Πρόσκληση προς το 99% του πληθυσμού: ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. Ή Εμείς ή οι Τραπεζίτες με τους πολιτικούς τους. ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΕΙ.

Σε τούτη την υπόθεση δεν υπάρχουν αρχηγοί και αρχηγίσκοι.


Υπάρχουν μόνο εκκλησίες πιστών στις μεγάλες ουσίες σε κάθε γειτονιά, χωριό, κοινότητα και δήμο, οι οποίες θα αναδεικνύουν τους ηγέτες τους με τον τρόπο του «ο ταπεινώνων εαυτόν υψωθήσεται».

Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στις συνελεύσεις.



ΑΝΙΕΡΗ ΣΧΕΣΗ: ΧΡΗΜΑ – ΧΡΕΟΣ - ΦΟΡΟΙ


Το κείμενο είναι μεγάλο και απευθύνεται σε ελεύθερους οφειλέτες. Για διάλογο και δράση.
Η πολιτικοποιημένη διανόηση δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει κάτι, οπότε δεν θα το διαβάσει.


Είμαστε οφειλέτες, φτωχοί, άνεργοι και διαρκώς υπερφορολογούμενοι από μια γωνιά της Ελλάδας.



Απευθυνόμαστε σε οφειλέτες, φτωχούς και άνεργους, σε όλους τους υπερφορολογούμενους Έλληνες και σε όσους θέλουν αληθινά να συνδράμουν, δίχως οίηση και ΔΙΧΩΣ προσωπικές φιλοδοξίες.




Απευθυνόμαστε στο 99% των Ελλήνων, για να δείξουμε ότι ούτε χρωστάμε, ούτε τα φάγαμε, παρέα με την εξουσία. Με μια απάτη, μας κλέβουν τους κόπους μας.


Το παρόν γράφεται από ανθρώπους, που δεν ξέρουν από οικονομική «επιστήμη». Ξέρουν από ζωή και ρωτώντας βρίσκουν το δρόμο.


Η Ελλάδα είναι δεύτερη στον κόσμο σε κρατικό χρέος και πρώτη στον κόσμο σε υπερχρεωμένους πολίτες προς τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικούς οργανισμούς. Είναι ένα ποσοστό που τούτη την ώρα υπερβαίνει κατά πολύ το 50%. Είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων.



Πριν μήνες, έγινε μία ερώτηση, βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά:


«Γιατί όλοι αυτοί οι οφειλέτες, που στον μικρό μας τόπο μπορεί να είναι και 15.000, δεν συμμετέχουν στο "σταμάτημα" των πλειστηριασμών; Γιατί δεν συμμετέχει στο "σταμάτημα" ενός πλειστηριασμού ακόμα και ο άμεσα ενδιαφερόμενος; Η πολιτική - επιστημονική αφήγηση θέλει τους λαούς να ξεσηκώνονται, όταν καταπιέζονται. Εδώ ο άλλος χάνει ό,τι έχει και δεν έχει και δεν κουνάει το δαχτυλάκι του».


Η ερώτηση απευθύνθηκε στα πρόσωπα και στους πολιτικούς χώρους, που έχουν αναλάβει να σώσουν τη "λαϊκή" περιουσία. Δεν απάντησε κανείς. Ίσως και να μην ξέρουν.


Θα απαντήσουμε εμείς που το ζούμε:
Ο ελληνικός λαός έχει παραιτηθεί. Δεν πιστεύει σε τίποτα και νιώθει ότι όλοι τον κοροϊδεύουν. Η αποχή του από τις εκλογές πλησιάζει το 50%, γιατί νιώθει ότι οι «λύσεις» που του προτείνονται δεν είναι λύσεις. Ειδικά, ο κόσμος, που χρωστάει, έγινε άνεργος, φτώχυνε και ντρέπεται. Όσοι ακόμα κρατάνε τη δουλειά τους και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις άγριες υποχρεώσεις ζουν μέσα σε κατάσταση άγχους, νιώθουν ένοχοι, νιώθουν υπεύθυνοι για την κατάντια του και έχουν και τη γενική περιφρόνηση και κατακραυγή:

«Εσύ φταις που δανείστηκες, εσύ φταις που δεν μπορεί να πληρώσεις τα χρέη σου ή που έμεινες χωρίς δουλειά. Είσαι κακοπληρωτής και φοροφυγάς».

300. 000 επιχειρήσεις έκλεισαν και οι ιδιοκτήτες φταίνε, επειδή ήταν «ανίκανοι» και οι τεμπέληδες». Φταίμε για όλα, για τούτα και για κείνα.





Ακόμα κι εκείνοι, που παριστάνουν τον «αλληλέγγυους», συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και υιοθετούν συνθήματα σαν τα πιο πάνω, ενώ τονίζουν ότι «ασχολούνται μόνο με τη λαϊκή περιουσία». Σαν να σου λένε ότι το κάνουν από λύπηση προς τους φτωχούς κι όχι γιατί οι κατεστραμμένοι οφειλέτες μπορεί να έχουν ένα κάποιο δίκιο· μπορεί και να μη χρωστάνε.


Με τούτο το κείμενο θα δείξουμε την απάτη του χρήματος, του χρέους και της άγριας υπερφορολόγησης, αποτέλεσμα μιας συμπαιγνίας πολιτικών και τραπεζιτών.


Πολιτικοί και τραπεζίτες εξαπατούν τον ελληνικό λαό και παρανομούν ανεξέλεγκτα.


Έχουν χαθεί ζωές και περιουσίες και οι ζωντανοί έχουν καταδικαστεί σε μια ζωή εν τάφω.


Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.


Και να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα:


Κάθε ένας που σε καιρούς κατοχής χάνει την περιουσία του, πλούσιος ή φτωχός, έχει το δίκιο με το μέρος του.
Στον δικό μας ανθρώπινο κόσμο το κριτήριο είναι το ήθος κι όχι ο πλούτος: Το αν έκλεψε ή δεν έκλεψε αυτά που έχει.
Το αν εξαπάτησε ή όχι.


Δεν είναι η ταξική θέση που καθορίζει το ήθος των ανθρώπων, το δίκιο ή το άδικο τους.


Κρατική και ιδιωτική περιουσία, που κλέβεται σε καιρούς κατοχής, είναι εθνική περιουσία και θα την πάρουμε πίσω.

Ζούμε μια οργανωμένη καταιγίδα ενοχοποίησης του λαού. Μια αμερικάνικου τύπου ψυχολογική επιχείρηση μετάθεσης ευθυνών από αυτούς που αποφασίζουν και ευθύνονται προς εκείνους, που είναι τα θύματα των αποφάσεων.



Ο πολίτης δεν είναι υπεύθυνος για την κατάντια μιας πολιτείας, όταν δεν είναι αυτός που αποφασίζει, όταν δεν είναι αυτός που ελέγχει την παιδεία του, τα μέσα «μη ενημέρωσης» και τη ροή του χρήματος, που κατασκευάζει κόμματα, βουλευτές και κυβερνήσεις.


Υπάρχει ένα είδος ευθύνης για πράγματα που κάποιος δεν έχει κάνει και μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος γι’ αυτά.


Είμαστε υπεύθυνοι μόνο γιατί δεν έχουμε ανατρέψει ακόμα αυτό το βρώμικο κατοχικό καθεστώς.


Όμως δεν μπορεί να είναι ή να νιώθει ένοχος για πράγματα που συνέβησαν χωρίς να συμμετέχει ενεργά σε αυτά. Η καλλιέργεια μαζικής ενοχής έχει για σκοπό να απαλλάξει τους πραγματικούς ενόχους, γιατί «εκεί όπου όλοι είναι ένοχοι, κανείς δεν είναι ένοχος»(Χάννα Άρεντ). Αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει, αν δεν πάψουμε να νιώθουμε ένοχοι για εκείνα στα οποία δεν έχουμε συμμετάσχει.



ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ;





Θα εξηγήσουμε γιατί δεν χρωστάμε.
Θα εξηγήσουμε γιατί όλα όσα ζούμε είναι μία ολιγαρχική απάτη.


Και θα τα τεκμηριώσουμε, βασισμένοι στα στοιχεία, που παρουσιάζει κάθε τόσο το κράτος – εχθρός και οι διεθνείς σύμμαχοι του: το υπουργείο οικονομικών, η ΑΑΔΕ, το ΔΝΤ, η ιδιωτική Τράπεζα της Ελλάδος κλπ. Στοιχεία αντλούμε και από τα μέσα ενημέρωσης, προτιμώντας αυτά που υπηρετούν πολιτικές τραπεζιτών.


Τα συμπεράσματα μας βασίζονται στην πραγματικότητα και στην ιστορία και όχι σε αναπόδεικτες συνομωσιολογικές θεωρίες. Η άγνοια είναι επικίνδυνη πολυτέλεια για μας και σ’ αυτή βασίζει την κυριαρχία του το άθλιο πολιτικό εποικοδόμημα.


Όσα θα βάλουμε εδώ είναι μόνο ενδεικτικά, από μία πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων.


ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.


ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΕΙ.
(Ζητάμε συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και τους πολλούς αριθμούς, αλλά είμαστε μόνοι, κατασυκοφαντημένοι και κατατρεγμένοι, μόνο και μόνο γιατί μετατραπήκαμε βίαια σε οφειλέτες και κατεστραμμένους. Η συκοφαντία και η απάτη πρέπει να τελειώνουν. Η αρίθμηση παραπέμπει σε σημειώσεις στο τέλος του κειμένου).
ΙΔΟΥ ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ

