Τα αρχεία δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα, αφότου αποχαρακτηρίστηκαν με βάση την αμερικανική νομοθεσία,
με βάση σχετικό αίτημα που είχε υποβάλει το 2006 ο δημοσιογράφος Μάικλ Ντομπς, στο πλαίσιο της έρευνάς του για την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, το 1962 και επί ηγεσίας Τζον Κένεντι και Νικήτα Χρουστσόφ, η οποία έφερε την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Η έγκριση δόθηκε τελικώς πολύ αργότερα και αφού ο Ντομπς είχε κυκλοφορήσει ήδη το βιβλίο του με τίτλο "Ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα". Παρ' όλα αυτά, τα στοιχεία που περιέχει είναι ανατριχιαστικά.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι, αναμφίβολα, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ (προφανώς, όπως έκανε αντίστοιχα και η ΕΣΣΔ) είχαν στόχο να καταστρέψουν ολοκληρωτικά τις στρατιωτικές, βιομηχανικές, ενεργειακές και γενικότερα οικονομικές υποδομές του αντιπάλου, αδιαφορώντας για τα θύματα που θα υπήρχαν ανάμεσα στους απλούς πολίτες.
Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι ήδη γνώριζαν την έκταση της τραγωδίας που είχαν προκαλέσει οι δύο ατομικές βόμβες που είχαν ρίξει στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945, αναγκάζοντας τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας σε άνευ όρων συνθηκολόγηση, αλλά και παρά το ότι οι ισχύουσες τότε διεθνείς συνθήκες απαγόρευαν τη σκόπιμη πρόκληση απωλειών στις τάξεις του άμαχου πληθυσμού σε περίπτωση πολέμου. Σύμφωνα με τα αρχεία που δημοσιοποιήθηκαν από το Αρχείο Εθνικής Ασφαλείας, οι τρεις βασικοί στόχοι των αμερικανικών δυνάμεων σε περίπτωση πυρηνικής σύρραξης με τους Σοβιετικούς θα ήταν οι δύο πιο πολυπληθείς πόλεις τους, στην περιφέρεια των οποίων εκτιμούσαν ότι υπήρχαν και οι πιο σημαντικές αεροπορικές βάσεις και το μεγαλύτερο μέρος του πυρηνικού οπλοστασίου της έτερης υπερδύναμης.
Στο πρώτο μέρος του σχεδίου ορίζονταν συνολικά 3.400 στόχοι και στο δεύτερο 1.209, οι οποίοι μάλιστα αποκαλούνταν "Ground Zero" (Σημείο Μηδέν) -μια ορολογία η οποία, όπως είναι γνωστό, χρησιμοποιήθηκε για το σημείο όπου βρίσκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι στο Μανχάταν πριν καταρρεύσουν μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2011.
Πιο συγκεκριμένα, στη Μόσχα είχαν οριστεί 179 στόχοι που θα πλήττονταν από ατομικές βόμβες. Στη δεύτερη θέση βρισκόταν το Λένινγκραντ, με 145 στόχους, ενώ όσον αφορά στις εκτός ΕΣΣΔ πόλεις, πολύ ψηλά βρισκόταν το ανατολικό Βερολίνο, πρωτεύουσα της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερναίας, που θα δεχόταν 91 πλήγματα.
Για τα πλήγματα θα χρησιμοποιούνταν είτε πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, είτε βομβαρδιστικά που θα ξεκινούσαν από τις βάσεις των ΗΠΑ που υπήρχαν στη Βρετανία, το Μαρόκο και την Ισπανία, αλλά και τα διηπειρωτικά βομβαρδιστικά Β-52 που είχαν αρχίσει εκείνη την περίοδο να αναπτύσσονται σε αμερικανικό έδαφος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ισχύς των ατομικών βομβών που θα έπεφταν σε κάθε στόχο κυμαινόταν από 1,7-9 μεγατόνους, είχε δηλαδή ισχύ από εκατό ως και χίλιες φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με τη "Little Boy" και την "Fat Man" που είχαν ισοπεδώσει τις δύο ιαπωνικές πόλεις, προκαλώντας συνολικά πάνω από 200.000 νεκρούς -τους μισούς επιτόπου και τους άλλους σε διάστημα λίγων ετών, από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας.
