντρο της περσικής παράταξης και διασπούσε το αντίστοιχο αριστερό της, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, στρίβει αριστερά με τους υπασπιστές του και επιτίθεται πλευρικά στους ιππείς του Ναβαρζάνη και στους ΄Έλληνες μισθοφόρους. (Σ.γ.:Οι οποίοι έχουν το δικαιολογητικό ότι αναγκάσθηκαν να πολεμήσουν εναντίον του Αλεξάνδρου κάτω από την πίεση και τις απειλές των σατραπών τους. Θα μπορούσαν πάντως να αυτομολήσουν προς την ελληνική πλευρά).
Στην διάρκεια αυτού του επικίνδυνου ελιγμού στο πεδίο της μάχης, ο Αλέξανδρος πληγώθηκε στον μηρό. (3)
Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τον τραυματισμό του στην μάχη της Ισσούς. Λαμβανομένου υπόψη ότι η μάχη της Ισσούς ήταν ίσως η πλέον κρίσιμη και δύσκολη από στρατιωτικής και στρατηγικής άποψης, κατά την διάρκεια της εκστρατείας στην Ασίας, αυθαίρετα μπορεί να υποθέσουμε, ότι ίσως ο τραυματισμός του αυτός να ήταν σοβαρός, με δεδομένο την σφοδρότητα της συνγκεκριμένης μεγάλης μάχης αλλά και τον χαρακτήρα του Αλεξάνδρου.
4ος Τραυματισμός στην κατάληψη της Γάζας
O τέταρτος τραυματισμός του Αλεξάνδρου συνέβη λίγο πριν την κατάληψη της Γάζας (στην σημερινή περιοχή της Παλαιστίνης) τον Σεπτέμβριο του έτους 332 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος στεκόταν κοντά στις πολιορκητικές μηχανές που έβαλαν κατά των τειχών της Γάζας. Οι υπερασπιστές της ενεργούν αιφνιδιαστική έξοδο, βάζουν φωτιά στα προκαλύμματα των Ελλήνων, και ταυτόχρονα εξαπολύουν βέλη προς τις πολιορκητικές μηχανές.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 333 π.Χ. ο Δαρείος ηττάται στη μάχη της Ισσού και υποχωρεί προς τη Βαβυλώνα, ενώ 8.000 από τους Έλληνες μισθοφόρους του διαφεύγουν μέσω Τρίπολης. Ο Παρμενίων σπεύδει να καταλάβει τον περσικό θησαυρό στη Δαμασκό κι ο Αλέξανδρος εισβάλλει στη Φοινίκη. Παραδίδονται όλες οι φοινικικές πόλεις-κράτη πλην της Τύρου, που αρχίζει να πολιορκείται περί την 15η Ιανουαρίου του 332. Οι στόλοι της Αράδου, της Βύβλου και της Κύπρου εγκαταλείπουν το Φαρνάβαζο και το Αιγαίο, καταπλέουν στη Σιδώνα και μπαίνουν υπό τις διαταγές του Αλεξάνδρου. Το περσικό μέτωπο στο Αιγαίο αρχίζει να καταρρέει. Στις 15 Αυγούστου η Τύρος αλώνεται κι ο Αλέξανδρος προελαύνει νότια, όπου μόνο η Γάζα προβάλλει αντίσταση. Μεταξύ 16 Σεπτεμβρίου και 15 Οκτωβρίου του 332 ο Αλέξανδρος αλώνει τη Γάζα και προελαύνει προς την Αίγυπτο. (ΑΝΑΦΟΡΑ www.alexanderofmacedon.info)
Ο Αλέξανδρος καταλαμβάνει την Γάζα και τραυματίζεται και πάλι 4η φορά
Τις στιγμές εκείνες οι ΄Έλληνες άρχισαν να υποχωρούν, με αποτέλεσμα ο Αλέξανδρος, που η φύση του αγνοούσε τις έννοιες υποχώρηση-ήττα, να ορμήσει εμπρός με τους υπασπιστές του. ΄Ένα βέλος του διατρύει την ασπίδα και τον θώρακα και τον τραυματίζει, εισχωρώντας στον ώμο του. (4)
5ος Τραυματισμός στην Κυρούπολη της Σογδιανής-Αφγανιστάν
Ο πέμπτος τραυματισμός του Αλεξάνδρου έλαβε χώρα το έτος 332 π.Χ, στην τελευταία πόλη της επαρχίας της Σογδιανής στην Κυρούπολη, πλησίον του Ιαξάρτη ποταμού, στην περιοχή της σημερινού Αφγανιστάν.
Νομαδικά στίφη που λεγόντουσαν Τουρανοί ή Σκύθες, σκότωσαν αρκετούς ΄Έλληνες που βρισκόντουσαν χαμένοι στα βουνά της περιοχής Osruschnah των ΄Ωξειων βουνών, στην σημερινή περιοχή ……… και έψαχναν να βρουν τροφή για τα άλογά τους.
Ο Αλέξανδρος τους επιτέθηκε, για να τιμωρήσει αυτή την επιδρομή τους. Τριάντα χιλιάδες Σκύθες υποχώρησαν στα απρόσιτα και οχυρωμένα βουνά τους, ενώ οι ΄Έλληνες επιτίθεντο συνεχώς και με σκληρότητα. Κατά την διάρκεια αυτών των επίμονων ελληνικών επιθέσεων, ο Αλέξανδρος έσπασε την κνήμη του από χτύπημα βέλους.
Μετά τον τραυματισμό του Αλεξάνδρου, οι Έλληνες ξεχύθηκαν με μανία κατά των Σκυθών, 8.000 από τους οποίους τελικά παραδόθηκαν. (6)
6ος Τραυματισμός στον ποταμό Ιαξάρτη-Σογδιανή-Αφγανιστάν
Ποταμός Ιαξάρτης κι άλλος τραυματισμός ο 6ος
Στην ίδια περιοχή του ποταμού Ιαξάρτη στο Αφγανιστάν, τα ίδια νομαδικά στίφη πολεμικών φυλών που αποκαλούνταν Σκύθες, προέβαιναν σε συνεχείς επιδρομές. Ο Αλέξανδρος διέβλεψε την στρατηγική σημασία επτά πόλεων φρουρίων που βρήκε στην πορεία του, η πλέον σημαντική από τις οποίες ήταν η πόλη του Κύρου. (7)
Ο Αλέξανδρος αντιλαμβανόμενος την στρατηγική σημασία της περιοχής, ως αμυντικού τείχους για τις επιδρομές των Σκυθών, εγκατέστησε ελληνικές φρουρές. (8)
Οι Πέρσες υπό την ηγεσία του Σπιταμένη, υποκίνησαν μία επικίνδυνη εξέγερση για τα μετόπισθεν του Αλεξάνδρου και στις επτά πόλεις φρούρια, η οποία κατέληξε στην σφαγή των ελληνικών φρουρών, που είχε εγκαταστήσει εκεί ο Αλέξανδρος. (9)
Επειδή η εξέγερση εκείνη αντιπροσώπευε τον κίνδυνο της καταστροφής της ελληνικής στρατιάς, η αντίδραση του Αλεξάνδρου υπήρξε πραγματικός κεραυνός. Έστειλε τον Κρατερό στην Κυρούπολη για να την αποκλείσει και ο ίδιος κυρίευσε την ίδια ημέρα την πλησιέστερη πόλη-φρούριο, την Γάζα. (10)
Στην συνέχεια συναντά τον Κρατερό στην Κυρούπολη και επιτίθεται στο φρούριο. Ο Αλέξανδρος επικεφαλής των ανδρών του εισέρχεται πρώτος στο φρούριο, από ένα αφύλακτο άνοιγμα των τειχών της Κυρούπολης. Οι βάρβαροι όρμησαν με μανία εναντίον του και η συμπλοκή που ακολούθησε ήταν τρομακτική.
Κατά την διάρκεια της μάχης τραυματίστηκε ο Κρατερός αλλά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος. Ο τραυματισμός του Αλεξάνδρου εξόργισε τους Έλληνες, που κατέλαβαν συντομότερα την πόλη-φρούριο. (11)
7ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Την άνοιξη του 327 π.Χ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε από την-υπό τον Καύκασο-Αλεξάνδρεια και ύστερα από πορεία 100 και πλέον χιλιομέτρων, έφθασε στην πόλη Νίκαια (πιθανόν στην σημερινή Nagala, πλησίον του Sarobi στο Αφγανιστάν, κοντά στην Καμπούλ).
Αξίζει να διευκρινιστεί, ότι τμήμα του σημερινού Αφγανιστάν και Πακιστάν, αποτελούσαν στην εποχή του Αλεξάνδρου ινδική επικράτεια. Συγκριτικά με τα σημερινά σύνορά της, η αρχαία Ινδία «κέρδιζε» βόρεια και δυτικά και «έχανε» αντίστοιχα, ανατολικά και νότια. Με την προκύπτουσα αναγωγή σε σύνορα και χώρες της εποχής μας, η μη αναφορά κάποιων γεωγραφικών διευκρινήσεων, δημιουργεί συχνά στους αναγνώστες εύλογη σύγχυση, σε σχέση με το πελώριο ανάγλυφο της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου, έτσι ώστε διαβάζοντας τις αρχαίες ονομασίες να αδυνατούν να προσδιορίσουν ταυτόχρονα το γεωγραφικό στίγμα του σύγχρονου χάρτη, στο οποίο δρα κάθε φορά ο Αλέξανδρος.
Η ουσιαστική έναρξη της εκστρατείας του Αλεξάνδρου προς την Ινδία, λαμβάνει χώρα από την ως άνω πόλη της Νίκαιας. Ο Αλέξανδρος διέταξε το ένα τμήμα της ελληνικής στρατιάς, να κινηθεί ανατολικά της σημερινής πρωτεύουσας του Αφγανιστάν, δηλαδή της Καμπούλ, με εντολή να καταλάβει όλη την ενδιάμεση περιοχή, μέχρι την περιοχή Peshawar του σύγχρονου Πακιστάν.
Τελικός στόχος αυτού του τμήματος, ήταν η κατάληψη της δεξιάς όχθης του Ινδού ποταμού, πλησίον της σημερινής πόλης Attock, δυτικά από το Islamabad, δηλαδή της νυν πρωτεύουσας του Πακιστάν.
Το άλλο τμήμα της ελληνικής στρατιάς υπό την ηγεσία του ίδιου, έδινε ραντεβού στην ίδια ως άνω πόλη του Attock, αφού όμως θα επιχειρούσε βορειότερα του Κωφήνος ποταμού, με στόχους την υποταγή των λαών που κατοικούσαν εκεί (από τον Κωφήνα ποταμό έως τις κλιτύς του Καυκάσου και των Ιμαλαίων) και την παράκαμψη των στενών του Khyber στο σημερινό Πακιστάν (στα σύνορα Αφγανιστάν-Πακιστάν, στο μέσον περίπου της ευθείας απόστασης των δύο σημερινών πρωτευουσών, δηλ. μεταξύ Καμπούλ-Ισλαμαμπάντ). (12)
Στην πορεία του αυτή αντιμετώπισε την φυλή των Ασπασίων. Τους επιτέθηκε αμέσως στην πρώτη οχυρωμένη πόλη τους, με αποτέλεσμα να διενεργηθεί σκληρότατη συμπλοκή, στην οποία τραυματίστηκε ελαφρά στον ώμο, από βέλος που διέτρησε τον θώρακά του. Τραυματίστηκαν επίσης ο Πτολεμαίος ο Λάγου και ο Λεοννάτος του Αντέου. Εξαγριωμένοι οι Έλληνες από τον τραυματισμό του Αλεξάνδρου, την επόμενη ημέρα κυρίευσαν την πόλη την οποία και κατέστρεψαν ολοσχερώς.
Αυτός ο τραυματισμός του Αλεξάνδρου στην μάχη κατά των Ασπασίων, αντιπροσώπευε και την πρώτη αστραπιαία νίκη του στην εκστρατεία των Ινδιών.
8ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Συνεχίζοντας την βορειοανατολική πορεία του στο βόρειο τμήμα του σημερινού Πακιστάν, κατανικάει την φυλή των Γουραίων και κινείται προς την κοιλάδα του Σουάστη (Swat), που διέρχεται στην σημερινή περιοχή του Kalam και έρχεται αντιμέτωπος με την φυλή των Ασσακηνών στην πόλη Μάσσαγα (πιθανή σημερινή θέση, η πόλη Manglaur του Πακιστάν).
O Αλέξανδρος για να παρασύρει τους Ινδούς, διέταξε προμελετημένη υποχώρηση και όταν οι Ινδοί εξήλθαν αρκετά μακριά από τα τείχη της πόλης τους για να τον καταδιώξουν, διέταξε εκ νέου την μεταβολή της παράταξής του, που υποχωρούσε μεθοδευμένα.
Η σιδερένια πειθαρχία και η εντατική εκπαίδευση που είχε επιβάλλει στους Έλληνες στρατιώτες, λειτούργησε ως μηχανισμός απόλυτης ακριβείας για πολλοστή φορά.
Οι ιππακοντιστές, οι ακοντιστές και οι τοξότες μεταβάλλουν τις πλάτες τους και ενεργούν αντεπίθεση με καταιγισμό βελών και ακοντίων, ανακόπτουν την επίθεση των Ινδών, ενώ οι πεζεταίροι στον ίδιο χρόνο κίνησης σχημάτιζαν την διάταξή τους στο πεδίο της μάχης. (13)
Πριν ακόμη αντιληφθούν οι Ινδοί αυτό που ακριβώς συνέβαινε, ο Αλέξανδρος επικεφαλής των πεζεταίρων ξεσπά πάνω τους ως κεραυνός. Ο Αλέξανδρος καταδιώκοντας τους αντιπάλους του ως τα τείχη της πόλης, τραυματίστηκε στον αστράγαλο από βέλος που εκτοξεύθηκε από τις επάλξεις των τειχών. Απαιτήθηκαν πέντε συνολικά ημέρες για να καμφθεί η αντίσταση των γενναίων Ασσακηνών και να καταληφθεί η πόλη των Μασσάγων.
9ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Ο ένατος τραυματισμός του Αλεξάνδρου υπήρξε και ο πλέον σοβαρός. Ο θάνατος φτερούγισε δίπλα του και επίμονα. Η περιπέτεια του βαρύτατου τραυματισμού του, είχε σχέση με κάποια γεγονότα που προηγήθηκαν αλλά και με τον χαρακτήρα του Αλεξάνδρου.