Από την ίδρυση του το ελληνικό κράτος παρέδωσε την έκδοση του χρήματος σε ιδιώτες. Πρώτα στην Εθνική Τράπεζα το 1841 και ύστερα στην Τράπεζα της Ελλάδος το 1928. Το άρθρο 8 του καταστατικού της ΤτΕ απαγορεύει στο Δημόσιο και στους Δημόσιους οργανισμούς την κατοχή πλειοψηφικού πακέτου μετοχών. Αυτό ξεκίνησε στα χρόνια του Όθωνα και έκτοτε ΚΑΝΕΝΑΣ «Εθνάρχης» ή άλλος προβεβλημένος Έλληνας ηγέτης δεν το σταμάτησε. Τη ρύθμιση της ροής του χρήματος στην αγορά κανονίζουν κάποιοι άγνωστοι ιδιώτες κι όχι αυτοί που εκλέγουμε. Και κανένα κόμμα δεν αναφέρεται σε αυτό το θέμα ως πρωταρχική και κύρια αιτία της φτώχειας μας.
Ακόμα και αυτή την δυνατότητα του δανεισμού δραχμών από την ΤτΕ, το ελληνικό κράτος τη στερήθηκε, με απόφαση της βουλής. Κανένα κόμμα δεν ενημέρωσε τον ελληνικό λαό, ούτε εξέφρασε τη δημόσια διαφωνία του, ότι μετά τη συμφωνία του Μάαστριχτ με το νόμο 2275/ ΦΕΚ Α΄238/29.12.1994 αφαιρέθηκε το εδάφιο 11 του άρθρου 55 του καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος, το οποίο επέτρεπε στο κράτος να έχει δυνατότητα ανάληψης "εθνικού" νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα (πάντα και απαράδεκτα, με έντοκο δανεισμό). Το καταργημένο εδάφιο: “(Η Τράπεζα της Ελλάδος δύναται) Nα χορηγεί προσωρινάς προκαταβολάς εις δραχμάς προς το Δημόσιον δια δαπάνας του ετήσιου προϋπολογισμού του Κράτους." Προεδρικό Διάταγμα 21/ΦΕΚ Α' 287/22.08.1993.Έκτοτε το κράτος προσφεύγει σε ιδιώτες, τις λεγόμενες "αγορές" και αντί να εκδίδει χρήμα, δανείζεται με ληστρικά επιτόκια.
Κανένα κόμμα δεν ενημέρωσε τον ελληνικό λαό, ούτε εξέφρασε τη δημόσια διαφωνία του, για το άρθρο 123της ενοποιημένης απόδοσης της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην άρθρο 101της ΣΕΚ), με το οποίο απαγορεύτηκε στο κράτος α) να έχει δυνατότητα ανάληψης του "ευρωπαϊκού" νομίσματος και β) να αγοράζουν κρατικά χρεόγραφα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδος: «Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών... προς θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ένωσης, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών. Απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα, από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».
Στο μέσο μιας πρωτοφανούς κρίσης, η Βουλή, με τη μέθοδο της σιωπής και απόκρυψης, παρέτεινε κατά 30 χρόνια το μονοπώλιο της Τράπεζας της "Ελλάδος". Με το άρθρο 165 παρ.7 του νόμου 4099/ ΦΕΚ Α΄250/20.12.2012, παρατάθηκε ως το 2050 η θητεία του μονοπωλίου της ιδιωτικής Τράπεζας της Ελλάδος. Κανένα κόμμα της βουλής δεν αναφέρθηκε στο άρθρο 165 παρ. 7 και στην παράταση της θητείας της ΤτΕ, κατά τη συζήτηση του νόμου. Κανένας βουλευτής δεν αναφέρθηκε στο θέμα αυτό, τόσο στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων όσο και στην ολομέλεια της Βουλής.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι και πολύ περισσότερο ένοχοι, για κανένα από όλα αυτά, που όλοι αποκρύπτουν με τον μαφιόζικο τρόπο του νόμου της σιωπής (αυτής της διακομματικής ομερτά).


ΣΧΕΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ





Ο καταστροφικός ρόλος της παράδοσης του νομίσματος μιας χώρας σε ιδιώτες είναι γνωστός από τα τέλη του 18ου. Ο ιδρυτικός νόμος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, της FED, φέρει το όνομα του κυρίου RobertLathamOwen[1]: “Glass-OwenAct”. Ο Όουεν έγραψε ένα φυλλάδιο με τις πρώτες εμπειρίες από το νόμο, που ο ίδιος έφτιαξε. Το συμπέρασμα δεν ήταν ευχάριστο. Στο τέλος του φυλλαδίου συγκέντρωσε παλιότερα αποφθέγματα και ιστορίες από την αμερικάνικη ιστορία.


Παραθέτουμε μόνο μία ιστορία, προτάσσοντας μία επιστολή, από αυτό το φυλλάδιο των 108 σελίδων:


«Οι λίγοι που μπορούν να καταλάβουν το σύστημα (επιταγές και πιστώσεις) είτε θα ενδιαφερθούν για τα κέρδη του, ή θα είναι τόσο εξαρτημένοι από τα πλεονεκτήματα του, που δεν θα υπάρξει καμία αντίσταση από αυτή την τάξη, ενώ από την άλλη πλευρά, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, [που είναι] διανοητικά ανεπαρκής να κατανοήσει τoτρομακτικό πλεονέκτημα που αντλεί το κεφάλαιο από το σύστημα, θα ανεχτεί τα βάρη [του συστήματος] δίχως διαμαρτυρίες, και ίσως δίχως να υποπτευθεί ότι το σύστημα είναι εχθρικό στα συμφέροντά τους» (RothschildBrosΛονδίνου)[2].


Όταν ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1705-1790) βρισκόταν στη Μεγάλη Βρετανία, πριν την αμερικάνικη επανάσταση, ρωτήθηκε σε τι βασίζεται η ευημερία των αποικιών, και απάντησε: «Είναι απλό.


Συμβαίνει μόνο, επειδή εκδίδουμε το δικό μας νόμισμα. Ονομάζεται αποικιακό διαθέσιμο(colonialscrip) και το εκδίδουμε στην κατάλληλη αναλογία σε σχέση με τη ζήτηση στο εμπόριο και τη βιομηχανία».




Σύμφωνα με τον Όουεν, η Τράπεζα των Ρόθτσιλντς πληροφορήθηκε την τοποθέτηση του Φραγκλίνου και προκάλεσε την εισαγωγή ενός νομοσχεδίου στη Βρετανική Βουλή, με το οποίο απαγορευόταν στις αποικίες να εκδίδουν χρήμα. Όταν η Βουλή νομοθέτησε την υποχρεωτική χρήση «βρετανικού» νομίσματος, εννοούσε το νόμισμα των Ρόθτσιλντς.
Αυτό συνέβη το 1773.


Και ο Όουεν σχολιάζει:
«Ηταν η πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, που το νόμισμα μας άρχισε να βασίζεται στο χρέος»... «Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είδε ότι μέσα σε ένα χρόνο, από εκείνη την ημερομηνία, οι δρόμοι των αποικιών γέμισαν με ανέργους, επειδή όταν η Αγγλία συναλλασσόταν μαζί τους, παρακρατούσε το 50% των πληρωμών, που γίνονταν σε νόμισμα δανεισμένο από την τράπεζα Rothchild. Το αποτέλεσμα ήταν το σε κυκλοφορία νόμισμα να μειωθεί κατά 50% και να προκληθεί ανεργία. Τα «Σπίτια των Φτωχών»(Poor-Houses) γέμισαν, σύμφωνα με τη διαπίστωση του Φραγκλίνου. Ο Φραγκλίνος προχώρησε πέρα από αυτό. Είπε πως αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος του επαναστατικού πολέμου».


(Τότε οι τραπεζίτες παρακρατούσαν άμεσα ένα ποσό. Να θυμηθούμε και το πρώτο δάνειο της ελληνικής επανάστασης, από το οποίο πήραμε ελάχιστα. Σήμερα παρακρατούν την αποπληρωμή μέσω του τόκου. Αυτό άλλαξε μόνο).


Παράλληλα με το ιδιωτικό χρήμα, που δημιουργούσε χρέος, αυξήθηκαν οι φόροι. Η Αγγλία έπρεπε να πληρώσει τόκους για το χρήμα των Ρόθτσιλντς. Οι άποικοι, διαμαρτυρόμενοι για την άγρια φορολογία στο τσάι, έπαψαν να πίνουν τσάι και στις 16 Δεκέμβρη του 1773, στο λιμάνι της Βοστόνης, πέταξαν στη θάλασσα φορτία τσαγιού. Η επανάσταση ξεκίνησε το 1775.


Από τότε, στις ΗΠΑ, έγιναν μεγάλες μάχες μεταξύ τραπεζιτών και πολιτικών, οι οποίες έληξαν με νίκη των τραπεζιτών το 1913.


Μαζί με την δημιουργία της FED, το 1913, εισήχθη για πρώτη φορά στις ΗΠΑ και η φορολογία εισοδήματος.


Και ο δημιουργός του νόμου μετάνιωσε.


Αλλά δεν ήταν ο μόνος, που μετάνιωσε.


Ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον, που υπέγραψε την ίδρυση της FED, μερικά χρόνια αργότερα, έγραψε: «Είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος. Χωρίς να το θέλω κατέστρεψα την χώρα μου. Ένα μεγάλο βιομηχανικό έθνος θα ελέγχεται από το χρηματοπιστωτικό του σύστημα. Όλες οι δραστηριότητές μας βρίσκονται πλέον στα χέρια μερικών μόνο ανθρώπων»[3].


Τα χρόνια πέρασαν, χιλιάδες φωνές ζήτησαν να αλλάξει αυτό το καθεστώς, αλλά κανείς δεν τόλμησε να το αλλάξει.


Αυτή η απίστευτη, για πολιτικό, αυτοκριτική του Γουίλσον έχει μπει στο στόχαστρο και αμφισβητείται έντονα, γιατί η μόνη πηγή είναι το βιβλίο του Όουεν.


Μόνο που στο δικό του βιβλίο, ο Γουίλσον έχει πει χειρότερα κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί:
«Έχουμε γίνει μία από τις χειρότερα ελεγχόμενες, μία από τις πιο ολοκληρωτικά κυριαρχούμενες, κυβερνήσεις στον πολιτισμένο κόσμο - δεν είναι πλέον μια κυβέρνηση με ελεύθερη γνώμη, δεν είναι πλέον κυβέρνηση από πεποίθηση και την ψήφο της πλειοψηφίας, αλλά μια κυβέρνηση υπό τη γνώμη και την πίεση μικρών ομάδων κυρίαρχων ανθρώπων»[4].
Το παράξενο είναι ότι το βιβλίο του Γουίλσον εκδόθηκε πριν από τον ιδρυτικό νόμο της FED, που υπογράφτηκε τον Δεκέμβρη του 1913.


Μόνο ένας Θεός ξέρει τι έγινε και ο Γουίλσον, ενώ είχε γράψει αυτά, υπέγραψε το νόμο.


Τα χρόνια πέρασαν, χιλιάδες φωνές ζήτησαν να αλλάξει αυτό το καθεστώς, αλλά δεν άλλαξε.

Οι ΗΠΑ από το 1792 ως το 1913 είχαν ένα πολύ μικρό ονομαστικό χρέος από 0,1 έως 2,92 δις δολάρια. Στην περίοδο από 1829 έως 1837 το χρέος από 0,6 δις κατέβηκε στο μηδέν το 1834 και παρέμεινε στο μηδέν και το 1838 και ξανά το 1840. Από το 1914 ξεκίνησε την ανηφόρα[5].
Η φορολογία υπάρχει –και ειδικά η έμμεση-, επειδή υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες και ιδιωτικό χρήμα. Οι περισσότεροι φόροι πάνε για την αποπληρωμή δανείων. Τόμας Τζέφερσον, 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ο βασικός συγγραφέας της Διακήρυξης της αμερικάνικης ανεξαρτησίας: «Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για την ελευθερία μας από ότι οι στρατοί» (από το φυλλάδιο του Όουεν).


