Ευεργετήματα φύλλων ελιάς : Μύθος ή Πραγματικότητα

ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ (OLEA EUROPAEA)
Δρ. Ανάργυρος Ν. Μουλάς, Επίκουρος Καθηγητής ΤΕΙ Λάρισας
Τμήμα Ζωικής Παραγωγής, Εργαστήριο Γεωργικής Χημείας

Η ελιά (Olea Europaea) είναι είδος ενδημικό στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου από την τριτογενή περίοδο.
Το φυτό της ελιάς είναι ελάχιστα απαιτητικό και ιδιαίτερα ανθεκτικό σε όλες τις συνθήκες. Τα φύλλα, ο καρπός και το λάδι της ελιάς κατέχουν σημαντική θέση
στη γεωργία, τη διατροφή και την παραδοσιακή φαρμακοποιία και ιατρική πολλών χωρών κυρίως της Μεσογείου. Οι πρώτοι καλλιεργητές ελιάς πιστεύεται ότι ήταν οι Φοίνικες. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποίησαν ως φάρμακο και για την ταρίχευση των νεκρών. Στην Παλαιά Διαθήκη (Γέννεσις 8:11), το περιστέρι έφερε στο Νώε φύλλο ελιάς μετά τον κατακλυσμό, ως σύμβολο της λήξης του κατακλυσμού. Τα φύλλα της ελιάς έχουν χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντιυπερτασικά, ως αγγειοδιασταλτικά, αντιρρευματικά, διουρητικά, αντιπυρετικά και υπογλυκαιμικά. Σύγχρονες φαρμακολογικές μελέτες έχουν δείξει την αντιχοληστερολαιμική, αγγειοδιασταλτική, υποτασική και αντιμικροβιακή δράση ενώ νέες δράσεις είναι υπό μελέτη.

Στα φύλλα της ελιάς αλλά και στον καρπό και στο λάδι, περιέχονται αρκετές φαινολικές ενώσεις και παράγωγα. Σημαντικότερες από τις ενώσεις αυτές είναι η ελαιοευρωπαΐνη (oleuropein) και η υδροξυτυροσόλη (3,4-διυδροξυ-φαινυλαιθανόλη). Μεταξύ άλλων στο εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχουν απομονωθεί επίσης και άλλοι 3,4-διυδροξυφαινυλεστέρες και γλυκοζίδια φλαβονοειδών κυρίως της ρουτίνης και λουτεολίνης [1,2]. Οι ιδιότητες των φύλλων της ελιάς έχουν αποδοθεί κατά κύριο λόγο στα ιριδοειδή του φύλλου της ελιάς και ειδικότερα στα σεκοϊριδοειδή ελαιοευρωπαΐνη και υδροξυτυροσόλη [1,2]. Η ελαιοευρωπαΐνη υπάρχει και στον καρπό της ελιάς, είναι το πικρό συστατικό που εξουδετερώνεται με την κατεργασία του ελαιοκάρπου. Οι δύο αυτές ουσίες είναι γνωστές και για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες [3], ενώ θεωρείται ότι δίνουν στο δέντρο της ελιάς αντοχή κατά των βλαβών από έντομα και βακτήρια. Πάντως το συνολικό εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς, εμφανίζει μεγαλύτερη αντιοξειδωτική ικανότητα από τα δύο αυτά συστατικά [2]. Αρκετά από τα συστατικά του φύλλου της ελιάς, και ειδικότερα η ελαιοευρωπαΐνη, η τυροσόλη, η υδροξυτυροσόλη και οι εστέρες τους και ορισμένα φαινολικά οξέα όπως το καφεϊκό και το βανιλικό, υπάρχουν στον καρπό και στο λάδι της ελιάς [4].


Η πρώτη επίσημη αναφορά για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική χρονολογείται από το 1854, όταν ο Hanbury ανέφερε στην επιθεώρηση Pharmaceutical Journal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού εκχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό. Από τις αρχές του 20ου αιώνα υπάρχουν αναφορές στη βιβλιογραφία για την σύσταση και τη δράση των φύλλων της ελιάς [5]. Ειδικότερα αναφέρονται αντιοξειδωτική [1,2,3], αντιμικροβιακή [1,6], αντιυπερτασική [1,4,7,8] αγγειοδιασταλτική [9] και υπογλυκαιμική [10]δράση για το εκχύλισμα των φύλλων ή για μεμονωμένα συστατικά του.

Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαΐνη, έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση in vitro [1,6]. Ειδικότερα το εκχύλισμα έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικό in vitro κατά πολλών παθογόνων που συμπεριλαμβάνουν τους ιούς της γρίπης, του έρπητα, μύκητες και βακτήρια. Ωστόσο, δεν έχει επαρκώς αποδειχθεί η δραστικότητα in vivo. Ακόμη έχει βρεθεί αντισυμπληρωματική δράση κάποιων φλαβονοειδών του φύλλου της ελιάς όπως η απιγενίνη και η λουτεολίνη [11]. Τα φύλλα της ελιάς, με τη μορφή εκχυλίσματος έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντινεοπλασματικά. Η δράση αυτή των φύλλων της ελιάς αποτελεί τελευταία αντικείμενο έρευνας [3], μεταξύ άλλων και από την ερευνητική μας ομάδα.

Κλινικά δεδομένα για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην θεραπεία της υπέρτασης, υπάρχουν ήδη από τη δεκαετία του 1950 [1]. Η επίδραση που παρουσιάζουν τα ελάσσονα συστατικά, κυρίως τα φλαβονοειδή της ελιάς στα καρδιαγγειακά νοσήματα ανασκοπήθηκε πρόσφατα [4]. Επώαση LDL χοληστερόλης με ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη, βρέθηκε ότι μειώνει την απώλεια βιταμίνης Ε μετά από προσθήκη CuSO4 και ότι αναστέλλει το σχηματισμό προϊόντων λιπιδικής υπεροξείδωσης όπως ισοπροστάνια, λιποϋπεροξείδια και μηλονική διαλδεΰδη. Άλλες δράσεις των πολυφαινολών του φύλλου της ελιάς, περιλαμβάνουν την αναστολή της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων, ελαττωμένη παραγωγή εικοσανοϊκού οξέος από ενεργοποιημένα λευκοκύτταρα και αυξημένη παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) από μακροφάγα ποντικού μετά από επίδραση ενδοτοξίνης. Οι πρώτες δράσεις, πιθανόν να επιδρούν στο σχηματισμό θρόμβων και στη φλεγμονή ενώ η τελευταία πιθανόν να παίζει ρόλο στην προστασία κατά των παρασίτων [4].

Δεν έχει ακόμα λυθεί το ζήτημα για το κατά πόσο τα φλαβονοειδή και οι πολυφαινόλες απορροφούνται από τη δίαιτα και αν έχουν αυτές τις δράσεις in vivo, αν και για το πρώτο ζήτημα πρόσφατα βρέθηκε μια δοσοεξαρτώμενη απορρόφηση. Τα πειραματικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φαινόλες που υπάρχουν στο φυτό της ελιάς ελαττώνουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης σε πειραματόζωα [4].

Σε μελέτες που έγιναν σε αρουραίους βρέθηκε ότι το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχει υπογλυκαιμική δράση και αντιδιαβητική δράση σε αρουραίους με διαβήτη που προκλήθηκε από αλοξάνη [1,10]. Η δράση αυτή ήταν διαφορετική ανάλογα με την εποχή που μαζεύτηκαν τα φύλλα με μέγιστη δραστικότητα κατά την περίοδο του χειμώνα και μάλιστα το Φεβρουάριο [10].

Ήδη στην αμερικανική αγορά, αλλά και στο διαδίκτυο, κυκλοφορούν από διάφορες εταιρείες εκχυλίσματα φύλλων της ελιάς (olive leaf extract) ως συμπληρώματα διατροφής, σε μορφή δισκίων. Η συνιστώμενη χρήση τους είναι ως αντιμικροβιακά και ενισχυτικά του ανοσοποιητικού συστήματος. Ειδικότερα η κατανάλωση του εκχυλίσματος του φύλου της ελιάς, συνιστάται για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος ή ως φυσικό αντιμικροβιακό σε μυκητιάσεις και σε ιώσεις όπως η γρίπη και ο έρπις και τέλος συνίσταται για τη χρόνια κόπωση.

