- Εκχώρηση της Κύπρου από τους Οθωμανούς στους Άγγλους.
- Οι Κύπριοι υποδέχονται τους Άγγλους.
- Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
- Το παρελθόν και το σήμερα.
Σαν σήμερα, στις 4 Ιουνίου 1878 πραγματοποιείται μια μυστική συμφωνία μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία παρείχε τον έλεγχο της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία με αντάλλαγμα την υποστήριξη των Βρετανών στους Οθωμανούς στο Συνέδριο του Βερολίνου.
Μετά από την εκχώρηση (το δανεισμό) της Κύπρου από τους Οθωμανούς στους Βρετανούς, δημιουργήθηκαν νέες και διαφορετικές συνθήκες στο νησί,
όχι όμως ως προς την απόδοση δικαιοσύνης, την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης και την εκπλήρωση των προαιώνιων πόθων των Ελλήνων της Κύπρου.
Ο Ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου υποδέχτηκε με χαρά την μεταβίβαση του νησιού στους Άγγλους.
Και αυτό διότι την έβλεπε σαν ένα μεταβατικό σταθμό δια την πλήρη απελευθέρωσή του από τη μακραίωνη σκλαβιά και σαν ένα μεγάλο βήμα προς την Ένωσιν μετά της Ελλάδος.
Την πίστη τους αυτή ενίσχυε το προηγούμενο της Εφτανήσου (Ιονίων νήσων) που το 1815 μετά το Συνέδριο της Βιέννης παραχωρήθηκε εις την Αγγλία για προσωρινή διοίκηση και αργότερα το 1863 μετεβιβάσθη στην Ελλάδα.
Οι Κύπριοι, και γενικά όλοι οι Έλληνες, δεν πίστευαν ότι η Αγγλία θα αποσπούσε από τους Οθωμανούς μια νήσο με πολιτισμένο και χριστιανικό πληθυσμό, για να του σφίξει πιο γερά τα δεσμά της σκλαβιάς.
Την αυταπάτη τους αυτή την έτρεφαν οι αρχικές υποσχέσεις των Άγγλων επισήμων.
Ο πρώτος Άγγλος διοικητής, στρατηγός Garnet Wolseley, τον οποίον ο Κυπριακός λαός υπεδέχθη με ενθουσιασμό, στην προκήρυξή του που εξέδωσεν την 21.7.1878 - αμέσως μετά την άφηξή του - βεβαίωσε τους κατοίκους της νήσου, ότι "θα ελαμβάνοντο πρόσφορα μέτρα δια την προαγωγήν και ανάπτυξιν του εμπορίου και της γεωργίας και θα παρείχοντο εις τον λαόν τα ωφελήματα της ελευθερίας..."
Τη χαρά και τον ενθουσιασμό του Ελληνικού πληθυσμού της Κύπρου για την αλλαγήν του πολιτικού καθεστώτος της νήσου και την ελπίδα του πως η μεταβίβαση αυτή θα ήταν προσωρινή, εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος.
Ούτος προσφωνώντος τον Garnet Wolseley «κατά χρέος» (κατ’ ανάγκην) υποσχόμενος συνεργασία «και χωρίς να αρνηθή την καταγωγήν και τους πόθους του λαού» πρόσθεσε:
"Αποδεχόμεθα την μεταπολίτευσιν τοσούτω μάλλον καθ’ όσον έχομεν την πεποίθησιν ότι η Μεγάλη Βρεταννία θα βοηθήση την Κύπρον ως έπραξεν και περί των Ιονίων νήσων, να ενωθή με την Μητέρα Ελλάδα, με την οποίαν φυσικώς συνδέεται."
Όμως η διοίκηση των Άγγλων βοήθησε τους Κυπρίους να απαλλαγούν της πλάνης τους.
Οι Κύπριοι είχαν απατηθεί οικτρά από τους δήθεν ελευθερωτές Άγγλους.
Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω θα δούμε πως πέρασε ο Κυπριακός λαός, όταν η Κύπρος
βρισκόταν στα χέρια των Οθωμανών επί των χρόνων της βάρβαρης Τουρκοκρατίας στο νησί.
Η κατοχή της Κύπρου από την Οθωμανική αυτοκρατορία σήμαινε και την επιβολή στο νησί των θεσμών και της όλης φιλοσοφίας των Οθωμανών.
Η κλειστή κοινωνία, η θρησκοληψία, η έλλειψη ενδιαφέροντος για επιτέλεση έργων υποδομής, η ανικανότητα στη διακυβέρνηση, η αυθαιρεσία των κυβερνώντων και των φίλων τους, η κάκιστη απονομή δικαιοσύνης, τα ρουσφέτια, η υψηλή φορολογία, η έλλειψη κινήτρων, η σημαντική ελάττωση του εμπορίου, όλα αυτά επέφεραν σύντομα το μαρασμό.
Η Κύπρος έπρεπε να καταβάλλει κάθε χρόνο τη συνεισφορά της στο σουλτάνο ή και το μεγάλο βεζίρη του.
