ΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΙΑΤΡΟ-ΦΑΡΜΑΚΟ-ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ

ΜΕ ΠΟΣΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΥΠΟΥ NOVARTIS, MΠAINEI ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΤΑΙ;


Το πρόβλημα δεν είναι το Φαρμακο-βιομηχανικό Καρτέλ αυτό καθαυτό. Από καταβολής οργανωμένου εγκλήματος, όλα τα Καρτέλ χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία και έχουν τον ίδιο σκοπό. το Καρτέλ Μεντεγίν και το Καρτέλ Κάλι μέχρι το Φαρμακο-βιομηχανικό Καρτέλ. Όλα διατείνονται ότι έχουν δήθεν «σωτηριολογικούς» στόχους πίσω από τους οποίους καλύπτουν τον ένα, μοναδικό και ανομολόγητο πραγματικό στόχο τους: Την ακόρεστη πείνα τους για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους, με κάθε «νόμιμο» και παράνομο μέσο.

Το πρόβλημα είναι ο εσμός των εξαχρειωμένων και εξαγορασμένων «χρήσιμων ηλίθιων αλητών» που λειτουργούν ως «ευπειθείς δούλοι» του Φαρμακο-βιομηχανικού Καρτέλ και κάνουν δυνατή την πραγμάτωση αυτού του πάγιου στόχου του:

(1) Μια στρατιά από άπληστους και ανενδοίαστους κρατικούς, κομματικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, που λειτουργούν με βάση το “ποιος δίνει τα περισσότερα”.



(2) Ένας στρατός από «ληστές με τις άσπρες μπλούζες» (Αντώνης Καρακούσης, Το Βήμα, 25/04/2009) που βρίσκονται στο payroll του Φαρμακολογικού Καρτέλ, πρόθυμοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά έναντι εξαγοράς.

(3)
Ένα σύγχρονο ρεμπέτ-ασκέρι της παραπληροφόρησης από (κατά κανόνα, ημι-αναλφάβητους) που υποδύονται τους «δημοσιογράφους» (καθότι, «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», Τσαρούχης) οι οποίοι δρουν:

(α) είτε μέσα από «σοβαροφανή» Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης»,

(β) είτε μέσα από θνησιγενείς Ιστοσελίδες Μαζικής Αποβλάκωσης που χρησιμοποιούνται ως «γραφεία τύπου» ή μέσα ξεπλύματος χρήματος,

(γ) είτε μέσα από απίθανες συντεχνιακές «ιατρικές εταιρείες» παντός καιρού και παντός συμπτώματος που λειτουργούν ως «εταιρείες έρευνας αγοράς και όχι ως εταιρείας έρευνας νοσημάτων» οι οποίες πολλαπλασιάζονται με εντυπωσιακή ταχύτητα. (Δρ. Χρήστος Ντέλλος, Καρδιολογική Άποψη, 19/05/2015)

(4) Ένα μπουλούκι των ποικιλώνυμων «εταιρειών δημοσίων σχέσεων» που αναλαμβάνουν έναντι αδρής αμοιβής τη διοργάνωση δήθεν «επιστημονικών» συνεδρίων και άλλων εκδηλώσεων για την προβολή των προϊόντων της έκφανσης του Φαρμακο-βιομηχανικού Καρτέλ που μισθώνει τις υπηρεσίες τους.

ΙΑΤΡΟ-ΦΑΡΜΑΚΟ-ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ

«Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας»

Πώς λειτουργούσε το δομημένο παραοικονομικό σύστημα γιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών. Το ατέλειωτο πάρτι που πραγματοποιήθηκε στην Υγεία τα προηγούμενα χρόνια και μέρος του οποίου αποκαλύπτεται σήμερα με την υπόθεση Novartis, είχε περιγραφεί αναλυτικά από «Το Βήμα», ήδη από το μακρινό 2009. Συγκεκριμένα στις 3 Μαϊου 2009 σε άρθρο του Αντώνη Καρακούση με τίτλο «Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας» περιγραφόταν πώς το δομημένο παραοικονομικό σύστημα γιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών κλόνισε συθέμελα τα ασφαλιστικά Ταμεία με κατασπατάληση πόρων με αντάλλαγμα ταξίδια, δώρα και ποσοστά για φάρμακα και ιατρικά υλικά.

Σύμφωνα με το άρθρο που επικαλείται επίσημα στοιχεία, οι δαπάνες Υγείας το 2004 προσέγγιζαν το ποσό των 16,4 δις ευρώ. Το 2007 είχαν εκτοξευθεί σε 22,6 δις ευρώ, χωρίς όμως να υπάρχει βεβαιότητα για την ακρίβεια των αριθμών. Σύμφωνα με την τότε έκθεση του ΟΟΣΑ οι δαπάνες Υγείας, βάσει των στοιχείων του 2005, έφθαναν το 10,1% του ΑΕΠ και ήταν υπερδιπλάσιες των δαπανών της Εθνικής Αμυνας.