Τα φύλλα της ελιάς αποτελούν μια άφθονη και φθηνή πρώτη ύλη για την παραλαβή δραστικών συστατικών με φαρμακευτική δράση. Ορισμένες από τις ουσίες αυτές, όπως η ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη, υπάρχουν σε μικρότερες ποσότητες και στο ελαιόλαδο, το οποίο όμως λόγω της διατροφικής και οικονομικής του αξίας δεν προσφέρεται για την παραλαβή ουσιών. Οι πρώτες ενδείξεις για την δυνατότητα χρήσης των συστατικών των φύλλων της ελιάς για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές.



#1 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Ghisalberti EL (1998) Biological and pharmacological activity of naturally occurring iridoids and secoiridoids. Phytomedicine 5 (2): 147-163
Le Tutour B and Guedon D (1992) Antioxidative activities of Olea Europaea leaves and related phenolic compounds. Phytochemistry 31(4): 1173-1178
Owen RW, Giacosa A, Hull WE, Haubner R, Spiegelhalder B, Bartsch H (2000) The antioxidant/anticancer potential of phenolic compounds isolated from olive oil Eur J Cancer 36: 1235-1247
Visioli F and Galli C (1998) The effect of minor constituents of olive oil on cardiovascular disease: New findings Nutr Rev 56(5 Pt 1): 142-147
Bourquelot E, Vintilesco J (1938). “Oleuropein”, a new glucoside from Olea Europaea L. J Pharm Chim 28: 303-314
Walter Jr WM, Fleming HP and Etchells JL (1973) Preparation of antimicrobial compounds by hydrolysis of oleuropein from green olives. Applied Microbiology 26(5): 773-776
Visioli F and Galli C (1994) Oleuropein protects low density lipoprotein from oxidation. Life Sciences 55(24):1965-1971
Ziyyat A, Leggsyer A, Mekhfi H, Dassouli A, Serhrouchni M, Benjelloun W (1997) Phytotherapy of hypertention and diabetes in oriental Morocco J Ethnopharmacol 58: 45-54
Zarzuelo A, Duarte J, Jimenez J, Gonzales M and Utrilla P (1991) Vasodilator effect of olive leaf. Planta Medica 57:417-419
Gonzalez M, Zarzuelo A, Gamez MJ Utrilla MP, Jimenez J and Osuna I (1992) Hypoglycemic activity of olive leaf. Planta Medica 58: 513-515
Pieroni A, Heimler D, Pieters L, Van Poel B and Vlieinck AJ (1996) In vitro anti-complementary activity of flavonoids from olive (Olea europaea L.) leaves. Pharmazie 51: 765-768



Ανακοίνωση Συνδέσμου Διαιτολόγων Κύπρου σε συνεργασία με τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Επιστημόνων /Τεχνολόγων Τροφίμων για τα φύλλα ελιάςΕυεργετήματα φύλλων ελιάς : Μύθος ή Πραγματικότητα

Μπορεί η χρησιμότητα των φρέσκων φύλλων της ελιάς να ήταν γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, τι γίνεται όμως σήμερα; Παραδοσιακά τα φύλλα ελιάς χρησιμοποιείτο ως:
Χυμός αυτών των φύλλων.
Ωμά, τρυφερά, προς μάσηση.
Αφέψημα (π.χ. όπως το τσάι), ακόμα και όταν ξεραθούν.
Η μεσογειακή ελιά που είναι ενδημικό φυτό (και συγκεκριμένα η Κυπριακή ποικιλία - Olea europa), θεωρείται το ευλογημένο δέντρο που ζει πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια, προσφέροντας το πολύτιμο ελαιόλαδογια τη μακροζωία στους λαούς της Μεσογείου και όχι μόνο. Ο καρπός, το λάδι και σε μερικές περιπτώσεις τα φύλλα της ελιάς κατέχουν σημαντική θέση στη γεωργία, τη διατροφή και την παραδοσιακή φαρμακοποιία και ιατρική πολλών χωρών κυρίως της Μεσογείου.

Ο καρπός της ελιάς και το λάδι συμφώνα με ιστορικά συγγράμματα, αποτελούσαν τα βασικά διατροφικά στοιχεία των αρχαίων Ελλήνων, στα οποία αποδίδανε τη μακροζωία τους και τη διαφάνεια του πνεύματός τους. Εξάλλου, η ελιά ήταν το ιερό δέντρο της θεάς της Σοφίας, της Αθηνάς.