Η παράδοση του Πώρου
Βρισκόμαστε στο έτος 326 π.Χ, στα τέλη Αυγούστου. Ο Αλέξανδρος είναι περίπου 30 ετών. Τον Αύγουστο του έτους αυτού έχει ήδη ολοκληρωθεί η κατάκτηση της περσικής αυτοκρατορίας με την καθυπόταξη της Σογδιανής, είχε ξεκινήσει η εκστρατεία στην Ινδία, αγώνες και μάχες πολλές είχαν λάβει χώρα, οι άρχοντες των Ινδών Ταξίλης και Πώρος είχαν συνθηκολογήσει, η κρίσιμη, δύσκολη και πρωτοποριακή από στρατιωτικής τεχνικής, φονική οκτάωρη μάχη του Υδάσπη ποταμού (από τις σπουδαιότερες της ανθρωπότητας), είχε περάσει στην ιστορία και η εκστρατεία στον ΄Υφαση ποταμό βρισκόταν σε εξέλιξη.
Υδάσπης ποταμός η φονικότερη ίσως μάχη της Ιστορίας
Ο ΄Υφασις είναι ο τέταρτος κατά σειρά μεγάλος παραπόταμος του Ινδού ποταμού, απέχει δε (με το συντομότερο δρομολόγιο) από τις ακτές του Αιγαίου Πελάγους υπεράνω των 10.000 χιλιομέτρων.
Όταν ο Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του πατούσαν τον ΄Υφαση ποταμό είχαν διανύσει μέσα από ατελεύτητες μάχες και κακουχίες μια εκπληκτική απόσταση μεγαλύτερη από 30.000 χιλιόμετρα, αφότου ξεκίνησαν από την Πέλλα (πιο συγκεκριμένα από το Δίον Πιερίας όπου ο Αλέξανδρος παρέθεσε την τελευταία δεξίωση-γεύμα στο επιτελείο του επί ελληνικού εδάφους) από την Μακεδονία, από την Ελλάδα.
Εδώ στις όχθες του ΄Υφαση ποταμού ο γιος του Φιλίππου θα γνωρίσει την πρώτη και τελευταία «ήττα» της ζωής του, που δεν ήταν στρατιωτική. Δεν θα υπάρξει δεύτερη μέχρι την ημέρα της αθανασίας του, τρία περίπου χρόνια αργότερα.
Η Ελληνική Στρατιά, το εργαλείο της απόλυτης πειθαρχίας, το υπόδειγμα της τέλειας εκπαίδευσης, ουσιαστικά το σπίτι και η οικογένεια του Αλεξάνδρου, στην οποία ο ίδιος είχε δοθεί ολοκληρωτικά, θα αρνηθεί να υπακούσει στον ήρωα αρχηγό και βασιλιά του.
Ο ΄Υφασης ποταμός υπήρξε το έσχατο ανατολικό σημείο στο οποίο πάτησαν οι Ευρωπαίοι, τον καιρό του Αλεξάνδρου. Διακαής επιθυμία του Αλεξάνδρου ήταν να φθάσει στην ανατολική άκρη της Ασίας για να διαπιστώσει αν η διδασκαλία του Αριστοτέλη για τον μεγάλο ωκεανό ήταν σωστή ή λανθασμένη.
Εδώ στον ΄Υφαση ποταμό εκδηλώνεται μία παθητική ανταρσία του στρατού, που δεν δημιούργησε άλλη εξωτερικευμένη ενέργεια, ίσως γιατί το στράτευμα γνώριζε, ότι μόνο ο Αλέξανδρος μπορούσε να το οδηγήσει πίσω στην πατρίδα στην Ελλάδα με ασφάλεια.
Ο Αλέξανδρος διαπίστωσε, ότι η δυσαρέσκεια και η ανυπακοή των ανδρών του ήταν καθολική. Σε μία αποστροφή της ομιλίας του κατά την διάρκεια των σχετικών δρώμενων, διαφαίνεται και το ψυχικό συναίσθημα που του δημιουργήθηκε :
« Τέρμα στους αγώνες για ένα γενναίο άνδρα δεν υπάρχει άλλο, εκτός από εκείνους τους αγώνες του, που οδηγούν σε καλά έργα. Οι κόποι και οι κίνδυνοι είναι κοινοί, εφόσον κουράζομαι και κινδυνεύω μαζί σας, δίπλα σας ».
Ένας από τους παλαίμαχους στρατηγούς του ο Κοίνος ο Πολεμοκράτης απάντησε θαρραλέα εκ μέρους όλων, λέγοντας τα εξής:
« Βασιλιά μην οδηγήσεις τους στρατιώτες σου προς τα εμπρός χωρίς την θέλησή τους. Γιατί στους κινδύνους δεν θα βρεις τόσο πρόθυμους αυτούς που θα τους λείπει η θέληση να συμμετάσχουν στους αγώνες ».
Οργισμένος ο Αλέξανδρος δήλωνε αμέσως, ότι χωρίς να πιέσει κανένα θα συνεχίσει την πορεία του Ανατολικά, έστω και μόνος του. Όσοι ήθελαν μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα και να πουν στους Έλληνες, ότι εγκατέλειψαν τον αρχηγό τους ανάμεσα στους εχθρούς. Στην συνέχεια παρέμεινε στην σκηνή του για τρεις ημέρες, χωρία να δεχθεί καμία ακρόαση. Τέλος διακήρυξε την επιστροφή και την προς τα πίσω κίνηση. Η διαταγή του Αλεξάνδρου δημιούργησε σεισμό χαράς και πανηγυρισμού στο στράτευμα. (14)
Ο μόνος λυπημένος και αμέτοχος αυτής της γενικής χαράς ήταν ο Αλέξανδρος. Η λύπη του θα φανεί αργότερα στην συμπεριφορά του, κατά την διάρκεια της μάχης κατά των Μαλλών και τον επιγενόμενο σοβαρό τραυματισμό του.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 326 μ.Χ αναχωρούσε η Στρατιά από τον ΄Υφαση ποταμό, με δυτική κατεύθυνση. Η στρατιά είχε την αίσθηση ότι επέστρεφε στην Ελλάδα, ότι επαναπατρίζονταν. Άλλες όμως σκέψεις απασχολούσαν τον Αλέξανδρο. Η Στρατιά έφθασε στον Ακεσίνη ποταμό, όπου και κτίσθηκε η επί του Ακεσίνη Αλεξάνδρεια, κοντά στην σημερινή πόλη Wazirabad…….χώρα;
Ακολούθως η Στρατιά προσέγγισε τις πόλεις Νίκαια και Βουκεφάλεια, στον ποταμό Υδάσπη. Στο σημείο αυτό ναυπηγήθηκε ένας τεράστιος στόλος 2.000 πλοίων
Κανονικά το δρομολόγιο για την επιστροφή στην Δύση, έπρεπε να ήταν το ίδιο με εκείνο που είχε ακολουθηθεί, όταν ο Αλέξανδρος εισέρχονταν στην Ινδία, εν τούτοις επέλεξε να διαπλεύσει τον Ινδό ποταμό.
Διαφαίνεται συνεπώς, ότι ο Αλέξανδρος πολύ πριν από την στάση της Στρατιάς στον ΄Υφαση ποταμό, είχε αποφασίσει κάποιες στρατηγικές επιλογές, αν ληφθεί υπόψη ότι τέσσερις μήνες ακριβώς πριν από την εκδήλωση της παθητικής ανταρσίας, είχε διατάξει την ναυπήγηση των, πλοίων για τον διάπλου του Ινδού ποταμού. (15)
Ο χώρος όπου εκινείτο γεωγραφικά
Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 326 π.Χ, μετά από διάπλευση 170 χιλιομέτρων που διάρκεσε πέντε ημέρες, ο στόλος του Αλεξάνδρου αντιμετώπισε αρκετούς κινδύνους στο σημείο όπου ο Υδάσπης ποταμός συμβάλλει στον Ακεσίνη. Στο σημείο εκείνο αποβιβάσθηκε ο Αλέξανδρος και όλος ο μείζων χώρος της περιοχής, υπήρξε το σημείο εκκίνησης για νέες εξορμήσεις.
Νότια και ανατολικά του Ακεσίνη ποταμού, υπήρχε η χώρα των Μαλλών (Malava) που ήταν μαχητικός λαός και δεν δεχόντουσαν να υποταγούν στον Αλέξανδρο. Εκτός από τον λαό αυτό υπήρχαν και άλλοι πολεμικοί λαοί (όπως οι Οξυδάρκες) και ο Αλέξανδρος έκρινε σκόπιμο να επιτεθεί εναντίον τους, για να μην τους δοθεί πολύτιμος χρόνος για μεταξύ τους συμμαχίες.
Στα μέσα Νοεμβρίου του 326 π.Χ, ξεκινάει την μεγάλη επιχείρηση κατά των Μαλλών. Μετά από πορεία 75-80 χιλιομέτρων σε άνυδρη περιοχή έφθασε στην πόλη Αγάλασσα (πιθανώς στην σημερινή Pindi Shaikh Musa).
Η Pindi Shaikh Musa
H νυκτερινή πορεία του Αλεξάνδρου στην έρημο, αιφνιδίασε τους Μαλλούς, που κλείσθηκαν στα τείχη της πόλης. Τελικά παρά την αντίσταση των γενναίων Ινδών, η ακρόπολη των Αγαλασσών κατελήφθη. Ξεκίνησε αμέσως η συστηματική από πόλη σε πόλη και από φρούριο σε φρούριο εκκαθάριση της αντίστασης των Μαλλών, ίσως των πολεμικότερων Ινδών.
Νότια του ποταμού Υδραώτη (ή Υάρωτι) υπήρχε μία μεγάλη πόλη-φρούριο των Μαλλών (πιθανώς στην σημερινή Κοt-Kamalia ή στην σημερινή Multan) την οποία ο Αλέξανδρος απέκλεισε πανταχόθεν. (16)
Την επίθεση κατά της ακρόπολης άρχισε πρώτος ο Αλέξανδρος, επίθεση δύσκολη και πολύπλοκη. Ο Αλέξανδρος άρπαξε μία σκάλα την στήριξε στο τείχος και με την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, άρχισε να ανεβαίνει το τείχος, ενώ τον ακολουθούσε ο Πευκέστας. Ο Πευκέστας κρατούσε την «ασπίδα του Αχιλλέα», την οποία είχε πάρει από τον Ναό της Ιλιάδος Αθηνάς στην Τροία ο Αλέξανδρος και την είχε συνεχώς μαζί του, σε όλες ανεξαιρέτως τις μάχες. Ακολουθούσαν στην ίδια σκάλα ο Λεοννάτος του Αντέου, σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου. Πολύ κοντά με άλλη σκάλα, ένας στρατευμένος διμοιρίτης ο Αβρέας, ανέβαινε και αυτός στις επάλξεις.
Ο Αλέξανδρος έχοντας στο δεξί του χέρι το ξίφος, φθάνει στο ύψος των επάλξεων, φονεύει τους αντιπάλους που βρήκε μπροστά του και κάποια στιγμή βρίσκεται πάνω στο τείχος. Μαζί του είχαν προλάβει να ανεβούν ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας. Ο Αλέξανδρος και η συνοδεία των τριών, βρέθηκαν απομονωμένοι πάνω στο τείχος, μόνοι με τους αντιπάλους.
Οι υπασπιστές του Αλεξάνδρου, που παρακολουθούσαν από κάτω τα δρώμενα στις επάλξεις, όρμησαν όλοι μαζί για να προστατεύσουν τον Αλέξανδρο, αλλά η σκάλα υπό το βάρος τόσων ανθρώπων κατέρρευσε. Ο Αλέξανδρος πολεμούσε με μανία, πλέον για την ίδια του την ζωή.
Οι αντίπαλοι τον σημάδευαν με βέλη, ακόντια και παντός είδους όπλα αλλά από μακριά, γιατί κανείς τους δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω από τα τείχη, για να σώσει την ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους Έλληνες αλλά μέσα στην ακρόπολη του εχθρού. Πρέπει να υποτεθεί σχεδόν μετά βεβαιότητος, ότι μετά την εξαφάνιση του Αλεξάνδρου από το οπτικό πεδίο των Ελλήνων, θα έγινε χαλασμός από τις κραυγές αγωνίας στις τάξεις του ελληνικού στρατού, που ενωμένες σε μια τεράστια βοή, θα δημιούργησαν ίσως μεγάλη ψυχολογική πίεση και πανικό στους αμυνόμενους Ινδούς, που ασφαλώς δεν αντιλαμβάνονταν την γενεσιουργό αιτία του όλου γεγονότος, που συντέλεσε σε μείζονα βαθμό στην ταχύτερη κατάληψη του φρουρίου των Μαλλών.
Ο επικεφαλής της φρουράς των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Τη ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο. Κοντά στον Αλέξανδρο βρέθηκαν κάποια στιγμή και οι τρείς που είχαν προλάβει να ανέβουν μαζί του.
Η ώρα του τραυματισμού του Αλέξανδρου στον πνεύμονα εξακολουθεί να μάχεται κι ας βγάζει αιμάτινο αφρό από το στόμα!
Όμως ο γενναίος διμοιρίτης ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτύπησε στο μέτωπο. Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία του και εισέρχεται στον πνεύμονά του. (Σ.γ.:Το πως δεν έκανε πνευμοθώρακα ή αιμοθώρακα και να τελειώσει εκεί πάνω στα τείχη, μόνο σε θαύμα μπορεί να αποδοθεί. Το πως δεν μολύνθηκε όταν Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος του το αφαίρεσε και να πεθάνει από σηψαιμία πάλι σαν θαύμα μπορεί να καταλογισθεί).
Ο Αλέξανδρος όταν το τραύμα παραμένει ακόμη ζεστό συνεχίζει να μάχεται, παρά την σοβαρότητα του τραυματισμού του. Η αιμορραγία όμως που ακολουθεί, τον σωριάζει λιπόθυμο πάνω στην ασπίδα του. Ακολουθούν τραγικά συγκλονιστικές αλλά και μεγαλειώδεις στιγμές ηρωισμού, με τον Πευκέστα να σκεπάζει τον βαρύτατα τραυματισμένο Αλέξανδρο με την λεγόμενη ιερή ασπίδα της Τροίας, την ασπίδα του Αχιλλέα, ενώ ο Λεοννάτος ο σωματοφύλαξ προσπαθεί μανιωδώς να υπερασπίσει το σώμα του αρχηγού, το σώμα του Βασιλιά των Ελλήνων.
Διαφαίνεται ότι η σιωπηλή οργή του Αλεξάνδρου από την στάση της Στρατιάς του στον ΄Υφαση ποταμό, ξέσπασε πάνω σε αυτή την παράλογη κίνηση-σχεδόν-αυτοκτονίας, μέσα στην ακρόπολη των Μαλλών. Ο θάνατος που φτερουγίζει επίμονα πάνω στο πανέμορφο γαλανομάτικο πρόσωπο του ξανθού Έλληνα, του Μακεδόνα Αλέξανδρου, λειτουργεί σαν κάθαρση – καταλύτης για την στάση των στρατιωτών του στον ΄Υφαση, σαν νέο ξεκίνημα και νέος γάμος αγάπης και λατρείας, μεταξύ του Αλεξάνδρου και του στρατού του, που αγωνιούσε πλέον να τον ξαναδεί όρθιο και ζωντανό. Την πτώση του Αλεξάνδρου ακολουθεί πραγματικός χαλασμός.
