Η τουρκία έγινε η έκτη χώρα που μπορεί να εκτοξεύσει κατευθυνόμενα πυρομαχικά από UAV – Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα;(ΒΙΝΤΕΟ)

blog Δεκεμβρίου 30, 2015

Μεταξύ των έξι χωρών στον κόσμο με δυνατότητα να χρησιμοποιεί αντιαρματικούς πυραύλους εκτοξευόμενους από αερόχημα είναι από τις 17 Δεκεμβρίου 2015 η Τουρκία, αφού την ημέρα εκείνη το αερόχημα τουρκικής κατασκευής Bayraktar TB2 UCAV της κοινοπραξίας Kale-Baykar εκτόξευσε με επιτυχία μια κατευθυνόμενη με δέσμη laser βόμβα BOZOK του κρατικού ερευνητικού ιδρύματος SAGE και των εταιρειών Aselsan και Roketsan εναντίον στόχου στο έδαφος.

Το σχεδόν άγνωστο αυτό πρόγραμμα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα εμπρός για την τουρκική αμυντική βιομηχανία αφού μετά τις ΗΠΑ την Κίνα το Πακιστάν, το Ισραήλ και το Ιράν η γειτονική Τουρκία γίνεται η έκτη χώρα που κατάφερε να αναπτύξει δύο υποσυστήματα, ένα κατευθυνόμενο πυρομαχικό και ένα αερόχημα και να ολοκληρώσει αυτά τα δύο σε ένα αποτελεσματικό ενιαίο σύστημα.

Το αερόχημα Bayraktar TB2 UCAV αποτελεί την οπλισμένη έκδοση του γνωστού τουρκικού αεροχήματος Bayraktar Block A η ανάπτυξη του οποίου ξεκίνησε το 2007 στο πλαίσιο προγράμματος του Τουρκικού Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας.

Το συγκεκριμένο αερόχημα που πραγματοποίησε την πρώτη πτήση τον Ιούνιο του 2009 είχε αρχικά βάρος 450 κιλά, μήκος 5,5 μέτρα άνοιγμα πτερύγων 9 μέτρα αυτονομία 14 ώρες, εμβέλεια 150 χλμ, επιχειρησιακή οροφή 22.500 πόδια και ταχύτητα πλεύσης 185 χλμ/ώρα.

Μετά από περεταίρω δοκιμές το Bayraktar Block A επικράτησε το 2010 της πρότασης της επίσης τουρκικής εταιρείας Vestel στο σχετικό διαγωνισμό του Υφυπουργείου Άμυνας της Τουρκίας.
Ακολούθησε το 2012 η πιο εξελιγμένη έκδοση του αεροχήματος το Bayraktar Block Β (ή Bayraktar TB2) το οποίο πραγματοποίησε την πρώτη πτήση τον Απρίλιο του 2014.

Τον Ιούνιο του ιδίου έτους το αερόχημα κατάφερε να φτάσει στα 27.030 πόδια ενώ τον Αύγουστο του 2014 κατάφερε να επιτύχει συνεχόμενη πτήση 24 ώρες και 34 λεπτά και να απογειωθεί αυτόνομα από το αεροδρόμιο δοκιμών.
Το Bayraktar Block Β είναι βαρύτερο από την αρχική έκδοση αφού το μέγιστο βάρος απογείωσης του φτάνει τα 650 κιλά, το μήκος του είναι 6,5 μέτρα το άνοιγμα των πτερύγων φτάνει τα 12 μέτρα και ο κινητήρας που το εξοπλίζει είναι ένας Rotax 912 με απόδοση 100 ίππων.

Το Bayraktar Block Β (ή Bayraktar TB2) μπορεί να επιτύχει ταχύτητα πλεύσης 129,6 χλμ/ώρα, μέγιστη ταχύτητα 222 χλμ/ώρα εμβέλεια 150 χλμ, επιχειρησιακή οροφή 27.000 πόδια αυτονομία άνω των 24 ωρών, ενώ μπορεί να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο αισθητήρων 50 κιλών.

Το νέο αερόχημα ολοκλήρωσε με επιτυχία τις πτητικές δοκιμές το Νοέμβριο του 2014 ενώ οι δοκιμές αποδοχής του ολοκληρώθηκαν τον Ιανουάριο του 2015.
Όπως φαίνεται παράλληλα με το παραπάνω πρόγραμμα η κοινοπραξία εργαζόταν στην ολοκλήρωση της τουρκικής κατευθυνόμενης με δέσμη laser μικρής βόμβας BOZOK στο Bayraktar Block Β.

Σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα το Bayraktar TB2 έπληξε στόχο διαστάσεων 2×2 σε απόσταση 8 χλμ από ύψος 16.000 ποδών.
Η νέα τουρκική βόμβα κατευθύνεται προς στόχο αξιοποιώντας το σύστημα INS/GPS και τον αισθητήρα laser για τον εγκλωβισμό του στόχου.
Η βόμβα έχει βάρος 22,6 κιλά, μήκος 1 μέτρο, θραυσματογόνα κεφαλή, δραστική ακτίνα 25 μέτρα και όπως φαίνεται στο βίντεο που δημοσιεύτηκε το Bayraktar TB2 παρουσιάζεται να φέρει δύο βόμβες στις πτέρυγες του.

Συμπερασματικά το Bayraktar TB2 UCAV φέρεται να έχει πιστοποιηθεί για την μεταφορά συνολικού ωφέλιμου οπλικού φορτίου άνω των 45 κιλών γεγονός που περιορίζει την αυτονομία του και φυσικά τα λοιπά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του, αφού τα παραπάνω στοιχεία έχουν εκτιμηθεί με δεδομένο της μεταφοράς ωφέλιμου φορτίου αισθητήρων και λοιπού εξοπλισμού 50 κιλών στα οποία φυσικά δεν συμπεριλαμβάνεται το συνολικό βάρος των δύο βομβών και των φορέων τους.
Αξίζει να σημειωθεί ο μακροχρόνιος σχεδιασμός των Τούρκων αφού το πρόγραμμα ανάπτυξης του αεροχήματος Bayraktar το 2007.

Από την άλλη πλευρά εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ωρίμανση της ανάπτυξης των συστημάτων αυτών πραγματοποιήθηκε μέσα σε 8 χρόνια, όταν το μικρότερων όμως επιχειρησιακών δυνατοτήτων ελληνικό HCUAV αναπτύχθηκε μέσα σε 26 μήνες, ενώ τον επόμενο χρόνο ξεκινούν οι πτητικές του δοκιμές.

Το ελληνικό αερόχημα έχει μήκος 4,5 μέτρα, εκπέτασμα πτερύγων 6 μέτρα και πλήρες βάρος 250 κιλά. Το HCUAV, θα έχει αυτονομία 9 ωρών, εμβέλεια 200 χλμ., μέγιστη ταχύτητα 220 χλμ./ώρα και μέγιστο ύψος πτήσης 10.000 πόδια.
Η περίπτωση του HCUAV η ανάπτυξη του οποίου κόστισε μόλις 2 εκατ. ευρώ και για την σχεδίαση ανάπτυξη και κατασκευή του απασχολήθηκαν 60 επιστήμονες και μηχανικοί ενώ αξιόλογα ποσά επενδύθηκαν για την απόκτηση εξοπλισμού παραγωγής.

Το ελληνικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν το Εργαστήριο Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, το Εργαστήριο Ρομποτικής και Αυτοματισμών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης το Εργαστήριο Αυτόματου Ελέγχου του Πολυτεχνείου Αθηνών οι εταιρείες MLS Multimedia (Θεσσαλονίκη), Spacesonic Ltd (Τρίκαλα) και η Intracom Defense Electronics (Αθήνα) με το καινοτόμο σύστημα ευρυζωνικών ασφαλών επικοινωνιών Spart@n αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα συνεπούς διαχείρισης, τεχνολογικής ανάπτυξης, συνεργασίας πανεπιστημίων και ελληνικών εταιρειών με ένα τελικό αποτέλεσμα πολλαπλών αποστολών και χρήσεων προς όφελος του Έλληνα φορολογούμενου.

Η ανάπτυξη ενός αεροχήματος βάρους 250 κιλών μέσα σε 26 μήνες με μόλις 2 εκατ. ευρώ αποτελεί απόδειξη των ικανοτήτων της ελληνικής βιομηχανίας και ερευνητικών ιδρυμάτων να διαχειριστεί και να φέρει σε πέρας προγράμματα σαν και αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Με βάση την επιτυχία της παραπάνω ομάδας και τα λιγοστά μέσα και κεφάλαια που διατέθηκαν για το HCUAV διερωτάται κανείς ποιο θα ήταν το μέλλον αντίστοιχων προσπαθειών με περισσότερα μέσα και με μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τις εγγυητικές επιστολές ξένων εταιρειών που έχουν καταπέσει υπέρ του Δημοσίου ;
Διερωτάται κανείς τι απέγιναν τα 178 εκατομμύρια ευρώ των συμβάσεων αντισταθμιστικών ωφελημάτων που έχουν λήξει και εκπέσει υπέρ του ελληνικού Δημοσίου και είχε προβλεφτεί το 2014 να διατεθούν στην Ελληνική αμυντική βιομηχανία για νέα προγράμματα ;

Πόσα νέα οπλικά συστήματα θα είχαν αναπτύξει οι ελληνικές εταιρείες και τα Πανεπιστήμια μας εαν αυτά τα χρήματα είχαν διατεθεί για τον σκοπό που όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς είχαν συμφωνήσει το καλοκαίρι του 2014 ;