Τι φανερώνει η ιστορική αναδρομή των φύλλων της ελιάς στην ιατρική, διατροφή και φαρμακολόγια και πως πρέπει να αξιολογείται;

Στα φύλλα της ελιάς όπως και στον καρπό και στο λάδι, περιέχονται αρκετές φαινολες* και παράγωγα τους καθώς και αλλά θρεπτικά συστατικά ( βλ. πίνακα 1). Η ελαιοευρωπαΐνη (oleuropein) και η υδροξυτυροσόλη (3,4-διυδροξυ-φαινυλαιθανόλη) θεωρούνται οι σημαντικότερες από τις ενώσεις αυτές. Μεταξύ άλλων στο εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχουν απομονωθεί επίσης και άλλοι 3,4-διυδροξυφαινυλεστέρες και γλυκοζίδια φλαβονοειδών κυρίως της ρουτίνης και λουτεολίνης (1,2,15). Η ελαιοευρωπαΐνη υπάρχει και στον καρπό της ελιάς, είναι το πικρό συστατικό που καταστρέφεται με την επεξεργασία του ελαιοκάρπου. Οι ουσίες αυτές έχουν καταγραφεί για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες (3), ενώ θεωρείται υπεύθυνες για την αντοχή του δέντρου κατά των βλαβών από έντομα και βακτήρια. Πάντως το συνολικό εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς, εμφανίζει μεγαλύτερη αντιοξειδωτική ικανότητα από τα δύο αυτά συστατικά (2). Είναι φανερό ότι πολλά από τα συστατικά του φύλλου της ελιάς υπάρχουν στον καρπό και στο λάδι της ελιάς (4).
Συνοπτικά, η πρώτη αναφορά για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική χρονολογείται από το 1854, όταν ο Hanbury ανέφερε στην Pharmaceutical Journal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού κχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό. Από τις αρχές του 20ου αιώνα υπάρχουν αναφορές στη βιβλιογραφία για την σύσταση και τη δράση των φύλλων της ελιάς.Ειδικότερα αναφέρονται αντιοξειδωτική, ντιμικροβιακή, αντιυπερτασική, αγγειοδιασταλτική και υπογλυκαιμική δράση για το εκχύλισμα των φύλλων ή για μεμονωμένα συστατικά του.

Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαΐνη, έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση σε πειραματικό στάδιο χωρίς όμως να έχει ουσιαστικά αποδειχθεί η δραστικότητα της στους ανθρώπους (1,6,13). Τα φύλλα της ελιάς, με τη μορφή εκχυλίσματος έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντινεοπλασματικά και η δράση αυτή των φύλλων της ελιάς αποτελεί τελευταία αντικείμενο έρευνας (3).
Πίνακας 1

ΚΥΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΕΛΙΑΣ
ΦΑΙΝΟΛΕΣ:
Ελαιοευρωπαΐνη
Υδροξυτυροσόλη
ΦΛΑΒΟΝΟΕΙΔΗ:
Ρουτίνη
Λουτεολίνης
ΑΚΟΜΑ,
Ενέργεια
Υδατάνθρακες
Πρωτεϊνες
Ασβέστιο
Μαγνήσιο
Σίδηρο
Βιτ. Ε
Βιτ. Γ
Βιτ. Α
Βιταμίνες του συμπλέγματος B (B1,B2,B6)
Νιασίνη
Υπάρχουν και στην ελιά – καρπό και λάδι; ΝΑΙ

Κλινικά δεδομένα για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην θεραπεία της υπέρτασης, υπάρχουν ήδη από τη δεκαετία του 1950 (1). Επίσης, έγινε επισκόπηση στην επίδραση που παρουσιάζουν τα φλαβονοειδή της ελιάς στα καρδιαγγειακά νοσήματα (π.χ μείωση της LDL -γνωστής ως κακή χοληστερόλη με την επίδραση της ελαιοευρωπαΐνης και της υδροξυτυροσόλη) .Δεν έχει ακόμα λυθεί το ζήτημα για το κατά πόσο τα φλαβονοειδή και οι πολυφαινόλες απορροφούνται από τη δίαιτα και αν έχουν αυτές τις δράσεις στους ανθρώπους, αν και για το πρώτο ζήτημα πρόσφατα βρέθηκε μια δοσοεξαρτώμενη απορρόφηση. Τα πειραματικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φαινόλες που υπάρχουν στο φυτό της ελιάς ελαττώνουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης σε πειραματόζωα (4,14). Τέλος, σε μελέτες που έγιναν σε αρουραίους βρέθηκε ότι το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχει υπογλυκαιμική δράση και αντιδιαβητική δράση σε αρουραίους με διαβήτη που προκλήθηκε από αλοξάνη. Η δράση αυτή ήταν διαφορετική ανάλογα με την εποχή που μαζεύτηκαν τα φύλλα με μέγιστη δραστικότητα κατά την περίοδο του χειμώνα (1,10).