Στις 25 Απριλίου 2009, σε άρθρο του Αντώνη Καρακούση, με τίτλο «Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες», «Το Βήμα» είχε φέρει στην δημοσιότητα στιγμιότυπο από διαδρόμους πανεπιστημιακής κλινικής σχετικό με τις σχέσεις γιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών. Πώς το δομημένο παραοικονομικό σύστημα γιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών κλονίζει την υγεία των ασφαλιστικών ταμείων. Κατασπατάληση πόρων με αντάλλαγμα ταξίδια, δώρα και ποσοστά για τα φάρμακα
και τα ιατρικά υλικά.[…]«ΤΟ ΠΑΡΤΙ τελείωσε» ανήγγειλε πομπωδώς τον περασμένο Οκτώβριο ο έγκυρος βρετανικός «Εconomist», θέλοντας να δείξει την ένταση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ενα όμως αντιστέκεται, επιμένοντας σε τρελούς ρυθμούς: το πάρτι του τομέα της Υγείας στην Ελλάδα δεν έχει τέλος, δεν το πιάνει η κρίση της διεθνούς οικονομίας, ούτε η βύθιση της ελληνικής. Συνεχίζεται, ξοδεύοντας περισσότερα από ποτέ. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι δαπάνες υγείας το 2004 προσέγγιζαν το ποσό των 16,4 δισ. ευρώ. Το 2007 είχαν εκτοξευθεί σε 22,6 δισ. ευρώ, χωρίς όμως να υπάρχει βεβαιότητα για την ακρίβεια των αριθμών.

Σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ, με βάση τα στοιχεία του 2005, οι δαπάνες υγείας, έφθαναν το 10,1% του ΑΕΠ και ήταν υπερδιπλάσιες των δαπανών για την εθνική άμυνα. Από τα 22,6 δισ. ευρώ των συνολικών δαπανών υγείας, τα 7,7 δισ. ευρώ το 2007 ξοδεύονταν για φάρμακα. Η συνολική φαρμακευτική δαπάνη, δημόσια και ιδιωτική, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), δείχνει να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια με τρελούς ρυθμούς. Το 2000 μόλις ξεπερνούσε τα 2,5 δισ. Ευρώ, το 2004 ανήλθε σε 5 δισ. ευρώ και φέτος θα ξεπεράσει τα 9,1 δισ. ευρώ, σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις.

Ο πίνακας που δημοσιεύεται (εικ. επάνω) αποτυπώνει ακριβώς την ταχύτητα με την οποία αυξάνονται κατ΄ έτος οι δαπάνες για φάρμακα. Η φαρμακευτική δαπάνη σχεδόν διπλασιάστηκε σε πέντε χρόνια και τετραπλασιάστηκε στη δεκαετία. Πρόκειται προφανώς για μη ανεκτή κατάσταση, ειδικά σε τούτες τις συνθήκες δημοσιονομικής και χρηματοδοτικής κρίσης του κράτους.

Ο τομέας της υγείας μοιάζει με χαίνουσα πληγή, η οποία κλονίζει τα ασφαλιστικά ταμεία και υπονομεύει κάθε προσπάθεια ελέγχου των δημοσίων οικονομικών. Χωρίς επέμβαση, χωρίς μέτρα ελέγχου των δαπανών της υγείας, κάθε δημοσιονομική προσαρμογή, όσο έντονη κι αν είναι, δεν θα αποδώσει. Οποιες οικονομίες και αν εξασφαλισθούν από αλλού, θα χάνονται στον πίθο των Δαναΐδων της υγείας, που χάσκει από παντού, προσφέροντας υπεραποδόσεις στις φαρμακευτικές εταιρείες και μαύρα παραοικονομικά εισοδήματα στους γιατρούς.

Ακριβά φάρμακα, περιττές εξετάσεις

Το μυστικό της συνεχώς διευρυνόμενης σχέσης μεταξύ γιατρών, φαρμακευτικών εταιρειών και προμηθευτών βρίσκεται στη λεγόμενη κατευθυνόμενη συνταγογράφηση με σκοπό την προώθηση και κατανάλωση πανάκριβων φαρμάκων και κρίσιμων ιατρικών υλικών. Τεράστιες ποσότητες ακριβών και δυνητικά επικίνδυνων φαρμάκων συνταγογραφούνται αφειδώς, ασθενείς οδηγούνται μαζικά σε περιττές εξετάσεις και σε επιβαρυντικές χειρουργικές επεμβάσεις, με μόνο σκοπό την αύξηση της κατανάλωσης υλικών της σύγχρονης ιατρικής βιομηχανίας.

Η «φάμπρικα» είναι παλαιά. Κυριαρχούσε από χρόνια στη ζώνη του ΙΚΑ και σε εκείνη των Κέντρων Υγείας της υπαίθρου. Τα τελευταία χρόνια έγινε καθεστώς στις μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες, όπου χρησιμοποιούνται πανάκριβα φάρμακα και ακόμη ακριβότερα ιατρικά υλικά. Η υπερανάπτυξη και η διάχυσή της στηρίζεται στο καθεστώς προμηθειών και ιδιαιτέρως στη δυνατότητα που προσφέρει η νομοθεσία στο ιατρικό προσωπικό να αντιμετωπίζει το κάθε υλικό και το κάθε φάρμακο ως μοναδικό.