Η ΔΗΘΕΝ ΚΡΙΣΗ





Όταν οι οικονομολόγοι βλέπουν αυτόν τον τίτλο, ανατριχιάζουν, αλλά εμείς δεν είμαστε οικονομολόγοι και τα συμπεράσματα μας τα βγάζουμε από την πραγματικότητα. Οι κρίσεις είναι προβλέψιμες και όχι τυχαία γεγονότα. Οφείλονται είτε στην απληστία και στις «φούσκες» που δημιουργεί αυτή είτε σε οργανωμένο σχέδιο. Το πώς φτιάχνεται μία "κρίση" μας τη δίνει ένα καθ’ όλα αρμόδιο όργανο.


Η πρώτη, μετά την «απρόβλεπτη κρίση», ετήσια έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών έγραφε:


«Η πρόσφατη οικονομική κρίση δεν ήταν ένα ανεξάρτητο και απρόσμενο φαινόμενο. Τα αίτια, η φύση και τα χαρακτηριστικά της συνδέονται με την όλη ιστορία της μεταπολεμικής διαδικασίας συσσώρευσης του κεφαλαίου στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό και συγκεκριμένα τη «χρυσή εποχή» της συσσώρευσης του κεφαλαίου, την κρίση της δεκαετίας του 1970, τον τρόπο με τον οποίο «λύθηκε» ή αντιμετωπίστηκε η κρίση αυτή, την εμπειρία της «νεοφιλελεύθερης» περιόδου και ιδίως της τελευταίας της φάσης, όταν και εντάθηκε το φαινόμενο της χρηματιστικοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας».
(Υπουργείο Οικονομικών: «Οικονομικές εξελίξεις του 2009 και προοπτικές για το 2010». Επί κυβερνήσεως Γ.Α. Παπανδρέου).




Η πλειοψηφία των Ελλήνων επιρρίπτει ευθύνες, για τα χάλια μας, στη διαφθορά, στην κακοδιαχείριση και στους ανίκανους πολιτικούς.


Σωστό, αλλά δεν είναι αυτά η πρωταρχική αιτία.


Η άνοδος του χρέους σχετίζεται με την άνοδο της δύναμης των τραπεζιτών και την εξαγορά πολιτικών.



Είμαστε η χώρα, που πέρασε στην παγκόσμια ιστορία, σαν εκείνη που υπέστη τη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ σε καιρό ειρήνης.



Το 1971 καταργήθηκε, από τον Νίξον, η συμφωνία του Μπρέτον Γουντς. Ως τότε, μετά την καταστροφική κρίση του 1929 και τον παγκόσμιο πόλεμο, οι κυβερνήσεις συμμετείχαν στη δημιουργία και στη διαχείριση του χρήματος και έτσι το χρέος των κρατών ήταν χαμηλό. Ήταν η «εποχή της αφθονίας», όπου όλοι νομίζαμε ότι βαδίζουμε προς έναν κόσμο ειρηνικό και ευτυχισμένο. Μετά την κατάργηση της συμφωνίας, οι τραπεζίτες άρχισαν το δικό τους γλέντι, το οποίο ονόμασαν "παγκοσμιοποίηση".




Στο πιο κάτω διάγραμμα, το οποίο είναι του ΔΝΤ, φαίνεται το χρέος των 20 πιο ανεπτυγμένων χωρών, από το 1880 έως το 2010. Οι δύο πρώτες κορυφές είναι το χρέος, που εύλογα δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Η σύγχρονη ραγδαία άνοδος του χρέους ξεκινά την περίοδο 1974-1980 και το 2010 έχει περάσει το χρέος του Α΄ παγκόσμιου πολέμου, ενώ σήμερα (2018) έχει ξεπεράσει κατά πολύ το μέγιστο χρέος του Β’ παγκόσμιου πολέμου.









Ό,τι έπαθαν οι 20 πιο ανεπτυγμένες χώρες, έπαθε και η Ελλάδα. Από το 1974 άρχισε να ανεβαίνει και το δικό της χρέος (Αγνοείστε την "μείωση" στα χρόνια του Σημίτη. Η Goldman Sachs ξέρει).









Όμως, όλα τα κράτη έχουν την ίδια εικόνα χρέους και όλες οι κυβερνήσεις, παγκοσμίως, μετά το 1971 αποδέχτηκαν να παραδώσουν την εξουσία πάνω στο χρήμα στους ανεξέλεγκτους τραπεζίτες.


Ιδού οι ΗΠΑ:








Τι σύμπτωση! Όλες οι χώρες του κόσμου, την ίδια στιγμή ξεκινάνε να ανεβάζουν τα χρέη τους!




ΧΡΕΟΣ = ΧΡΗΜΑ, ΚΑΜΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ




Το πανεπιστημιακό μάθημα «Χρήμα, Πίστη, Τράπεζες»[6] εξηγεί ποια είναι η πρώτη προϋπόθεση, για να διατηρεί το χρήμα ενός κράτους την αξία του:




«Σταθερή χορήγηση χρήματος από τις Κεντρικές Τράπεζες. Η ποσότητα του χρήματος που διατίθεται στην κυκλοφορία πρέπει να είναι σύμφωνη και να ακολουθεί την οικονομική ανάπτυξη και να συνυπολογίζονται και άλλα οικονομικά μεγέθη όπως, για παράδειγμα, ο πληθωρισμός»[7].

Παρατήρηση:


Ο μοναδικός τρόπος για να χορηγηθεί χρήμα στην αγορά και στην κοινωνία είναι ο δανεισμός. Κάθε φορά που μία τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο, δημιουργεί χρήμα.


Κάθε φορά που μια τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο, δημιουργεί χρήμα.


O κόσμος νομίζει ότι τα δάνεια δημιουργούνται από τις καταθέσεις, ενώ η αλήθεια είναι ότι οι καταθέσεις δημιουργούνται από τα δάνεια με τρόπο μαγικό.


Το μυαλό του κοινού ανθρώπου είναι αδύνατον να το συλλάβει, αλλά μας το εξηγούν οι ίδιοι.


MichaelKumhof, Senior Research Advisor της Τράπεζας της Αγγλίας:
«Η ιστορία η οποία συνήθως λέγεται για τα οικονομικά της ανάπτυξης είναι ότι πρώτα πρέπει να έχεις αποταμιεύσεις και μετά επενδύσεις. Μία χώρα χρειάζεται να έχει επαρκή αποταμίευση για να έχει αρκετές επενδύσεις. Ανοησίες! Τουλάχιστον για εκείνο το κομμάτι των επενδύσεων που χρηματοδοτείται από τράπεζες επειδή όταν η τράπεζα χορηγεί ένα νέο δάνειο δημιουργεί νέα αγοραστική δύναμη για να προχωρήσει η επένδυση ... η αποταμίευση δημιουργείται παράλληλα με την επένδυση»[8].




Τίτλος ενός κειμένου της εταιρείας αξιολόγησης StandardandPoor’s:
«Επαναλάβετε μετά από μένα: Οι τράπεζες δεν μπορούν και δεν «δανείζουν» αποθεματικά» ( RepeatAfterMe: BanksCannotAndDoNot"LendOut" Reserves)[9].





Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας Πειραιώς, Ηλίας Λεκκός, έγραφε τον Νοέμβριο του 2013:
«Όταν μία τράπεζα χορηγεί ένα νέο δάνειο δημιουργεί μία επιπλέον κατάθεση είτε σε αυτούς που χορηγήθηκε το δάνειο είτε στον τελικό αποδέκτη του δανείου. Για παράδειγμα όταν ένας εν δυνάμει αγοραστής κατοικίας παίρνει στεγαστικό δάνειο, μία ισόποση κατάθεση δημιουργείται στον λογαριασμό του πωλητή κατοικίας/κατασκευαστή»(Από δελτίο με τίτλο «The Greek Banking Sector after the crisis»)[10].


Δεν χρειάζεται να αραδιάσουμε και άλλες τέτοιες δηλώσεις.




Οι τράπεζες και ο Θεός είναι οι μόνες οντότητες, που δημιουργούν κάτι εκ του μηδενός. Όταν μας δανείζουν, μας δίνουν αέρα κοπανιστό. Το 97% του χρήματος που κυκλοφορεί παγκοσμίως δημιουργείται από τους ιδιώτες τραπεζίτες.


Επιπλέον, πρέπει να ξέρουμε ότι οι τράπεζες δημιουργούν μόνο το κεφάλαιο.


Δεν δημιουργούν χρήμα για τους τόκους, το οποίο σημαίνει ότι ο πλανήτης θα είναι αιωνίως χρεωμένος σε τραπεζίτες.






Η ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ «ΚΡΙΣΗΣ»




Τροφοδοτούμε την αγορά με πολύ χρήμα. Και μετά φρενάρουμε απότομα.


Το είδε ο Φρανκλίνος, το έχει πει και ο Άνταμ Σμιθ, ο πατέρας της Πολιτικής Οικονομίας:


«Το χρήμα μετρά πράγματα και τα πράγματα μετρούν το χρήμα… Αν διπλασιάσεις την ποσότητα του χρήματος, διπλασιάζεται η τιμή του οτιδήποτε. Διπλασιάζοντας την τιμή διαιρείς το χρέος, επειδή χρειάζεται μόνο το μισό της εργασίας και των προϊόντων της εργασίας, για να πληρωθεί το ίδιο χρέος. Εάν διαιρέσεις την ποσότητα του χρήματος, που κυκλοφορεί, διαιρείς την τιμή του κάθε τι. Μειώνοντας την τιμή όλων, διπλασιάζεις
το χρέος σου, γιατί χρειάζεσαι διπλάσια εργασία ή προϊόντα εργασίας, για να πληρώσεις το χρέος»[11].




Η ποσότητα του χορηγούμενου χρήματος είναι αυτή που επηρεάζει καθοριστικά την ανάπτυξη. Κι αυτό είναι και η βασική οικονομική αρχή του νεοφιλελευθερισμού. Είναι όμως και η πραγματικότητα.


Όσο πιο πολύ χρήμα πέφτει στην αγορά, τόσο μεγαλώνει ο κύκλος εργασιών και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ).


Μπορεί να δημιουργηθεί κίνδυνος πληθωρισμού, αλλά αυτό είναι θέμα διαχειρίσιμο. Αυτή η διαχείριση έχει αφεθεί στα χέρια των κεντρικών τραπεζιτών, με τη δικαιολογία ότι οι κυβερνήσεις είναι επιρρεπείς στη σπατάλη. (Όμως, ποιον από μας ρώτησαν;)




Αυτά που γράφουν τα βιβλία, για της προϋποθέσεις καλής λειτουργίας του χρήματος είναι για να μαθαίνουν τι πρέπει να λένε οι αυριανοί οικονομολόγοι, για να συσκοτίζουν την αλήθεια.


Στην Ελλάδα, οι υποτακτικοί των τραπεζιτών παραβίασαν την πρώτη προϋπόθεση, που είναι η σταθερή χορήγηση χρήματος στην αγορά.


Τροφοδότησαν την αγορά με πολύ και φτηνό χρήμα και μετά το αφαίρεσαν, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια μιας κοινωνίας, που είχε βρει ισορροπία σε υψηλότερα επίπεδα.