Συνοπτικά, δεν υπάρχουν επαρκείς στοιχεία που να τεκμηριώνουν την δράση των φύλλων της ελιάς στα διάφορα προβλήματα υγείας. Πέραν τούτου, δεν έχει τεκμηριωθεί η ποσοτική αξία των θρεπτικών συστατικών στα εν λόγω φύλλα, ούτε έχει εισηγηθεί από έγκυρες οργανώσεις υγείας η ασφαλής δοσολογία αυτών των συστατικών για τη αποτροπή ή θεραπεία προβλημάτων υγείας. Η εγκυρότητα της δράσης των φύλλων ελιάς έχει βαθμολογηθεί με ένα «αστέρι» αξιοπιστίας. Αυτό στον επιστημονικό κόσμο σημαίνει ότι η «Η δράση τους υποστηρίζεται από συνήθη χρήση αλλά με ελάχιστα ή καθόλου επιστημονικά ευρήματα(βλ. Πίνακα 2)». Έτσι, είναι δεδομένο ότι περισσότερες έρευνες είναι αναγκαίες για να τεκμηριώσουν την χρήση, την δοσολογία και την δράση των συστατικών που περιέχονται στα φύλλα ελιάς για θεραπευτικούς λόγους.

Πίνακας 2

ΠΙΘΑΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΕΛΙΑΣ
ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΡΕΥΝΩΝ
Υπέρταση
Μείωση κακής χοληστερόλης (LDL)
Μολύνσεις
Διαβήτης
Βαθμός Αξιολόγησης των Υφιστάμενων Δεδομένων:
Τι σημαίνει; Μύθος ή Πραγματικότητα;
Η δράση τους υποστηρίζεται από συνήθη χρήση αλλά με ελάχιστα ή καθόλου επιστημονικά ευρήματα
Χρειάζονται περισσότερες μελέτες!