Με δάκρυα στα μάτια οι Μακεδόνες και οι υπόλοιποι Έλληνες, προσπαθούν με κάθε τρόπο ν αναρριχηθούν στα τείχη. Στήθηκαν ανθρώπινες σκάλες με ανθρώπινα σκαλιά-ώμους και όσοι με τον τρόπο αυτό κατόρθωναν να σκαρφαλώσουν στα τείχη, έσπευδαν αμέσως στο μέρος όπου ευρίσκετο θανάσιμα τραυματισμένος ο Αλέξανδρος. Γρήγορα σχηματίσθηκε ένα ανθρώπινο προστατευτικό φράγμα, πάνω και γύρω από τον Αλέξανδρο, το οποίο απωθούσε τους αντιπάλους.
Από την πρώτη πύλη που παραβιάσθηκε, εισήλθε το πρώτο οργανωμένο τμήμα, που σάρωσε τα πάντα ως ανεμοστρόβιλος. Ακολούθησε εκτεταμένη σφαγή από τον ελληνικό στρατό, που έγινε στα πλαίσια της ψυχολογικής πίεσης του ημιθανούς Αλεξάνδρου, δεν υπήρξε δηλαδή προγραμματισμένη ή σχεδιασμένη. Ο Αλέξανδρος μεταφέρεται στο ελληνικό στρατόπεδο, με το βέλος σταθερά καρφωμένο στον πνεύμονά του. Το βέλος αφήρεσε τελικά ο πασίγνωστος ιατρός από την νήσο Κω, ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου στην πολιορκία της Μεθώνης.
Στην αφαίρεση του βέλους συμμετείχε και ίδιος ο Αλέξανδρος. Επειδή όλοι εφοβούντο μήπως το στέλεχος του βέλους σπάσει και παραμείνει στον πνεύμονα, ο Αλέξανδρος άρχισε να κόβει με μαχαίρι το στέλεχος σύρριζα στο στήθος του αλλά λιποθύμησε ξανά, όταν δε συνήλθε διέταξε να τον εγχειρήσουν με τόλμη και θάρρος, φωνάζοντάς τους γιατί έκλαιγαν και αποκαλώντας τους λιποτάκτες γιατί δεν τον βοηθούσαν. (17)
΄
Ώρες συγκλονιστικής αγωνίας και απερίγραπτης συγκίνησης κάλυψαν ολόκληρο το μεγάλο ελληνικό στρατόπεδο, που βρισκόταν στις εκβολές του Υδραώτη ποταμού. Εξ αιτίας της αποστάσεως των δύο ελληνικών στρατοπέδων, οι πληροφορίες έφθαναν αργά. Τέτοια απογοήτευση υπήρχε, ώστε όταν έφθασε η ευχάριστη είδηση ότι ο Βασιλεύς ζούσε, δεν την πίστευαν.
Η κατάσταση της υγείας του Αλεξάνδρου σταθεροποιήθηκε μετά από επτά ημέρες, λόγω της δυνατής του κράσης και του γυμνασμένου σώματός του. Όταν συνήλθε και πληροφορήθηκε την κατάσταση και το ηθικό των στρατιωτών του, διέταξε να τον μεταφέρουν αμέσως στις όχθες του Υδραώτη ποταμού στο μεγάλο ελληνικό στρατόπεδο, με μία ταχύπλοο Τριακόντορο. Πλησιάζοντες στις όχθες του Υδραώτη, εκεί που βρισκόταν ο Νέαρχος, ο Ηφαιστίων, ο Πτολεμαίος και ο Κρατερός με τα στρατιωτικά τμήματά τους, διέταξε να αφαιρεθεί η σκηνή που ήταν τοποθετημένη σαν ομπρέλα πάνω από το κρεβάτι του (για να τον προστατεύει από τον ήλιο) και υψώνοντας το χέρι του χαιρέτισε τους Έλληνες στρατιώτες για να διαπιστώσουν ότι ήταν ζωντανός.
Τα άψυχα χαρτιά αδυνατούν να αναπαραστήσουν τις συγκλονιστικές στιγμές που ακολούθησαν, απόδειξη της συντροφικής σχέσης του Αλεξάνδρου με τους συμμαχητές – συμπολεμιστές του, μία ανεπανάληπτη σχέση ψυχής, καρδιάς, εμπιστοσύνης, αφοσίωσης, αλληλεγγύης, που η παγκόσμια ιστορία δεν βίωσε ποτέ ξανά μέχρι σήμερα. (Πρόκειται ίσως για το πιο τρανό παράδειγμα της απόλυτης έκστασης που προκαλεί η συναισθηματική αφομοίωση στρατού και στρατηλάτη, ηγέτη και ηγουμένων, αμοιβαίας αγάπης και αφοσίωσης). Οι Αριστόβουλος και Πτολεμαίος ο Λάγου κατόρθωσαν να αποτυπώσουν αλλά και να διασώσουν με την πέννα τους, αυτές τις ιστορικές στιγμές.
Η στεντόρεια ιαχή «Αλέξανδρε-Αλέξανδρε», υψώθηκε στον ουρανό, καλύπτοντας όλο το μήκος και το εύρος των οχθών του Υδραώτη ποταμού, ενώ ταυτόχρονα ολόκληρη η περιοχή αντηχούσε σαν ένα πελώριο Κόνγκ από την συνεχή και παρατεταμένη πρόσκρουση των ξιφών πάνω στις ασπίδες. Οι Έλληνες με πρώτους και καλύτερους τους Μακεδόνες, ξαναντάμωναν τον εσώκοσμο του Αλεξάνδρου. Η ψυχή του Αλεξάνδρου ξανάβρισκε την Ελλάδα της.
Όταν η Τριακόντορος έπλευσε στο σημείο αποβίβασης, οι υπασπιστές θέλησαν να τον μεταφέρουν στην σκηνή του με φορείο. Ο Αλέξανδρος όμως διέταξε να του φέρουν άλογο και αφίππευσε κοντά στην σκηνή που του είχε ετοιμασθεί, γιατί επιθυμούσε να τον δουν να περπατάει.
Οι σύντροφοι, οι συμπολεμιστές, οι συμμαχητές του, αυτοί που του είπαν όχι στον ΄Υφαση ποταμό, τώρα ξεχύθηκαν πάνω του, του αγγίζανε τα χέρια, τα πόδια, τα ρούχα του, τού εύχονταν και τον έραιναν με γιρλάντες και άνθη, από όλα όσα παρήγαγε τότε η γη της Ινδίας. (18)
Η Ιστορία δεν ξανάδωσε τέτοια αμφίπλευρη σχέση λατρείας και ψυχισμού, μεταξύ ηγέτη και λαού. Ο σεβασμός, η εκτίμηση, η αποδοχή, η πίστη, η αγάπη, δεν συνιστούν μοναχικούς μηχανισμούς, αυτοαναλώσιμους και μιας χρήσεως, αλλά οριοθετούν το γινόμενο που προκύπτει μέσα από δοκιμασίες στον χώρο και τον χρόνο.
Ο Αλέξανδρος είχε στεναχωρηθεί ακούγοντας κάποιους φίλους του να τον κριτικάρουν επειδή κινδύνευσε τόσο πολύ, λησμονώντας ότι ήταν Βασιλιάς-Ηγέτης και όχι στρατιώτης. Ένας γέρος από την Βοιωτία που τα άκουσε και αντιλήφθηκε την στενοχώρια του Αλεξάνδρου, τον πλησίασε και του είπε:
«Αλέξανδρε τα έργα είναι για τους άνδρες. Αυτός λοιπόν που
δρα, είναι φυσικό να παθαίνει κιόλας». (19)
Τα σοφά λόγια του γέρου από την Βοιωτία, που ανίχνευσε βαθιά στην ψυχή του Αλεξάνδρου, ηρέμησαν τον Αλέξανδρο που συμφώνησε με αυτή την εκτίμηση.
Πρέπει μετά βεβαιότητος να προδικάσουμε, ότι οι τραυματισμοί του Αλεξάνδρου θα πρέπει να ήταν περισσότεροι, από αυτούς που κατέγραψαν οι σύγχρονοί του συγγραφείς, αν σκεφθούμε ότι για 14 ολόκληρα χρόνια πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και ότι αυτός ο συλλογισμός επιβεβαιώνεται έμμεσα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, στην ομιλία του στην πόλη της Ώπιδος (30 χιλιόμετρα ανατολικά της σημερινής Βαγδάτης) τον Ιούλιο του 324 π.Χ. Η ομιλία του εκείνη είχε ως αφορμή την δεύτερη εξέγερση (μετά την πρώτη στον ΄Υφαση ποταμό, που ήδη αναφέραμε) – απείθεια του στρατού του, την οποία κατέστειλε βίαια. Στην ομιλία του εκείνη είπε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
« Και ποίος από εσάς ισχυρίζεται, πως κοπίασε για μένα περισσότερο από όσο εγώ για εκείνον;
Όποιος λοιπόν από εσάς έχει τραύματα, να γδυθεί να τα δείξει και εγώ θα δείξω τα δικά μου τραύματα ένα-ένα !!
Μα μήπως υπάρχει μέρος του σώματός μου μπροστά, που να μην έχει πληγωθεί; Δεν υπάρχουν όπλα χειρός ή όπλα παντός είδους, σημάδια των οποίων να μην φέρω επάνω μου !!
Από μηχανήματα και από πέτρες, σε πολλά σημεία του σώματός μου έχω τραυματισθεί για εσάς και για την δόξα σας, και για τον πλούτο σας, και σας οδηγώ πάντοτε νικητές δια μέσου κάθε γης και θαλάσσης, και δια μέσου όλων των πεδιάδων, των ποταμών και των βουνών » !! (20)
Αυτός ήταν ο αιώνιος στρατιώτης Αλέξανδρος του Φιλίππου. Ο ηγέτης που μοίρασε το φαγητό του και τις ταλαιπωρίες με τους απλούς στρατιώτες του, που τους μεταμόρφωσε σε πολλούς μικρούς Αλέξανδρους.
Δεν γνωρίζουμε ποιος θα ήταν ο βηματισμός της παγκόσμιας ιστορίας, αν δεν είχε διενεργηθεί η εκστρατεία του Αλεξάνδρου και των Ελλήνων στην Ασία. Δεν γνωρίζουμε ποια θα ήταν η πορεία του πολιτισμού σήμερα, χωρίς την παρουσία και την δράση του Αλέξανδρου στον χώρο και τον χρόνο που βίωσε.
Παραπομπές / Βιβλιογραφία:
(1) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 1, σελίδες 135-138.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη.
(2) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 1, σελίδες 194-195.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη.
(3) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 1, σελίδες 257-258.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη.
(4) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 1, σελίδα 291.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη
(5) Αρριανός: Γ΄-30,10. Όπως και Κούρτιος: VII.6,1.
(6) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 2, σελίδα 427.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη.
(7) Στράβων: ΙΑ΄- 517: « Τα Κύρα έσχατον όν Κύρου κτίσμα επί τω Ιαξάρτη ποταμώ κείμενον ». Κατά τον Αρριανό, η Κυρούπολη δεν ήταν στον Ιαξάρτη.
(8) Στον 20ο μ.Χ αιώνα και στην δεκαετία του 1980, οι Σοβιετικοί ανακάλυπταν με την σειρά τους την σπουδαιότητα αυτών των περιοχών, όταν εισέβαλλαν στο Αφγανιστάν. Το εύρος της προσωπικότητας του Αλεξάνδρου υπογραμμίζεται από το γεγονός, ότι ο ίδιος δεν διέθετε ούτε τις γεωγραφικές γνώσεις, ούτε τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής μας. Εξ άλλου και οι μετέπειτα ανά τους αιώνες, συνεχείς ανακατατάξεις και αδιάκοπες πολεμικές επιχειρήσεις, μεταξύ Κινέζων και Μογγόλων για την ίδια περιοχή, αποδεικνύουν το θεϊκό μυαλό του Αλεξάνδρου και την δυνατότητα που διέθετε, της αστραπιαίας δηλαδή αντίληψης–κατανόησης κάθε σημαντικού στοιχείου, στα διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε.
(9) Αρριανός: Δ΄-1,5: « Ξυνεπελάβοντο δε αυτοίς της αποστάσεως και των Σογδιανών οι πολλοί, επαρθέντες προς των ξυλλαβόντων Βήσσον, ώστε και των Βακτριανών έστιν ούς σφίσιν ούτοι ξυναπέστησαν ».
(10) Πιθανόν πλησίον της σημερινής πόλης Nau στο Αφγανιστάν.
(11) Johann Gustav Droysen: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τόμος 2, σελίδα 432.΄Εκδοση Ελευθεροτυπίας. Αθήνα 1993. Μετάφραση: Ρένος Ηρακλή Αποστολίδη.
(12) Σαράντης Κ.Π Θεόδωρος: Ο Μέγας Αλέξανδρος – Από την Ιστορία στον Θρύλο. ΄Επαινος Ακαδημίας Αθηνών. Β΄ Τόμος, σελίδα 165. ΄Εκδοσις Γ. Αθήναι 1981.
(13) Σαράντης Κ.Π Θεόδωρος: Ο Μέγας Αλέξανδρος – Από την Ιστορία στον Θρύλο. ΄Επαινος Ακαδημίας Αθηνών. Β΄ Τόμος, σελίδα 171. ΄Εκδοσις Γ. Αθήναι 1981.
(14) Αρριανού Ανάβασις: Ε΄, ΧΧΙΧΙ: « Οι δε εβόων τε οία αν όχλος ξυμμιγής χαίρων βοήσειε και εδάκρυον οι πολλοί αυτών. Οι δε και τη σκηνή τη βασιλική πελάζοντες εύχοντο Αλεξάνδρω πολλά και αγαθά, ότι προς σφων μόνον νικηθήναι ηνέσχετο ».
(15) Σαράντης Κ.Π Θεόδωρος: Ο Μέγας Αλέξανδρος – Από την Ιστορία στον Θρύλο. ΄Επαινος Ακαδημίας Αθηνών. Β΄ Τόμος, σελίδα 223. ΄Εκδοσις Γ. Αθήναι 1981.
(16) Masson, Narration, I, 402. Cunningham, Survey, V.