Αυτό ξεκίνησε αμέσως μετά την ένταξη της Ελλάδας στη συμφωνία του Μάαστριχτ. Στις 31/12/1993 το ιδιωτικό χρέος/ΑΕΠ ήταν 35,2%, ενώ στις 31/12/2009 είχε φτάσει το 116,7% [12].







Όταν ο Παπαδήμος της Τριλατεράλ Κομμίσιον σε προσκαλεί να δανειστείς, για να αγοράσεις καταναλωτικά αγαθά, όταν όλοι οι αρμόδιοι υπόσχονται αδιατάρακτη «ανάπτυξη», όταν εσύ ξέρεις ότι με το εισόδημα, που διαθέτεις μπορείς να αποπληρώσεις ένα δάνειο, για ποιο λόγο να μη δανειστείς;


Όταν ο «Ριζοσπάστης», αλλά και κάθε άλλη κομματική και πολιτική εφημερίδα, βάζει δελεαστικές τραπεζικές διαφημίσεις και ούτε για μια στιγμή δεν σου έχει εξηγήσει πώς παίζεται το παιχνίδι με το χρήμα και το χρέος, εσύ γιατί σαν καλός νοικοκύρης ή επιχειρηματίας, που θέλεις το καλύτερο για την οικογένεια και την επιχείρηση σου, να μη δανειστείς;


Κάτω από συνθήκες ψέματος και Ομερτά, οι κοινωνίες παγιδεύονται.




(Επίσης, να μη ξεχνάμε ότι στις δανειακές συμβάσεις είναι πάντα δύο τα συμβαλλόμενα μέρη και στο ρίσκο συμμετέχουν και τα δύο. Υποτίθεται ότι οι τράπεζες έλεγξαν την φερεγγυότητα των δανειοληπτών και είναι συνυπεύθυνοι. Η συνέχεια έδειξε ότι το ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη επιδοτήθηκε, ενώ το άλλο εξοντώθηκε. Κι αυτό δεν εξαρτάται από κανέναν νόμο. Έτσι ήθελαν).




Το 2017, η ετήσια Έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα ξεκίναγε με αυτή τη φράση:


«Η κρίση είχε διαρκή επίδραση στους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα και στην ικανότητα εξυπηρέτησης του χρέους. Ως αποτέλεσμα της κρίσης, το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 25% και η ανεργία έχει αυξηθεί απότομα και σε μια κορυφή έφτασε κοντά στο 28% το 2013. Ο κύκλος εργασιών των εταιρειών κατέρρευσε κατά ένα τρίτο, οι τιμές των ακινήτων έχουν μειωθεί στο μισό, και το διαθέσιμο εισόδημα έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Κατά συνέπεια, ο λόγος μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) έχει φτάσει στο δεύτερο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωζώνη, και το ποσό των μη εισπραχθέντων φόρων και των εισφορών της κοινωνικής ασφάλισης, στο 70% του ΑΕΠ, αντιπροσωπεύει το υψηλότερο επίπεδο στην ευρωζώνη.


Παρά το ότι το ιδιωτικό χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ είναι χαμηλό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ικανότητα εξυπηρέτησης του χρέους των επιχειρήσεων περιορίζεται σοβαρά λόγω της κατάρρευσης του κύκλου εργασιών, και αυτό οδηγεί σε σοβαρούς περιορισμούς ρευστότητας και, τελικά, σε αφερεγγυότητα»[13].


Το ΔΝΤ λέει ξεκάθαρα ότι οι Έλληνες έγιναν «κακοπληρωτές», εξ αιτίας των πολιτικών «διάσωσης».


Τα προβληματικά δάνεια εκτινάχθηκαν από 12 δις το 2008 στα 72 δις το 2014[14]. Την περίοδο 2010-2016 τα ληξιπρόθεσμα δάνεια ως ποσοστό του συνολικού ενεργητικού των τραπεζών από μόλις 4,8% το 2010 εκτινάχτηκαν στο 30,2% το 2016.
Η εφημερίδα «Έθνος» έλεγε ότι στο τέλος του Φλεβάρη του 2017 τα ληξιπρόθεσμα είναι το 50% των δανείων.
Το 2018 έχει χαθεί ο λογαριασμός και το ΔΝΤ λέει ότι είμαστε δεύτεροι στην Ευρώπη.




Το 2008, ο ιδιωτικός δανεισμός ήταν 91% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, όταν ο μέσος ιδιωτικός δανεισμός της ευρωζώνης ήταν 138%. Η Ελλάδα βρισκόταν στη 19η θέση, μεταξύ των 27 χωρών της Ε.Ε., ως προς τον δανεισμό των ιδιωτών[15].


Με στοιχεία των τραπεζών και της Ε.Ε., οι κατά σύστημα κακοπληρωτές κυμαίνονται από 4,5% έως 11% στο σύνολο των δανειοληπτών που δεν μπορούν να πληρώσουν. Οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ «στρατηγικοί κακοπληρωτές», αλλά αυτό βολεύει την προπαγάνδα για να δικαιολογηθεί η άδικη απαλλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας.


Και βεβαίως η υπερχρέωση δεν ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο. Τίτλος στην ιστοσελίδα Bankingnews: “Σοκ – Η κρίση 2008-2014 εκτόξευσε τα προβληματικά δάνεια στην Ευρώπη στα 1,28 τρισ ή 6 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας” (άρθρο 24/3/2014).


Το ότι η αύξηση του ιδιωτικού χρέους των Ελλήνων ήταν πολύ μεγαλύτερη, οφείλεται στην ύπαρξη πολιτικών, οι οποίοι, ο ένας πίσω από τον άλλον, εκτελούν συνειδητά συμβόλαια οικονομικού θανάτου.




Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ: ΤΩΡΑ, ΤΡΑΒΑΜΕ ΤΟ ΧΑΛΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ




Αφού χρηματοδότησαν-δάνεισαν την αγορά και διαμορφώθηκαν νέα επίπεδα ανάπτυξης, με ευφορία και ελπίδες σε όλους, ήρθε ξαφνικά η «κρίση».


Να θυμίσουμε ότι όταν εμφανίστηκε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής διαβεβαίωνε ότι οι τράπεζες μας είναι θωρακισμένες και η οικονομία μας ασφαλής.
Κι έδωσε τα πρώτα 28 δισεκατομμύρια στις τράπεζες.


Ήρθε και ο επόμενος πρωθυπουργός με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».




Ας δούμε το διάγραμμα των χορηγήσεων, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος[16]. Ο πίνακας δείχνει το ύψος του κυκλοφορούντος νομίσματος Μ3 από τον Ιανουάριο του 2004 έως τον Ιούλιο του 2018. Επιλέξαμε τον δείκτη Μ3, ο οποίος είναι ένας από τους δείκτες με τους οποίους μετριέται το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά, γιατί είναι ο πιο σταθερός[17].





Επειδή ο πίνακας είναι φτιαγμένος από ερασιτέχνες πρέπει να τον εξηγήσουμε λίγο: Στον κάθετο άξονα αναγράφεται η χορηγούμενη ποσότητα χρήματος σε εκατομμύρια ευρώ. Και στον οριζόντιο είναι οι χρονολογίες ανά μήνα από τον Ιανουάριο του 2004 έως τον Ιούλιο του 2018. (όντας ερασιτέχνες, δεν μπορέσαμε να τις βάλουμε στον πίνακα). Η ΤτΕ δεν έχει στοιχεία πριν το 2004.
Αυτό το διάγραμμα δείχνει την εγκληματική διαδικασία εξόντωσης του ελληνικού λαού, από την ιδιωτική Τράπεζα της Ελλάδος.




Το υψηλότερο σημείο του διαγράμματος δείχνει τη στιγμή, που η ΤτΕ, μαζί με τις ιδιωτικές τράπεζες, είχαν ρίξει το περισσότερο χρήμα στην αγορά, ήταν τον Σεπτέμβρη του 2009. Ως εκείνη τη στιγμή τροφοδοτούσε συνεχώς την αγορά με όλο και περισσότερο χρήμα. Αυτό το χρήμα ήταν αρκετό για να υπάρχει ικανός κύκλος εργασιών, ώστε να ικανοποιούνται οι τρέχουσες ανάγκες επιχειρήσεων και νοικοκυριών και να αποπληρώνονται τα τοκοχρεολύσια των προηγούμενων δανείων τους.




Τον Γενάρη του 2004, το ποσό του κυκλοφορούντος νομίσματος ήταν 148,969 δις € και έχουμε διαρκή αυξητική τροφοδοσία της αγοράς με χρήμα με κορυφαίο ύψος τα 262,054 δις € τον Σεπτέμβρη του 2009.


Να θυμηθούμε ότι αυτός ήταν ο μήνας των εκλογών και του «λεφτά υπάρχουν».


Από εκείνο το μήνα και μετά έχουμε καθοδική πορεία χρηματοδότησης, όπως δείχνει και το διάγραμμα, και τον Ιούλη του 2018 έχουμε στην αγορά «υπόλοιπο Μ3» 172,783 δις €[18].



Αφαιρέθηκαν από την αγορά 80-100 δις €, την ίδια ώρα που ο άλλος συμβαλλόμενος στα δάνεια, οι τράπεζες, έπαιρναν 250 δις ευρώ, τα οποία καλούμαστε να αποπληρώσουμε με αίμα.




Αν ρωτήσετε τους ειδικούς ή τους υπεύθυνους θα αραδιάσουν ένα σωρό από δικαιολογίες και εξηγήσεις, οι οποίες συνήθως οδηγούν σε συζητήσεις δίχως τέλος και δίχως πόρισμα. Ό.τι κι αν ειπωθεί είναι απλώς λόγια.


Όμως, οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους κι ας μην έχουν στόμα για να μιλήσουν:

Τα καθαρά μαθηματικά λένε ότι όταν ρίχνεις χρήμα στην αγορά έχεις "ανάπτυξη" ή απλή "αύξηση" και όταν αφαιρείς έχεις ύφεση. Ο ορθολογισμός μπορεί να δίνει όσες δικαιολογίες θέλει, αλλά αυτό δεν αλλάζει.

