ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ! ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! (Β' Μέρος)

Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ


Ο διεθνής σιωνισμός άλωσε καίρια την πολιτική ζωή της Ελλάδας, εγκαθιδρύοντας το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, το οποίο είναι γνωστό από που έλκει την καταγωγή του*. Συνακόλουθα δημιούργησε κόμματα – μαριονέτες, τα οποία ήταν φαινομενικά αυτόνομα, αλλά στην ουσία εξαρτώνταν οικονομικά και εργάζονταν για σκοπούς του ιουδαϊσμού.
Ενα από τα κόμματα – δημιουργήματα των τοποτηρητών της ξενοκρατίας στον τόπο μας, αποτελεί και το ΚΚΕ. Δεν θα υιοθετηθεί ο ισχυρισμός των επίσης ξενόδουλων και κατ’ επάγγελμα «κομμουνιστοφάγων», των τροφίμων της ακροδεξιάς, ότι όλοι όσοι απλοϊκοί άνθρωποι υποστήριξαν από άγνοια το κόμμα
αυτό κατά καιρούς, από δίψα για κοινωνική δικαιοσύνη, είτε από αγανάκτιση,
είναι συνειδητοί προδότες. Θα υποστηριχθεί κατηγορηματικά ωστόσο ότι το κόμμα αυτό δημιουργήθηκε από εβραίους και εξομώτες, διαδραματίζοντας έναν άθλιο και προδοτικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της Ελληνικής Ιστορίας.

Ο ρόλος του ΚΚΕ και οι σκοποί της συστάσεώς του, είχαν ήδη διαφανεί από το 1918, όταν οι γνήσιοι σοσιαλιστές (Ελληνες στη συνείδηση) είχαν καταγγείλει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε.), σαν εβραϊκό δημιούργημα, αποχωρώντας ομαδικά από αυτό.Το κόμμα αυτό έπειτα μετονομάσθηκε σε ΚΚΕ. Τη δημιουργία του ΚΚΕ από σιωνιστικούς κύκλους την παραδέχονται και οι ίδιοι οι εβραίοι. Στο περιοδικό «Χρονικά» -επίσημο όργανο του Κ.Ι.Σ.- (τεύχος Σεπτ. – Οκτ. 1992, σελ. 13 – 14), διαβάζουμε, μεταξύ των άλλων, και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά: «…Ευθύς μετά τη νεοτουρκική επανάσταση, δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, το σιωνιστικό κίνημα με την ίδρυση της Λέσχης «Μπενέ Σιών» και του αθλητικού συλλόγου «Μακαμπή». Ο σιωνισμός είχε πρωτοεμφανισθεί στην πόλη από το 1899, καλυπτόμενος αρχικά κάτω από τον μανδύα σωματείων όπως η «Καδίμα» που προέβαλε σαν κύριο σκοπό την διάδοση της εβραϊκής γλώσσας. Σχεδόν ταυτόχρονα, το 1909, μέσα από την πολυάριθμη εβραϊκή εργατική (…) τάξη της Θεσσαλονίκης, γεννιέται και η σοσιαλιστική εργατική ομοσπονδία, περισσότερο γνωστή με τον στην ισπανοεβραϊκή γλώσσα τίτλο της «Φεντερασσιόν», που θα λειτουργήσει αυτόνομα μέχρι το 1918, όταν μαζί με άλλες ελληνικές αριστερές οργανώσεις έγινε συνιδρύτρια του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που αργότερα μετονομάσθηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ). Ιδρυτής και ηγέτης της Φεντερασιόν ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια…
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι το ΚΚΕ, πιστό στον διεθνισμό του εβραϊκού ιδεολογικού εμπνευστή του Μαρδοχάι Κεσιλί (Καρλ Μαρξ), όχι μόνο αντιτάχθηκε, αλλά και υπονόμευσε όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές προσπάθειες που κατά καιρούς καταβλήθηκαν, αποσκοπώντας στην Εθνική Αναγέννηση και στην πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, επικαλούμενο πάντοτε ως πρόσχημα, την ιδεολογική του δήθεν αντίθεση προς τα αίτια διεξαγωγής των Εθνικών Αγώνων. Αυτή η υπονόμευση όμως, κατά την Εκστρατεία του 1922 έφθασε στο αποκορύφωμά της…
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον εν Ελλάδι εβραϊκό στοιχείο, χρηματοδότησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αποκαλυπτική των σχέσεων κομμουνιστών-εβραίων, είναι το τηλεγράφημα που απηύθηνε αμέσως μετά την αποχώρηση των γερμανών από την Ελλάδα, ο μέγας ραββίνος Ηλίας Μπαρτζιλάι, προς τον Γ. Παπανδρέου, στο οποίο αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα: «η σωτηρία των -εννοείται των εβραίων- οφείλεται στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την αλληλεγγύην του λαού».
Εξ’ άλλου το Ε.Α.Μ. κατά το 1945 έπλεκε το εγκώμιο των εβραίων, διότι όπως τόνιζε σε ανακοίνωσή του (Υπ. Αριθμ. Πρωτ. 356, 9ης Οκτωβρίου 1945) «…είναι γνωστόν ότι πολλοί Ισραηλίτες πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση όχι μόνον από τις τάξεις του Ε.Α.Μ. αλλά και του Ε.Λ.Α.Σ. δίνοντας παλικαρίσια το αίμα τους».
Και σήμερα το ΚΚΕ πλαισιώνεται από εβραίους. Πρωτοστατούν οι Α. Κανελίδης, Ι. Καρέρας, Η. Καμχής, Μ. Μπενάκης, Σ. Σολμών, Α. Αβραμίδης, Χ. Ροζάκης, Δ. Τσάτσος και άλλοι πολλοί. Φημολογείται ακόμη ότι ο «αριστερός» Μίκης Θεοδωράκης, ο γνωστός πολιτικά περιπλανώμενος μουσικοσυνθέτης, έχει νυμφευθεί εβραία σύζυγο.
Γνωρίζοντας πλέον την προέλευση των «ιθυνόντων νοών» που συγκρότησαν το ΚΚΕ, κατανοούνται πολλά για τη στάση του επί πολλών γεγονότων που σημάδεψαν την Ελληνική Ιστορία και ζωή.


ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ


Το ακατασίγαστο μίσος που επί αιώνες ο σιωνισμός τρέφει για τον Ελληνισμό, βρήκε την αποκορύφωσή του κατά τη διεξαγωγή της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οποία γκρέμισε τα όνειρα του Ελληνισμού για την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, οφείλεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στις ραδιουργίες των εβραίων. Ορθότερα δε, κανείς σχεδόν δεν υποψιάζεται ή γνωρίζει ότι η έκβαση της εκστρατείας, ήταν προδιαγεγραμμένη από τον σιωνισμό. Τα όσα αποκαλυπτικά στοιχεία έπονται, τεκμηριώνουν απόλυτα τον ανωτέρω ισχυρισμό, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τον υποχθόνιο ρόλο του εβραίου, του αιώνιου αυτού μισέλληνα.
Ανέκαθεν οι εβραίοι μετέρχονταν δόλια μέσα για την ηθική, οικονομική, πνευματική αλλά και για την βιολογική εξόντωση του Ελληνισμού. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα επ’ αυτού, αποτελεί η διάδοση και εκλαϊκευση των αρχών του Παντουρκισμού από τον εβραίο Χέρμαν Βάμπερυ. Στο βιβλίο του «Εικόνες της Κεντρικής Ασίας» που πρωτοεκδόθηκε το 1868, ο Βάμπερυ ανέπτυσσε τις αρχές του Παντουρκισμού, με εντονότατες ανθελληνικές αιχμές, ενώ η στενή του σχέση με όσους μετέπειτα απετέλεσαν τον πυρήνα των ηγετικών στελεχών των Νεοτούρκων, υπήρξε αποφασιστικής σημασίας γεγονός, για την ανάπτυξη του Παντουρκικού φαινομένου, σαφής έκφραση του οποίου, υπήρξε η αναζωπύρωση των επεκτατικών βλέψεων των τούρκων προς την Ελλάδα.
Η Μικρασιατική καταστροφή οφείλεται σε μία σειρά από αίτια. Ανάμεσα στους παράγοντες εκείνους που επισφράγισαν την τραγωδία του 1922, είναι και η έντονη ανάμειξη του εβραϊσμού στην τεράστια ανθελληνική εκστρατεία, η οποία αναπτύχθηκε κατά την Εποποιία των ετών 1919-1922 τόσο στο μέτωπο, στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, όσο και στο εσωτερικό της χώρας, από μαρξιστικούς κύκλους που έπαιζαν ηθελημένα ή αθέλητα, το παιχνίδι των εβραίων. Η υπονόμευση και η αποσταθεροποίηση που οδήγησε στην πτώση του ηθικού του στρατού μας, παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά στη μετέπειτα Μικρασιατική τραγωδία, υπήρξε έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, εβραϊκής καταγωγής, στον ιδιαίτερο ρόλο του οποίου θα πραγματοποιηθεί εκτενής αναφορά σε άλλο άρθρο.
Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ο Κοέν και ο Κουν Βεντούρα, άπαντες εβραίοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της εποχής, δηλητηρίαζαν κατά το χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια, μέσω πικρόχολων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραϊκή εφημερίδα «Avanti» της Θεσσαλονίκης. Με τη στάση της αυτή, η εβραϊκή κοινότητα που διέμενε στην Ελλάδα, εξέφραζε την υποστήριξή της προς τον ομόφυλό της Κεμάλ, ο οποίος ήταν σιωνιστής, όπως άλλωστε σιωνιστές ετύγχαναν όλα τα ηγετικά στελέχη των Νεοτούρκων. Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και μέσω των αξιωμάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείμενο ζήτημα.
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφερθεί, ότι όλα τα στελέχη της Επιτροπής των Νεοτούρκων στην Θεσσαλονίκη ήταν εβραίοι. Το τεκτονικό περιοδικό «Ακακία» (Οκτώβριος 1908) αποκαλύπτει ότι η ξένη Στοά «Μακεδονία» με έδρα τη Θεσσαλονίκη, είχε ως διδάσκαλο τον Ιταλοεβραίο Εμ. Καράσο, στην δικαιοδοσία του δε υπάγονταν τρεις ακόμη ξένες στοές, στους κόλπους των οποίων οι Ταλαάτ και Ενβέρ, βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να δημιουργήσουν την «Κίνηση Νεοτούρκων». Η «Κίνηση Νεοτούρκων» τελούσε υπό την προστασία της ιταλικής πρεσβείας, από τυπική άποψη, ενώ τα μέλη της αποτελούνταν εξ’ ολοκλήρου από τουρκοεβραίους, μέλη των ανωτέρω ξένων στοών.
Η διείσδυση των εβραίων στον τουρκικό τεκτονισμό κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, δεν υπήρξε γεγονός τυχαίο. Είναι γνωστό ότι την 1η Μαίου 1909 οι τούρκοι τέκτονες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια και την υποστήριξη των σιωνιστών, ανέδειξαν στο αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας τον Μαχμούντ Ορφί Πασά, όργανο των εβραϊκών επιδιώξεων, το δε Υπατο Συμβούλιο της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας αποτελούσαν οι Δαυίδ Κοέν, Ραφαέλο Ρίτσι, Ισαάκ Μαρκιόνε, Νίκολα Φόρτε, Τζωρτζ Σούρσοκ και Ιακόμπ Σουχάμι, όλοι τους εβραϊκής καταγωγής. Μέσα από αυτούς τους κύκλους αναδείχθηκε αργότερα ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος με τη βοήθεια των αδελφών του εβραίων, και όχι μόνο, θα συνέτριβε τον Ελληνικό στρατό το 1922…
Ενθερμος υποστηρικτής της Ελληνικής επεμβάσεως στην Μικρά Ασία, ήταν ο πρωθυπουργός της Αγγλίας και σιωνιστής Λόυδ Τζωρτζ. Ο Λ. Τζωρτζ όσο «περίεργα» τάχθηκε στο πλευρό των Ελλήνων, άλλο τόσο «περίεργα» τους εγκατέλειψε στην πλέον κρίσιμη στιγμή, γεγονός το οποίο εάν συσχετισθεί με τις σιωνιστικές θέσεις του βρίσκει την εξήγησή του. Αξίζει να τονισθεί ότι ο προσωπικός γραμματέας του Τζωρτζ ήταν ο εβραίος «Σερ» Φίλιπ Σασούουν, ο οποίος… συμπτωματικά ήταν παντρεμένος με την κόρη του τραπεζίτη Ρότσιλντ. Αμφότεροι τελούσαν και μυστικο-σύμβουλοι του άγγλου πρωθυπουργού, ενώ η επίδραση του σιωνιστικού στοιχείου ήταν εντονότερη στη σύνθεση της βρετανικής κυβερνήσεως. Οι υπουργοί του Τζωρτζ Λόρδος Σέσιλ και Λόρδος Ρήντιγκ (κατά εβραϊκόν κόσμον Ισαάκ Μοντ) ήταν απροκάλυπτα σιωνιστές και εκδηλωμένοι μισέλληνες.