Η οικονομική αφαίμαξη ήταν συνεχής και τεράστια, γι' αυτό και επανειλημμένα οδήγησε σε εξεγέρσεις.
Ελάχιστοι από τους Τούρκους κυβερνήτες του νησιού αποδείχτηκαν ικανοί και τίμιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Οι περισσότεροι δεν ήταν παρά άρπαγες και απατεώνες.
Η οικονομική εξαθλίωση επέφερε, μοιραία και αναπόφευκτα, και την κοινωνική αλλά και πνευματική κατάπτωση.
Αυτό οδήγησε σε βίαιους εξισλαμισμούς για την αλλόιωση της δημογραφικότητας του νησιού αλλά και σε μερικούς εθελούσιους εξισλαμισμούς για απαλλαγή δυσβάσταχτων φόρων.
Εξού και η προέλευση μιας μεγάλης βάσης των σημερινών Τουρκοκυπρίων τους οποίους η Τουρκία σήμερα χρησιμοποιεί για να επιβάλει τις επιδιώξεις της και τον στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου (σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι έποικοι του 1571 - οθωμανοί στρατιώτες στους οποίους παραχωρήθηκε δωρεάν γη για να ζήσουν μόνιμα στην Κύπρο με τις οικογένειές τους - και του 1974).
Σε αρκετές περιπτώσεις η προσχώρηση στη νέα θρησκεία ήταν εικονική και οι εξισλαμισθέντες ενώ δήλωναν στα φανερά πίστη στον Μωάμεθ, στα κρυφά παρέμεναν Χριστιανοί.
Oι δύσκολες συνθήκες ζωής, η δυσβάστακτη φορολογία, η ανυπαρξία σχολείων και η φτώχεια και εξαθλίωση οδήγησαν πολλούς από τους κατοίκους της Kύπρου των χρόνων της Tουρκοκρατίας να προσχωρήσουν στον
Iσλαμισμό για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Η καθολική σχεδόν αμορφωσιά ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά της περιόδου της Τουρκοκρατίας.
Και βέβαια, κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν ήταν δυνατό να γίνεται λόγος για πνευματική δημιουργία.
Ελάχιστοι Κύπριοι μπόρεσαν να ξεφύγουν από το ασφυκτικό πλαίσιο της ανέχειας και να μορφωθούν έξω από την Κύπρο, κυρίως κληρικοί που φοίτησαν στις πατριαρχικές σχολές της Κωνσταντινούπολης και των Ιεροσολύμων ή ακόμη στην Ιταλία.
Έτσι, έχουμε Κυπρίους ιεράρχες που καταλαμβάνουν υψηλά ή και ύψιστα αξιώματα εκκλησιαστικά μακριά από την Κύπρο.
Μόνο η λαϊκή ποίηση και το τραγούδι επιβίωναν, όπως και τα δημοτικά τραγούδια και ακόμη τα μεσαιωνικά ηρωικά ή ερωτικά ή και άλλα άσματα, που μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα.
Σήμερα αυτό που βλέπουμε είναι προσπάθειες για σπρώξιμο του Κυπριακού Ελληνισμού σε μια νέα σύγχρονη Τουρκοκρατία, όπως το αντιλαμβανόμαστε, μέσω σχεδίων νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής που δημιουργήθηκαν δια της βίας των όπλων.
Κι όλα αυτά νόμιμα, με τη συγκατάθεσή μας, με την υπογραφή μας, όπως έγινε και στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, των οποίων ακόμα μέχρι και σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Επεμβατικά δικαιώματα, εγγυήσεις, όλα αυτά τα βλέπουμε μπροστά μας και σήμερα (όπως και ο όλεθρος του '74).
Πολιτικές ηγεσίες στηρίζουν λύσεις, που όχι μόνο δεν συνάδουν με τα δίκαια του λαού μας, αλλά όπως έχουμε πει και πιο πάνω, σπρώχνουν την Κύπρο σε ακόμα μια Τουρκοκρατία.
Όσο διεκδικούμε τα δίκαιά μας, το έγκλημα του 1974 θα παραμείνει έγκλημα και παρανομία.
Και μια μέρα ίσως να βρεθούν "νέοι Άγγλοι" να απαλλάξουν την Κύπρο και πάλι από τους Τούρκους.
Μόνο που τότε, ο Θεός να μας δίνει δύναμη και φώτιση να πράξουμε τα δέοντα για να μην επαναληφθούν λάθη, φιλοδοξίες και προδοσίες του παρελθόντος.
Μόνο τότε η Κύπρος θα ανθίσει, μόνο τότε θα δούμε λευτεριά.
Ζήτω η Ελληνική Κύπρος μας!
Ζήτω η Πατρίδα μας!
Ζήτω η Πίστις μας!
(Φωτογραφία από χρόνια της Τουρκοκρατίας - 9η Ιουλίου 1821)
Κύπρος Πατρίδα μου
https://www.epilekta.com/2019/06/blog-post_46.html
0 Σχόλια