Οι τραπεζίτες και λίγοι πολιτικοί(γιατί οι περισσότεροι είναι άσχετοι) ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ, όταν εφάρμοζαν την πιο πάνω πολιτική χορηγήσεων.
Εκείνο το φθινόπωρο – χειμώνα του 2009-2010, όσοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίες θυμούνται το μαζικό κλείσιμο ανοιχτών πιστώσεων, χωρίς καμία δικαιολογία. Επιχειρήσεις, που στη διεκπεραίωση των υποχρεώσεων τους λάμβαναν υπόψη τους την ύπαρξη αυτής της πίστωσης βρέθηκαν κρεμασμένοι στο κενό. Χιλιάδες επιταγές σφραγίστηκαν και χιλιάδες επιχειρήσεις καταστράφηκαν. Το φαινόμενο της μαζικής πιστωτικής ασφυξίας εμφανίστηκε και στην περίοδο των capitalcontrols. Οι επιχειρήσεις, που δεν μπορούσαν να σηκώσουν χρήματα από τις τράπεζες και βρίσκονταν στο όριο, επλήγησαν έως κατέρρευσαν. Το εργαλείο του αυθαίρετου κλεισίματος της ανοιχτής πίστωσης χρησιμοποιούν οι τράπεζες, όποτε θέλουν. Ελληνικά προϊόντα μεγάλων πωλήσεων, πέρασαν σε χέρια πολυεθνικών ανταγωνιστών, όταν οι τράπεζες εκβίασαν τους Έλληνες επιχειρηματίες με το «ή το πουλάς σε καλή τιμή ή κλείνεις». Ο καθένας μπορεί να καταλάβει το γιατί σωπαίνουν και δεν καταγγέλλουν: Το ανεξέλεγκτο είναι νόμιμο.

Κάπως έτσι φτιάχνονται οι “κρίσεις” και οι υπερχρεωμένοι. Πέρα από τη μείωση της χορήγησης χρήματος, μας υποχρέωσαν να πληρώνουμε επιπλέον φόρους για τον δανεισμό της «διάσωσης» μας ύψους 288 δις.


Με τέτοια αφαίρεση χρημάτων, με τόση πτώση τζίρου, με τόση ανεργία, με πάνω από 300.000 επιχειρήσεις κλεισμένες από το 2009, με μείωση μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων, πώς να εξοφλήσουμε τις υποχρεώσεις μας;




Κι όπως έχουν πει πολλά εκτελεστικά όργανα των τραπεζιτών[19], «η διάσωση» αφορούσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες και όχι την ελληνική οικονομία και πολύ περισσότερο τον ελληνικό λαό.
Κάποιοι πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί σε δίκαιες δημοκρατικές δίκες.


Υπενθυμίζουμε ότι χωρίς επιπλέον τροφοδοσία της αγοράς με χρήμα, οι τόκοι δεν μπορούν να εξοφληθούν στους αιώνες των αιώνων.


Το κυκλοφορούν νόμισμα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ε.Ε., είναι περίπου το 10% της φούσκας του ψεύτικου χρέους.


Και όταν τα χρέη είναι δεκαπλάσια του χρήματος που κυκλοφορεί, το κράτος δεν μπορεί να εξοφλήσει ποτέ και οι ιδιώτες, για να ξοφλήσουν, πρέπει να εργαστούν και να ανταγωνιστούν σκληρά, αφαιρώντας χρήμα από τον διπλανό τους.


Ο Άγριος ανταγωνιστικός Κόσμος, τόσο ανάμεσα σε ιδιώτες, όσο και ανάμεσα σε κράτη, οφείλεται στον τρόπο που δημιουργείται το χρήμα και το χρέος.


Και το χρέος υπάρχει για να μην μπορούμε να το εξοφλούμε.


Στην πραγματικότητα, δεν ήθελαν και δεν θέλουν να εξοφλήσουμε τα χρέη μας.
Όταν σε μια στιγμιαία αναλαμπή μία από τις κατοχικές κυβερνήσεις έκαμε 120 τις δόσεις εξόφλησης υποχρεώσεων, οι δανειστές απαίτησαν να καταργηθούν και στο επόμενο μνημόνιο τις κατάργησαν.


Οι δόσεις σήμερα είναι 12 και μόνο με δικηγόρο και εξωδικαστική συμφωνία μπορεί να φτάσει στις 120.


Και υπάρχουν πάντα και εκείνοι, που με μηδενικό εισόδημα, όσες κι αν γίνουν οι δόσεις, δεν θα μπορέσουν ποτέ να πληρώσουν.


Κράτος και τράπεζες σπάνια δέχονται ρυθμίσεις, ανάλογες με τις δυνατότητες του οφειλέτη. Και σε αρκετές περιπτώσεις, κάποιοι υπάλληλοι παίρνουν και το «δώρο» τους.


Ο στόχος ήταν πάντα η περιουσία μας και η μετατροπή μας σε φτηνούς σκλάβους των εταιρειών, που παίρνουν χαριστικά τον πλούτο μας.



ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ





Ως τώρα ασχοληθήκαμε με το ύψος των οφειλών προς το δημόσιο, χωρίς να έχουμε εξετάσει την κατανομή του χρέους μεταξύ των οφειλετών. Τώρα, θα αντλήσουμε στοιχεία από την «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ).


Στοιχεία από την απολογιστική έκθεση της ΑΑΔΕ του 2017: Το 83,8% των οφειλετών χρωστά μόνο το 2% των οφειλών προς την εφορία. Και το 0,4% (16.290 άτομα) των οφειλετών χρωστά το 84,8%[20].


Οι αντίστοιχοι αριθμοί της έκθεσης του 2018 είναι: Το 87,7% των οφειλετών χρωστά το 2,5% των οφειλών, ενώ το 1% των οφειλετών (40.514 άτομα) χρωστά το 89,2% του χρέους. Το υψηλότερο 0,4% οφείλει το 84,8% και το αμέσως επόμενο 0,6% το 4,4%[21].


ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ 99% ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΕΤΩΝ ΧΡΩΣΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΟΝΟ ΤΟ 10, 08% ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ.


Σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ, ως τώρα(Σεπτέμβριος 2018) έχουν γίνει 1.600.000 ενέργειες κατάσχεσης. Όλο αυτό το άγριο κυνήγι με τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, το οποίο αφορά πάνω από 4 εκατομμύρια πολίτες (χωρίς τις οικογένειες τους), γίνεται για να εισπραχθεί μόνο το 10,08% των οφειλών προς το δημόσιο, το οποίο 10% τον Μάη του 2018 ήταν γύρω στα 10 δις ευρώ από τα 102, που είχαν ανακοινωθεί.




Από το 89,2% των οφειλών, το οποίο οφείλεται από το 1% των μεγαλοοφειλετών, θα εισπραχθούν ελάχιστα, γιατί από τη λίστα των μεγαλοοφειλετών, που έδωσε στη δημοσιότητα η ΑΑΔΕ, το 2018, φάνηκε ότι μία μόνο εταιρεία χρωστούσε πάνω από το 5% όλου του ιδιωτικού χρέους προς το δημόσιο(Ακρόπολις Χρηματιστηριακή ΑΕΠΕΥ).


Και αυτά τα 5.512.204.222,04 ευρώ που χρωστά δεν πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, γιατί είναι ΑΕ, η οποία έχει κλείσει.


Πολλοί από τους μεγαλοοφειλέτες είναι το ίδιο το κράτος ή εγγυημένες από το κράτος εταιρείες! Ολυμπιακή Αεροπορία, ΕΑΒ, Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ, Ναυπηγεία Ελευσίνας και πολλές άλλες, είναι ανάμεσα στους πρώτους οφειλέτες, ενώ οι υπόλοιπες από το 1% των μεγαλοοφειλετών είναι Ανώνυμες Εταιρείες, προστατευόμενες από το πτωχευτικό δίκαιο και τη νομοθεσία των Α.Ε.. Επίσης πολλοί μεγαλοοφειλέτες είναι από χρόνια κλειστές επιχειρήσεις. Στη λίστα μεγαλοοφειλετών της ΑΑΔΕ φιγουράρει η Τράπεζα Κρήτης, η οποία μας έχει αφήσει χρόνους από 30ετίας.




Όμως, με βάση αυτόν τον ψεύτικο όγκο οφειλών καθορίζονται πολιτικές και εμφανίζεται διογκωμένο το χρέος του ιδιωτικού τομέα.




Μπορούμε να πούμε με μεγάλη ασφάλεια ότι όσοι αποφασίζουν σε τούτο τον τόπο έχουν συνειδητά φουσκώσει τα χρέη κράτους και ιδιωτών, για να μπορούν να λεηλατήσουν την Ελλάδα και τους φτωχότερους των Ελλήνων, που πιάστηκαν στην παγίδα χρέους.
Η αλυσίδα «Παπαδόπουλος ΑΕ» έκλεισε και ο κ. «Παπαδόπουλος» θα απολαύσει σε κάποιο τροπικό παράδεισο τα χρήματα που έχει βγάλει, αλλά οι εργαζόμενοι και οι πιστωτές του θα πετάξουν τα μυαλά τους.
Όλοι μας ξέρουμε ότι όταν κάποιος χρωστά στην εφορία, χρωστά ταυτόχρονα και στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία.


Είναι βέβαιο ότι η αναλογία μεγάλων προς μικρούς οφειλέτεςστις τράπεζες είναι πολύ χειρότερη από αυτή που δείχνουν τα χρέη προς την εφορία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.




Κι αυτό συμπεραίνεται εύκολα, γιατί τα χρέη προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία δημιουργούνται, βασισμένα σε κάποιους νόμους, ενώ τα δάνεια κατευθύνονται ανεξέλεγκτα, ανάλογα με τη θέληση των τραπεζιτών.


Από ξένα δημοσιεύματα και σκόρπιες καταγγελίες μάθαμε ότι μεγαλοτραπεζίτες έπαιρναν δάνεια από τις δικές τους τράπεζες για να αγοράσουν μετοχές των δικών τους τραπεζών.


Δεν έκαμαν τίποτε διαφορετικό από αυτό που πριν 30 χρόνια έκαμε ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης και πήγε φυλακή. Σήμερα η πάντα τυφλή δικαιοσύνη δεν το θεωρεί απάτη.




Από ερώτηση ευρωβουλευτή, μάθαμε ότι στελέχη των διοικήσεων ελληνικών τραπεζών εμφανίζονται το 2006 να έχουν λάβει δάνεια, τα οποία το 2010 έφταναν το ύψος των 572 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ το 2017 είχαν γίνει 22 εκατομμύρια.


«Πελώρια αναπάντητα ερωτηματικά προκαλούν οι διαδικασίες και η σκοπιμότητα αυτών των προκλητικών δανείων καθώς και οι τρόποι της εξόφλησής τους, αλλά και η σιωπή που περιβάλλει τη σκανδαλώδη αυτή κατάσταση», ανέφερε ο Έλληνας ευρωβουλευτής.


Και το αρμόδιο ελεγκτικό όργανο των τραπεζών, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM) της ΕΚΤ, δήλωσε αναρμοδιότητα, παραπέμποντας στην ελληνική νομοθεσία, αλλά η εκπρόσωπος του έσπευσε να ενημερώσει: «Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω εν προκειμένω ότι η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων εποπτική έγκριση για μεμονωμένες πιστώσεις προς μέρη με ειδική σχέση, όπως τα δάνεια προς τα μέλη του διοικητικού οργάνου ή ανώτερα στελέχη»[22].




Ποτέ δεν θα μάθουμε τι έγινε, ποιος δανείστηκε και ποιος είναι ο μεγάλος και ο μικρός οφειλέτης ληξιπρόθεσμων δανείων, γιατί έτσι θα αποκαλυφθεί η σήψη και η διαφθορά.