Ποιο όμως ήταν το σκεπτικό και οι απώτεροι στόχοι στους οποίους οι σιωνιστές απέβλεπαν με τη Μικρασιατική Εκστρατεία; Δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι η Μικρά Ασία είναι πανάρχαια Ελληνική Γη. Παρά τους διωγμούς και τον εκτουρκισμό πολλών αιώνων, το Ελληνικό στοιχείο διέθετε στην περιοχή αυτή μία ισχυρή Εθνολογική βάση. Οι σιωνιστές, έβλεπαν τη μόνιμη Ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία σαν μία θανάσιμη απειλή προς τα συμφέροντά τους. Αφ’ ενός δεν ήθελαν για ιδεολογικούς λόγους να δουν την Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού να πραγματώνεται, αφ’ ετέρου μία μεγάλη αλλά αδύναμη Τουρκία, ήταν η περίπτωση του εύκολου θύματος για την οικονομική διείσδυση που ονειρεύονταν. Συνεπώς η Ελληνική παρουσία στα Ιωνικά παράλια και γενικότερα στη Μικρά Ασία έπρεπε να εκλείψει, διότι αποτελούσε πρόσκομμα στην υλοποίηση των σιωνιστικών σχεδίων. Για να επέλθει όμως η εξάλειψή της, έπρεπε να υπάρξει μία βίαιη μετακίνηση ή και αφανισμός του Ελληνικού πληθυσμού, ένας στόχος που μόνο δια της γενοκτονίας έβρισκε την πραγμάτωσή του. Για τη γενοκτονία χρειαζόταν ένα πρόσχημα. Και το πρόσχημα βρέθηκε.
Η Ελλάδα αποφασισμένη να διεκδικήσει δυναμικά τα δίκαιά της στη Μικρά Ασία, υπό την προτροπή της Βρετανίας και γενικά των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, τη διαβεβαίωση των οποίων για αμέριστη συμπαράσταση είχε προηγουμένως εξασφαλίσει, αποβίβασε στρατό το 1919 στη Σμύρνη. Το σχέδιο ήταν πανούργο: Οι σιωνιστές, δια των Μεγάλων Δυνάμεων, τους ηγέτες των οποίων επηρέαζαν και δια του αδελφού τους Ελ. Βενιζέλου, ενέπλεξαν τον Ελληνικό Στρατό σε μία θανάσιμη παγίδα και μαζί του καταδίκασαν τον Ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Μικράς Ασίας.
Ωθησαν τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μικράς Ασίας παρέχοντάς τους μία εφήμερη βοήθεια και όταν οι συγκυρίες κατέστησαν τις Ελληνικές δυνάμεις τρωτές, επήλθε η κατακόρυφη ενδυνάμωση των Κεμαλικών στρατευμάτων και η συντριβή των Ελλήνων. Και μαζί με τη συντριβή, βρέθηκε η ευκαιρία να σφαγιασθεί ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, με πρόσχημα τα δεινά που υπέστησαν οι τούρκοι από τον Ελληνικό στρατό, κατά τη νικηφόρα προέλασή του στο διάστημα 1919-1922. Η θανάσιμη παγίδα ήταν καλά προσχεδιασμένη…
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον οποίο έχει γραφτεί χωρίς να διαψευστεί ότι είναι εβραϊκής καταγωγής, φέρων το επίθετο Μπεν Ζελόν, υπό την παρότρυνση των ομοϊδεατών του, απέστειλε χωρίς καμμία υποδομή τα Ελληνικά στρατεύματα στην Μικρά Ασία, καταδικάζοντάς τα σε βέβαιη σφαγή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βενιζέλος δεν είχε κάνει καμμία πρόβλεψη, ούτε είχε κάποια εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο καταρρεύσεως του μετώπου… Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πριν επέλθει η Ελληνική συντριβή, ο Βενιζέλος έχασε προσχεδιασμένα τις εκλογές, προκειμένου να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών της προαποφασισμένης από τους σιωνιστές τραγωδίας. Είναι βέβαιο ότι εάν ο Βενιζέλος κέρδιζε τις εκλογές, στις οποίες σημειωτέον ότι όλα τα δεδομένα καταδείκνυαν την εκλογική νίκη του, τότε θα συνέβαινε επί της πρωθυπουργίας του η Μικρασιατική καταστροφή και θα ήταν αυτός που θα επωμιζόταν τις συνέπειες της ήττας. Ποιος όμως ήταν ο παράγοντας εκείνος που συνετέλεσε ώστε ο Βενιζέλος να χάσει τις εκλογές, γεγονός παράδοξο και μη φυσιολογικό, αφού μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ως θριαμβευτής και το κλίμα τον ευνοούσε;
Στην τεχνητή εκλογική ήττα του, τον βοήθησαν οι εβραίοι ομοϊδεάτες του. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Βενιζέλος αντλούσε σημαντικό μέρος της εκλογικής του δυνάμεως από το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης, γι’ αυτό άλλωστε είχε οργανώσει και το κίνημα της Αμύνης με επίκεντρο τη συμπρωτεύουσα. Στις εκλογές λοιπόν που προηγήθηκαν της τραγωδίας, οι εβραίοι σύσσωμοι στράφηκαν φαινομενικά εναντίον του και τον «μαύρισαν», διασώζοντάς τον από την ευθύνη της προσχεδιασμένης επερχόμενης καταστροφής στο Μικρασιατικό μέτωπο…
Για όσους αμφισβητούν τη σιωνιστική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, θα παρατεθούν τα ακόλουθα αδιάψευστα στοιχεία:
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ασκούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, πολιτική άκρως φιλοεβραϊκή, αφού όπως ομολογούν οι ίδιοι οι εβραίοι στο επίσημο όργανό τους «Χρονικά» (Οργανο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Τεύχος Σεπτ. – Οκτώβριος 1992): «…Ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Ρακτιβάν σε συνεντεύξεις του σε τοπικές εβραϊκές εφημερίδες, προβάλει τις αρχές της ισονομίας που διέπουν την Ελληνική διοίκηση και το πνεύμα της ανεξιθρησκείας που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό, με παράδειγμα τους εβραίους της παλιάς Ελλάδας, που παρά τον μικρό αριθμό τους κατέχουν σημαντικές θέσεις στη δημόσια ζωή. Και ο εβραϊκός τύπος της Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, επαινεί την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, που προσφέρει στους εβραίους προνόμια που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο Βαλκανικό Κράτος, προετοιμάζοντας γι’ αυτούς ένα λαμπρό μέλλον…»
Οι υπαινιγμοί για τη σιωνική πολιτική που ασκούσε ο Βενιζέλος είναι σαφέστατοι. Αλλωστε, όπως το ίδιο έντυπο αναφέρει («Χρονικά», τεύχος Απριλίου – Μαίου 1994), «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρώτος υποστήριξε τη δημιουργία ελεύθερου εβραϊκού κράτους». Τις ίδιες ακριβώς θέσεις εξέφρασε και ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Βενιζέλου, υπουργός και Γενικός Διοικητής της Μακεδονίας, ο Π. Αργυρόπουλος, στον τύπο της εποχής.