* Οι φαινόλες / πολυφαινόλες είναι αντι-οξειδωτικές φυτοχημικές ενώσεις .Χημικά αποτελούνται από οργανικούς δακτυλίους που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς οξυγόνου-υδρογόνου. Οι δακτύλιοι αυτοί ονομάζονται φαινόλες, γι΄ αυτό και ορισμένοι ερευνητές τα αναφέρουν ως πολυφαινόλες και ως υπόταξη των φλαβονοειδών. Η κυριότερη αιτία που καθιστά τα φλαβονοειδή ευεργετικά για την υγεία είναι οι αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες, παρόμοιες με αυτές των βιταμινών C και Ε. Οι οξειδωτικές ουσίες είναι ενώσεις με ασταθή άτομα οξυγόνου, που προκαλούν βλάβες στο γενετικό υλικό των κυττάρων. Τα αντιοξειδωτικά αντιδρούν χημικά με τις ρίζες οξυγόνου και τις καθιστούν αδρανείς και αβλαβείς για το κύτταρο και τον οργανισμό γενικότερα. Διάφορες εργαστηριακές αναλύσεις και μελέτες σε πειραματόζωα έχουν δώσει ενδείξεις για μια σειρά θετικών επιδράσεων των φλαβονοειδών στην υγεία, όπως η καταπολέμηση φλεγμονών και η ανακοπή της ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων, πρόληψη καρδιοπαθειών και γενικά αποτελούν τμήμα των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού(12).
#2 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ghisalberti EL (1998) Biological and pharmacological activity of naturally occurring iridoids and secoiridoids. Phytomedicine 5 (2): 147-163
Le Tutour B and Guedon D (1992) Antioxidative activities of Olea Europaea leaves and related phenolic compounds. Phytochemistry 31(4): 1173-1178
Owen RW, Giacosa A, Hull WE, Haubner R, Spiegelhalder B, Bartsch H (2000) The antioxidant/anticancer potential of phenolic compounds isolated from olive oil Eur J Cancer 36: 1235-1247
Visioli F and Galli C (1998) The effect of minor constituents of olive oil on cardiovascular disease: New findings Nutr Rev 56(5 Pt 1): 142-147
Bourquelot E, Vintilesco J (1938). “Oleuropein”, a new glucoside from Olea Europaea L. J Pharm Chim 28: 303-314
Walter Jr WM, Fleming HP and Etchells JL (1973) Preparation of antimicrobial compounds by hydrolysis of oleuropein from green olives. Applied Microbiology 26(5): 773-776
Visioli F and Galli C (1994) Oleuropein protects low density lipoprotein from oxidation. Life Sciences 55(24):1965-1971
Ziyyat A, Leggsyer A, Mekhfi H, Dassouli A, Serhrouchni M, Benjelloun W (1997) Phytotherapy of hypertention and diabetes in oriental Morocco J Ethnopharmacol 58: 45-54
Zarzuelo A, Duarte J, Jimenez J, Gonzales M and Utrilla P (1991) Vasodilator effect of olive leaf. Planta Medica 57:417-419
Gonzalez M, Zarzuelo A, Gamez MJ Utrilla MP, Jimenez J and Osuna I (1992) Hypoglycemic activity of olive leaf. Planta Medica 58: 513-515
Pieroni A, Heimler D, Pieters L, Van Poel B and Vlieinck AJ (1996) In vitro anti-complementary activity of flavonoids from olive (Olea europaea L.) leaves. Pharmazie 51: 765-768
Πώς και γιατί τα φλαβονοειδή είναι ευεργετικά για την υγεία;Harvard Health Letter, Dec. 2000
Bruneton J. Pharmacognosy, Phytochemistry, Medicinal Plants. Paris, France: Technique & Documentation-Lavoisier, 1995, 487–9.
Visioli F, Galli C. Oleuropein protects low density lipoprotein from oxidation. Life Sciences 1994;55:1965–71.
Japon-Lujan R, Luque de Castro MD: Superheated liquid extraction of oleuropein and related biophenols from olive leaves. J Chromatogr A. 2006 Dec 15; 1136(2):185-91. Epub 2006 Oct11.
Για τον Σύνδεσμο Διαιτολόγων Κύπρου
Ελένη Π. Ανδρέου, RD, LD
Κλινική Διαιτολόγος
Πρόεδρος Συνδέσμου Διαιτολόγων Κύπρου
σε συνεργασία με:
Δρ. Φρόσω Χατζηλουκά
Πρόεδρο
Παγκύπριου Συνδέσμου Επιστημόνων /Τεχνολόγων Τροφίμων
Ιστότοπος http://cydadiet.org/


Συνταγές με φύλλα Ελιάς

Το πιο υγιεινό τσάι στον κόσμο – Τσάι Ελιάς!!!
Η ιστορία της χρησιμοποίησης της ελιάς, η οποία μπορεί να ζήσει μέχρι και 3000 χρόνια, για διαφορετικούς σκοπούς είναι αρκετά παλιά. Στο σημερινό κόσμο, οι άνθρωποι δίνουν έμφαση στον καρπό της ελιάς και τα προϊόντα που κατασκευάζονται από το δέντρο της ελιάς. Αλλά ξέρατε ότι τα φύλλα της ελιάς έχουν σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες;
Το φύλλο ελιάς έχει πολλές «κρυφές» θεραπευτικές ιδιότητες. Μία από τις δραστικές ενώσεις του είναι η ελαιοευρωπεΐνη . Στην πραγματικότητα, η ελαιοευρωπεΐνη και τα προϊόντα που κατασκευάζονται από την υδρολυτική αποικοδόμηση της έχουν ισχυρές αντιβακτηριακές ιδιότητες.