Ξένα funds με κεφάλαιο 70.000 ευρώ αγοράζουν από τις τράπεζες δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων στο 3% της αξίας τους.
Ο δανειολήπτης δεν επιτρέπεται να αγοράσει το δάνειο του σε αυτή την τιμή.


Η κρατική γερμανική εταιρεία, που αγόρασε τα αεροδρόμια, είχε αρχικό κεφάλαιο 30.000 ευρώ και έλαβε δάνειο σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου από «ελληνική» τράπεζα, που την ανακεφαλαιοποίηση της πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι.


Αγοράζω το σπίτι σου με λεφτά που εσύ μου δίνεις και τα αποπληρώνω με τα λεφτά που μου δίνεις για νοίκι, επιτρέποντας σου να μείνεις μέσα!


Τα κόμματα ποτέ δεν θα αποπληρώσουν τα δάνεια τους κι αν το κάμουν θα γίνει από τη δική μας φορολόγηση.


Το ίδιο θα συμβεί με τα ΜΜΕ και τόσες άλλες μεγάλες εταιρείες, πολλές από τις οποίες έχουν λάβει δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.


Την ίδια ώρα οι τράπεζες έχουν ήδη πάρει μία αναστολή πληρωμών για τα ποσά που έλαβαν το 2008 και έπεται συνέχεια. Πόσα άλλα τέτοια ή και χειρότερα υπάρχουν, που δεν θα μάθουμε ποτέ; Η ζωή έτσι θα συνεχίζεται, όσο έτσι έχουν τα πράγματα.




Χωρίς τη διαχρονική συμπαιγνία τραπεζιτών και πολιτικών και την απάτη του δανεισμού αντί της έκδοσης χρήματος, η ζωή μας θα ήταν πιο όμορφη.




Πρώτα απ’ όλα, δεν θα χρειαζόταν τόση φορολογία και σίγουρα δεν θα υπήρχε έμμεση φορολογία (ΦΠΑ 24%, φόρος καυσίμων και τόσοι άλλοι). Θα υπήρχαν μόνο δασμοί στα εισαγόμενα, για την προστασία της εγχώριας παραγωγής.


Η πολιτεία, που δημιουργεί μόνη της το χρήμα, για την αποφυγή πληθωρισμού, αποσύρει χρήμα, μέσω της φορολογίας υψηλών εισοδημάτων. ΌΛΑ τα πράγματα θα ήταν πιο φτηνά.
Η Απάτη του χρήματος – χρέους αφορά το 99% των Ελλήνων.



ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ [23]




Μας έπεισαν ότι χρωστάμε, ενώ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ.


Ας σταματήσει
ο διασυρμός και το ψέμα.


Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι όχι μόνο δεν χρωστάμε, αλλά κάποιοι πολύ λίγοι χρωστάνε σε μας πολλών χρόνων θυσίες και κόπους, πολλές χαμένες ζωές και χιλιάδες νεκρούς, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την απελευθέρωση μας.


Οι οφειλέτες, οι φτωχοί και οι άνεργοι, είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.



Είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ας ενωθούμε.


ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΑΣ






Άλλος τρόπος από τη δική μας κοινή πολιτική πράξη δεν υπάρχει.


Κι ας μη τρομάζουμε: Ο τρόπος μας θα είναι ένας χορός, ανάμεσα σε συρματοπλέγματα, γεμάτος αγάπη και πάθος για ζωή.


Ως ότου τα ρίξουμε.


Ο αγώνας μας θα είναι μια γιορτή, ως ότου η κάθε μας μέρα γίνει γιορτή. Για μας, θα είναι χορός ελευθερίας και για το χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα, χορός στο ταψί.


Η πρώτη πράξη του έργου ξεκινά με τον εντοπισμό του ενόχου. Μέχρι τώρα οι πολιτικοί ορίζουν ως αντίπαλο, όποιον τους βολεύει και συνήθως τον ακαμάτη, τεμπέλη λαό, που «όλα τα τρώει»:
Οι Έλληνες πολιτικοί και ο Κεντρικός Τραπεζίτης ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και αποφασίζουν σύμφωνα με τις οδηγίες της.
Ξέροντας αυτό, είναι εύκολο να πούμε ποια είναι η αιτία και ποιοι οι αίτιοι αυτής της συνειδητής καταστροφής και της επακόλουθης λεηλασίας, που υφίσταται ο ελληνικός λαός.
- Πρώτος στόχος της απελευθερωτικής πολιτικής μας δράσης είναι οι διεθνείς και εγχώριοι Τραπεζίτες και όσοι πολιτικοί, πρόσωπα και εταιρείες, συνεργάζονται μαζί τους.ΟΙ Ε.Ε. & Ε.Κ.Τ. ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ.



Οι ίδιοι, με απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε.(Curia), έχουν παραδεχτεί ότι στην Ελλάδα των μνημονίων δεν ισχύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.


Οργανισμοί, που με συνεχή ψέματα κατάσχεσαν ακίνητη περιουσία ιδιωτών και κράτους και κινητή περιουσία Ελλήνων και Κυπρίων (ομόλογα και καταθέσεις), είναι για τα σκουπίδια.


Όργανα, που έχουν καταργήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταλογίζοντας επιπλέον ευθύνες στο λαό, για εγκλήματα που διέπραξαν τραπεζίτες και πολιτικοί, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ.


Από έναν τόσο άθλιο, ανήθικο και απάνθρωπο οργανισμό, ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ, γιατί θα τον βρίσκεις πάντα μπροστά σου, με όλες του τις δυνάμεις, όλους τους στρατούς και όλα του τα όπλα.


Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα παραμάγαζα της ή θα εκδημοκρατισθούν ή οι λαοί της Ευρώπης θα τα διαλύσουν.




Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ......
...από την τυραννία των τραπεζών.



Μπορεί η λέξη «Κατοχή» να ενοχλεί ή να ξενίζει, αλλά αυτό που ζούμε είναι ο ορισμός της Κατοχής, όπως τον δίνει ο Ο.Η.Ε.:


«...Κανένα κράτος [ή ομάδα κρατών] δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να ενθαρρύνει τη χρήση οικονομικών πολιτικών ή οποιουδήποτε άλλου είδους μέτρα, για να εξαναγκάσει ένα άλλο Κράτος, προκειμένου να λάβει από αυτό την υποταγή στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του και να εξασφαλίσει από αυτό πλεονεκτήματα οποιουδήποτε είδους»[24].



Και το Ινστιτούτο MaxPlαnk, οργανισμός για το Συγκριτικό Δημόσιο Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο:



«Κατοχή με νομικούς όρους σημαίνει την ανάληψη ή την εκμετάλλευση της φυσικής κυριότητας. …Η κατοχή με την έννοια του διεθνούς δικαίου χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την εκμετάλλευση της φυσικής κυριότητας, με την έννοια του πραγματικού ελέγχου στην επικράτεια άλλου κράτους (ή τμημάτων αυτού). Αν αυτός ο έλεγχος έχει αποκτηθεί με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος, η κατοχή ονομάζεται εμπόλεμη (occupatiobelica). Αν το κράτος στο οποίο ανήκει το έδαφος έχει συναινέσει στην κατοχή, τότε αυτή παραδοσιακά ονομάζεται ειρηνική κατοχή (occupatiopacifica)»[25].




Έχουν συναινέσει οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί.


Δεν έχει συναινέσει ο λαός, που υφίσταται τις συνέπειες.


Η Κατοχή θέλει απελευθέρωση και η απελευθέρωση την επανάσταση της.


Φτιάχνουμε ξανά Φιλική – πολύ φιλική – Εταιρεία.


Ο καθένας εκεί που βρίσκεται μαζί με τον διπλανό του οργανώνεται με τον αρχαίο τρόπο των Ελλήνων σε εκκλησία του δήμου.


Γινόμαστε ξανά κοινότητες ανθρώπων που συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται.


Δεν χρειάζονται πολλοί.


Χρειάζεται μόνο η αρχή, η οποία είναι πάντα το ήμισυ του παντός. Όταν το ποτάμι ξεκινήσει δεν γυρίζει πίσω.«οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν».








Η εξουσία, που μας οδήγησε ως εδώ αξίζει αδιαφορία και περιφρόνηση.


Αδιαφορούμε για τις ψεύτικες μικροκομματικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.


Τα εθνικιστικά και ναζιστικά κόμματα χρηματοδοτούνται από το Ισραήλ(Ρόθτσιλντς)(!!!) και τα νεοφιελελεύθερα και αριστερά, από το Open Society Foundation του Σόρος(Ροκφέλερς).


Κάνουν πως μαλώνουν και όλοι μαζί συνεργάζονται, για να διατηρήσουν αυτό που περιγράψαμε.


Οι μεν τα βάζουν με τους μετανάστες και οι δε υπερασπίζονται τον εποικισμό και τη δουλεία, αφήνοντας ανενόχλητους τους επικυρίαρχους τραπεζίτες.


Πρόκειται για "πατριωτισμούς" και "διεθνισμούς", που συντηρούν τις διαιρέσεις, αποδομούν ηθικές αξίες, υπονομεύουν τη θρησκευτική συνείδηση και προστατεύουν τους χρηματοδότες τους.


Στο στόχαστρο μόνο ο γνήσιος ενωτικός δημοκρατικός και απελευθερωτικός αγώνας.









Οι κατατρεγμένοι δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι.


Μας ενώνουν τα κοινά συμφέρονται, οι κοινές ανάγκες, οι κοινές επιθυμίες για ζωή, ελευθερία και αλήθεια.


Διακηρύξεις και άλλες προϋποθέσεις συμμετοχής στις κοινές απελευθερωτικές μας δράσεις δεν υπάρχουν.



Συνεργαζόμαστε και ξεκινάμε ΑΠΟ ΤΩΡΑ την πολιτική, κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας.


Ξαναγινόμαστε οικογένεια, συνεργαζόμαστε για να παράγουμε και να στηρίξουμε τη δική μας παραγωγή και τη δική μας ζωή.


Βοηθάμε όποιον δεν μπορεί να παράγει και δεν έχει να αγοράσει.


Η ΑΓΟΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.


Αυξάνουμε την παραγωγή – μειώνουμε το κόστος.


Μόνο ελληνικά προϊόντα, για την επίτευξη αυτάρκειας.


Συνεταιρισμοί παντού.




Μπορούμε να γίνουμε πλούσιοι σε ηθικά, πνευματικά και υλικά αγαθά.


Φτιάχνουμε ΑΠΟ ΤΩΡΑ το πρώτο Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο στον κόσμο, για να σώσουμε τα παιδιά, από την κρατική παιδεία.


Και για να μάθουμε όλοι πώς πρέπει να διοικούμε και να διοικούμαστε, τόσο στην προσωπική, όσο και στη δημόσια ζωή.


