Απ’το "Τσοβόλα δώστα όλα", στο "Τσακαλώτε πάρ' τους τα όλα"!

Δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις οικονομικής πολιτικής με διαφορά 34 χρόνων. Η πρώτη από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και η δεύτερη από τον μιμητή του Αλέξη Τσίπρα σε στιγμές όπου ο βρόγχος της λιτότητας έσφιγγε το λαιμό κυβερνώντων και κοινωνίας. Πολιτικές που βρίσκονται ακραία σε αντίθετες κατευθύνσεις, αλλά προκαλούν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα.


Ήταν σε μία προεκλογική ομιλία του για τις εκλογές του 1989, στο Περιστέρι αν δεν κάνω λάθος, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναφωνήσει το "Τσοβόλα δώστα όλα" με το πλήθος από κάτω να παραληρεί. Βεβαίως, το "δώστα όλα" είχε ξεκινήσει περίπου έναν χρόνο νωρίτερα, όταν τοποθέτησε τον κ. Τσοβόλα στη θέση του "τσάρου" της Οικονομίας σε αντικατάσταση του Κώστα Σημίτη με τον οποίο είχε εφαρμόσει "σταθεροποιητικό πρόγραμμα" επί μία τριετία προκειμένου να διασωθεί η χώρα από την χρεοκοπία. Στην οποία είχε φτάσει μετά την πρώτη τετραετία διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, στις αρχές του 1985.


Η λιτότητα Σημίτη, διόλου προσφιλής στις τάξεις των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, έδωσε τη θέση της στην παροχολογία, με ενίσχυση των κοινωνικών δράσεων, της πολιτικής των επιδομάτων αλλά και των διορισμών, με το ιστορικό ρεκόρ των 180.00 διορισμών στο Δημόσιο προεκλογικά το 1989! Βεβαίως, για να είμαστε και δίκαιοι, η φράση αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου και η πολιτική που εφάρμοσε αδίκησαν τον Δ. Τσοβόλα, ο οποίος ως υπουργός οικονομικών είχε επιχειρήσει και αρκετές μεταρρυθμίσεις.


Πού οδήγησε η ανατροπή της σταθεροποιητικής πολιτικής, η οποία συνοδεύτηκε και από αύξηση του δανεισμού του κράτους από ξένα ιδρύματα; Έθεσε τις βάσεις για την αποσάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και την εγκαθίδρυση ενός υπετροφικού δημόσιου τομέα που δεν κατέστη δυνατό να αλλάξει ούτε στα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, η στρατηγική του "δώστα όλα" δεν διέσωσε τελικά το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές εκείνης της περιόδου.


Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ένας πολιτικός που μιμείται ή επιχειρεί να μιμηθεί πολλές φορές τον Ανδρέα Παπανδρέου, προφανώς ανεπιτυχώς, γιατί στην περίπτωση του αείμνηστου πολιτικού δεν υπήρξαν μόνο τα όσα αρνητικά συσσωρεύτηκαν για την ελληνική οικονομία αλλά μεταξύ άλλων και κοινωνικές τομές και δομές, καθώς και πολιτικές διεθνούς κλίμακας με ιδιαίτερη βαρύτητα. Τις οποίες ούτε καν μπορεί να διανοηθεί ότι μπορεί να προσεγγίσει ο σημερινός πρωθυπουργός.


Ο οποίος ωστόσο φτάνει στο άλλο άκρο. Αν ο Ανδρέας είχε πει το "Τσοβόλα δώστα όλα", ο Αλέξης σήμερα έχει περάσει στο "Τσακαλώτε πάρ' τους τα όλα". Με μία άνευ προηγουμένου φορολογική λαίλαπα, με μία ισοπεδωτική οικονομική πολιτική μπροστά στην οποία φαντάζουν "παιδικές χαρές" όποιες άλλες πολιτικές λιτότητας εφαρμόστηκαν από τη μεταπολίτευση και μετά στην Ελλάδα. Η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική φτωχοποίηση της κοινωνίας και την καταστροφή της ήδη σφοδρά πληγείσας επιχειρηματικότητας.


Και πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι με αυτά τα μέτρα θα εξασφαλίσει πρώτον τη σωτηρία της χώρας και δεύτερον την πολιτική του επιβίωση; Αν ναι, πλανάται και στα δύο. Η χώρα θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση και η προστασία που υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται των ασθενών κοινωνικών ομάδων αποδεικνύεται ένα πολιτικό ψεύδος που καλύπτεται πίσω από το άλλοθι της εξίσωσης προς τα κάτω. Και η ικανοποίηση της εκλογικής πελατείας από την εξαθλίωση και των υπολοίπων και όχι από την ενίσχυση των ασθενέστερων δεν θα έχει αντέξει για πολύ.


Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στο "Τσοβόλα δώστα όλα" ούτε στο "Τσακαλώτε πάρ' τους τα όλα". Χρειάζεται σοβαρό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, με μεταρρυθμίσεις και ενίσχυση και όχι απαξίωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Με σταθερούς κανόνες παιχνιδιού, με σεβασμό στην επιχειρηματικότητα, δίκαιο και πάνω από όλα σταθερό φορολογικό καθεστώς και παροχή κινήτρων που θα επιτρέψουν σε σοβαρούς διεθνείς επενδυτές και όχι μόνο στους κερδοσκόπους και τα hedge funds να επενδύσουν στη χώρα. Με πολιτική προσέλκυσης και προστασίας των επενδύσεων και όχι ιδεοληπτικούς διωγμούς. Με στρατηγική και κίνητρα και όχι με τιμωρητική διάθεση, που θα πείσει και εγχώριους κεφαλαιούχους που προτιμούν να κρύβουν τα χρήματά τους σε στρώματα ή στο εξωτερικό να επενδύσουν στη χώρα και στην προοπτική της.


Με σεβασμό στο δικαίωμα του πολίτη να ζήσει καλύτερα και όχι με σταλινική σοβιετοποίηση της κοινωνίας και της οικονομίας. Και πάνω από όλα με πρόσωπα που να μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Με άνοιγμα της κυβέρνησης σε ανθρώπους που δεν διακατέχονται από κομματικές εμμονές και μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και αξιοπιστία εκτός και εντός συνόρων. Αν δουν τα πράγματα με αυτή την οπτική, ίσως να πετύχουν και καλύτερες συνθήκες στις δήθεν διαπραγματεύσεις που διεξάγουν.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου


capital.gr






Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/123kyklopas

http://kyklwpas.blogspot.gr/