(17) Πλούταρχος: Περί της Αλεξάνδρου Τύχης, Β΄344 F – 345b
(18) Αρριανού Ανάβασις: ΣΤ΄, ΧΙΙΙ, 3 : « Ως δε επιβάς του ίππου ώφθη αύθις, κρότω δη πολλώ επεκτύπησεν η στρατιά πάσα. Επήχησαν δε αι τε όχθαι και αι πλησίον αυτών νάπαι. Προσάγων δε ήδη τη σκηνή καταβαίνει από του ίππου, ώστε και βαδίζων οφθήναι. Οι δε επέλαζον άλλος άλλοθεν, οι μεν χειρών, οι δε γονάτων, οι δε της εσθήτος αυτής απτόμενοι. Οι δε και ιδείν εγγύθεν και τι και επευφημήσαντες απελθείν. Οι δε ταινίαις έβαλλον, οι δε άνθεσιν, όσα εν τω τότε η Ινδών γη παρείχε».
(19) Αρριανού Ανάβασις: ΣΤ΄ – 13, 4-5: « ΄Ω Αλέξανδρε, ανδρών τα έργα. Και τι και ιαμβείον υπειπείν, τον δε νουν είναι του ιαμβείου ότι τω δρώντι και παθείν έστιν οφειλόμενον ». όπως και
Αισχύλος : III – 499 – dubium 456, όπως και
Σοφοκλής : Ηρακλείσκος Σατυρικός – Tr GF.Iv, 230-1-223b: « τον δρώντα γαρ τι και παθείν οφείλεται » .
(20) Αρριανού Ανάβασις: Ζ΄, ΙΧ, Χ: « Και τις υμών πονήσας οίδεν υπέρ εμού μάλλον ή εγώ υπέρ εκείνου; ΄Αγε δη και ότω τραύματα υμών έστι γυμνώσας αυτά επιδειξάτω και εγώ τα εμά επιδείξω εν μέρει. Ως έμοιγε ουκ έστιν ότι του σώματος των γε δη έμπροσθεν μερών άτρωτον υπολέλειπται, ουδέ όπλον τι έστιν ή εκ χειρός ή των αφιεμένων ού γε ουκ ίχνη εν εμαυτώ φέρω αλλά και ξίφει εκ χειρός τέτρωμαι και τετόξευμαι ήδη και από μηχανής βέβλημαι και λίθοις πολλαχή και ξύλοις παιόμενος υπέρ υμών και της υμετέρας δόξης και του υμετέρου πλούτου νικώντας υμάς άγω δια πάσης γης και θαλάσσης και πάντων ποταμών και ορών και πεδινών πάντων ».
Είμαστε υπόχρεοι στον ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΝΩΝΑ και το http://ellinondiktyo.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8091.html
Αυτοί προσέφεραν υπέροχες και ατέλειωτες πληροφορίες και εμείς το μόνο που προσφέραμε είναι να δείξουμε εμπράγματα μέσα από την ανάλυση της Ιστορίας υπό το φως της κοινωνικής Ψυχολογίας ότι η μόνη λύση για τον ελληνικό λαό και το τεράστιο Ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κενό που βιώνει είναι η εμπράγματη εφαρμογή της ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ. Αυτή και μόνη ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του.
Είναι και αποτελεί τη μόνη λύση για να ξεπεράσει τη ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ και να βαδίσει προς νέες εποποιίες. Πλησιάζει η ώρα να στοιχηθεί ο ένας Έλληνας δίπλα στον άλλον και με τη Σάρισσα στο δεξί και το σπαθί και καλύπτοντας το στήθος του διπλανού του, όλοι ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ_ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟΙ να κτυπήσουμε τους ντόπιους προδότες και τους ευρωμαφιόζους επικυρίαρχους που υπέταξαν την χώρα…
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
7ο Μέρος
Να γιατί το φαινόμενο Μέγας Αλέξανδρος είναι πρότυπο και υπόδειγμα στρατηγού, ψυχολόγου, πολιτικού, κυβερνήτη και διπλωμάτη ανά τους αιώνες. Αποτελεί ως και στρατηγικό είδωλο του West-Point!
H δόξα του παραμένει αμείωτη ως τα σήμεραΣτην περίφημη Στρατιωτική Ακαδημία του West-Point των Ηνωμένων Πολιτειών, το σημείο αναφοράς ως ο μεγαλύτερος στρατηλάτης που υπήρξε ποτέ στην Δύση είναι αναμφισβήτητα ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο θαυμασμός για τον Αλέξανδρο από τους αξιωματικούς του Αμερικάνικου Στρατού αλλά και του Σώματος των Πεζοναυτών, φθάνει στο σημείο της ψύχωσης και της μονομέρειας.
Σε καμία άλλη Στρατιωτική Ακαδημία στον κόσμο δεν έχει γίνει τέτοια λεπτομερής ανάλυση των εκστρατειών, μαχών, σύνθεσης μονάδων, οπλισμού, επιμελητείας και διάρθρωσης του εκστρατευτικού σώματος του Μ. Αλεξάνδρου όπως στο West-Point.
Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος.
Ο κύριος λόγος του θαυμασμού των Αμερικανών αξιωματικών είναι ότι ο Αλέξανδρος κατόρθωσε το ακατόρθωτο στην ζωή του ως πολεμιστής και διοικητής, δηλαδή να μην χάσει ούτε μία μάχη. Η αναφορά σε μάχες και όχι σε πολέμους δεν είναι τυχαία, ο Αλέξανδρος πριν γίνει Βασιλιάς ήταν αξιωματικός του πατέρα του Φιλίππου Β’ και δεν είχε την συνολική ευθύνη της εκστρατείας τότε, αλλά μόνο του σώματος του ιππικού που διοικούσε. Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της στρατηγικής ιδιοφυΐας του Μ. Αλεξάνδρου εδώ βέβαια, απλά σήμερα θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω τον παγκόσμιο θαυμασμό σε αυτή τη στρατηγική ιδιοφυΐα και τη μοναδικότητα αυτού του ανθρώπου.
Θα προσπαθήσω να δώσω μία συνοπτική εικόνα των κατορθωμάτων του, κάτι που οι Ιστορικοί δεν κάνουν με ιδιαίτεροι επιτυχία, μιας και αναλώνονται κυρίως με τα Ιστορικά γεγονότα και όχι με τον Αλέξανδρο Στρατηγό/Διοικητή. Θα αρχίσω με την προσωπικότητα του Μ. Αλεξάνδρου, γιατί η προσωπικότητα του ανθρώπου, δηλαδή ο συνδυασμός Χαρακτήρα και Βιωμάτων, είναι το καθοριστικό στοιχείο της εξέλιξης και της ζωής του κάθε ανθρώπου. Ο Αλέξανδρος ήταν ιδιαίτερα ευφυής, μορφωμένος, μαχητικός, πολύ σκληρός, τολμηρός και θαρραλέος (σε σημείο απερισκεψίας), με υπέρμετρη φιλοδοξία, τακτικιστής, σκακιστής, αντισυμβατικός, με εξαιρετική αντίληψη της ψυχολογίας των άλλων, (σ.γ.:του πλήθους, αλλά μερικές φορές) βίαιος και με έντονα πάθη. Επιπλέον όλων των ανωτέρω, ήταν και εξαιρετικά τυχερός, καθώς ό,τι δοκίμαζε «του έβγαινε»! Αυτό σε καμία περίπτωση βέβαια δε μειώνει την αξία του ως στρατηγικού νου, γιατί όπως λένε και στις Στρατιωτικές Ακαδημίες, η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς…
Είχε δε το σπάνιο χάρισμα να είναι εξαιρετικός επιτελικός νους και συγχρόνως ηγέτης στη μάχη, με μία καταπληκτική αντίληψη του πεδίου μάχης και της εξέλιξης της σύγκρουσης, κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Ελάχιστοι στρατηγοί του δυτικού κόσμου είχαν αυτή την ικανότητα μέχρι σήμερα. Ο Αλέξανδρος κατατρυχόταν από ένα μεγάλο σύμπλεγμα, η μητέρα του δεν ήταν από τη Μακεδονία, αλλά Ηπειρώτισσα, με αποτέλεσμα οι άλλοι αριστοκράτες Μακεδόνες να μην τον θεωρούν «γνήσιο Μακεδόνα» και να του αμφισβητούν το δικαίωμα στον θρόνο. Αυτό τον έκανε σε όλη του την ζωή να προσπαθεί να αποδείξει ότι ήταν πιο Μακεδόνας από όλους τους άλλους Μακεδόνες. Το κόμπλεξ αυτό σε συνδυασμό με την τρομερή του φιλοδοξία, τον έκανε να μην θεωρεί καμία νίκη και καμία κατάκτηση αρκετή, κάτι που τον οδήγησε μέχρι την Ινδία όπου αναγκάστηκε να διακόψει την εκστρατεία του μετά την νικηφόρα μάχη με τον Ινδό Βασιλιά Πώρο, γιατί ο στρατός του κουρασμένος μετά από χρόνια πολέμων, αρνήθηκε να τον ακολουθήσει στην ινδική ενδοχώρα (ουσιαστικά ο στρατός του στασίασε).
Πολλοί νομίζουν ότι η εκστρατεία του Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών, ήταν μία εκστρατεία λίγο πολύ στο άγνωστο. Αυτό δεν είναι αλήθεια, οι Έλληνες ζούσαν, συναλλάσσονταν και συγκρούονταν (νικηφόρα τις περισσότερες φορές) με τους Πέρσες, για δύο αιώνες πριν την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου. Κατά συνέπεια, οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά τους Πέρσες. Ήταν οι «εφοπλιστές» τους, μιας και οι Πέρσες δεν είχαν στόλο (οι αναφορές στον Περσικό στόλο αφορά τον Ελληνικό στόλο της Ιωνίας και των Φοινίκων που ήταν σύμμαχοι ή υποτελείς των Περσών), αλλά υπηρετούσαν ενίοτε και ως μισθοφόροι των Περσών που τους είχαν σε μεγάλη εκτίμηση.
Για αιώνες ζούσαν μαζί τους στην Ιωνία και κατά καιρούς, πολλές ελληνικές Πόλεις-Κράτη υπήρξαν μέρος ή υποτελείς της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ακόμα και οι «Ελλαδίτες» Έλληνες δεν πολεμούσαν πάντα τους Πέρσες, πολλές φορές συμμαχούσαν μαζί τους εναντίον των άλλων Ελλήνων, ή απλά έμεναν ουδέτεροι. Αυτό βέβαια γινόταν πάντα με πλούσια ανταλλάγματα από την πλευρά των Περσών (Μηδίσαντες όπως λεγόντουσαν από τους άλλους Έλληνες αυτοί που συμμαχούσαν με τους Πέρσες).
Άρα ο Αλέξανδρος και οι στρατηγοί του είχαν πολύ καλή πληροφόρηση για τους Πέρσες, τη δομή τους, τις στρατιωτικές τους δυνατότητες, τις τακτικές τους και τον εξοπλισμό τους. Το πλεονέκτημα των Ελλήνων ήταν η βαριά θωράκιση που έφεραν σε σχέση με του αθωράκιστους Πέρσες και ότι ήταν επαγγελματίες πολεμιστές, εξαιρετικά εκπαιδευμένοι σε σχέση με τον Περσικό Στρατό που ήταν μεν τετραπλάσιος ή πενταπλάσιος τις περισσότερες φορές του ελληνικού, αλλά αποτελείτο από επίστρατους, όχι ιδιαίτερα εμπειροπόλεμους άνδρες.
Το νέο στοιχείο στις μάχες της εκστρατείας του Αλεξάνδρου ήταν η Μακεδονική Φάλαγγα με τη Σάρισα, το μακρύ Μακεδονικό Δόρυ που ήταν διπλάσιο σε μήκος από το συνηθισμένο Δόρυ της εποχής και το πολυάριθμο Βαρύ Μακεδονικό Ιππικό. Η Μακεδονική Φάλαγγα ήταν ένα συμπαγές τετράγωνο, αποτελούμενο από 16×16 σειρές σε πυκνή διάταξη, που παρουσίαζε ένα αδιαπέραστο τείχος από τις μύτες των δοράτων μπροστά. Ο λόγος της ύπαρξης 16 σειρών σε βάθος, ήταν ότι όταν οι πρώτες σειρές εμπλέκονταν με τον αντίπαλο για αρκετή ώρα σε μάχη σώμα με σώμα και κουράζονταν. Ο επικεφαλής αξιωματικός έδινε τότε την εντολή να ανοίξει η διάταξη ώστε να περάσουν οι ξεκούραστες πίσω σειρές μπροστά και να συνεχίσουν τον αγώνα, επιτρέποντας να μετακινηθούν πίσω οι καταπονημένοι μπροστινοί μαχητές. Η δουλειά των πίσω σειρών ήταν να σπρώχνουν τους μπροστινούς τους ώστε να μεγιστοποιήσουν την ώθηση επί του αντιπάλου για να τον ανατρέψουν.
Παραδοσιακά, ο Ελληνικός Στρατός μέχρι τότε στηριζόταν σε πεζοπόρα τμήματα και το Ιππικό ήταν λίγο, καθώς ήταν περισσότερο ένα βοηθητικό σώμα που έδινε ένα πλεονέκτημα σε κυκλωτικές κινήσεις στο πεδίο της μάχης, ή βοηθούσε μία πτέρυγα της παράταξης που ήταν υπό πίεση κ.λπ. Οι Μακεδόνες και ειδικά ο Αλέξανδρος, έδωσε ιδιαίτερο βάρος στο ιππικό και αύξησε τον αριθμό του δραματικά, ώστε ο στρατός του να αποκτήσει το στοιχείο της μεγάλης κινητικότητας και τη δυνατότητα του αιφνιδιασμού του αντιπάλου. Αν συγκρίνουμε το μέγεθος του Περσικού Στρατού με τον Ελληνικό και κάνουμε και την αντίστοιχη σύγκριση του Ιππικού, θα δούμε ότι το Πεζικό των Περσών ήταν τουλάχιστον τετραπλάσιο του Ελληνικού, ενώ στο Ιππικό σώμα το Ελληνικό Ιππικό ήταν 8.000 βαριά οπλισμένοι Ιππείς, έναντι 10.000 ελαφρά οπλισμένων Περσών Ιππέων. Οι Έλληνες Ιππείς έφεραν πλήρη εξοπλισμό όπως οι πεζικάριοι, ίππευαν θεσσαλικά άλογα που ήταν μικρόσωμα μεν αλλά πολύ γρήγορα, ευέλικτα και με μεγάλη αντοχή στην καταπόνηση.