Μάλιστα, οι στρατηγοί και τα «γεράκια» του Πενταγώνου πίεζαν ώστε να κατασκευαστεί μια σούπερ-βόμβα με ισχύ 60 μεγατόνων (6.000 φορές πιο ισχυρή από τις δύο!), εκτιμώντας πως αυτό θα απέτρεπε τη Μόσχα από το να εξετάσει το ενδεχόμενο να ξεκινήσει ένα πυρηνικό πόλεμο.
Η απάντηση των Σοβιετικών
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στάλιν είχε δώσει εντολή στις υπηρεσίες και τους επιστήμονες της ΕΣΣΔ να κατασκευάσουν ατομική βόμβα από τη στιγμή που πληροφορήθηκε το σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα Αμερικανών, Βρετανών και Καναδών. Η χιτλερική εισβολή, ωστόσο, και οι τεράστιες απώλειες και καταστροφές που υπέστη η χώρα στη διάρκειά της, καθυστέρησαν σημαντικά το πρόγραμμα αυτό, που βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή μετά την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
Τελικά, οι Σοβιετικοί πραγματοποίησαν την πρώτη τους επιτυχημένη δοκιμή το 1949 και έγιναν έτσι η δεύτερη πυρηνική δύναμη στον πλανήτη, ξεκινώντας έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό που κράτησε πολλές δεκαετίες. Μάλιστα, το 1961 δοκίμασαν με επιτυχία τη μεγαλύτερη βόμβα που έχουν επισήμως κατασκευάσει στην ιστορία: την επονομαζόμενη «βόμβα του τσάρου», με ισχύ 50 μεγατόνων. Αναμφίβολα λοιπόν, υπήρχαν και στη Μόσχα "γεράκια" που σκέφτονταν όπως οι συνάδελφοί τους στην Ουάσιγκτον, πιθανόν και να είχαν εκπονήσει αντίστοιχα σχέδια.
Πηγή: voicenews.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/123kyklopas
http://kyklwpas.blogspot.gr/
με βάση σχετικό αίτημα που είχε υποβάλει το 2006 ο δημοσιογράφος Μάικλ Ντομπς, στο πλαίσιο της έρευνάς του για την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, το 1962 και επί ηγεσίας Τζον Κένεντι και Νικήτα Χρουστσόφ, η οποία έφερε την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Η έγκριση δόθηκε τελικώς πολύ αργότερα και αφού ο Ντομπς είχε κυκλοφορήσει ήδη το βιβλίο του με τίτλο "Ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα". Παρ' όλα αυτά, τα στοιχεία που περιέχει είναι ανατριχιαστικά.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι, αναμφίβολα, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ (προφανώς, όπως έκανε αντίστοιχα και η ΕΣΣΔ) είχαν στόχο να καταστρέψουν ολοκληρωτικά τις στρατιωτικές, βιομηχανικές, ενεργειακές και γενικότερα οικονομικές υποδομές του αντιπάλου, αδιαφορώντας για τα θύματα που θα υπήρχαν ανάμεσα στους απλούς πολίτες.
Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι ήδη γνώριζαν την έκταση της τραγωδίας που είχαν προκαλέσει οι δύο ατομικές βόμβες που είχαν ρίξει στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945, αναγκάζοντας τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας σε άνευ όρων συνθηκολόγηση, αλλά και παρά το ότι οι ισχύουσες τότε διεθνείς συνθήκες απαγόρευαν τη σκόπιμη πρόκληση απωλειών στις τάξεις του άμαχου πληθυσμού σε περίπτωση πολέμου. Σύμφωνα με τα αρχεία που δημοσιοποιήθηκαν από το Αρχείο Εθνικής Ασφαλείας, οι τρεις βασικοί στόχοι των αμερικανικών δυνάμεων σε περίπτωση πυρηνικής σύρραξης με τους Σοβιετικούς θα ήταν οι δύο πιο πολυπληθείς πόλεις τους, στην περιφέρεια των οποίων εκτιμούσαν ότι υπήρχαν και οι πιο σημαντικές αεροπορικές βάσεις και το μεγαλύτερο μέρος του πυρηνικού οπλοστασίου της έτερης υπερδύναμης.