Εισαγωγή, από τη στιγμή, που θα γεννηθεί το παιδί και αποφοίτηση με το τέλος της ζωής μας.


Πρώτοι δάσκαλοι, οι γονείς, η αγκαλιά, η αγάπη, το παιχνίδι, οι φίλοι.


Σε τούτο το σχολείο, οι δάσκαλοι είναι μαθητές και οι μαθητές, δάσκαλοι.


«Εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν δε ιδιωτεύσωμεν ψευδόμεθα» (Ηράκλειτος)




Ας κοινωνήσουμε, που σημαίνει «ας μοιραστούμε», και θα βρούμε τις δικές μας αλήθειες.


Οι ελληνικές σπουδές ονομάστηκαν «ανθρωπιστικές», γιατί ελληνισμός και ορθοδοξία συνθέτουν τον οικουμενικό ανθρωπισμό.


Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, με ένα τρόπο, που η ανθρωπότητα δεν θα έχει ξαναδεί.





Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ




Σύμφωνα με κάθε έννοια ηθικής και δικαίου, σε καιρούς Κατοχής, κάθε συμφωνία, σύμβαση ή νόμος, κάθε μεταβίβαση ιδιωτικής και κρατικής περιουσίας, ακυρώνεται και επανεξετάζεται.
Δηλώνουμε «επαναστάτες», γιατί, μόνο επαναστατικώ δικαίω, θα διακοπεί η συνέχεια του κράτους, θα ακυρώσουμε όλες τις βάναυσες συμφωνίες, θα επιτύχουμε τη διαγραφή του χρέους κράτους και πολιτών και θα πάρουμε πίσω όσα οι πολιτικοί μας έχουν ξεπουλήσει/ χαρίσει/ εκχωρήσει σε ξένους.
Καμία αναγνώριση των οικονομικών, πολιτικών και εθνικών συμφωνιών, που έγιναν με τρίτες χώρες και υποθηκεύουν την ιστορία, τον πολιτισμό και το μέλλον μας, θέτοντας τις βάσεις για τη μελλοντική αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας.





Στη δική μας επανάσταση, δεν χρειάζεται να πάρουμε τα όπλα.


Η Ενότητα του λαού θα είναι τερατώδης και απέναντι της δεν μπορεί να σταθεί η βία οποιουδήποτε υπερεξοπλισμένου καθεστώτος.


Ας τους αφοπλίσουμε, πολιτικά, ηθικά, οικονομικά και θα αφοπλιστούν και στρατιωτικά.


Ας μη τους επιτρέψουμε να βρουν την όποια δικαιολογία για επίθεση.


Θα φροντίσουμε να είναι ηττημένοι, πριν ξεκινήσουν πόλεμο.


Όταν προετοιμάζεσαι για πόλεμο, θα έχεις ειρήνη.


Η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει το χρήμα είναι οι στέρεοι δεσμοί των ανθρώπων.




Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ· ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.




Οι τυχοδιώκτες, που τους λένε «επενδυτές», ας λάβουν σοβαρά υπόψη στους σχεδιασμούς τους, την απόφαση του λαού:


Η κρατική και ιδιωτική περιουσία, που καταχρώνται σε καιρούς κατοχής, θα επιστραφεί, χωρίς αποζημίωση.


Προειδοποιημένοι για τις συνέπειες της «επένδυσης»- κλοπής, οι ευθύνες θα είναι δικές τους.


Δεν μπορεί να υπάρξει καλή ζωή για τους ανθρώπους της πατρίδας μας, με όλο τον πλούτο της χαρισμένο σε ξένους.


Μόνο σαν σκλάβοι μπορούμε να υπάρξουμε.




Στη δημοκρατία, τα χρέη θα διαγραφούν και η απόδοση δικαιοσύνης θα γίνει, με τον τρόπο που θα ορίσει ο λαός.


Οι πολιτικάντηδες έχουν διδάξει ότι κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν.


Να τους θυμίσουμε ότι ως το 1971, οι κυβερνήσεις διέγραφαν χρέη, γιατί μπορούσαν.


Αυτό που άλλαξε είναι ότι σήμερα κυβερνούν οι τραπεζίτες.


Όταν λένε «δεν γίνεται», εννοούν ότι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να αλλάξει η τυραννία των τραπεζιτών.

Η ιδιοκτησία του χρήματος, από κάποιους λίγους, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.


Η Ευρώπη τούτη την ώρα βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού.


Το δίλημμα είναι Δημοκρατική Πατρίδα ή Εταιριοκρατική Παγκοσμιοποίηση;


Η πουλημένη σε τραπεζίτες ευρωπαϊκή ηγεσία τολμά να κατηγορεί, για φασισμό και ρατσισμό, όσους εναντιώνονται. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.




Η Επανάσταση μας θα είναι μέρος της Παγκόσμιας Επανάστασης των Λαών.


Το χρέος των κρατών αφορά όλο τον πλανήτη και οι Έλληνες θα είναι παρόντες στους αγώνες των λαών.


Η επόμενη επανάσταση θα είναι κατά των τραπεζιτών, για τη δημοκρατία.




«Η μεγαλύτερη μάχη του 21ου αιώνα είναι η καταπολέμηση των τραπεζών», έχει πει ο καθηγητής MichaelHudson, από το Πανεπιστήμιο του Μισούρι στο Κάνσας. Και το έχουν πει πολλοί ακόμα.









Μιλάμε για εγκαθίδρυση δημοκρατίας, όχι γιατί έχουμε κάποια προκατάληψη, αλλά γιατί είναι το μόνο πολίτευμα που μπορεί να προστατέψει τους πολίτες του από οποιαδήποτε απόπειρα επίθεσης.


Είναι το μόνο πολίτευμα όπου ο πολίτης είναι οπλίτης και έχει για σκοπό της παιδείας τη δημιουργία πολιτών που να μπορούν να άρχουν και να άρχονται, εκ περιτροπής.


Ο Αριστοτέλης μας υπενθυμίζει: «…Πράγματι, το πλήθος, αν και αποτελείται από άτομα που άν παρθούν μεμονωμένα δεν έχουν μεγάλη αξία, μπορούν, άμα μαζευτούν, ν’ αναδειχθούν ανώτερα από κείνα που έχουν αξία – κι αυτό, όχι κατά τρόπο ατομικό, αλλά σαν ολότητα».




Στη δημοκρατία, η ζωή των ανθρώπων είναι πολύτιμη, ενώ τα πράγματα θα είναι φτηνά.


Οι ανάγκες για εξοπλισμό και παραγωγή θα μηδενίσουν την ανεργία.


Για όσους δεν θέλουν μία ενότητα, που οδηγεί στη χαρά, θα υπάρχει διάλογος και πειθώ, για να αποφευχθεί το ύστατο μέτρο του οστρακισμού.


Η δημοκρατία επιδιώκει πάντα την ομοφωνία και την ικανοποίηση ΟΛΩΝ και όχι απλώς της πλειοψηφίας.





Σε τούτη την υπόθεση δεν υπάρχουν αρχηγοί και αρχηγίσκοι.


Υπάρχουν μόνο εκκλησίες πιστών στις μεγάλες ουσίες σε κάθε γειτονιά, χωριό, κοινότητα και δήμο, οι οποίες θα αναδεικνύουν τους ηγέτες τους με τον τρόπο του «ο ταπεινώνων εαυτόν υψωθήσεται».




Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στις συνελεύσεις.


Ως ότου τις ξεκινήσουμε, κάποιοι συμπατριώτες πρέπει να είναι πιο ευγενικοί με τον διπλανό τους. Να συμπάσχουν και όχι να χαίρονται.


Έχουν επιλέξει λάθος στόχους.




Για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της Ελλάδας και την ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ των Ελλήνων.





Φθινόπωρο 2018


ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ



Για ερωτήσεις, ιδέες, συνεργασία: ithacanet.gr@gmail.com






Τα ευαγγέλια μας θυμίζουν τη μοναδική στιγμή, που ο Ιησούς πήρε το φραγγέλιο:


«Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθήμενους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού... και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τα τραπέζας ανέστρεψε...». (Ιωάννου, 2:15)




Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μας θυμίζει ότι μόνοι μας θα ξεκινήσουμε:


«Ἐξεύρω, ὅτι εἰς ὅλων τὰς καρδίας εἶναι ριζωμένη ἡ ματαία ἐκείνη πρόληψις, ὅτι ποτὲ μόνοι μας δὲν ἐμποροῦμεν νὰ ἐλευθερωθῶμεν, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσμένωμεν ἀπὸ ξένους τὴν σωτηρίαν μας... Ἔχετε πάντοτε πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι ποτὲ ξένος δὲν βοηθεῖ ξένον χωρὶς μεγαλώτατα κέρδη. Τὸ αἷμα, τὸ ὁποῖον θέλουσι χύσει οἱ ξένοι δι’ ἡμᾶς, θέλομεν τὸ πληρώσει ἀκριβότατα· καὶ ουαὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅταν συστηματικὴ δεσποτεία ἐνθρονισθῇ εἰς τὰ σπλάχνα της. Ὅταν ὅμως μόνοι μας ἀποσείσωμεν τὸν ζυγὸν τῆς τυραννίας, τότε τῆς Εὐρώπης ἡ πολιτικὴ θέλει βιάσει ὅλας τὰς ἰσχυρὰς δυνάμεις νὰ κλεισωσι μὲ ημᾶς συμμαχίας καὶ ἐπιμαχίας ἀδιαλύτους». (ο πρ. υπασπιστής του Τσάρου στους αναμένοντες ρώσικη βοήθεια, 8/10/ 1820)

Ο Ιωάννης Κοκκώνης μας θυμίζει τον φυσικό τρόπο των Ελλήνων:



«Στοχαζόμενοι λοιπόν τον τόπον, την κατάστασιν, τας δυνάμεις, τους τρόπους, τας γνώμας, τα συμφέροντα, την ειρήνην και ησυχίαν των Ελλήνων, ευρίσκομεν ότι κανέν άλλο είδος πολιτεύματος δεν αρμόζει εις αυτούς παρά τα κατά τόπους Κοινά, συνδενόμενα προς άλληλα με μιάν ομοειδή κοινήν πολιτείαν. Υπό την κυβέρνησιν αυτής δύνανται να συμπολιτευθώσι κατά παρόμοιον σχεδόν τρόπον, καθ' όν συμπολιτεύονται και οι Ελβετοί, με των οποίων τας τοπικάς και πολιτικάς περιστάσεις έχει πολλά όμοια η Ελλάς». (σύμβουλος Παιδείας στην κυβέρνηση Ι. Καποδίστρια, στο "Περί Πολιτειών", 1828-1829)




Ο Διον. Σολωμός μας λέει ότι προστατεύοντας το σπίτι μας, θα έβγουν οι αληθείς ουσίες της ανθρωπότητας:

«Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος... Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες». (Διονύσιος Σολωμός, από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους")