Μπορείτε να βελτιώσετε την κατάσταση της υγείας σας με τη χρήση των φύλλων της ελιάς. Ασθένειες που προκαλούνται από βακτήρια, όπως η πνευμονία, η φυματίωση,η γρίπη, η ηπατίτιδα, ο έρπητας και άλλες. Μπορεί επίσης να βοηθήσει σε λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και σε χειρουργικές λοιμώξεις.
Τα φύλλα ελιάς έχουν αφθονία ενώσεων οι οποίες βοηθούν στη διαδικασία της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνουν την ενέργεια, έχουν αντι-παρασιτικές, αντι-ιικές και αντιμυκητιακές ιδιότητες. Αυτά τα φύλλα βοηθούν στην εξάλειψη και στην ανακούφιση πολλών καταστάσεων υγείας, βοηθούν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης και αντιμετωπίζουν τις ασθένειες της καρδιάς.
Ο κατάλογος των ασθενειών που θεραπεύονται από τις ενώσεις που υπάρχουν στα φύλλα ελιάς είναι μεγάλος. Η χρησιμοποίηση τσαγιού από φύλλα ελιάς μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη βελτίωση της υγείας σας αν πάσχετε από κάποια από τις παρακάτω παθήσεις:
– Υψηλό ποσοστό λιπών στο αίμα
– Διαβήτη
– Έρπη
– Αθηροσκλήρωση
– Ηπατίτιδα Α, Β και Γ
– Αρθρίτιδα
– Μηνιγγίτιδα (τόσο από βακτήρια όσο και από ιούς)
– Διφθερίτιδα
– Λιστέρια
– Ελονοσία
– Έλκος
– Γρίπη
– Φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος
– Λοιμώξεις από χλαμύδια
Συνταγή για το πιο υγιεινό τσάι στον κόσμο:
Τσάι Ελιάς
– 15-20 αποξηραμένα φύλλα ελιάς
– 200-300 dl νερό
Βράζουμε το νερό και προσθέτουμε τα φύλλα ελιάς σε αυτό. Μαγειρεύουμε για άλλα 2 ή 3 λεπτά. Μετά από αυτό, βγάζουμε το μπολ από τη φωτιά και το αφήνουμε σε ακινησία για περίπου 10 λεπτά.
Πετάμε τα φύλλα ελιάς στη συνέχεια.
Μπορείτε να πιούμε το τσάι, ζεστό ή κρύο.
Προσθέτουμε λίγο μέλι ή / και λεμόνι, αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη γεύση του.
Για να αισθανθούμε τις επιπτώσεις του τσαγιού, θα πρέπει να το καταναλώνουμε σε καθημερινή βάση.
Οι υγιείς άνθρωποι θα πρέπει, επίσης, να το πίνουν, επειδή με αυτόν τον τρόπο θα αποτρέψουν την εμφάνιση αρκετών ασθενειών.
Τα φύλλα ελιάς συγκομίζονται την άνοιξη,ενώ είναι σε νεαρή ηλικία. Πλένετε τα χέρια σας και τα τοποθετήτε σε ένα μέρος όπου υπάρχει καλή κυκλοφορία του αέρα. Κρατήστε τα αποξηραμένα φύλλα σε ερμητικά κλειστό δοχείο σε σκοτεινό μέρος.
Νεότερες μελέτες έχουν δείξει ότι το τσάι ελιάς περιέχει ακόμα περισσότερα αντιοξειδωτικά από το πράσινο τσάι, το οποίο είναι το πιο υγιεινό τσάι στον κόσμο.

http://www.agiosnektarios.gr/Olive-Oil-vs-Cancer.pdf
Χυμός από φύλλα ελιάς
Από άγρια ή ήμερη ελιά μαζεύουμε φρέσκα φύλλα από τις άκρες των κλωναριών (20 περίπου εκατοστά) μαζί με τις κορφές. Προτιμούμε ελιές από πλαγιές και φυσικά να μην είναι ραντισμένες με φάρματα κατά του δάκου. Τα φύλλα ελιάς αφού μείνουν 10 περίπου λεπτά μέσα στο νερό, τα πλένουμε πολλές φορές.