Ολα ήταν προμελετημένα. Σταδιακά και με πρόσχημα την επαναφορά του Κωνσταντίνου, οι… σύμμαχοι σταμάτησαν την χορήγηση βοηθείας προς την Ελλάδα και ένας – ένας άρχισαν να καταφέρνουν πισώπλατες μαχαιριές. Ο ιαταλοεβραίος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζιολίτι, εκκένωσε τη Νότια Μικρά Ασία από τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία βρίσκονταν εκεί, απελευθερώνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο σημαντικές δυνάμεις των τούρκων που είχαν καθηλωθεί εκεί εξ’ αιτίας της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας. Την ίδια ώρα η Γαλλία, υποταγμένη στη θέληση των εβραίων Μπιαν και Μπλουμ, συνάπτοντας τη γαλλοτουρκική συνθήκη συνθηκολογήσεως στην Κιλικία, απελευθέρωσε επίσης με τη σειρά της τα Κεμαλικά στρατεύματα από τη μέθοδο της Συρίας, παραδίδοντας συγχρόνως όλο το γερμανικό πολεμικό υλικό που είχαν κυριεύσει, στους τούρκους.
Η εβραϊκή στοά της Θεσσαλονίκης «Μπάι – Μπριθ», συνετέλεσε αποφασιστικά την πρόκληση της Μικρασιατικής καταστροφής, δια της οικονομικής βοηθείας που απέστειλε στον Κεμάλ. Ο εβραϊκής καταγωγής Μπρονστάιν (τρότσκυ), ηγέτης της Ρωσίας εκείνη την περίοδο, ενίσχυσε σε εκπληκτικό βαθμό τον Κεμάλ, χορηγώντας του τεράστιες ποσότητες χρυσού και πυροβόλα όπλα. Τον Μπρονστάιν χρηματοδοτούσε με τη σειρά της η εβραϊκή τράπεζα Κουν και Λεμπ, η οποία τον πίεσε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ώστε να απαλλάξει από ένα ακόμη πρόβλημα τον Κεμάλ.
Αθλιος επίσης υπήρξε ο ρόλος του Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Ο Ζαχάρωφ, εβραίος έμπορος όπλων από την Κωνσταντινούπολη, μονίμως εγκατεστημένος στην Ελβετία, υποδυόταν επί σειράν ετών τον Ελληνα. Στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης της αγγλοεβραϊκής πολεμικής βιομηχανίας «Βίκερς».
Ο Ζαχάρωφ, προσωπικός φίλος του Ε. Βενιζέλου, αρχικά προμήθευσε τον Ελληνικό στρατό με ελαφρύ και βαρύ οπλισμό για να καλύψει τις ανάγκες του, έναντι πραγματικά εκπληκτικών οικονομικών διευκολύνσεων. Ο Ζαχάρωφ, ισχυριζόταν ότι… βοηθούσε τον Ελληνικό στρατό, ωθούμενος δήθεν, από πατριωτικά κίνητρα. Μόλις όμως οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και ο «ομόφυλός του» Ε. Βενιζέλος «εγκατέλειψε» την εξουσία, οι αποστολές του Ζαχάρωφ σταμάτησαν ολοσχερώς ενώ ο μέχρι τότε παραδοθείς οπλισμός απεδείχθη προβληματικός, καθώς ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες άχρηστων όπλων και ελαττωματικών πυρομαχικών. Τα αποτελέσματα ήταν προφανή…
Στο σημείο αυτό αρχίζει να γίνει μνεία σε ένα τραγικό περιστατικό, το οποίο καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τον μισελληνισμό των εβραίων. Το περιστατικό τοποθετείται χρονικά στις ημέρες της μικρασιατικής τραγωδίας και είναι το ακόλουθο:
Στη συνοικία Μπας Οτουράκ της Σμύρνης, οι εβραίοι οι οποίοι τις προηγούμενες ημέρες είχαν επιδοθεί σε μία καταδοτική έξαρση κατά των Ελλήνων, είχαν συγκεντρωθεί και χλεύαζαν τους διερχόμενους Ελληνες αιχμαλώτους. Όταν οι τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να κτυπούν τους Έλληνες με τους υποκοπάνους των όπλων τους, τούρκοι και εβραίοι ξέσπασαν από κοινού σε παραλλήρημα ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων… Ο δε εβραίος νομάρχης Ραχμή Μπέης, εξώθησε τους τσέτες να προβούν στην εξόντωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Ενάμισι εκατομμύριο νεκροί, άλλοι τόσοι πρόσφυγες και δισεκατομμύρια σε δραχμές οι υλικές ζημιές. Αυτό ήταν το τίμημα της Μικρασιατικής καταστροφής, στην πρόκληση της οποίας τόσο συνέργησε ο διεθνής σιωνισμός. Η εβραϊκή μάλιστα ωμότητα, έφθασε μέχρι του σημείου της επιδείξεως ασέβειας προς τους ίδιους τους νεκρούς. Ούτε τα οστά των νεκρών Ελλήνων δεν σεβάσθηκαν οι εβραίοι. Μετά τη μεγάλη σφαγή, ένα «ολλανδικό» πλοίο φόρτωσε στο λιμάνι της Σμύρνης τα κόκκαλα των νεκρών, τα οποία προορίζονταν να διατεθούν… για βιομηχανικούς σκοπούς! Το πλοίο, όπως και η εκμεταλλεύτρια εταιρεία που επεδίωκε να θησαυρίσει ακόμη και από τα οστά των νεκρών, τα οποία «αξιολογούσε» ως πρώτη ύλη (!), ανήκε στους εβραίους Ραούλ Βόντεμπουργκ και Ερασμο Λεβύ. Επιπροσθέτως, στην επιχείρηση αφελληνισμού της Μικράς Ασίας, είναι γνωστός ο ρόλος που διαδραμάτισε ο αμερικανοεβραίος Χ. Μοργκεντάου. Ως πρόεδρος της «Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων», μερίμνησε ώστε κατά την οκταετία 1922-1930, να εφαρμοσθεί κατά γράμμα η Συνθήκη της Λωζάννης, το τερατούργημα αυτό του Ε. Βενιζέλου που προέβλεπε τον ξεριζωμό των Ελληνικών πληθυσμών από την Ιωνία.