Η ιδιαιτερότητα στον εξοπλισμό των Ελλήνων Ιππέων ήταν το τρομερό σπαθί τους, το οποίο ήταν με μονή κόψη, ποιο πλατύ μπροστά και εμπροσθοβαρές (ένας συνδυασμός μπαλτά με σπαθί). Αυτό επέτρεπε στον αναβάτη να επιφέρει θανατηφόρα πλήγματα σε κάθε χτύπημα, κάτι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις μάχες με τους Πέρσες που δεν έφεραν καμία θωράκιση και χρησιμοποιούσαν ασπίδες από καλάμια με επένδυση βαμβακερή, που μπορούσαν να προσφέρουν σχετική προστασία μόνο έναντι ενός βέλους. Το πόσο αποτελεσματική ήταν η θωράκιση των Ελλήνων φαίνεται και από τις μικρές απώλειες που υφίσταντο σε κάθε μάχη σε σχέση με τις εκατόμβες των Περσών. Τα πλεονεκτήματα από την περσική πλευρά ήταν η γνώση των ελληνικών τακτικών (αλλά όχι του Αλεξάνδρου), η επιλογή του τόπου και του χρόνου της σύγκρουσης (μεγάλο πλεονέκτημα), η επιλογή της διάταξης δυνάμεων, συν την αστείρευτη επιμελητεία και πιο ξεκούραστο στρατό.
Ο Αλέξανδρος λοιπόν είχε να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει στο πεδίο της μάχης, ουσιαστικά το πλεονέκτημα της αριθμητικής υπεροχής και την επιλογή του πεδίου της μάχης από τον αντίπαλο. Αυτό μπορούσε να γίνει μόνο με αιφνιδιασμό η χρησιμοποιώντας πρωτόγνωρες τακτικές στο πεδίο της μάχης. Ο Αλέξανδρος είχε το πλεονέκτημα της αντισυμβατικής σκέψης και προσπαθούσε μονίμως να αιφνιδιάσει και να παγιδεύσει τον αντίπαλο. Κλασικό παράδειγμα του αντισυμβατικού του μυαλού, ήταν η κοπή του Γόρδιου δεσμού. Κόβοντας τον Γόρδιο δεσμό αιφνιδίασε τους πάντες, ακόμη και τους επιτελείς. Όλοι είχαν επικεντρωθεί στο πως να λύσουν τον κόμπο, κανείς δεν σκέφτηκε να το κόψει, κάτι εξάλλου που δεν απαγόρευε ο χρησμός. Για να πετύχει τον αιφνιδιασμό του αντιπάλου προσπαθούσε να σκεφτεί όχι μόνο τι θα έκανε ο αντίπαλος αλλά και τι δεν θα έκανε. Σε αυτό χρησιμοποιούσε την εξαιρετική γνώση της συμβατικής στρατηγικής και συμβουλευόταν πάντα πριν από τη μάχη τους στρατηγούς του, ειδικά τον πολύπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο Παρμενίωνα, το δεξί χέρι του συχωρεμένου του πατέρα του.
Το περίεργο για τους περισσότερους μελετητές της ζωής του Αλεξάνδρου ήταν ότι ο Αλέξανδρος ποτέ δεν ακολουθούσε στη μάχη την στρατηγική που υποδείκνυαν οι στρατηγοί του, έκανε μονίμως το ακριβώς αντίθετο. Ο λόγος εκ των υστέρων είναι προφανής, ο Αλέξανδρος άκουγε τους στρατηγούς και ήταν σαν να άκουγε τον αντίπαλο, επομένως για να τον νικήσει έπρεπε να κάνει το αντίθετο από την κοινή στρατηγική λογική και να τον αιφνιδιάσει με κάτι αναπάντεχο, ή να τον παρασύρει σε παγίδα, πράγμα που έκανε μονίμως! Κλασικό παράδειγμα είναι η περίφημη διάταξη της λοξής φάλαγγας, κάτι το οποίο δεν έχει αναλυθεί αρκετά από τους Ιστορικούς και ως προς το «γιατί λοξή φάλαγγα», αλλά και στο πού αποσκοπούσε αυτό. Ο Αλέξανδρος, στην μάχη των Γαυγαμήλων είχε να αντιμετωπίσει σε ανοιχτή πεδιάδα ένα πενταπλάσιο στρατό από τον δικό του.
Όσο και να ανέπτυσσε τον δικό του στρατό, αντιμετώπιζε το πρόβλημα ότι αραίωναν πολύ οι δικές του γραμμές, άρα κινδύνευε με διάσπαση του μετώπου σε κατά μέτωπο επίθεση, ή κινδύνευε να πλευροκοπηθεί και κυκλωθεί από τον εχθρό, ο οποίος εκτεινόταν σε μεγαλύτερο πλάτος. Σε αυτό το σημείο απέδειξε τη διάνοια του, σκεπτόμενος να βάλει στα δύο άκρα της ελληνικής παράταξης δύο Φάλαγγες σε λοξή διάταξη να προχωρούν μεν προς τον αντίπαλο, χωρίς να τον αντικρίζουν αλλά να αντικρίζουν τα πλάγια της παράταξης ώστε να μην μπορεί να κυκλωθεί. Επιπλέον, έβαλε στα δύο άκρα ως διοικητές τους δύο πιο έμπειρους στρατηγούς του, ώστε να μπορέσουν να αντέξουν την πίεση σε περίπτωση επίθεσης. Αυτό μπέρδεψε τους Πέρσες που δεν καταλάβαιναν την λογική της κίνησης του και τους έκανε διστακτικούς στο να επιτεθούν, κάτι που έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Αλέξανδρο να στήσει την παγίδα που ήθελε με το ιππικό του και τους πελταστές (ελαφρύ πεζικό), εναντίον του Βασιλιά των Περσών.
Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ σκληρός με τους αντιπάλους του, εκτέλεσε αρκετούς με μαρτυρικό θάνατο για παραδειγματισμό. Και είναι παροιμιώδης η σκληρότητα που έδειξε στην Τύρο και τον λαό της, μετά την κατάληψη της. Την μεν πόλη την ισοπέδωσε, τους δε κατοίκους (όσοι γλύτωσαν την σφαγή), τους έκανε όλους δούλους. Ο στρατός του Αλεξάνδρου ήταν υπόδειγμα επιμελητείας, είχε μηχανικούς, γιατρούς, επιστήμονες και τεχνίτες όλων των ειδικοτήτων μαζί του. Ο Αλέξανδρος, μετά την Περσική εκστρατεία δημιούργησε σημαντικότατο στόλο στον Περσικό Κόλπο. Μάλιστα, για την εκστρατεία στην Ινδία οι Ναύαρχοι του είχαν προτείνει να μεταφέρουν όλο το εκστρατευτικό σώμα για μεγαλύτερη ασφάλεια και ανάπαυση στην Ινδία με τα πλοία! Εκείνος ως στεριανός, προτίμησε να βαδίσει με τον στρατό του μέσω του σημερινού Αφγανιστάν και Πακιστάν προς την Ινδία, σε μία πορεία που αποδεκάτισε και καταπόνησε άσκοπα τον στρατό του. Ήταν ένα από τα ελάχιστα λάθη του (και ανεξήγητο εν πολλοίς) ως στρατηγός.
Μία άλλη του αδυναμία ήταν τα υπερβολικά ρίσκα που έπαιρνε σε ατομικό επίπεδο στο πεδίο της μάχης, κάτι ανεπίτρεπτο για ηγέτη. Αυτό του στοίχισε αρκετούς τραυματισμούς αλλά ευτυχώς όχι μοιραίους, κάτι που θα σήμαινε πιθανότατα την καταστροφή του ελληνικού σώματος σε περίπτωση θανάτου του.
Ο Αλέξανδρος ήταν επίσης πολύ επιδέξιος πολιτικός και κυβερνήτης και το απέδειξε αυτό κερδίζοντας την αγάπη των λαών που κατέκτησε (ιδιαιτέρως ασυνήθιστο και εντυπωσιακό επίτευγμα), η οποία αγάπη περιέργως κρατάει μέχρι σήμερα. (Σ.γ.:Ήταν όμως και πανέξυπνος διπλωμάτης, όταν βρέθηκε μπροστά στο γόρδιο δεσμό αντί να τα χάσει, γεγονός που θα έκανε σκόνη το γόητρο και το ως τότε με τόσο κόπο και ιδρώτα κτηθέν γόητρό του, αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να δώσει μια λύση, αυτός και μόνο αυτός.
Αλεξανδρος, gordios-desmos
Ένα πράγμα για το οποίο έμεινε στην ιστορία ο Αλέξανδρος ο Γ’ ο Μακεδών, ο Μέγας Αλέξανδρος, είναι η λύση του Γόρδιου δεσμού και η φράση “ό,τι δεν μπορεί να λυθεί, μπορεί να κοπεί! ”.
Πέρα από την ωραία, όμως, ιστορία νομίζω πως θα πρέπει να δούμε λίγο και τους συμβολισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή.
Η φράση “ό,τι δεν μπορεί να λυθεί, μπορεί να κοπεί”, όπως την αναφέρει ο Αρριανός, είναι, βέβαια, η πιο δημοφιλής, θα πρέπει όμως να αναφέρουμε και την εκδοχή του Αριστόβουλου που συμμετείχε στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου, έζησε από κοντά τα γεγονότα και υπήρξε πιθανώς αυτόπτης μάρτυρας, που υποστηρίζει πως ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έκοψε τον δεσμό του ζυγού της άμαξας του βασιλιά Γορδίου με το ξίφος του, αλλά αφαίρεσε το μεγάλο ξύλινο καρφί που τον συγκρατούσε, έλυσε τον δεσμό αφαιρώντας τον πείρο από το τιμόνι του άρματος.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και με όποιον τρόπο και αν τον έλυσε, ο συμβολισμός και το μήνυμα είναι το ίδιο.
Ο γόρδιος δεσμός συμβολίζει καθετί που είναι δύσκολο και δυσεπίλυτο, κάθε πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είτε στην προσωπική είτε στην επαγγελματική είτε στην πολιτική ζωή. Όσον αφορά στον τρόπο επίλυσης του προβλήματος και το μέσο που χρησιμοποιήθηκε, σε κάθε περίπτωση ο συμβολισμός παραμένει ο ίδιος: το σπαθί συμβολίζει την αποφασιστικότητα και την τόλμη, και η αφαίρεση απλώς του ξύλινου καρφιού την ευφυΐα του Αλεξάνδρου.
Τι έκανε, λοιπόν, και τι πέτυχε ο Μέγας Αλέξανδρος:
Πρώτον, δεν δαπάνησε πολύ χρόνο με το συγκεκριμένο πρόβλημα, δεν κάθισε να χρονοτριβεί κάτι που και από το τον βασικό σου στόχο σε απομακρύνει, και ψυχοφθόρο (απώλεια δυνάμεων σωματικών και ψυχικών) και ψυχαναγκαστικό είναι να κάνεις κύκλους γύρω από το ίδιο πράγμα, ξανά και ξανά, και λύση να μην βρίσκεις.
Έτσι, λοιπόν, αφού το εξέτασε για λίγο, όσο χρόνο χρειαζόταν κατά την κρίση του και με την έμφυτη οξυδέρκειά του, το αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα και το έλυσε γρήγορα και εύκολα.
Και έτσι, λένε, επιβεβαιώθηκε ο χρησμός που ήθελε αυτόν που θα έλυνε το γόρδιο δεσμό κυρίαρχο της Ασίας. Επιβεβαιώθηκε, γιατί όποιος ξέρει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα γρήγορα και αποφασιστικά, δείχνει ότι είναι ικανός ηγέτης, ότι μπορεί να οδηγήσει τον λαό του, το στράτευμά του εν προκειμένω, στο στόχο του ,παίρνοντας τις σωστές αποφάσεις.
Επιπλέον, πέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των στρατιωτών του, που πείστηκαν με τον τρόπο αυτό για τις ικανότητες του ηγέτη τους και τον ακολούθησαν στο τολμηρό εγχείρημά του.
Δεν μπορώ να πω σε ποιο βαθμό η ικανότητα αυτή της γρήγορης λήψης αποφάσεων και της άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων είναι μια ικανότητα έμφυτη ή επίκτητη, μια ικανότητα που καλλιεργείται. (Σ.γ.: για μας είναι σύμφυτο με τον παρορμητικό χαρακτήρα του Αλέξανδρου). Σίγουρα, όμως, είναι κάτι που επιβάλλεται να έχει ένας ηγέτης και που μάλλον απουσιάζει στην εποχή μας από πολλούς από αυτούς που κυβερνούν λαούς και “ποίμνια”, από πολιτικούς μέχρι θρησκευτικούς.
Σ.γ.: Για τη θρησκευτικότητά. την πίστη του και την προβολή του σαν Υιός του Άμμωνα Δία, δεν θα ασχοληθούμε στη μελέτη αυτή.Το καλωσόρισμα της Πυθίας στον Ναό του Άμμωνα Δία στην Αίγυπτο “χαίρε παδιός” είναι αρκετό!
https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/05/megas-aleksandros-gordios-desmos.html
Σ.γ:Το παρορμητικό της ιδιοσυγκρασίας του το έδειξε με τον φόνο του Κλείτου, του καλλίτερου ίσως φίλου του, που του έσωσε τη ζωή στον Γρανικό όταν γέλασε και τον ειρωνεύτηκε βλέποντάς τον ντυμένο με περσικά ρούχα: “Λυπούμαι το σοφό του δάσκαλο τον Αριστοτέλη που δεν έζησε να τον δει με τιάρα περσική”
Ευτυχίσαμε να έχουμε πολλές πηγές και όχι μόνο ελληνικές, για την ιστορία του Αλεξάνδρου, πράγμα που έχει επιτρέψει την διασταύρωση γεγονότων σε βαθμό που δεν είναι δυνατόν με άλλα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. Αναμφισβήτητα παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και σαγηνευτικές προσωπικότητες του Δυτικού κόσμου και αυτό δικαίως. Θα κλείσω με μία αναφορά στους Πέρσες. Η Ιστορία δεν είναι ποτέ καλή με τους ηττημένους και οι Πέρσες δυστυχώς δεν αποτελούν εξαίρεση. Εμφανίζονται ως βάρβαροι, κάτι που δεν τους αξίζει, γιατί είχαν ένα σπουδαίο πολιτισμό και μία λαμπρή αυτοκρατορία. Πολλές φορές η μάχη του Μαραθώνα εμφανίζεται ότι έσωσε τον Δυτικό πολιτισμό από τους βαρβάρους. Διαφωνώ με αυτό, η μάχη του Μαραθώνα ήταν κρίσιμη μόνο για τους Αθηναίους, ούτε καν για το σύνολο των Ελλήνων. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε γίνει αν η μάχη είχε άλλον νικητή. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι αυτό το γεγονός θα επηρέαζε μόνο το κράτος των Αθηνών και πιθανώς τον πολιτισμό που παρήγαγε σε κάποιο βαθμό. Οι λαοί και οι περιοχές που έζησαν υποτελείς στους Πέρσες (μεταξύ των οποίων οι περισσότερες ελληνικές Πόλεις-Κράτη της Ιωνίας), είναι απόδειξη ότι η κατοχή ή υποτέλεια στην Περσία, ούτε τη ζωή τους χειροτέρεψε, ούτε τον πολιτισμό τους σταμάτησε.