Η αρχή έγινε με τα ορθοπαιδικά υλικά, που χρησιμοποιούνται στις αρθροπλαστικές επεμβάσεις, στις αλλαγές γονάτων, ισχίων και κεφαλών που δένουν τα οστά των ποδιών με εκείνα της λεκάνης. Υπό το βάρος πιέσεων των γιατρών, με την επίκληση του επείγοντος και της ιδιαιτερότητας συγκεκριμένων γναθοχειρουργικών και ορθοπαιδικών ιατρικών πράξεων, ο νομοθέτης δέχθηκε το 2001 ότι «για πρόσθετα ιατρικά υλικά, μη συγκρίσιμα μεταξύ τους, τα νοσοκομεία δύνανται να τα προμηθεύονται χωρίς διαγωνισμό». Σχεδόν αυτομάτως ακολούθησε η έκδοση εγκυκλίου που περιελάμβανε μακρύ κατάλογο ορθοπαιδικών υλικών, τα οποία μπορούσαν να παραγγέλλουν απευθείας οι γιατροί χωρίς διαγωνισμό.



Συνταγογράφηση κατά το δοκούν

Οπως λέγεται χαρακτηριστικά από προμηθευτές και επιχειρηματίες του χώρου της Υγείας, κάθε βίδα τριών χιλιοστών που χρησιμοποιείται σε ορθοπαιδικές επεμβάσεις αντιμετωπίστηκε ως μοναδική και ξεχωριστή για κάθε ασθενή και η προμήθειά της ανατέθηκε στον θεράποντα χειρουργό. Για πολλούς, εκείνος ο πρώτος κατάλογος μοναδικών υλικών αποτέλεσε την Κερκόπορτα. Εκτοτε, και ειδικά μετά το 2004, στα χρόνια της Νέο-Δημοκρατικής διακυβέρνησης, ο κατάλογος των
«μοναδικών» υλικών διευρύνθηκε και αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιον τρόπο, συγκεκριμένα καρδιολογικά υλικά (όπως βηματοδότες, στεντ και άλλα), τα υλικά αιμοδιάλυσης, τα φίλτρα αιμοκάθαρσης, τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, τα εξειδικευμένα αντιβιοτικά τρίτης γενιάς και πλήθος άλλων. Για όλα αυτά πλέον οι γιατροί έχουν τη διακριτική ευχέρεια να συνταγογραφούν φάρμακα κατά το δοκούν και να παραγγέλλουν υλικά της αρεσκείας τους ή καλύτερα ανάλογα με τις αντιπαροχές των φαρμακευτικών εταιρειών και των προμηθευτών.

Τα ποσοστά που λαμβάνουν οι γιατροί έναντι των παραγγελιών φαρμάκων και υλικών ποικίλλουν κατά περίπτωση. Για τα φάρμακα εισπράττουν κοντά στο 15% της αξίας τους και για τα υλικά ως και 25%.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια οι χειρουργοί ορθοπαιδικοί γιατροί αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως άλλοι εθνικοί ευεργέτες. Δεν παίρνουν χρήματα από τους ασθενείς για τις επεμβάσεις ή καλύτερα δεν χρειάζεται να πάρουν. Από μια αθροπλαστική επέμβαση γονάτου που κοστίζει στο ασφαλιστικό ταμείο κοντά στις 10.000 ευρώ, έχουν εξασφαλισμένα μόνο από τους προμηθευτές υλικών κοντά στα 2.000 με 3.000 ευρώ.

Περισσότερες ευκαιρίες έχουν οι καρδιοχειρουργοί. Από την τοποθέτηση ενός ισχυρού βηματοδότη που στην ελληνική αγορά κοστίζει σχεδόν 30.000 ευρώ λαμβάνουν από την προμηθεύτρια εταιρεία το 25%, περίπου 6.000-7.000 ευρώ. Γι΄ αυτό παρατηρείται το φαινόμενο να τοποθετούνται βηματοδότες σωρηδόν, ακόμη και σε ασθενείς που βρίσκονται μια ώρα πριν από το τέλος. «Οι ασθενείς πεθαίνουν και οι βηματοδότες δουλεύουν στα νεκροταφεία», λένε με διάθεση μαύρου χιούμορ οι νεότεροι γιατροί.

Μικρές εταιρείες με μεγάλα τιμολόγια

Φάρμακα και συνταγή στα χέρια φαρμακοποιού. Η φαρμακευτική δαπάνη σχεδόν διπλασιάστηκε σε 5 χρόνια και τετραπλασιάστηκε στην δεκαετία.

Η οικοδόμηση του ιατρικού παραοικονομικού συστήματος δεν μπορούσε να γίνει απευθείας με τους φαρμακευτικούς πολυεθνικούς κολοσσούς. Οι περισσότερες από τις μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες υπόκεινται σε αυστηρούς λογιστικούς κανόνες, ελέγχονται από ειδικούς οργανισμούς, υποβάλλονται σε ειδικά καθεστώτα ελέγχου, είναι υποχρεωμένες να εξηγούν παράνομες δαπάνες, δεν έχουν δηλαδή την ευελιξία να κινηθούν ελεύθερα στο ιδιότυπο ελληνικό περιβάλλον. Όποιες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες επιχείρησαν ευθεία εμπλοκή στις προμήθειες των εγχώριων νοσοκομείων δυσκολεύτηκαν, οι θυγατρικές τους κλονίστηκαν και οι ίδιες αντιμετώπισαν ποινές για παροχές παράνομες, ανεξήγητες και ξένες προς τα περισσότερα ιατρικά συστήματα του σύγχρονου κόσμου.