Επανερχόμενοι στο θέμα των δηλώσεων Βενιζέλου δια των οποίων συνηγορούσε υπέρ της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ, κρίνω αυτές αποκαλυπτικές της καταγωγής του. Το γεγονός δε ότι ο Βενιζέλος παρουσιάζεται ως «πρωτεργάτης» της προσπάθειας για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Και αυτό διότι ο Βενιζέλος, ήταν εβραϊκής καταγωγής.
Την εβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου επιβεβαιώνει ο Α.Μ.Παπαδάκης στο έργο του «Βιογραφία Ελ. Βενιζέλου». Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Παπαδάκη, επί των οποίων αναφέρεται ο Νίκος Α. Αντωνακέας στο τρίτομο έργο του «Φαυλοκρατία», ο πατέρας του Βενιζέλου, Μπένυ Σελόν εκ Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε μία εβραία από την Κέρκυρα. Ωστόσο επειδή πλησίαζε η ώρα της στρατεύσεως και ήθελε να αποφύγει την στρατιωτική θητεία, ο Μπένυ Σελόν βρήκε απασχόληση σε ένα καράβι ως μούτσος, όπου αντικατέστησε έναν τεθνεώντα ναύτη που τον έλεγαν Κυριάκο. Στο λιμεναρχείο δηλώθηκε ως Κυριάκος Μπενιζέλος, όνομα που διατήρησε και στην Κρήτη, όπου έφθασε με το πλοίο, ύστερα από πολλές περιπέτειες. Γιος αυτού του Κυριάκου Μπενιζέλου (Μπεν ζελόν) υπήρξε ο γνωστός Εφιάλτης Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος διετέλεσε όργανο της ξενοκρατίας καθ’ όλο το διάστημα της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η Μικρασιατική καταστροφή επήλθε την χρονική εκείνη στιγμή κατά την οποία δέσποζαν τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα δύο εβραϊκές μορφές: Ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Μπεν Ζελόν. Εξ΄ άλλου δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε, ήδη από το 1917, όπως καταδεικνύεται μέσα από επίσημα έγγραφα, ο πρώτος πολιτικός ηγέτης και δη πρωθυπουργός που ζήτησε την αναγνώριση ισραηλινού κράτους. Τον Ιούλιο του 1920 ο ΄Αγγλος ναύαρχος Ντε Ρόμπεκ σε επιστολή που απηύθηνε προς τον τότε Υπουργό Λόρδο Κώρζον, ανέφερε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής: «…Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος δεν είναι η Ελλάς. Εν κυριολεξία δεν είναι καν ΄Ελλην…».
Οπως θα καταδειχθεί και σε επόμενα άρθρα που αφορούν τον σιωνισμό, ανάλογες είναι και οι συγκυρίες που σχετίζονται με την πρόκληση Εθνικών Ηττών και Τραγωδιών, όπως αυτή που αφορά την έκβαση του Μακεδονικού, του Κυπριακού αλλά και άλλων κρίσιμων ζητημάτων όπως στη συνέχεια θα καταδειχθεί ευκρινώς.
Αιώνες ολόκληρους τώρα, ο διεθνής σιωνισμός λυσαλλέα βάλλει κατά του Ελληνισμού, με σκοπό να επιτύχει την καθυποταγή και τελικά την εξάλειψή του. Σε αυτή τη δόλια προσπάθειά του απεργάζεται άθλια σχέδια, με οδυνηρές για το Εθνος μας προεκτάσεις.
Οποιος θέλει να ζήσει, ας πολεμήσει. Για να πολεμήσει όμως, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά το παρελθόν, ούτως ώστε να προετοιμάζεται αναλόγως για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των κινδύνων που θα ανακύψουν στο μέλλον. Το καίριο ερώτημα και ταυτόχρονα μέγιστο συνειδησιακό δίλημμα που ανακύπτει καθοριστικά σήμερα, είναι το ακόλουθο: ΑΘΗΝΑ ή ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ


ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ


Το ενδιαφέρον που επιδείκνυαν ανέκαθεν οι εβραίοι για την παρουσίαση της ρήτς ως κέντρο του «Ιουδαϊκού Πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι σιωνιστές μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977).
Η εκδήλωση ενός ενεργού ενδιαφέροντος για την προσάρτηση της Κρήτης από οργανωμένα σιωνιστικά κέντρα, γίνεται ολοφάνερη κατά την μεταπολεμική περίοδο, σε μία μεταιχμιακή δηλαδή εποχή, κατά την οποία συντελείται η οριστική μετάβαση της Ελλάδας στη σφαίρα επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμά της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στην Κρήτη.