Στο πρώτο μέρος του σχεδίου ορίζονταν συνολικά 3.400 στόχοι και στο δεύτερο 1.209, οι οποίοι μάλιστα αποκαλούνταν "Ground Zero" (Σημείο Μηδέν) -μια ορολογία η οποία, όπως είναι γνωστό, χρησιμοποιήθηκε για το σημείο όπου βρίσκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι στο Μανχάταν πριν καταρρεύσουν μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2011.
Πιο συγκεκριμένα, στη Μόσχα είχαν οριστεί 179 στόχοι που θα πλήττονταν από ατομικές βόμβες. Στη δεύτερη θέση βρισκόταν το Λένινγκραντ, με 145 στόχους, ενώ όσον αφορά στις εκτός ΕΣΣΔ πόλεις, πολύ ψηλά βρισκόταν το ανατολικό Βερολίνο, πρωτεύουσα της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερναίας, που θα δεχόταν 91 πλήγματα.
Για τα πλήγματα θα χρησιμοποιούνταν είτε πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, είτε βομβαρδιστικά που θα ξεκινούσαν από τις βάσεις των ΗΠΑ που υπήρχαν στη Βρετανία, το Μαρόκο και την Ισπανία, αλλά και τα διηπειρωτικά βομβαρδιστικά Β-52 που είχαν αρχίσει εκείνη την περίοδο να αναπτύσσονται σε αμερικανικό έδαφος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ισχύς των ατομικών βομβών που θα έπεφταν σε κάθε στόχο κυμαινόταν από 1,7-9 μεγατόνους, είχε δηλαδή ισχύ από εκατό ως και χίλιες φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με τη "Little Boy" και την "Fat Man" που είχαν ισοπεδώσει τις δύο ιαπωνικές πόλεις, προκαλώντας συνολικά πάνω από 200.000 νεκρούς -τους μισούς επιτόπου και τους άλλους σε διάστημα λίγων ετών, από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας.
Μάλιστα, οι στρατηγοί και τα «γεράκια» του Πενταγώνου πίεζαν ώστε να κατασκευαστεί μια σούπερ-βόμβα με ισχύ 60 μεγατόνων (6.000 φορές πιο ισχυρή από τις δύο!), εκτιμώντας πως αυτό θα απέτρεπε τη Μόσχα από το να εξετάσει το ενδεχόμενο να ξεκινήσει ένα πυρηνικό πόλεμο.
Η απάντηση των Σοβιετικών
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στάλιν είχε δώσει εντολή στις υπηρεσίες και τους επιστήμονες της ΕΣΣΔ να κατασκευάσουν ατομική βόμβα από τη στιγμή που πληροφορήθηκε το σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα Αμερικανών, Βρετανών και Καναδών. Η χιτλερική εισβολή, ωστόσο, και οι τεράστιες απώλειες και καταστροφές που υπέστη η χώρα στη διάρκειά της, καθυστέρησαν σημαντικά το πρόγραμμα αυτό, που βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή μετά την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
Τελικά, οι Σοβιετικοί πραγματοποίησαν την πρώτη τους επιτυχημένη δοκιμή το 1949 και έγιναν έτσι η δεύτερη πυρηνική δύναμη στον πλανήτη, ξεκινώντας έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό που κράτησε πολλές δεκαετίες. Μάλιστα, το 1961 δοκίμασαν με επιτυχία τη μεγαλύτερη βόμβα που έχουν επισήμως κατασκευάσει στην ιστορία: την επονομαζόμενη «βόμβα του τσάρου», με ισχύ 50 μεγατόνων. Αναμφίβολα λοιπόν, υπήρχαν και στη Μόσχα "γεράκια" που σκέφτονταν όπως οι συνάδελφοί τους στην Ουάσιγκτον, πιθανόν και να είχαν εκπονήσει αντίστοιχα σχέδια.
Πηγή: voicenews.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/123kyklopas
http://kyklwpas.blogspot.gr/
0 Σχόλια