Η λύση δόθηκε με το χτίσιμο μικρών εταιρειών αντιπροσώπων, οι οποίες δεν αγοράζουν φάρμακα και υλικά απευθείας από τις πολυεθνικές. Συνήθως χρησιμοποιούνται ενδιάμεσες εταιρείες στην Κύπρο. Τα φάρμακα και τα υλικά αγοράζονται στην Κύπρο από διαμεσολαβούσες εταιρείες και μεταπωλούνται υπερτιμολογημένες στις εγκατεστημένες στην Ελλάδα εταιρείες των ιατρικών αντιπροσώπων. Η υπερτιμολόγηση εξασφαλίζει και τα διαμοιραζόμενα πολλά έσοδα στο πλήθος των εμπλεκομένων γιατρών.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα κρίσιμα φάρμακα και υλικά, που αποτελούν και το αντικείμενο της συναλλαγής, φθάνουν στη χώρα μας σε τιμές πολλαπλάσιες. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι φθηνοί βηματοδότες κοστίζουν 2.000 ευρώ στην Κύπρο και τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας τους πληρώνουν 10.000-12.000 ευρώ. Οι ισχυροί και ακριβοί βηματοδότες στην Κύπρο κοστίζουν περίπου 10.000 ευρώ και στην Ελλάδα κοστολογούνται 30.000 ευρώ.

Κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναλυτικοί κατάλογοι των υπερτιμολογημένων φαρμάκων και υλικών, αλλά ουδέποτε κατέστη δυνατός ο έλεγχός τους.

Τα προηγούμενα χρόνια ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας και νυν γενικός διευθυντής του ΣΔΟΕ κ. Πασχάλης Μπουχώρης επιχείρησε να προσεγγίσει τον κύκλο της υπερτιμολόγησης. Η προσπάθειά του προσέκρουσε στον ευρύτατο κύκλο των διασυνδεδεμένων συμφερόντων, τον έφερε σε σύγκρουση με τον τότε υπουργό Υγείας κ. Νικήτα Κακλαμάνη και τελικώς σε παραίτηση όταν ανέλαβε ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Οι γνωρίζοντες λένε ότι είχε ενημερώσει νωρίς τους υπευθύνους και ακόμη πως σχετικά σημειώματα είχαν φθάσει και στο πρωθυπουργικό γραφείο, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Οι τελευταίες ενέργειες του κ. Αβραμόπουλου για την ομαδοποίηση των προμηθειών έχουν κενά και επιπλέον δεν αντιμετωπίζουν το ειδικό καθεστώς που δίδει στους γιατρούς το προνόμιο της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης.

Σπατάλες και υπόγειες συναλλαγές

Στην παρούσα συγκυρία της οικονομικής κρίσης και της δημοσιονομικής καχεξίας το πρωτοφανές και διασυνδεδεμένο ιατρικό- φαρμακευτικό παραοικονομικό κύκλωμα λαμβάνει κολοσσιαία οικονομική διάσταση. Επεκτεινόμενο μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, όπου καταφεύγουν πολλοί ασφαλισμένοι, το κόστος γίνεται απροσμέτρητο και άμεσα καταβλητέο.

Οι υπερδαπάνες της υγείας και το υφιστάμενο καθεστώς υπερχρηματοδότησης δεν έχουν θέση στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, καθώς εξελίσσονται σε ένα από τα σοβαρότερα και πιο επείγοντα προβλήματα της χώρας. Η υπόγεια και επαίσχυντη συναλλαγή των επαγγελματιών της υγείας με τις φαρμακευτικές εταιρείες, «τα δομημένα της υγείας» όπως τα λένε οι έχοντες εμπειρίες από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, είναι μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η ορθολογική διάθεση των πολύτιμων πόρων, που κατασπαταλώνται κάθε χρόνο προς χάριν των πολυεθνικών εταιρειών, των εδώ αντιπροσώπων και των εξαχρειωμένων γιατρών,
θα μπορούσε σε λίγα χρόνια όχι μόνο να αναμορφώσει τις σημερινές άθλιες υπηρεσίες δημόσιας υγείας, αλλά και να αποτελέσει σημαντικό συντελεστή για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Μόνο που στην παρούσα κατάσταση η επικράτηση του ορθολογισμού απαιτεί επαναστατικές πράξεις και συγκρούσεις με τις πολλές, κρυφές και φανερές εκφράσεις του πρώτου σε μέγεθος και σημασία παραοικονομικού συστήματος της ελληνικής οικονομίας.

Λας Βέγκας, Κλιματιστικά, Laptop και… Τάφοι (!)