Η απόπειρα της διεισδύσεως των σιωνιστικών κεφαλαίων, στην Κρήτη είχε γίνει ήδη ορατή με την προσπάθεια της εβραϊκής εταιρείας «Λίττον», να αναλάβει την… οικονομική ανάπτυξη της νήσου. Παρά την προσωρινή αποτυχία τους να επιτύχουν έναν τόσο εμφανή στόχο, οι σιωνιστές δεν πτοήθηκαν.

Αργότερα η επίσης εβραϊκή εταιρεία «Ακριτέθ» θα επιτύχει την επιζητούμενη διείσδυση, αναλαμβάνοντας σχεδόν το μονοπώλιο των κρητικών χαρουπιών και κρασιών. Εδώ αξίζει να γίνει μνεία και στην αυτονομιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε μεταπολιτευτικά ομάδα 6 εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία της απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις σιωνιστικές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίσθηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωματικό εβραϊκής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ.
Κατ’ αυτό τον τρόπο έθεταν σε εφαρμογή τα σιωνιστικά σχέδια που απέβλεπαν στην αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Κρήτης, σχέδια τα οποία είχαν δει το φως της δημοσιότητας ύστερα από μία σειρά δημοσιευμάτων της εφημερίδας «Αθηναϊκή» σύμφωνα με τα οποία το Ισραήλ είχε συστήσει από το 1971 έναν οργανισμό με διεθνείς προεκτάσεις, στον οποίον είχε ανατεθεί η υλοποίηση ακριβώς αυτών των αποτρόπαιων ανθελληνικών σχεδίων.
Οταν οι εβραίοι προπαρασκεύαζαν ποικιλότροπα, την επίθεση του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο, κάποιος μη γνώστης της πραγματικότητας, δεν θα μπορούσε να φανταστεί την συμβολή του Ισραήλ στην διάπραξη των τουρκικών θηριωδιών, η οποία αποτελούσε μία έμμεση μορφή προβολής διεκδικητικών αξιώσεων στην Κύπρο. Οι υπουργοί Εξωτερικών Αμύνης των ΗΠΑ Κίσιγκερ και Σίσκο αντίστοιχα, οι οποίοι γνώριζαν τις κινήσεις των Τούρκων ήταν εβραίοι. επίσης κατά τη διεξαγωγή της τουρκικής αποβάσεως (Αττίλας Ι) τις επιχειρήσεις συντόνιζε ισραηλινό πολεμικό πλοίο εφοδιασμένο με τέλειο ηλεκτρονικό εξοπλισμό.
Ακόμη και σήμερα όλοι όσοι ασχολούνται σήμερα με το κυπριακό ζήτημα είναι εβραϊκής καταγωγής. Αυτό ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρέσβης της Κύπρου στο Τελ-Αβίβ Π. Ευθυμίου. Συγκεκριμένα, κατά τον πρέσβη, ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας Ρίκφιντ, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Φαϊσάλ, ο υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χόλμπρουκ, η προϊσταμένη του Μ. Ολμπράϊτ, αλλά και ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών Χ. Ροζάκης είναι εβραϊκής καταγωγής. Οπως άλλωστε και οι Σίσκο, Κίσιγκερ κ.ά.
Τα προηγούμενα χρόνια την ίδια ακριβώς τακτική υιοθέτησαν οι εβραίοι και στο θέμα της Κρήτης. Είναι δε βέβαιο, ότι σε ανύποπτο χρόνο, οι σιωνιστικές επιβουλές κατά της Κρήτης, θα εκδηλωθούν εκ νέου, δεδομένου ότι οι σιωνιστές εργάζονται θέτοντας μακροπρόθεσμους στόχους.
Η Κύπρος για να επικαλεσθούμε ένα απτό παράδειγμα το οποίο συμβάλλει στην πληρέστερη κατανόηση αυτής της τακτικής, είχε τεθεί στο στόχαστρο από το 1896-97, οπότε επέρχεται η χρεοκοπία της Ελλάδος και η υπαγωγή της στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
Από τότε έχουν παρέλθει εκατό περίπου χρόνια και ακόμη η κατάσταση γύρω από αυτό το ζήτημα παραμένει ασαφής και ρευστή. Το μόνο βέβαιο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η Ελληνική αυτή νήσος χάνεται βαθμιαία, εξαιτίας της ορατής πλέον αμερικανοεβραϊκής επιβολής. Δεν αποκλείεται λοιπόν, ανάλογη έκβαση να λάβουν αργότερα το Μακεδονικό ή το Κρητικό ζήτημα, στα πλαίσια ενός εδαφικού διαμελισμού της Ελλάδος, ο οποίος προβλέπεται από τους σιωνιστές.
Ηδη οι εβραίοι, μεταπολεμικά και εντεύθεν, καταβάλουν διαρκείς προσπάθειες, για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαιη ιουδαϊκή εστία. Η επιδίωξη αυτή εστιάζεται σε μία προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του εβραίου καθηγητή και στελέχους της Μοσάντ Ανκόρι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες.
Παράλληλα με το σιωνιστικό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν τον χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδίων και αποσκοπούσαν στην δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη… αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την… εβραϊκή ιστορία της Κρήτης.
Ο Τζβη Ανκόρι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε… επιστημονικές ανακοινώσεις.
Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός όσο και ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός προήλθαν… από εβραίους. Στην πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μία γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποιήσεως των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και την Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Ανκόριδεν είχαν όρια, αφού δεν δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν και το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων… ήταν εβραίος!
Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Ανκόρι δεν διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για την παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μία σειρά άρθρων του εβραίου… αρχαιολόγου Σάυρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την… σημιτική προέλευση του Μινωϊκού Πολιτισμού.
Η ανάμειξη του Ανκόρι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέψει, μεταξύ των άλλων, την απόσταση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον Ελλαδικό καιρό.