Παρασκευή χυμού από φύλλα ελιάς
Γεμίζουμε ένα (1) νεροπότηρο πατώντας τα γερά με φύλλα ελιάς και δύο (2) όμοια ποτήρια με πόσιμο νερό. Σε ένα δυνατό μίξερ με λεπίδια βάζουμε τα μισά φύλλα από το ποτήρι και λίγο νερό (περίπου δυο δάχτυλα από το ποτήρι) και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ μέχρι το μίγμα να γίνει ένας ψιλοκομμένος πολτός. Σταματάμε το - μίξερ και προσθέτουμε από το ίδιο ποτήρι άλλα 2 έως 3 δάχτυλα - νερό και ξαναθέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3-4 λεπτά. Και πάλι προσθέτουμε το μισό νερό από το ποτήρι που μας έχει μείνει και ξαναβάζουμε σε λειτουργία το μίξερ 2-3 λεπτά, οπότε αφού και πάλι το σταματήσουμε προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό από το ποτήρι και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3-4 λεπτά ακόμα. Το μίγμα είναι τώρα έτοιμο.
Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει ένα δοχείο (λεκάνη) και ένα τρυπητό (σουρωτήρι) στο οποίο έχουμε εφαρμόσει ένα τουλουπάνι (τσαντίλα) και το βάζουμε πάνω στο δοχείο (λεκάνη). Μέσα σ’ αυτό χύνουμε το μίγμα. Έτσι μέχρι τώρα έχουμε φτιάξει το μισό ποτήρι φύλλα με το ένα ποτήρι νερό. Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα που είναι στο ποτήρι με το άλλο το ποτήρι νερό. Δηλαδή η αναλογία είναι ένα (1) ποτήρι φύλλα και δύο (2) ποτήρια νερό. Αφού φτιάξουμε τουλάχιστον 2 ποτήρια φύλλα σηκώνουμε το τουλουπάνι και το στύβουμε χαλά, ώστε να βγει όλο το υγρό και να πέσει μέσα στη λεκάνη και ό,τι μείνει μέσα στο τουλουπάνι το χύνουμε.
Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε όσο θέλουμε (3-4 κιλά),το βάζουμε στο ψυγείο (όχι σε κατάψυξη) σε γυάλινες μπουκάλες.


Δόση
Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα πριν κεραστεί και ο ασθενής θα παίρνει ένα μέτριο ποτήρι κρασιού το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ, καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη. Μπορεί να παίρνεται και μετά το φαγητό. Αν φαίνεται πικρό, μπορεί ο ασθενής να βάζει κάτι γλυκαντικό, μέλι, πορτοκάλι κλπ.
Δεν πρέπει να παίρνεται αμέσως όταν βγαίνει από το ψυγείο, αλλά να αφήνεται μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο. Θα παίρνεται καθημερινά χωρίς διακοπή. Αν δεν μπορεί να παίρνεται μονομιάς, μπορεί να παίρνεται λίγο-λίγο σε διάστημα μιας ώρας. Αν τυχόν φέρνει ενοχλήματα στον ασθενή όταν παίρνεται πριν από το φαγητό (αυτό δεν συμβαίνει σπάνια), μπορεί να το πάρει και μετά το φαγητό. Αν και τότε έχει ενοχλήματα, θα με συμβουλευτείτε.
Είναι τελείως αβλαβές και ασθενείς που επί πολλούς μήνες το πήραν δεν παρουσίασαν κανένα ενόχλημα (26 μήνες). Το πόσο χρόνο θα παίρνεται δεν είναι ακόμα καθορισμένο, γι’ αυτό και τελείως καλά να είναι ο ασθενής θα εξακολουθεί να το παίρνει.
Το πιο ωφέλιμο είναι να αποφεύγει ο ασθενής να παίρνει άλλα φάρμακα και κυρίως ό,τι έχει κορτιζόνη, αν δε τυχόν παρεμπέσει άλλη ασθένεια, θα γίνει στον ασθενή η θεραπεία που προβλέπεται από την ιατρική για την ασθένεια αυτή, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψη η πάθησή του.
Σε δύο περίπου μήνες αρχίζουν τα πρώτα αποτελέσματα με σταδιακή αναζωογόνηση του οργανισμού, καταφανή ευεξία, καλή διάθεση, όρεξη κλπ.
Για την καλύτερη διατήρηση του χυμού της ελιάς αντί για φιάλες τοποθετήστε σε παγοκύστες όπως κάνουμε τα παγάκια για τα αναψυκτικά. Έτσι αποφεύγουμε την οξείδωση για μήνες. Είναι κάθε δόση που παίρνετε σαν να τη φτιάξατε εκείνη τη στιγμή. 6-8-10 παγάκια τρεις φορές την ημέρα.

ΔΙΕΓΕΙΡΕΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Πηγή:Ο καρκίνος και προλαμβάνεται και θεραπεύεται-Δημήτρη Λαμπρόπουλου συνταξιούχου γιατρού-Πάτρα 2002-Δ' Έκδοση*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.https://therapeftis.blogspot.com/2018/11/blog-post_6.html