ΤΗΝ ΩΡΑ που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μερικές εκατοντάδες έλληνες γιατροί, φαρμακοποιοί, ακόμη και νοσηλευτές που κατέχουν θέσεις-κλειδιά σε μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, ταξιδεύουν οικογενειακώς προς τα νησιά Τόγκο ή το Λας Βέγκας, απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε πολυτελείς ορεινούς ξενώνες της Γερμανίας και της Αυστρίας, καταλύουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία της Νοτιοανατολικής Ασίας και άλλοι ανανεώνουν δωρεάν την επίπλωση των γραφείων τους ή παραλαμβάνουν νέα σύγχρονα και αθόρυβα κλιματιστικά, ολοκαίνουργα laptop και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.

Ας είναι καλά οι «γενναιόδωρες» φαρμακευτικές εταιρείες και οι ακόμη πιο «γενναιόδωροι» ιατρικοί αντιπρόσωποί τους, οι οποίοι μέρα μεσημέρι, φόρα παρτίδα που λέει ο λαός, εισβάλλουν στην κυριολεξία στις πανεπιστημιακές κλινικές των νοσοκομείων και διαπραγματεύονται την πραμάτειά τους με τους διευθυντές και τους γιατρούς έναντι πλήθους χορηγιών και παροχών σε χρήμα και είδος, που ξεπερνά κάθε φαντασία. Είναι κοινό μυστικό πια στα νοσοκομεία.

Οποίος γιατρός θέλει να ταξιδέψει στο εξωτερικό ή να εξασφαλίσει μια θέση σε ένα διεθνές συνέδριο δεν έχει παρά να απευθυνθεί σε έναν από τους πολλούς αντιπροσώπους φαρμακευτικών εταιρειών. Και αυτές είναι ίσως οι αθωότερες των συναλλαγών. Υπάρχουν πιο σύνθετες, που οδηγούν σε απευθείας καταβολές σημαντικών ποσών και ακριβών δώρων. Είναι τέτοια η εξαχρείωση που ορισμένοι γιατροί ζητούν τα απίθανα. Λέγεται (όχι με τη μορφή ανεκδότου) ότι γιατρός πανεπιστημιακής κλινικής, από εκείνους που μπορούν να εντάξουν νέα φάρμακα στο σύστημα υγείας, απαίτησε από ιατρικό αντιπρόσωπο οικογενειακό τάφο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. (!!!)

Πόλεμος για ένα σκεύασμα

Εκεί που φαίνεται ότι γίνεται πανικός κατευθυνόμενης συνταγογράφησης είναι στις ογκολογικές κλινικές και στις αιματολογικές που αντιμετωπίζουν ασθενείς με λευχαιμία. Οι συγκρούσεις στην Αιματολογική Κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου έχουν γίνει δημόσιο θέαμα και προκάλεσαν την επέμβαση των επιθεωρητών Υγείας, χωρίς όμως ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Μόλις τις προηγούμενες ημέρες ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των γιατρών για τη συνταγογράφηση φαρμάκου μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Όπως προκύπτει από επίσημα δημόσια έγγραφα του νοσοκομείου:

Στις 7 Απριλίου 2009, εκδόθηκε οδηγία που όριζε ότι το συγκεκριμένο φάρμακο επιτρέπεται να συνταγογραφείται μόνο για ρευματοειδείς αρθρίτιδες και για οζώδη λεμφώματα σταδίου 3 και 4, επειδή είναι πανάκριβο (κοστίζουν 1.377,66 ευρώ τα 500 mg) και υπήρξε διαμαρτυρία για υπερσυνταγογράφηση από τους ελεγκτές των ασφαλιστικών ταμείων.

Στις 13 Απριλίου 2009, εκδόθηκε νέα διαταγή της διεύθυνσης του νοσοκομείου που ανέστειλε την ισχύ της προηγουμένης, επειδή «υπήρξαν ενστάσεις από γιατρούς του νοσοκομείου».

Το θέμα εκκρεμεί, αλλά η σύγκρουση σοβεί και η όλη υπόθεση ανατέθηκε “προς εξέταση” στον διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας και στο Επιστημονικό Συμβούλιο του νοσοκομείου.

Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι στις ογκολογικές κλινικές προσφέρονται αφειδώς πανάκριβα χημειοθεραπευτικά σχήματα ακόμη και σε ασθενείς που εμφανώς δεν αντέχουν, ούτε έχουν καμία τύχη, μόνο και μόνο επειδή τα κέρδη για τις φαρμακευτικές εταιρείες είναι μεγάλα και οι παροχές προς τους γιατρούς και τις πανεπιστημιακές κλινικές σημαντικές, πέρα από κάθε πρόβλεψη και εκτίμηση. […]

Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες[…] Oμάδα γιατρών και νοσηλευτών, κοντά στα 10 άτομα, συνομιλούσε προ ημερών περί ανέμων και υδάτων στον διάδρομο πανεπιστημιακής κλινικής μεγάλου νοσοκομείου των Αθηνών. Την ευδιάθετη παρέα διέκοψε ο ήχος ενός κινητού. Ο γιατρός είδε τον αριθμό, απάντησε και άρχισε να συνομιλεί χωρίς να απομακρυνθεί από την παρέα. Σχεδόν αυτόματα μάλιστα ύψωσε τον τόνο της φωνής του και άρχισε να «λούζει» τον συνομιλητή του με διάφορα κοσμητικά. Απορημένοι οι περισσότεροι έστρεψαν θέλοντας και μη την προσοχή τους στον οργισμένο γιατρό. «Εμείς τηρήσαμε στο ακέραιο όσα συμφωνήσαμε, αλλά εσείς παραβιάσατε την συμφωνία, κόψατε τα εισιτήρια της όπερας, δεν προβλέψατε δείπνο στο Αμστερνταμ και η ημερήσια αποζημίωση ήταν λειψή», φώναζε απτόητος εκείνος, επιμένοντας σε υψηλούς τόνους «να μην ξανασυμβεί αυτό».