Ηδη έχουν εκδηλωθεί και άλλες συναφείς κινήσεις. Ειδικότερα έχει παρατηρηθεί από τον ελεγχόμενο από τον σιωνισμό βρετανικό τύπο, η παρουσίαση της Κρήτης ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική επ’ αυτού είναι η περίπτωση της εβραϊκής ιδιοκτησίας αγγλικής εφημερίδας «Sunday Times», η οποία σε αγαστή σύμπνοια με το ευρωπαϊκό κανάλι EURO-NEWS, σε πίνακα που δημοσιεύει καθημερινά παρουσιάζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούν στις πρωτεύουσες των μεσογειακών κρατών, παρουσιάζει την Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα. Ανάλογη είναι και η κατάσταση που παρουσιάζεται στον τομέα των συγκοινωνιών (λόγου χάρη «Κρητικές Αερογραμμές»).
MOSSAD ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Πολλά φημολογούνται για την δράση, συχνά ανεξέλεγκτη, των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ στον Ελλαδικό χώρο.
Σχετικά πρόσφατα είχε αναφερθεί από τον Ελλαδικό τύπο, το γεγονός ότι Ελληνες αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, και όχι μόνο, θα εκπαιδευθούν από στελέχη της MOSSAD. Το γεγονός αυτό σε συσχετισμό με όσα κατά καιρούς έχουν ακουσθεί ή γραφεί, άνευ διαψεύσεως, μας υποχρεώνει να διατυπώσουμε κάποια καίρια ερωτήματα.
Αληθεύει ότι εντός των γραφείων της κεντρικής διοικήσεως της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) συστεγάζεται κλιμάκιο της ΣΙΑ και της ΜΟΣΑΝΤ, το οποίο μάλιστα τελευταίο χρησιμοποιεί και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της ΕΥΠ;
Αληθεύει ότι η δόμηση της άλλοτε ΚΥΠ και νυν ΕΥΠ έχει γίνει από ισραηλινούς πράκτορες;
Αληθεύει ότι υπάρχουν αξιωματούχοι και στελέχη της ΕΥΠ τα οποία συγχρόνως εργάζονται και για ξένες μυστικές υπηρεσίες, ιδίως για την ΜΟΣΑΝΤ;
Πώς εξηγείται το γεγονός ότι η ΜΟΣΑΝΤ αναλαμβάνει επισήμως τη φύλαξη υψηλών προσώπων και υπουργικών παραγόντων, εντός της Ελλάδος, υποκαθιστώντας τις ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας, όπως συνέβη στη σύνοδο των υπουργών Δημοσίας Τάξεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία συνήλθε την Ανοιξη του 1994 στην Κέρκυρα και όχι μόνο;
Πώς ερμηνεύεται η διαπίστωση ότι ΜΟΣΑΝΤ και ΣΙΑ οργώνουν την ελλαδική επικράτεια ανενόχλητες, όταν μάλιστα είχε ανακαλυφθεί στα Πατήσια διαμέρισμα αμερικανών πρακτόρων με περούκες και άλλα σύνεργα, το 1993, συγκαλύφθηκε η υπόθεση; Ποιος στ’ αλήθεια ελέγχει τη χώρα;
Ακόμη, μιας και αναφερόμαστε στο ρόλο της MOSSAD, περί αυτής και του Ισραήλ αιωρούνται κάποια επιπρόσθετα ερωτήματα.
Συγκεκριμένα, μετά την δολοφονία του εφοπλιστή Μ. Περατικού από την αυτοπροσδιοριζόμενη ως «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» τον Μάιο 1997, ο τότε καταργηθείς Υπουργός Δημοσίας Τάξεως Στέλιος Παπαθεμελής διατύπωσε υπαινιγμούς κατά όσων υποθάλπουν και στηρίζουν ή συγκαλύπτουν την δράση των τρομοκρατών. Σε ερώτηση δημοσιογράφου τι εννοεί, απήντησε λακωνικά ως ακολούθως: «Ρωτήστε τους πρέσβεις του Ισραήλ», αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα συγκεκριμένα κέντρα γνωρίζουν πολλά, και όχι μόνο, περί τρομοκρατίας…
Εξ’ άλλου, καθόλου τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι το 1993 το Αμερικανικό Κογκρέσο απέρριψε την τοποθέτηση του Μάικ Χάπεριν ως Υφυπουργού Αμύνης των ΗΠΑ, κατηγορώντας τον για διασυνδέσεις με διεθνή δίκτυα τρομοκρατίας, τα πλοκάμια των οποίων έφθαναν στην Ευρώπη. Μία λεπτομέρεια: Ο Χάλπεριν είχε διατελέσει στενός συνεργάτης του εβραίου σιωνιστή Χένρι Κίσσιγκερ…
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤEIΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΔΟΥΛΟ
Το πολιτικό κατεστημένο το οποίο διοικεί τον τόπο, συνδέεται, με άρρηκτους δεσμούς με τον διεθνή σιωνισμό. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται από τη διαπίστωση ότι η καταγωγή πολλών πολιτικών είναι εβραϊκή, είτε εξαρτώνται οικονομικά από τους ιουδαίους. Για να μην θεωρηθεί ο ισχυρισμός αυτός ως νεφελώδης και δημαγωγικός, θα επικαλεσθούμε, ενδεικτικά, χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εξαρτήσεως.
Ο Α. Παπανδρέου, γιος της Πολωνοεβραίας Σοφίας Μινέικο, συνέδεσε την άνοδό του στην εξουσία με την απόλυτη πρόσδεσή του στον διεθνή σιωνισμό. Αντλώντας την οικονομική υποστήριξη για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από την τράπεζα «Τσαίηζ Μαχνάτταν» (όπως έχει καταγγελθεί χωρίς να διαψευσθεί στο βιβλίο του Αθ. Στριγά «Παγκόσμιοι Εντολοδότες») η οποία ανήκει ως γνωστόν στην πανίσχυρη εβραϊκή οικογένεια των Ροκφέλλερ, ο Παπανδρέου ανήλθε στην εξουσία το 1981, αναιρώντας όσα βαρύγδουπα είχε εξαγγείλει προεκλογικώς.
