-
Θύμιος Λιώλης, μια ηρωική μορφή της Β. Ηπείρου
Σαν να μην έφτανε η εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους Βουλιαράτες την ημέρα της εθνικής μας εορτής, που την βάψανε με αίμα, σαν να μην έφταναν οι λασπολογίες και οι ανιστόρητες δηλώσεις, η εθνικιστική τους ρητορική και η αγριότητα κατά των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δημιουργώντας ένα κλίμα ανασφάλειας,
φόβου και βίας, τώρα βάλανε στο στόχαστρο την ίδια την ιστορία μας.
Μια ιστορία χαρακωμένη με αγώνες και ανδραγαθήματα, βαμμένη με αίμα.
Κι όταν ένας λαός δεν έχει ιστορία, σημαίνει ότι δεν έχει οντότητα, δεν έχει παρελθόν και μέλλον.
Αυτό προσπαθούν να κατορθώσουν οι Αλβανοί. Ν’ αφανίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την Ε.Ε.
Μειονότητα, να καταργηθεί ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» και να υλοποιήσουν τα δικά τους σχέδια, στηριζόμενοι, βέβαια, από ύπουλες «φιλικές» δυνάμεις.
Η προβολή, τελευταία, του ντοκιμαντέρ για τον Θύμιο Λιώλη, μια παραγωγή του εθνικιστή Μέμα, από το μεγαλύτερο σε ακροαματικότητα κανάλι της Αλβανίας, το top chanel, εξόργισε και τον τελευταίο πολίτη της Ελληνικής μας Κοινότητας.
Πώς μπορείς να μην οργίζεσαι όταν προβάλλουν στον απλό τηλεθεατή ψεύδη και ανιστόρητα γεγονότα, εθνικισμό και παραλληλισμό, με σκοπό να τον εμπλουτίσουν με μίσος και να εμπεδώσουν την ιδέα πως όλα τα κακά τους προέρχονται από την Ελλάδα που έχει απαιτητικούς σκοπούς και εδαφικές διεκδικήσεις;
Ας μάθει όμως ο κ. Μέμα, ο Τζούφι και η παρέα του, πως ο Θύμιος Λιώλης ήταν ένα παλικάρι που υπερασπίστηκε με σθένος τους κατοίκους του Βούρκου από την λυσσαλέα οργή των μπέηδων και των αγάδων, των εθνικιστών Αλβανών και τις ληστοσυμμορίες τους που είχαν κάνει τη ζωή των χωρικών μαύρη
και ανυπόφορη.
Πώς αναγκάστηκε να δολοφονήσει τον αγά της Κρανιάς διότι εξαιτίας αυτού έκαμε τρεις μήνες φυλακή στα τούρκικα μποντρούμια, αλλά το κυριότερο διότι ο αγάς ήθελε να ατιμάσει νύφη από την Κρανιά και δολοφόνησε το σύζυγό της.
Αυτά εκδικήθηκε ο ατρόμητος αετός.
Δεν ήταν ο Θύμιος Λιώλης που το ‘βαζε στα πόδια, αλλά οι αρχηγοί των ληστοσυμμοριτών των Λιάπηδων, ο Βρανίστι, ο Ν. Μπέλο, ο Μπινιέρι κ. ά., διότι ο Θύμιος είχε το «Τίμιο ξύλο» συνοδοιπόρο του, όπως του βγήκε το όνομα και βούλωνε την κάννη του αντιπάλου.
Δεν μας ανάφερε ο κ. Μέμα την θηριωδία του Μπέλου στο Αλύκο που έσφαξαν πέντε άτομα στην τοποθεσία «Παλιουριά», ανάμεσα τους κι ένα νιόγαμπρο ζευγάρι.
Δεν μας ανάφερε τα 36 χωριά της Κοινότητάς μας που καταστράφηκαν από εμπρησμό, τα 55 που λεηλατήθηκαν, τους 123 κατοίκους που σφαγιάστηκαν: γερόντοι, γριές, γυναικόπαιδα, που δεν μπόρεσα να φύγουν στην Κέρκυρα το 1912, τους δεκάδες χιλιάδες που υποχρεώθηκαν να ξεριζωθούν και που όλη τους η περιουσία λεηλατήθηκε από τις άγριες επιθέσεις των Τούρκων σε συνεργασία με τους εθνικιστές μπασιμπουζούκους Αλβανούς, και που μπήκε στην ιστορία ως «χαλασμός» του 1912.
Δεν αναφέρει ο κ. Μεμα πως ήταν οι Τσάμηδες αυτοί που κατακρεούργησαν κατά δεκάδες και εκατοντάδες αθώους πολίτες στη Θεσπρωτία και πως ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και ήταν αυτοί που συμβάλλανε ξανά στο ολοκαύτωμα πάρα πολλών κοινοτήτων μας το 1944.
Για δεύτερη φορά.
Πως ο Θύμιος Λιώλης πολέμησε δίπλα στο Λευτέρη Τάλιο και το Μιλτιάδη τον Παππά, βγήκε παρτιζάνος, άλλο που καταπατήθηκαν τα συμφωνηθέντα μεταξύ μειονοτικών και αλβανικών ταγμάτων προτού ξεκινήσει το Κίνημα, μια συμφωνία που μιλούσε για την αυτοδιάθεση των λαών μετά τη λήξη του πολέμου.
Ο Θύμιος Λιώλης με τους αντάρτες του πάει στα στενά της Αβαρίτσας
για να εμποδίσει τους 300 Τουρκαλβανούς που κατέβαιναν απ’ τη Δρόβιανη- ερχόμενοι από το Αργυρόκαστρο- να χτυπήσουν από τα νότια τους Έλληνες.
Ζητά ακόμα ο Μέμα να καταργηθούν τα τέτοιου είδους μνημεία και προτομές και να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη αυτοί που συμβάλλανε στην ανέγερσή τους και αυτοί που υμνούν το έργο του.
Ας έρθει να τα καταργήσει. «Μολών λαβέ», είπαν οι ανδρείοι Έλληνες, αυτά είπαν και οι εναπομείναντες Κρανιώτες στην ερώτηση για τον Θύμιο:
«Ήταν παλικάρι, γενναίος και αγωνίστηκε να υπερασπίσει τους κατοίκους του Βούρκου από τους ληστοσυμμορίτες».
από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο
Πηγή: Χιμάρα
http://www.epilekta.com/2018/12/blog-post_60.html
0 Σχόλια