Ουδείς εξεπλάγη από την ομήγυρη και όλοι κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο. Ο γιατρός έλυνε τις διαφορές του με κάποιο αντιπρόσωπο φαρμακευτικής εταιρείας. Και αντικείμενο της διαφοράς ήταν οι παροχές σε είδος έναντι της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης, στην οποία συμμετέχουν ανερυθρίαστα οι περισσότεροι γιατροί μας.

Το πρόβλημα είναι παλαιό και αρχικώς καταγραφόταν ως πρόβλημα των γιατρών του ΙΚΑ. Με τα χρόνια επεκτάθηκε και τώρα δείχνει να έχει λάβει χαρακτηριστικά οργανωμένης παρέμβασης σε ολόκληρο το σύστημα Υγείας. Η δομή του είναι πυραμοειδής. Ξεκινά από τις πανεπιστημιακές κλινικές, οι οποίες δίνουν την γραμμή για τα νέα και ακριβά φάρμακα, και επεκτείνεται στις κατώτερες βαθμίδες, κατατρώγοντας ως άλλη ενδημική νόσος τα σωθικά του παραπαίοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Οι
δημόσιες δαπάνες Υγείας, με την ευθύνη και των γιατρών, εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια με τρελούς ρυθμούς, μοναδικούς στον κόσμο. Έχουν πλέον ξεπεράσει εκείνες της εθνικής άμυνας και αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πηγές τροφοδότησης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Ενδεδυμένη μάλιστα τον κοινωνικό μανδύα, η διαχείριση του τομέα της Υγείας έχει γίνει ασύδοτη και είναι απολύτως εξαρτημένη από πλήθος συμφερόντων, εγχώριων και πολυεθνικών. Μόλις χθες η κυβέρνηση, έναντι της υποτιθέμενης μεταβολής του καθεστώτος των προμηθειών, έσπευσε να νομιμοποιήσει αμφισβητούμενες προμήθειες και να αποδεχθεί νέα χρέη άγνωστου ύψους. Ειδικά στις παρούσες συνθήκες δημοσιονομικής καχεξίας η αφαίμαξη των πόρων της Υγείας συνιστά απαράδεκτη κατάσταση.

Αγγίζει τα όρια του οργανωμένου εγκλήματος και επί της ουσίας η συνδυασμένη δράση δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνη των κοινών ληστών. Με τη διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση, οι ληστές φορούν κοστούμια και αθώες άσπρες μπλούζες. […] @Κλεάνθης Γρίβας /21-02-2018 /grivas.info

Προμήθειες υγείας: Το ατελείωτο πάρτι!

Οι προμήθειες υγείας: O μεγάλος ασθενής που έχει γύρω του «γιατρούς», υπουργούς, υφυπουργούς και πλήθος από γραφειοκράτες, λάτρεις της πολιτικής του «σπεύδετε βραδέως»!

Κεντρικός φορέας διοίκησης τωνπρομηθειών υγείας είναι η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ). Αιχμή του δόρατος της πολιτικής της ΕΠΥ είναι το Παρατηρητήριο Τιμών, με τη βοήθεια του οποίου προμηθεύονται τα νοσοκομεία υλικά εκτός διαγωνισμών. Παρά τις όποιες προτάσεις –και όχι απλά κριτικές, κατά τον υπουργό Υγείας– το Παρατηρητήριο Τιμών εξακολουθεί να προτείνει σε πολλά προϊόντα υψηλές τιμές από την έναρξη της λειτουργίας του, το 2010, έως σήμερα.

Η αντίσταση των όποιων εμπλεκομένων στη διαμόρφωση της πολιτικής τιμών των προμηθειών υγείας, μέσω του Παρατηρητηρίου, σε προτάσεις που θα οδηγούσαν στη γρήγορη εκλογίκευση των τιμών του, θέτει εύλογα πολλά ερωτήματα. Η οικονομική όμως επιστήμη τα έχει απαντήσει εδώ και καιρό, μέσω της «Θεωρίας της Προσόδου». Η τελευταία δίνει επαρκείς εξηγήσεις για τις αγορές προϊόντων που δεν λειτουργούν σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Με τη συγκατάθεση, λοιπόν, πολιτικών, γραφειοκρατών κ.λπ. πωλούνται προϊόντα στο κράτος σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές, εξασφαλίζοντας υπερκέρδη, καθώς το ύψος των τιμών τους καθορίζεται μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων που εισηγούνται οι ανωτέρω. Τα υπερκέρδη αυτά, κατά την εν λόγω θεωρία, είτε επαναεπενδύονται είτε χρησιμοποιούνται για να χρηματιστούν αυτοί που συντηρούν την συγκεκριμένη κατάσταση.