12 Ιανουαρίου 2017http://koukfamily.blogspot.gr/2017/01/west-point.html
Πέρα από τα όσα λέγονται για τον θρύλο τα θετικά και τα αρνητικά, και τα ψεγάδια που αδιαμφισβήτητα είχε ο Αλέξανδρος ισχύει αιώνια αυτό που είπε ο Κρέοντας στην “Αντιγόνη” του Σοφοκλή. Λέει ο Κρέοντας στη ρήση του στο Α’ επεισόδιο στιχ.162-277 “…Αδύνατο να μάθεις ανθρώπου κανενός φρόνημα, γνώμη και ψυχή, προτού ν’ ακονιστεί στην εξουσία και στο νόμο…”. Χαρακτηριστικά και βασικές αρετές του άξιου ηγέτη μέσα από τα λόγια αυτά αναδεικνύονται η ψυχή, το φρόνημα, η γνώμη- η ηθική υπόσταση, η δυναμική και θαρραλέα αντιμετώπιση των προβλημάτων του κράτους, τα διοικητικά χαρίσματα και η αρίστη κρίση και ευθυκρισία στις αποφάσεις.
8ο Μέρος - ΕΠΙΛΟΓΟΣ
TA KATΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΔΙΑIΤΕΡΑ ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ Ή ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ
Ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό των όσων γράψαμε.
Η σημερινή πορεία της ανθρωπότητας οδηγεί σε μια πορεία καταστροφής και ηθικής παρακμής των κατοίκων αυτού του πλανήτη γιατί η στροφή της ηγεσίας σε όλα τα Έθνη, αλλά και ο τρόπος εκπαίδευσης, ζωής και κοινωνικής διαμόρφωσης των λαών είναι εγωκεντρικός, ανταγωνιστικός και προσανατολισμένος μονομερώς στη λατρεία ενός θεού, του χρυσού μόσχου ή αλλιώς στον θεό Πλούτο, Κέρδος, Υλική Ευμάρεια, αισθησιακή απόλαυση, ο θάνατός σου ζωή μου.
Η νεολαία με αυτό το όνειρο ζει, της υλικής επιτυχίας ή της εκπλήρωσης φιλοδοξιών οι οποίες τροφοδοτούν το ναρκισσισμό του ατόμου και δεν έχουν καμία σχέση με το κοινό καλό, την αλληλεγγύη, την αγάπη του κάθε ανθρώπου προς τον πλησίον.
Ο Ηθικός Νόμος, ο Νόμος της Αγάπης, η τρίτη σειρά νόμων δεν ακολουθείται και δεν εφαρμόζεται παρά από ελάχιστους οι οποίοι θεωρούνται ουτοπιστές, ηλίθιοι, ανόητοι ακόμη και βλαμμένοι.
Όπως έχουμε επανειλημμένως περιγράψει, οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να υποταχθούν στις τρεις σειρές Νόμων που έχουν συμπαντική ισχύ στον υλικό κόσμο που ζούμε. Η πρώτη σειρά αφορά τους Φυσικούς Νόμους (βαρύτητα, έλξη, αδράνεια, κ.λπ. ) και είναι αναπόφευκτοι για κάθε υλικό δημιούργημα, από την πέτρα, έως τον ελέφαντα ή τον άνθρωπο. Η δεύτερη σειρά περιλαμβάνει τους νόμους του ενστίκτου τα οποία είναι δύο και αφορούν όλα τα έμβια όντα, το Νόμο της Διατήρησης του Είδους και το Νόμο της Διαιώνισης του είδους.
Σ’ αυτή τη δεύτερη σειρά νόμων έχει πάθει σοβαρό κόλλημα ο άνθρωπος της εποχής μας και στην ψυχολογία μεν αποδείχτηκε περίτρανα με τις εργασίες της ψυχανάλυσης αρχής γενομένης από τον Φρόϋντ, Ραιχ, Φρομμ, Κάρεν Χορναϊ, αλλά και οικονομικό-κοινωνικά από τις δύο κυριαρχούσες οικονομικές θεωρίες της εποχής μας, τη δήθεν σοσιαλιστική μαρξιστική και την φιλελεύθερη αστική οικονομία ή αλλιώς την ατομιστική θεωρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και οι δύο δίνουν προτεραιότητα στον άνθρωπο -κτήνος, στη Δεύτερη σειρά Νόμων, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του “εαυτούλη μου” και της οργασμικής απόλαυσης του γενετήσιου ενστίκτου.Τούτο περίτρανα εκφράζεται με τις αποφάσεις του ελληνικού κοινοβουλίου όσον αφορά τη διαστροφή της ομοφυλοφιλίας και την παροχή δικαιώματος σε πιτσιρίκια αδιαμόρφωτα σαν προσωπικότητες να αποφασίζουν ποιο φύλο θα διαλέξουν από τα 15 τους χρόνια. Και η αντίδραση από τον ελληνικό λαό; Μηδενική. Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με έναν λαό τυφλό, κουφό, χαμένο στα κοπαδίσια καθήκοντά του να ζει για να πληρώνει χωρίς να περιμένει αλλαγή, ούτε να ελπίζει σε τίποτα.στο μέλλον. Ένας λαός άφωνος, φερόμενος, ώστε να ισχύει ο στίχος του Σοφοκλή στον Οιδίποδα Τύραννο “τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ”.
Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών με το έργο του, ιδιαίτερα να κλείσει της Πύλες των Ινδιών, έδωσε μιαν ανάσα στον ελληνισμό που θαυματουργικά ενώθηκε μετά από τη μάχη της μάχη της Χαιρώνειας Εκεί ο Φίλιππος ο Β΄της Μακεδονίας κατατρόπωσε τους Αθηναίους και τους Θηβαίους και ένωσε όλη την Ελλάδα υπό την ηγεσία του αφήνοντας 1000 Αθηναίους και συμμάχους τους νεκρούς στο πεδίο της μάχης και όλους τους Θηβαίους ιερολοχίτες νεκρούς μέχρι ενός. Έτσι δημιουργήθηκε μέσα από το χυμένο ελληνικό αίμα και το φονικό, το Κοινόν των Ελλήνων στην Κόρινθο υπό την ηγεσίαν του Αλέξανδρου ο οποίος πολέμησε στην αριστερή φάλαγγα απέναντι στον Ιερό Λόχο των Θηβαίων τους οποίους κατενίκησε. Αξίζει να αναφερούν τα λόγια που είπε ο Αλέξανδρος προ της μάχης:
“Αντίπαλός μου ο Ιερός Λόχος, το άνθος των Θηβών. Πως να το ξεχάσω πως πολεμώ Έλληνες, πως να πολεμήσω γενναία, χωρίς να μισώ;
Και μετά την μάχη βλέποντας όλους τους Θηβαίους νεκρούς μέχρις ενός:
“Γενναίες σκιές, πέσατε όλοι, αφού πολεμήσατε σαν λιοντάρια. Καμμία χαρά δεν μου δίνει αυτή η νίκη, όπου Έλληνες σύντριψαν Έλληνες”.
Είναι στο ριζικό μας να μην μονιάζουμε παρά μόνο ύστερα από το πάθος, το μαρτύριο, τους διωγμούς, το φονικό! Ο Αλέξανδρος πάντως έδειξε και σ’ αυτό τον δρόμο.
Όσον αφορά τις Πύλες των Ινδιών, στο μεγάλο στρατηλάτη οφείλουμε το γεγονός ότι ακόμη κάτω από το θαυμαστό έργο της Θείας Πρόνοιας παραμένουν κλειστές οι Πύλες και ο Εωσφόρος δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί με όλη την ισχύ του με το Αντίχριστο και το Θηρίο να παραμονεύουν. Όλα δείχνουν ότι οι σκοτεινές δυνάμεις ετοιμάζονται να δραπετεύσουν από τις Πύλες και τα βδελυρά Έθνη των Γωγ και των Μαγώγ θα προσπαθήσουν να εξουσιάσουν και να επιβληθούν της Εκκλησίας του Χριστού. Οι θυσίες των ορθοδόξων Χριστιανών και το αιματοκύλισμά τους στη Συρία από τον Isis είναι ενδεικτικό του τι θα γίνει όταν οι Σκοτεινές Δυνάμεις της Νέας Τάξεις Πραγμάτων κυριαρχήσουν πλανητικά.
Οι δαιμονικές δυνάμεις και οι άνθρωποί τους, τα όργανά τους, ξέρουν ότι ακόμη δεν έχει ολοκληρωτικά η ανθρωπότητα παραδοθεί στα χέρια τους και συνεχίζουν να εκπαιδεύουν τους λαούς μεθοδικά στη διαστροφή και παραβίαση των Συμπαντικών Νόμων υπέρ τους προσβάλλοντας το όνομα και το θέλημα του Αγιοτριαδικού θεού.
Εδώ εμφανίζεται περίτρανα το ειδικό σατανικό διευθυντήριο της λευκής αδελφότητας που εδράζεται στην Σαμπάλα. Ο D. C. Yermak έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αποκάλυψη του Λευκού Αδελφάτου και της Σαμπάλα.
Στο βιβλίο του:
γράφει:
“Το καθεστώς της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, της Νέας Εποχής δεν είναι άλλο από δαιμονοκρατία καί δαιμονολατρεία.
Οι Αποκρυφιστικές οργανώσεις με επικεφαλής την παγκόσμια Μασονία έφθειραν και διέφθειραν ολόκληρο τον πλανήτη και τους ανθρώπους του. Συγκλονιστικές αποκαλύψεις του ΣΚΟΤΟΥΣ έρχονται στό ΦΩΣ της δημοσιότητας………”
“Ο Πόλεμος, οι αρρώστιες, η οικολογική καταστροφή, η πολιτική και οικονομική αστάθεια είναι οι μέθοδοι της καθυπόταξης της πιο ΤΥΡΑΝΝΙΚΗΣ. ΑΠΑΝΘΡΩΠΗΣ καί ΒΑΡΒΑΡΗΣ εποχής πού γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Η ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΑΤΗ της ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ξεσκεπάζεται αμείλικτα.
Ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ψάξει και να βρει εύκολα τα βιβλία του Dr D.C.Yermak, εμείς πάντως όσο και να ψάξαμε δεν βρήκαμε πληροφορίες οι φωτογραφίες του Yermak. Ξέρουμε πάντως ότι κρύβεται φοβούμενος την δολοφονία του από τις σκοτεινές δυνάμεις εξ αιτίας των πληροφοριών που έδωσε στην ανθρωπότητα και ιδιαίτερα στον ελληνικό χώρο.
Άλλοι, οι περισσότεροι, διαφωνούν με τον Dr D. C. Yermak, ας δούμε από πιο κοντά πως ανταπεξέρχονται τα επίμεμπτα σημεία:
άποψη της Σαμπάλα για μας μάλλον είναι η Λάσσα
Ποιες είναι οι Μαγικές πόλεις Αγκάρθα – Σαμπάλα;
Έχει ονομαστεί «Η Απαγορευμένη Χώρα», η «Χώρα των Λευκών Νερών», η «Χώρα των Ακτινοβόλων Πνευμάτων», «ο Θρόνος του βασιλιά του Κόσμου». ΟΙ Χίντους την αποκαλούσαν «Aryavarsha», η χώρα από την οποία ήρθαν οι Βέδες. Οι Κινέζοι την ήξεραν ως «Hsi-Tien». Αλλά σε όλη την Ασία, αυτή η μυστική χώρα είναι γνωστή με το σανσκριτικό της όνομα «Shambhala», που σημαίνει ο τόπος της ηρεμίας (της ειρήνης).
Πολλοί λαοί από αυτές τις περιοχές έχουν και μια παράδοση ότι η Σαμπάλα είναι ο τόπος προέλευσης των θρησκειών τους. Του Ινδουισμού, του Βουδισμού, του Ταοϊσμού κ.α. Πολλά βιβλία της προ-βουδιστικής θρησκείας, «Μπον» στο Θιβέτ, αναφέρουν ότι ένα βασίλειο με το όνομα Σαμπάλα κάποτε κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας, από τη λίμνη Βαϊκάλη ως στο Λομπ-Νορ και από το Κοτάν σχεδόν ως το Πεκίνο. Ένα βασίλειο που ήταν η πατρίδα της Θρησκείας «Μπον»
Σύμφωνα με τον μύθο η Σαμπάλα παρομοιάζεται σαν ένα άνθος λωτού με 8 πέταλα. Περικυκλώνεται από δαχτυλίδια χιονισμένων βουνών και είναι προστατευμένη από τον έξω κόσμο, από την φυσική γεωγραφική της θέση και σύνθεση και από υπερφυσικές δυνάμεις. Ο παρακάτω διάλογος που παραθέτουμε έγινε γύρω στο 1920 μεταξύ ενός υψηλά ιστάμενου Λάμα στο Θιβέτ και του ρώσου ζωγράφου, συγγραφέα, εσωτεριστή και εξερευνητή, Νίκολας Ρόεριχ (1874-1947) Και είναι μόνο ο πρόλογος από το σπάνιο βιβλίο του Νίκολας Ρόεριχ με τον τίτλο Σαμπάλα (1930).
Νίκολας Ροέριχ
«Λάμα, πες μου για τη Σαμπάλα ….».