Ο Ιωσήφ Μομφερράτος (ηγέτης του ριζοσπαστισμού) μας λέει τι θα συμβεί με την κατάρρευση της τωρινής Μοναρχίας:


« Όταν δε επί των ερειπίων του αναποφεύκτως κατεδαφισθησομένου σαθρού οικοδομήματος της ιεράς μεν καλουμένης, ασεβούς δε και ανοσίου συμμαχίας των βασιλέων, εγερθή το νέον και μέγα οικοδόμημα της αληθώς ιεράς και αγίας των λαών συμμαχίας, και αντί των ελευθεροκτόνων ηγεμονικών συνεδρίων επί τη βάσει της ελευθέρας εθνικότητος, της κυριαρχίας των λαών και της μεταξύ αυτών αλληλεγγύης επανιδρυθή εν είδος ευρωπαϊκής συμπολιτείας, όπου, προς τοις άλλοις, αι μεταξύ των εθνών σχέσεις θέλουσι διευθετείσθαι, όχι πλέον εγωιστικώς, δυσμενώς και εχθροπαθώς, αλλ’ αδελφικώς, εν πλήρει ισότητι, αμοιβαιότητι και δικαιοσύνη, κλέος γενικόν και καύχημα θέλει είσθαι ότι εν μέσω αυτής η νέα Ελλάς θέλει διαπρέπει λαμπρά και ένδοξος ως η αρχαία».(Άρθρο:«Ο προς τους Λαούς ασπασμός μας», εφ. «Αναγέννησις», αρ. φύλ. 55, 18-4-1859)





[1] Διετέλεσε, από το 1913 έως το 1919, πρώτος πρόεδρος της «Επιτροπής της Γερουσίας, για την Τραπεζική και το Νόμισμα»(Senate Committee on Banking and Currency). Το φυλλάδιο του είχε τίτλο: «“Εθνική Οικονομία και το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ” – Μία παρουσίαση των αρχών της σύγχρονης νομισματικής επιστήμης σε σχέση με την εθνική οικονομία».

[2]Απόσπασμα από επιστολή τους σετραπεζίτες της Νέας Υόρκης, 25 Ιουνίου1863, όπως παρατίθεται το1939 στη σελ. 99 -100 στο National Economy and the banking system of the United States, 76th Congress, 1st Session, Senate Document 23.

[3]Η δήλωση υπάρχει στο βιβλιαράκι του Όουεν.

[4]Woodrow Wilson, “THE NEW FREEDOM, A CALL FOR THE EMANCIPATION OF THE GENEROUS ENERGIES OF A PEOPLE”, BY WOODROW WILSON, NEW YORK AND GARDEN CITY DOUBLEDAY, PAGE & COMPANY, 1913. Το βιβλίο υπάρχει στο διαδίκτυο. Η φράση υπάρχει στο κεφάλαιο 9, BENEVOLENCEorJUSTICE, δώδεκα παραγράφους κάτω από τον τίτλο.


[5]Στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ για το χρέος από1792: www.usgovernmentdebt.us(goo.gl/jvdSj5).


[6]Το πανεπιστημιακό μάθημα «ΧΡΗΜΑ – ΠΙΣΤΗ – ΤΡΑΠΕΖΕΣ» δεν υπηρετεί κάποιο είδος επιστήμης, αλλά αυτό που πρέπει να ονομάσουμε «τραπεζική θεολογία». Πρόκειται για «νόμους» της αγοράς, που συνήθως δεν τηρούνται και υπάρχουν μόνο για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των σπουδαστών και των πολιτών. Ο μόνος αληθής νόμος της αγοράς είναι το «ποιος αποφασίζει» και ποιος έχει τη δυνατότητα να παραβιάζει τους νόμους», όποτε θέλει.


[7]Η συγκεκριμένη διατύπωση υπάρχει στο λήμμα «παραστατικό χρήμα» του ελληνικού wikipedia.


Οι άλλες δύο «προϋποθέσεις» είναι:


α) «Η αναγνώριση του νομίσματος ως μέσου πληρωμής να είναι εγγυημένη και να επιβάλλεται από το κράτος».


β) «Η αγοραστική δύναμη του χρήματος να είναι σταθερή. Η νομική του κατοχύρωση στις συναλλαγές έχει νόημα μόνο επειδή μπορεί να μετατραπεί σε επιθυμητά αγαθά και χρηματοοικονομικά
προϊόντα που παράγονται και προσφέρονται από τη χώρα στην οποία το εν λόγω νόμισμα κυκλοφορεί».



[8]Ομιλία Michael Kumhof σε σεμινάριο του Swedish think tank Global Utmaning (Global Challenge), με θέμα "Financial reform for a sustainable economy". Δημοσιεύτηκε στο youtube, 30/1/2013. (goo.gl/dyhir6).



[9]Standard & Poor’s, Repeat After Me: Banks Cannot And Do Not "Lend Out" Reserves, goo.gl/NeuaEY.



[10]Πολλά κείμενα, όπως αυτό, διαγράφονται από το διαδίκτυο, αλλά έχουν διασωθεί σε πολλές ιστοσελίδες, όπως εδώ: goo.gl/1JcIkW κι εδώ: goo.gl/1DyQMD.



[11]Από το φυλλάδιο του Όουεν. Ο Άνταμ Σμιθ φαντάζεται μία κοινωνία, όπου το χρήμα δημιουργείται αυτόματα και αντιστοιχεί στην παραγόμενη ποσότητα προϊόντων. Περισσότερα προϊόντα σημαίνει αφθονία και λιγότερη εργασία, γιατί οι ανάγκες των ανθρώπων θα ικανοποιούνταν με τη μεγάλη ποσότητα προϊόντων. Δεν είχε σκεφτεί ότι οι ελέγχουσες τον κόσμο εταιρείες θα διπλασίαζαν και τις ανάγκες, δημιουργώντας «ανάγκη» για επικίνδυνα και άχρηστα σκουπίδια.



[12]Πηγή: Νικόλαος Καρατσόρης, “Ιστορική τεκμηρίωση – Παράλληλα Νομίσματα”. Στην προσωπική του ιστοσελίδα. Μη λαμβάνετε υπόψη τις μικροδιαφορές που θα δείτε σε άλλους τέτοιους υπολογισμούς, γιατί υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι μέτρησης των μεγεθών. Η τάση αυτή ήταν.



[13]International Monetary Fund, Country Report 17/41, Greece Selected Issues, February 2017.



[14]Πηγή : ιστοσελίδα bankingnews.gr.



[15]Από άρθρο της νεοφιλελεύθερης ιστοσελίδας capital.gr, 16/3/2010.



[16]Στο Opendata της ΤτΕ: “Ελληνική Συμβολή στα βασικά νομισματικά μεγέθη της ζώνης του ευρώ”, κυκλοφορία, Μ1, Μ2, Μ3, νομισματικά μεγέθη, νόμισμα




[17]Οι νομισματικοί δείκτες είναι ουσιαστικά τέσσερις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων οι οποίοι διαφέρουν ως προς το πόσο στενά ορίζεται η έννοια του χρήματος. Από την πιο στενή / αυστηρή στην πιο ευρεία έννοια οι κατηγορίες αυτές είναι οι νομισματικοί δείκτες M0, M1, M2, M3 και M4. Δεν είναι όλοι οι δείκτες προσφοράς χρήματος ευρέως διαδεδομένοι και η ακριβής κατηγοριοποίηση τους εξαρτάται από την εκάστοτε χώρα. Ο δείκτης Μ3 (ευρύ χρήμα) περιλαμβάνει τον Μ2 και τους εμπορεύσιμους τίτλους που εκδίδονται από τα νομισματικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (MFI). Λόγω της σταθερότητας των τιμών των παραπάνω χρηματοπιστωτικών τίτλων, ο δείκτης Μ3 επηρεάζεται λιγότερο από την μετατροπή των διάφορων τύπων ρευστών καταθέσεων που συμβαίνουν διαρκώς σε μια οικονομία και ως εκ τούτου αποτελεί τον πιο σταθερό δείκτη.



[18]Για την εύρεση των στοιχείων μας βοήθησε ο πολίτης Πάνος Λελιάτσος.



[19]Κατά τη λήξη της θητείας τους, το είπαν ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων, Όλι Ρεν, και ο Πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ.



[20]“Έκθεση απολογισμού 2016” της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), Απρίλιος 2017, σελ. 38: «Όσον αφορά στις κατανομές του πλήθους των οφειλετών και του ποσού των οφειλών του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου της 01/12/16 παρατηρείται ότι ποσοστό 2,0% (1,821 δισ. €)
από το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο (92,882 δισ. €), διακρατείται από το 83,8 % (3.614.047 οφειλέτες) του συνόλου των ληξιπρόθεσμων οφειλετών (4.312.287 οφειλέτες) με βασική οφειλή που δεν ξεπερνά το ποσό των 3.000,00 €, ενώ ποσοστό 0,4% (16.290 οφειλέτες) του συνόλου των ληξιπρόθεσμων οφειλετών (4.312.287 οφειλέτες) διακρατά το 84,8% (78,793 δισ. €) του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου (92,882 δισ. €), οι οποίοι έχουν βασική οφειλή άνω των 300.000,00 €».



21]“Έκθεση απολογισμού 2017” της ΑΑΔΕ, 2018, σελ.38 «Όσον αφορά τις κατανομές, ανά κατηγορία ποσού οφειλής, του πλήθους των οφειλετών και του ποσού των αντίστοιχων οφειλών τους, του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου της 01/01/18 παρατηρείται ότι ποσοστό 87,7% των οφειλετών (3.569.975 οφειλέτες), με βασική οφειλή μικρότερη των 5 χιλ. €, διακρατούν το 2,5% (2.519,8 εκ €) του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου της 01/01/18, ποσοστό 1,0% των οφειλετών (40.514 οφειλέτες) , με βασική οφειλή μεγαλύτερη των 100 χιλ. €, διακρατούν το 89,2% (89.216,1 εκ €) του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου της 01/01/18».



[22]Απάντηση του SSMσε ερώτηση του ευρωβουλευτή Νίκου Χουντή (στην ειδησεογραφία της 31/8/2018).



[23]Το «δεν χρωστάμε» δεν έχει καμία σχέση με το «δεν πληρώνω», πράξη, που εξυπηρετεί μόνο την τραπεζική εξουσία να απαλλοτριώσει ακόμα περισσότερη περιουσία.



[24]Πρόκειται για ένα ευχολόγιο, που έχει παραβιαστεί κατ’ επανάληψη: UN General Assembly Resolution 2625 (XXV) of 24 October 1970: “Declaration on Principles of International Law concerning Friendly Relations and Co-operation among States in accordance with the Charter of the United Nations”.
[25]Max-Planck-Institut fur auslindisches offentliches Recht und Volkerrecht, Encyclopedia of Public International Law, vol. 4, Amsterdam-New York-Oxford: Norm-Holland, 1982, σ. 64.


(Οι εικόνες είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)


Πηγή


attikanea
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2019/10/99.html