Παραθέτουμε την εμπειρία ή, ορθότερα, τον Γολγοθά ομάδας μελετητών με σκοπό, εκτός των άλλων, συγκεκριμένες προτάσεις για την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του Παρατηρητηρίου της ΕΠΥ καιτη γρήγορη προσαρμογή των τιμών του στις χαμηλές τιμές της αγοράς.

Αναλυτικότερα, Μεγάλη Πέμπτη του 2011, μελέτη που δημοσιοποιήθηκε αναδείκνυε τις πανάκριβες τιμές στα ορθοπεδικά υλικά, που ήταν αναρτημένες στο Παρατηρητήριο Τιμών της ΕΠΥ. Οι τιμές αυτές ήταν υπερπολλαπλάσιες από εκείνες της αγοράς ίδιωνπροϊόντων παραγομένων σε παλαιά κράτη-μέλη της ΕΕ! Η ομάδα εκείνη τουΑριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε το πρόβλημα, προσκλήθηκε, μετά από εντολή του τότε υπουργού Υγείας, να προτείνει άμεσα λύσεις, έτσι ώστε να διορθωθούν οι εκτροπές του τρόπου λειτουργίας της ΕΠΥ, τόσο στοΠαρατηρητήριο Τιμών όσο και σε άλλους συναφείς με τις προμήθειες υγείας χώρους.

Από εκεί και μετά αρχίζει μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Από το Μάιο του 2011 και παρά τις πιέσεις ορισμένων μελών (μιας μειοψηφίας) του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) της ΕΠΥ υπέρ της μελέτης, τα συμβαλλόμενα μέρη κατέληξαν αισίως σε μια πρόταση συνεργασίας (μέσω μιας σύμβασης έργου) στα μέσα του Οκτωβρίου (!). Λόγω του επείγοντος χαρακτήρα της έρευνας, η ολοκλήρωσή της μελέτης έλαβε χώρα στα μέσα του Δεκεμβρίου του 2011. Οι προτάσεις της έρευνας παραδόθηκαν στους χρόνους που ορίστηκαν. Μια τριμελής επιτροπή αξιολόγησης συστήθηκε από την ΕΠΥ στις αρχές του Ιανουαρίου του 2012, για να παραδώσει το πόρισμά της άμεσα κατά τα προβλεπόμενα.

Μετά από οχτώ ολόκληρους μήνες (!) –στις 23 Αυγούστου 2012– από την ημέρα κατάθεσης και του τελευταίου μέρους της (επείγουσας) έρευνας, ταχυδρομήθηκε το εν λόγω πόρισμα στους μελετητές. Αυτό απέρριπτε τις λύσεις της μελέτης στο σύνολό τους. Το Δ.Σ. της ΕΠΥ, με ισχνή πλειοψηφία των μελών του, αποδέχτηκε το πόρισμα της επιτροπής αξιολόγησης. Οι μελετητές, όλως παραδόξως, δεν κλήθηκαν να εκφράσουν την άποψή τους για το εν λόγω πόρισμα πριν την κατάθεσή του στο Δ.Σ.
της ΕΠΥ.

Σύστημα αξιολόγησης

Η μη αποδοχή μέρους των αποτελεσμάτων-προτάσεων της οποιασδήποτε μελέτης είναι καταρχάς θεμιτή. Είναι μέρος ενός συστήματος αξιολόγησης. Το ακατανόητο όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι το εξής: Γιατί δεν κοινοποιήθηκε, όπως είθισται και όπως προβλεπόταν ρητά στη σύμβαση ΑΠΘ-ΕΠΥ, το πόρισμα της επιτροπής αξιολόγησης στους μελετητές έγκαιρα, έτσι ώστε να υπάρχει ηδυνατότητα απαντήσεων τόσο προς την εν λόγω επιτροπή, όσο και προς τα μέλη τουΔ.Σ. της ΕΠΥ;

Οι απόψεις της τριμελούς επιτροπής αξιολόγησης, γενικόλογες και αόριστες, θεωρήθηκαν απαράδεκτες από τους μελετητές. Έτσι, σε τετρασέλιδη επιστολή-απάντηση, δύο ημέρες μετά τη λήψη του εν λόγω πορίσματος μέσα στο καλοκαίρι, οι μελετητές κατέρριπταν όλες τις θέσεις της εν λόγω επιτροπής.

Όλα αυτά έλαβαν χώρα στα τέλη Αυγούστουτου 2012. Η μελέτη μαζί με τις προαναφερθείσες απαντήσεις στα όσα σημείωνε η τριμελής επιτροπή αξιολόγησης της ΕΠΥ εστάλησαν επίσης στον υπουργό Υγείας, όπως και τον αρμόδιο γενικό γραμματέα. Έκτοτε, ουδείς φάνηκε ότι ασχολήθηκε μετο θέμα, πολλές όμως τιμές του Παρατηρητηρίου αντιστέκονται σε μειώσεις, ακόμη και σήμερα, τρία χρόνια αφότου άρχισε να λειτουργεί.