« …. Εσείς οι δυτικοί δεν γνωρίζετε τίποτε για τη Σαμπάλα και δεν επιθυμείτε στ’ αλήθεια να μάθετε. Ρωτάτε συνεχώς από περιέργεια και προφέρετε αυτή την ιερή λέξη επί ματαίω …»
«..Λάμα, δε ρωτώ για τη Σαμπάλα χωρίς λόγο. Παντού οι άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το μέγιστο σύμβολο, κάτω από διαφορετικά ονόματα. Οι επιστήμονες μας ψάχνουν κάθε σπίθα γνώσης σχετικά με αυτό το θαυμαστό βασίλειο. Ο Κσόμα ντε Κόρος γνώριζε για τη Σαμπάλα, όταν έκανε το γνωστό ταξίδι του στα βουδιστικά μοναστήρια. Ο Γκρούνβεντελ μετέφρασε το βιβλίο του διάσημου Τάσι-Λάμα, ΠαλΝτεν Γιε-Ση, για το δρόμο προς τη Σαμπάλα … Αισθανόμαστε τώρα, ότι κάτω από μυστικά σύμβολα, μια μεγάλη αλήθεια αποκρύπτεται. Λάμα, γνωρίζω ότι αν ένας άνθρωπος με υψηλό πνεύμα, που είναι ήδη προετοιμασμένος, ακούσει μια φωνή να φωνάζει τη λέξη «Καλατζίγια» αυτό είναι το κάλεσμα για τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε ποιος Τάσι-Λάμα επισκέφθηκε τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε για το μυστικό βιβλίο του Αρχιερέα Τ’ Αϊσάν, Το Κόκκινο Μονοπάτι για τη Σαμπάλα .. Γνωρίζουμε ακόμη για το τραγούδι της Μογγολίας για τη Σαμπάλα. Ίσως να γνωρίζουμε και άλλα πράγματα που-ποιος ξέρει-μπορεί να είναι καινούρια για σένα »
« Άκου ταξιδιώτη …Η Μεγάλη Σαμπάλα είναι μακριά πέρα από τον ωκεανό. Είναι η υπέροχη ουράνια χώρα. Δεν έχει να κάνει με την Γη μας. Πως και γιατί, εσείς οι γήινοι, ενδιαφέρεστε γι’ αυτή; Μονάχα σε μερικά μέρη, στο μακρινό Βορρά, μπορείς να διακρίνεις τις εξαίσιες ακτίνες της Σαμπάλα …. Εκεί λάμπει σαν διαμάντι το φως στον Πύργο της Σαμπάλα. Εκεί κατοικεί ο Ρίγκντεν-Τζγιέπο, ο Βασιλιάς του κόσμου. Τα μάτια του δεν κλείνουν ποτέ. Μέσα στο μαγικό καθρέπτη του βλέπει όλα τα γεγονότα πάνω στη Γη. Απόσταση δεν υπάρχει γι’ αυτόν. Μπορεί να φέρει βοήθεια στους άξιους, μέσα σε μια στιγμή. Το παντοδύναμο Φως του-Το Φως ανάμεσα στις Σφαίρες-μπορεί να καταστρέψει κάθε σκοτάδι. Τα αμέτρητα πλούτη του και ο λαός του είναι έτοιμα να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, αυτούς που υπηρετούν το σκοπό του Δικαίου. Αναρίθμητες νέες δυνάμεις και επιτεύγματα ετοιμάζονται εκεί για την ανθρωπότητα. Οι πολεμιστές του Ρίγκντεν- Τζγιέπο μετενσαρκώνονται συνεχώς ανάμεσά μας και περιμένουν το ιερό σύνθημα … Η τελική μάχη με το Κακό δεν θα αργήσει ….»
Ο Ρόεριχ στη δεκαετία του ’20 ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι εξερεύνησης στα Ιμαλάια, στο Θιβέτ, αλλά και σε άλλα απόμακρα μέρη της Ασίας. Ο Ρόεριχ πίστευε ότι η Λάσα, η πρωτεύουσα του Θιβέτ, συνδεόταν μέσω των μοναστηριών της με ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγεια, με το μυστικό και υπόγειο βασίλειο της Σαμπάλα όπου ταξιδεύουν μυστικά οι μοναχοί που δεσμεύονται με τον Όρκο της Σιωπής.
Ο Λάμα είχε πει στον Ρόεριχ:
«… Μέχρι σήμερα οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν όλα αυτά που υπάρχουν στη Γη και στην Ψυχή. Έτσι ας μην προσπαθήσει κανένας άνθρωπος να φτάσει στη Σαμπάλα, χωρίς να τον καλέσουν. Έχετε ακούσει διηγήσεις για δηλητηριώδη ρυάκια και για σπηλιές με θανατηφόρα αέρια; Έχετε παρατηρήσει ποτέ, πως τρέμουν τα ζώα και οι άνθρωποι όταν πλησιάζουν σε ορισμένες τοποθεσίες; …. Πολλοί προσπάθησαν να φτάσουν στη Σαμπάλα απρόσκλητοι. Μερικοί από αυτούς εξαφανίστηκαν για πάντα. Ελάχιστοι έχουν ανακαλύψει την ιερή τοποθεσία, γεγονός που έδειχνε ότι το Κάρμα τους ήταν έτοιμο για κάτι τέτοιο ….».
Ο ρώσος συγγραφέας και εσωτεριστής, Αντρέα Τομάς, στο βιβλίο του ShambhaIa : Oasis of Iight(1976),παρουσιάζει τη Σαμπάλα σαν ένα διεθνές κέντρο των Μεγάλων Μυστηρίων. Έναν τόπο συγκέντρωσης όλων των μεγάλων μυημένων επιστημόνων και φιλοσόφων. Επίσης υποστηρίζει ότι αν και ελάχιστα είναι γνωστό για μια αόρατη, φιλοσοφική και επιστημονική γνώση που λειτουργεί στην απομόνωση των Ιμαλάιων, από τις παλιές εποχές υπήρχε μια σταθερή επικοινωνία ανάμεσα στις ομάδες των μυημένων της Ασίας και της Μεσογείου, παρά τις μεγάλες αποστάσεις που τις χωρίζουν. Και ότι αυτές γνώσεις από τη Σαμπάλα έθρεψαν τα μεγαλύτερα Μυστήρια της αρχαίας Δύσης.
Ο Βουδισμός οφείλει σχεδόν όλη την γνώση του για τη Σαμπάλα από τα κείμενα της «Καλατσάκρα». Η βουδιστική παράδοση αναφέρει ότι τα κείμενα της «Καλατσάκρα» διδάχτηκαν από τον Βούδα στον Βασιλιά της Σαμπάλα και εκεί έμειναν ασφαλή μέσα στους αιώνες για να επιστρέψουν τελικά στην Ινδία. Τον 11ο αιώνα μεταφράστηκαν στα θιβετανικά από τα σανσκριτικά μαζί με αναρίθμητα σχόλια και επεξηγήσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν και στη Δύση πολλά από αυτά τα κείμενα, αλλά και πολλά λαμαϊκά γραπτά πάνω στο θέμα της Σαμπάλα. Μερικά από αυτά είναι: «Τα Μπλε Χρονικά», «Η Σφαίρα της Σαμπάλα», «ο Δρόμος για τη Σαμπάλα» κ.α.
Οι θρύλοι και οι ιστορίες για έναν υπόγειο παράδεισο στην καρδιά της Ασίας διαδόθηκαν στη Δύση από τις Ελληνορωμαϊκές εποχές. Όπως το ταξίδι που κατέγραψε ο Έλληνας φιλόσοφος Φιλόστρατος μαζί με τον Απολλώνιο Τυανέα, στις ερημιές των Ιμαλάιων του Θιβέτ, τις οποίες αποκαλούσε «Η Απαγορευμένη Χώρα των Θεών». Αργότερα διαδίδονταν όλο και περισσότερες πληροφορίες για εκείνες τις περιοχές από τους πρώτους χριστιανούς ιεραποστόλους.
Οι πρώτοι ευρωπαίοι, στη σύγχρονη ιστορία που έφεραν λεπτομερείς αναφορές για τη μυστική χώρα της Σαμπάλα και για τον ηγεμόνα της «Βασιλιά» του κόσμου», φαίνεται πως ήταν ο Στέφεν Κασέλα και ο Τζων Καμπράλ, δύο Ιησουίτες ιεραπόστολοι, που τον 17ο αιώνα έμειναν για ένα χρονικό διάστημα στην περιοχή του μοναστηριού του Παν-Τσεν Λάμα.
H madam Blavatsky
Όμως ο πρώτος άνθρωπος που τράβηξε την προσοχή της Δύσης στο ζήτημα της ύπαρξης ενός μυστικού ιερού κέντρου στην Ασία, ήταν η θεοσοφίστρια μαντάμ Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ, ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας. Στο βιβλίο της «The Secret Doctrine», αναφέρει ότι η θρυλική Σαμπάλα ήταν μια αιθερική πολιτεία στην έρημο Γκόμπι. Ήταν το «αόρατο αρχηγείο» των Μαχάτμας, μιας αδελφότητας μεγάλων πνευματικών διδασκάλων, που μετανάστευσαν εκεί μετά από την καταβύθιση της «Μου» πατρίδας των Λεμουρίων, κάτω από τον Ειρηνικό ωκεανό. Επίσης η Μπλαβάτσκυ γράφει ότι «η καρδιά της Μητέρας Γης χτυπά ακριβώς κάτω από την ιερή Σαμπάλα ….» Ο μεγάλος συγγραφέας και εσωτεριστής Ρενέ Γκενόν περιγράφει τη Σαμπάλα σαν ένα μεγάλο “κέντρο υψηλά εξελιγμένων ενεργειών στην κεντρική Ασία”, έναν αρχετυπικό “Άγιο Τόπο” που όλοι οι άλλοι Άγιοι Τόποι όπως η Ιερουσαλήμ, οι Δελφοί, το Μπεναρές κ.α. δεν είναι παρά οι δευτερεύοντες κατοπτρισμοί του. Ο Γνενόν επισημαίνει ότι η Σαμπάλα υπάρχει και στην επιφάνεια της γης και στην Υποχθόνια.
Μιλάει για το τεράστιο υπόγειο δίκτυο σπηλαίων και στοών που διατρέχουν το Ιερό Κέντρο για χιλιάδες χλμ αποδίδοντας σ’ αυτές τις κατακόμβες τη λειτουργία ενός ακόμη πιο μυστικού και εξελιγμένου κέντρου μύησης που αποκαλείται ‘Άγκάρθα”.
Η Αγκάρθα λέει ήταν το αληθινό κέντρο της διακυβέρνησης του κόσμου. Ήταν η απρόσιτη παρακαταθήκη όλης της σοφίας του κόσμου έχοντας επιβιώσει από τις καταστροφές των πολιτισμών και τους κατακλυσμούς της γης και η οποία σύντομα θα στείλει τις ενέργειές της για να δημιουργήσει έναν νέο πλανητικό πολιτισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις διάφορες ιστορίες που υπάρχουν για όλα αυτά, η Αγκάρθα και Σαμπάλα μπερδεύονται μεταξύ τους τόσο συχνά που δεν φαίνεται ξεκάθαρα αν πρόκειται για διαφορετικά ονόματα του ίδιου μυστικού κόσμου η για διαφορετικά μέρη. Συχνά επίσης η Σαμπάλα εμφανίζεται ως ιερή πόλη και πρωτεύουσα του Βασιλείου της Αγκάρθα και το αντίστροφο.
Επίσης έχει παρατηρηθεί μέσα από διάφορες μελέτες, ότι η ομοιότητα του ονόματος “Αγκάρθα” η Αγκάρτα η Αγκάρτι ή Ασγκάρθα, με την υπερβόρεια μυθική χώρα “Ασγκάρτ”, την κατοικία του θεού Οντίν και των άλλων θεών της βόρειας μυθολογίας στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η “Βαλχάλα”, τα θεϊκά ανάκτορα στα οποία έφταναν οι ψυχές των πολεμιστών που σκοτώθηκαν στη μάχη για να συναντήσουν τον Όντιν. Το όνομα Βαλχάλα έχει επίσης μία ομοιότητα με το όνομα Σαμπάλα το μυστικό κέντρο της Αγκάρθα και εστία του “Βασιλιά του Κόσμου”.
Λέγεται ότι η πρωτεύουσα της Αγκάρθα περιβάλλεται από οικισμούς των μεγάλων ιερέων και των επιστημόνων. Θυμίζει κάπως τη Λάσα όπως και τη Ποτάλα, το παλάτι του Δαλάι Λάμα που είναι η κορυφή ενός βουνού που σκεπάζεται από μοναστήρια και ναούς. Ο Θρόνος του Βασιλιά ου Κόσμου περικυκλώνεται από εκατομμύρια ενσαρκωμένων θεοτήτων.
Εκεί μέσα σε κρυστάλλινα παλάτια ζουν οι αόρατοι Άρχοντες όλων των ευσεβών ανθρώπων, ο Βασιλιάς του Κόσμου ή Brahatma, και οι δυο βοηθοί του Mahatma, που γνωρίζει όλους τους σκοπούς των μελλοντικών γεγονότων Mahynga που εξουσιάζει τις αιτίες αυτών των γεγονότων.
Όποτε αναφέρεται αυτό το απόκρυφο ιερό κέντρο του κόσμου δυο ονόματα ξεπροβάλουν πάντα: Σαμπάλα και Αγκάρθα. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι συχνά εμφανίζονται ως δυο ξεχωριστές δυνάμεις, τόποι ή σχολές που βρίσκονται σε πόλεμο.
PAUWELS LUIS, BERGIER JACQUES
Στο θρυλικό βιβλίο των Πάουελς και Μπερζιέ “η Αυγή των Μάγων” αναφέρεται το εξής: “…. Σύμφωνα με το θρύλο τον οποίο αναμφίβολα έμαθε ο Χαουσχόφερ το 1905 και την εκδοχή που δίνει ο Ρενέ Γκενόν στο Le Roi du Monde, έπειτα από τον κατακλυσμό της Γκόμπι, οι άρχοντες και οι δάσκαλοι αυτού του μεγάλου κέντρου του πολιτισμού, μετακινήθηκαν σε ένα τεράστιο υπόγειο στρατόπεδο κάτω από τα Ιμαλάια. Εκεί στην καρδιά αυτών των σπηλαίων χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, μια που ακολουθούσε το “Δρόμο του Δεξιού Χεριού” και μια που ακολουθούσε “το Δρόμο του Αριστερού Χεριού”.
Walter Siegmeister ή αλλιώς ο συγγραφέας της Κούφιας Γης με το ψευδώνυμο Raymond. W. Bernard
Όσο για τη πεποίθηση πολλών ότι η Σαμπάλα είναι η πρωτεύουσα του βασιλείου της Αγκάρθα, αυτή προέρχεται από τα βιβλία του Walter Siegmeister, που έγραφε με το ψευδώνυμο “Raymond Bernand”, για τη Κούφια Γη,
Walter Siegmeister Η ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ
κατά τη δεκαετία του ’30. Από ότι φαίνεται όμως πρόκειται για το ίδιο υπόγειο βασίλειο, που στην περιοχή της Μογγολίας και της ερήμου Γκόμπι ονομάστηκε ‘Άγκάρθα”, και την περιοχή των Ιμαλάιων και του Θιβέτ “Σαμπάλα”. Τα ονόματα όντως καθρεφτίζουν δύο ξεχωριστές τάσεις των σχολών μύησης που συμπεριλαμβάνουν διδασκαλίες περί Κούφιας Γης. Οι διδασκαλίες περί Αγκάρθα είναι ινδικής/Ινδουιστικής προέλευσης και οι διδασκαλίες περί Σαμπάλα είναι Θιβετανικής/Βουδιστικής προέλευσης.