Αρχές Ιανουαρίου του 2013, η Νομική Υπηρεσία του ΑΠΘ επικοινώνησε με την πρόεδρο της ΕΠΥ ζητώντας εξηγήσεις για την κατάφωρη παράβαση των όρων της σχετικής σύβασης. Επίσης, ζητούσε να μάθει κατά πόσο ασχολήθηκε το Δ.Σ. της ΕΠΥ με τα όσα εξέθεταν οι μελετητές με την επιστολή τους στα τέλη του Αυγούστου.

Με έκπληξη η νομική σύμβουλος του πανεπιστημίου διαπίστωσε ότι η πρόεδρος της ΕΠΥ δεν είχε γνώση της επιστολής των μελετητών, η οποία είχε σταλεί προς την ίδια με συστημένη επιστολή στις 28 Αυγούστου.

Λίγες ημέρες αργότερα… βρέθηκε τελικά η επιστολή, οπότε η πρόεδρος της ΕΠΥ την κοινοποίησε στην επιτροπή αξιολόγησης για τα περαιτέρω, με το διακριτικό «εξαιρετικά επείγον»! Η αποστολή αυτή έγινε στις 14 Ιανουαρίου του 2013.

Ακόμη συζητείται…

Κατά τα τέλη Μαρτίου 2013, η επείγουσα μελέτη που στην ουσία άρχισε το Μάιο του 2011 ακόμη συζητείται…

Οι τιμές όμως του Παρατηρητηρίου Τιμών της ΕΠΥ καλά κρατούν και υποχωρούν, ακολουθώντας την πολιτική «τα ζα μου αργά». Οι νέες τιμές που αναρτώνται (στα ορθοπεδικά), όποτε αναρτηθούν, είναι όμοιες της μελέτης του ΑΠΘ του 2011.

Από την αρχή αυτού του εγχειρήματος, οι ακατανόητες καθυστερήσεις και κωλυσιεργίες δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ένα «αόρατο χέρι» δεν ήθελε αυτή την έρευνα, πολύ περισσότερο τις λύσεις που πρότεινε. Η όλη όμως ατέρμονη διαδικασία της κρίσης προκάλεσε τα εξής: τη μη άμεση υλοποίηση προτάσεων, που αφορούσαν τόσο στη γρήγορη μείωση τωντιμών των υλικών που είναι αναρτημένες στο Παρατηρητήριο Υγείας όσο και στον εξορθολογισμό του συστήματος προμηθειών υγείας υπό την εποπτεία της ΕΠΥ.

Αποτέλεσμα των ανωτέρω δυστοκιών, τυχαίων η μη, είναι το ακόλουθο: παρά τις κάποιες βελτιώσεις, πολλές τιμές του Παρατηρητηρίου Τιμών εξακολουθούν να είναι πολύ ακριβότερες από εκείνες της αγοράς. Κερδισμένοι της όλης καθυστέρησης: οι προμηθευτές. Χαμένοι, φυσικά, οι Έλληνες
φορολογούμενοι! (Βλ. Πίνακα.)

Το μέγεθος της ζημιάς που επωμίζεται το Δημόσιο σκιαγραφείται από το ακόλουθο παράδειγμα. Η τιμή του Παρατηρητηρίου Τιμών για το νάρθηκα γόνατος τεσσάρων σημείων τονΑπρίλιο του 2011 ήταν 444 ευρώ. Η χονδρική τιμή του για προϊόντα μη προερχόμενααπό χώρες χαμηλού κόστους ανερχόταν σε 58 ευρώ. Το Μάρτιο του 2013 η εν λόγω τιμή παρέμεινε ανέγγιχτη στο Παρατηρητήριο. Η διαφορά τιμής λοιπόν –σε ένα μόνοπροϊόν– ανέρχεται σε 386 ευρώ. Φανταστείτε το κόστος για το Δημόσιο που προκύπτει όχι μόνο γιʼ αυτό το προϊόν, αλλά και για δεκάδες άλλα που παρουσιάζουν τιμές με παρόμοιες αποκλίσεις.

Δίνονται, τέλος, κάποια στοιχεία της έρευνας. Για τη μελέτη προβλέπονταν αμοιβές (για την περίοδο από τις 15/10 έωςτις 31/12/11) 2.800 ευρώ. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται οι όποιες δαπάνες απαιτούνταν για αεροπορικά εισιτήρια Θεσσαλονίκης – Αθήνας ή οποιαδήποτε άλλη δαπάνη που αφορούσε σε κάλυψη αναγκών των μελετητών. Από τα παραπάνω στοιχεία εύλογα συνάγεται ότι το κίνητρο για τη μελέτη ήταν οτιδήποτε άλλο παρά οι προβλεπόμενες αμοιβές!

@Δημήτρης Μάρδας. Καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. 26 Απρ 2013

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 28/03/2013 (Τεύχος 180)

terrapapers.com

https://katohika.gr/ellada/to-ateleioto-party-tis-ygeias/?fbclid=IwAR0pH5GS8XrydXic3OJPFLAbJgS2hGp3yTiY3SYHr93nq3eOFhR4juu4M8M