Ο Παν-Τσεν Λάμα έγραψε ότι το “τεράστιο βασίλειο της Σαμπάλα” εκτείνεται ανάμεσα στο όρος Kailas (στα νότια του Θιβέτ, περίπου 700 μίλια από το Tarim) και στον “κοντινό ποταμό Sita”. Ο Λάμα Thondup αποκαλεί τη Σαμπάλα “μία από τις έξι περιοχές της κεντρικής ηπείρου του νότου”, και αυτές είναι οι ακόλουθες αρχίζοντας από το βορρά : 1)Η χώρα του Χιονιού, 2) Η Σαμπάλα , 3) Η Κίνα, 4) Το νότιο Σιν -Κιανγκ, 5) Το Θιβέτ, 6)Η Ινδία. Πολλές ιερατικές παραδόσεις τοποθετούν τη Σαμπάλα στον ουρανό, (άλλωστε ακόμα και η Μπλαβάτσκυ συχνά την αναφέρει ως ένα αόρατο “Λευκό Νησί“, μια αιθερική όαση στην έρημο Γκόμπι) και την περιγράφουν με αιθερική υπόσταση. Αυτό συνδέεται με μια αντικατοπτρική αντιστοιχία που χαρακτηρίζει ένα “ιερό κέντρο”, το οποίο έχει ουράνιο, επίγειο και υπόγειο αντίστοιχο τοποθετημένα συμμετρικό πάνω από ένα ιερό ενεργειακό άξονα.
Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός σύμφωνα με το οποίο η Καλατσάκρα Τάντρα έχει συσχετιστεί στενά με τη μυστική χώρα της Σαμπάλα- με τις περιοχές της και τους βασιλιάδες της. Όμως οπουδήποτε και αν προσπαθήσει κανείς να βρει τη Σαμπάλα δεν θα τα καταφέρει. Ακόμα και αν ανοίξει ένα χάρτη και ψάξει για αυτήν ή θέλει να αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο δεν θα τα καταφέρει γιατί δεν θα τη βρει πουθενά. Και αυτό διότι, παρόλο που η Σαμπάλα είναι μια χώρα αληθινή και πραγματική δεν μπορεί να τη δει ο οποιοσδήποτε, αφού κανείς συνηθισμένος άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση σε αυτήν, αλλά είναι προσβάσιμη μόνο σε αυτούς που έχουν αποκτήσει καλό κάρμα και συνεπώς έχουν φτάσει σε κάποια υψηλή βαθμίδα εξέλιξης.
Η ινδό-θιβετανική παράδοση αναφέρει ότι η κεντρική Ασία επικοινωνεί με τον υπόγειο κόσμο της Αγκάρθα μέσα από κάποιες μυστικές πόρτες. Και ότι αυτός ο κόσμος κατοικείται από μια μυστηριώδη φυλή, την οποία ο συγγραφέας Έντουαρντ Μπόλβερ Λύττον ονομάζει “λαό του Βρίλ”, Σ’ αυτόν τον υποχθόνιο κόσμο λοιπόν αναφέρεται ότι αυτοί που κατοικούν πιθανότατα είναι μυσταγωγοί της ανθρωπότητας και έχουν εγκαταλείψει την επιφάνεια της γης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Επίσης οι κάτοικοι αυτοί ,λένε, ότι έχουν πολύ υψηλή νοημοσύνη και οι ικανότητες τους είναι πολύ ανώτερες από τις σημερινής ανθρωπότητας και ότι καθοδηγούν τους πνευματικούς αρχηγούς αυτής με τις συμβουλές τους. Οι Θιβετανοί πιστεύουν ότι ο Δαλάι Λάμα και οι μυημένοι των υψηλών βαθμίδων βρίσκονται σε επαφή με την Αγκάρθα και την πρωτεύουσα της, τη Σαμπαλλάχ.
Σύμφωνα με την άποψη αυτή η Λάσα όπως επίσης και άλλα μέρη της ερήμου του Γκόμπι και του Τουρκεστάν βρίσκονται σε απόκρυφη αντιστοιχία με διαδρόμους που οδηγούν στην Αγκάρθα.
Ferdynand Antoni Ossendowski
Ο Φερδινάνδος Οσσεντόβσκι είναι ένας από τους λίγους συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί και έχουν αναφέρει κάποια λεπτομερειακά στοιχεία για τις επαφές μ’ αυτόν τον “άγνωστο” κόσμο, τον οποίο κυβερνά ο “βασιλιάς του κόσμου”, ο απόκρυφος κύριος της γης. Αυτός λοιπόν ο κύριος της γης έκανε μια προφητεία σύμφωνα με την οποία μια άγνωστη κατάρα η οποία αφού θα απλωνόταν στον κόσμο, θα σάρωνε όλους τους πολιτισμούς, θα σκότωνε κάθε ηθική και θα κατέστρεφε τους λαούς με αποτέλεσμα να σταματήσει η πρόοδος και να φράξει ο δρόμος προς το θείο. Μετά από αυτό όμως θα εμφανιστεί ένας αρχηγός πολύ δυνατός και αποφασισμένος, πιο πολύ και από τον Τζέγκις – Χαν και τον Ουγκντάι, ο οποίος θα είναι επίσης πιο ευνοϊκός, επιδέξιος και ελεήμονας από το σουλτάνο Μπαρμπέρ…. θα κρατήσει στα χέρια του την εξουσία μέχρι εκείνη την ευτυχισμένη μέρα όπου θα βγει από την υποχθόνια κατοικία του ο βασιλιάς του κόσμου.
Επίσης ο Οσσεντόβσκι αναφέρει το εξής:
Ότι στο ανάκτορο του Μπογκντό, ένας Λάμα του έδειξε ένα ειδικό σεντούκι σκεπασμένο μ’ ένα πολύτιμο χαλί μέσα στο οποίο βρισκόταν μια χόλκινη πλάκα που φέρει το μυστηριακό έμβλημα και την αφήγηση του τελευταίου οράματος του Ζωντανού Βούδα….
Σύμφωνα λοιπόν με την περιγραφή του Οσσεντόβσκι ο υποχθόνιος αυτός κόσμος κατοικείται από ένα λαό που έχει φτάσει στην πιο υψηλή γνώση και τώρα είναι ένα βασίλειο με εκατομμύρια υπηκόους που πάνω τους βασιλεύει ο βασιλιάς του κόσμου, ο οποίος γνωρίζει όλες τις δυνάμεις της φύσης, διαβάζει μέσα σ’ όλες τις ανθρώπινες ψυχές και μέσα στο μεγάλο βιβλίο του πεπρωμένου, το οποίο βέβαια είναι αόρατο στον κοινό άνθρωπο. Και αυτοί οι υπήκοοι που είναι πάνω από 800 εκατομμύρια εκτελούν όλες τις διαταγές του. Αυτό λοιπόν το βασίλειο είναι η Αγκάρθι (Αγκάρθα) …
Εκτείνεται μέσα από υπόγεια περάσματα σε όλο τον κόσμο. Και η γνώση της ύπαρξης του βασιλείου των μακάρων, του “μεγάλου ναού” της ιερής επιστήμης, το οποίο είναι πιο άγιο και πιο ισχυρό από όλους τους ανθρώπους, είναι σημαντική παρηγοριά για τις αμαρτωλές καρδιές μας και τις διεφθαρμένες ψυχές μας, για αυτό και δεν θα ήταν σωστό να το κρύψουμε από την ανθρωπότητα.
Ο εσωτεριστής Σάιντ – Ύβντ Αλβ’ευντρ, από την άλλη πλευρά μας εμπιστεύεται τα εξής στο βιβλίο του “Αποστολή της Ινδίας στην Ευρώπη“(σελίδα 27)
“Στην επιφάνεια και μέσα στα σπλάχνα της γης, η πραγματική έκταση της Αγκάρθα αψηφά το αγκάλιασμα και την πίεση της βίας και της βεβήλωσης. Χωρίς να μιλήσουμε για την Αμερική, που το άγνωστο υπέδαφος της άνηκε σε μια πολύ παλαιά Αρχαιότητα, στην Ασία και μόνο, γύρω στο μισό δισεκατομμύρια άνθρωποι γνωρίζουν λίγο πολύ την ύπαρξη και το μέγεθος της.”
Η ίδια πίστη με αυτήν ,ότι δηλαδή το εσωτερικό της γης κατοικείται αναπτύσσεται και στο έργο του Έντουαρντ Μπάλβερ – Λυττον: ‘Ή φυλή που θα μας εξολοθρεύσει”. Ο Λόρδος Λύττον ήταν ένας μυημένος υψηλής βαθμίδας στο Τάγμα των Ροδόσταυρων. Το γεγονός ότι η επιστήμη δεν κατάφερε να ανακαλύψει τις εισόδους του Βασιλείου αυτού δεν έχει τίποτε το εκπληκτικό αν πιστέψουμε τον Σαιντ- Υβ ντ’ Αλβέυντρ που γράφει (προαν. Έργο σελ. 35):
“Αυτά που θα πούμε εδώ και παρακάτω θα μοιάζουν με παραμύθι από τις Χίλιες και μια Νύχτες, κι όμως τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό. Φαίνεται όμως ότι αόρατα φράγματα ήχου(;), ενεργειακά(;) κ.ά. εμποδίζουν την είσοδο των αμύητων στην Αγκάρθα, παρά την ύπαρξη σημείων επαφής και μυστικών οδοιπορικών που περιγράφουν πως μπορείς να τις προσεγγίσεις. Τα καταφέρνουν μόνο να τη βρουν (καθώς λένε) αυτοί που από μόνοι τους μπόρεσαν -οριστικά ή προσωρινά- να φτάσουν στο δονητικό επίπεδο που επιτρέπει να περάσει κανείς στις απαγορευμένες περιοχές”.
Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγκάρθα δεν ήταν πάντα υπόγεια και δεν θα μείνει πάντα έτσι. (Σ.γ.: Αλοίμονό μας αν βγουν κατά την Αγία Γραφή και δη την Αποκάλυψη! Τούτο γιατί όλη τη σοφία και την επιστημονική γνώση που έχουν θα την χρησιμοποιήσουν μόνο για καταστροφικούς, αλαζονικούς λόγους, επιβολής και ισχύος). Θα έρθει κάποιος καιρός όπου, κατά τον Οσσεντόβσκι, “οι λαοί της Αγκάρθι θα βγουν από τις σπηλιές τους και θα φανερωθούν στην επιφάνεια της γης”. Σημαντικό ακόμα είναι να τονίσουμε ότι η λέξη Αγκάρθα σημαίνει “άπιαστη” ή “απρόσιτη” και “απαραβίαστη”.
Ο Ζαν – Μάρκες Ριβιέρ, ανατολιστής και μέλος της Ασιατικής Εταιρίας, βεβαιώνει, όπως και ο Ρενε Γκενόν στο έργο του ” Ο Βασιλιάς του Κόσμου”, την πραγματική ύπαρξη της Αγκάρθα, την οποία και “τοποθετεί” σε μια κρυφή περιοχή: στο Ναπαμάκο. Αυτή η απαγορευμένη περιοχή βρίσκεται στην καρδιά των Ιμαλάϊων (Θιβέτ), γιατί η παράδοση λέει πως “ Ό Βραχμαπούτρα, ο ιερός ποταμός την περιβάλλει για να την προστατεύσει”.
Πολλοί ήταν αυτοί που αναζήτησαν τη Σαμπάλα στον φυσικό και υλικό κόσμο. Άλλοι μίλησαν για μία ουράνια χώρα που δεν έχει να κάνει με τη γη μας. Και κάποιοι προσπάθησαν να ανακαλύψουν τους υπόγειους διαδρόμους και στοές που οδηγούν στην μυστηριώδη πόλη. Απ’ ότι φαίνεται η Σαμπάλα έχει να κάνει με 3 κόσμους : Τον ουράνιο, τον γήινο και τον υποχθόνιο. (Σ.γ. Ακριβώς όπως τα δαιμόνια είναι απλωμένα και επηρεάζουν τον νουν και το πνεύμα των ανθρώπων στον ουρανό, στη γη, στο νερό και στον Άδη τα χθόνια).
Η ίδια αυτή πόλη αντικαθρεπτίζεται σε τρία επίπεδα. Είναι μια ιερή πόλη που βρίσκεται στον άξονα της γης, το «το ιερό κέντρο», των περισσότερων αρχαίων πολιτισμών,και μπορεί και ενώνει όλες τις δυνάμεις και ενέργειες του Ουρανού, της Γης και του Υποχθόνιου κόσμου σπανίως από ό,τι βλέπουμε στην κοινωνία και στην καθημερινή ζωή, για ευεργετικούς λόγους.
Και μια υπόθεση εργασίας. Από όσα γνωρίζουμε και έχουμε διαβάσει φαίνεται ότι το στάδιο εξέλιξης της ανθρωπότητας δεν έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο προόδου ώστε να εφαρμόζει το “αγάπα τον πλησίον σου ως τον εαυτόν σου”.
Είτε πρόκειται για τις τεκτονικές στοές, εiτε για αδελφότητες όπως οι Illuminati, οι Sculls and Bones, οι Ροδόσταυροι, και πλήθος άλλων, μολονότι επαγγέλλονται ότι σκοπός τους είναι η κατάκτηση αυτογνωσίας, η πνευματική τελείωση και η προσφορά προς τον πλησίον οι πόλεμοι, οι ομαδικές σφαγές μικρών και μεγάλων, οι παράπλευρες απώλειες αθώων καλά κρατούν. Ακόμη και οι Θρησκείες οι οποίες διαχρονικά επιμένουν χωρίς να αλλάζουν ιώτα ένα και μια τελεία από τις δοξασίες και τα δόγματά τους, ο ΗΘΙΚΟΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ παραμένει ένα Συλλογικό όνειρο της ανθρωπότητας και μερικών ανεδαφικών ονειροπόλων
Εκείνο που εμείς σαν Έλληνες οφείλουμε όλοι να εφαρμόσουμε από ευγνωμοσύνη προς τον Μέγα Αλέξανδρο, τους μάρτυρες, τους ήρωες, και τους αρχαίους προχριστιανικούς και μεταχριστιανικούς πατέρες της Εκκλησίας του Δήμου και του Ιησού Χριστού, είναι η ίδρυση μια σχολής που να εφαρμόζει τον συμπαντικό Νόμο της Αγάπης και την αρχή της Συναισθηματικής Αφομοίωσης η οποία θα μας ενώσει σαν λαό και θα μας οδηγήσει στο κορύφωμα της πολιτισμικής μας ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ!…
Τις διάφορες πληροφορίες τις πήραμε από τα βιβλία:
Dr D.C Yermak: Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΟΣ CΑΜΠΑΛΑ, σημεία και Τέρατα της Νέας Εποχής, Β΄ ΈΚΔΟΣΗ, ΣΤΕΡΕΩΜΑ
Του Ιδίου: Ο ΑΞΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ: ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΜΑΣΟΝΙΑ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΕΡΕΩΜΑ.
Ομοίως από τα blog pitharipandoras. blogspot.gr/…/blog-post 25,
από το: Μαγικές πόλεις – Σαμπάλα http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/03/blog-post_9282.html#ixzz4zkYNofbc
ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
πηγή ανάρτησης:
http://evaggelatos.com/
diodotos
0 Σχόλια