Ηδη από τα φοιτητικά του χρόνια είχε συνδεθεί ιδεολογικά με τον εβραϊσμό, ασπαζόμενος την μηδενιστική θεωρία του εβραίου Τρότσκυ. Σύμφωνα με τον Μ. Μπότσαρη, (όπως αποκαλύπτει στο βιβλίο του «Οι οπλοφόροι του ΠΑΚ») κατά την μακρόχρονη παραμονή του στις ΗΠΑ, όπου ανήλθε οικονομικά και κοινωνικά κάτω από πραγματικά αδιευκρίνιστες συνθήκες, συνδέθηκε, μεταξύ των άλλων, με την Συμβουλευτική Επιτροπή της Υπάτης Στοάς των Τεχνοκρατών, η οποία αποτελείτο από οκτώ επιφανείς και πανεπιστημιακούς καθηγητές των ΗΠΑ, του Καναδά, του Ισραήλ και της Αγγλίας. Ολοι τους έχουν ένα κοινό γνώρισμα: Είναι εβραϊκής καταγωγής. Πρόκειται για τους Ρ. Λίσσακ, Τ. Βιέτοριτς, Λ. Λεφέπερ, Μ. Ντόναχιου, Ρ. Ντάλιγκ, Φ. Γουίλκινσον, Ζ. Γκρόσμαν και Τ. Χάλντιβ.
Οι επαφές αυτές δικαιολογούν απόλυτα την ανακολουθία λόγων και έργων που τον διέκρινε.
Για τις φιλοσιωνιστικές τους καταβολές διακρίνονται σήμερα αρκετά από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στα οποία διακρίνουμε τον Α. Τσοχατζόπουλο, τον οποίο η εφημερίδα των εβραίων «Τα Νέα μας» (Οκτώβριος 1993) έχει παρουσιάσει να μετέχει σε ειδικές συναντήσεις των εβραίων της Αμερικής, με τους Αχέπανς, όπως και σε πλείστες σιωνιστικές εκδηλώσεις, συνοδευόμενος από τον πρέσβη του Ισραήλ, Δαυίδ Σασσόν. Ο γνωστός συγγραφέας Ι. Φουράκης έχει καταλογίσει στον Α. Τσοχατζόπουλο, σε βιβλία του την κατηγορία ότι ηγείται «σιωνοσοσιαλιστικής φατρίας» ένας χαρακτηρισμός που αφήνει πολλά υπονοούμενα περί των απόψεών του…
Ιδιαίτερες σχέσεις με τον εβραϊσμό είχε αναπτύξει η Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, νυμφευθείσα τον εβραίο Ζυλ Ντασσέν. Οπωσδήποτε δεν είναι συγκυριακό το γεγονός ότι ανελάμβανε πάντοτε το ζωτικής σημασίας Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο κ. Σημίτης, επί επταετίας, φυγαδεύθηκε στο εξωτερικό φέρων στο διαβατήριό του την επωνυμία Βεντούρα που ως γνωστός είναι το όνομα του εβραίου ιδρυτή του ΚΚΕ. Πολλά ερωτηματικά προκαλεί αυτή του η προτίμηση εάν μάλιστα συσχετισθεί με την ανάμειξή του στην υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Ο Σημίτης, υπό την ιδιότητα του Υπουργού Βιομηχανίας το 1995, όπως απεκάλυψε η εφημερίδα «Το Ονομα» (31-8-1995) με εκτεταμένο δημοσίευμά της, επιχείρησε να παραδώσει τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά στην εβραϊκή εταιρέια «Οφερ Μπράδερς», η οποία σε συνέργεια με τη Μοσάντ, χρησιμοποίησε έναν πράκτορά της ονόματι Καλογερίδη, προκειμένου να εξασφαλίσει την κυριότητα των στρατηγικής σημασίας ναυπηγικών αυτών εγκαταστάσεων.
Ακολουθεί ο άλλοτε πανίσχυρος «τσάρος» της οικονομίας, Γερ. Αρσένης, πρώην Υπουργός Εθνικής Αμύνης και τώρα Παιδείας, αν και καθ’ ολοκληρία άσχετος και προς τα δύο αντικείμενα. Φημολογείται ότι η μητέρα του Αρσένη είναι εβραϊκής καταγωγής εκ Κεφαλληνίας, το γένος Ραζή.
Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι οι κρυπτομηχανές που βρίσκονται στο ΥΕΘΑ οι οποίες διεκπεραιώνουν την αποστολή – λήψη κρυπτογραφημένων διαβαθμισμένων σημάτων, είναι εβραϊκής κατασκευής και συνεπώς οι σιωνιστές δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε καν να αποκρυπτογραφήσουν τα σήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Φήμες περί εβραϊκής καταγωγής κυκλοφορούν και για την οικογένεια Τσάτσου. Μπορεί να απώλεσε τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, περιήλθε ωστόσο υπό τον έλεγχό της η αποκλειστική προμήθεια ανταλλακτικών οχημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν χρειάζεται βεβαίως να γίνει ειδική μνεία στην καταγωγή του πρώην Υφυπουργού Εξωτερικών Ροζάκη – Ροζενστάιν, ενώ ομόφυλός του τυγχάνει και ο «ιθύνων νους» της Εταιρείας «Αττικό Μετρό» Μοσέ Ραφαήλ, γιος του πρέσβη του Ισραήλ.
Φυσικά δεν λείπουν οι εβραίοι και οι εβραιόφιλοι και από τα υπόλοιπα κόμματα, με προεξάρχουσα τη Νέα Δημοκρατία. Εκτός από τον πρώην πρόεδρό της Μ. Εβερτ, οι σχέσεις του οποίου με το εβραϊκό στοιχείο είναι κάτι περισσότερο από δεδομένες, (πανταχού παρών σε όλα τα εβραϊκά μνημόσυνα, κατελθών ως υποψήφιος δήμαρχος το 1986 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή», στο ψηφοδέλτιο του οποίου υπήρχαν και εβραίοι, (Ααρών, Σαμπεθάι κ.ά.), στο κόμμα του υπάρχουν ουκ ολίγοι εβραίοι και εβραιόδουλοι.
Κατ’ αρχήν διακρίνεται ο πρώην υπουργός Γεράσιμος Αποστολάτος, φανατικός υμνητής των εβραίων, πρώην πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού και εκδότης του περιοδικού «Ελληνο-ισραηλινά Νέα».
Ακολουθεί ο εβραόφιλος Ν. Μάρτης, πρώην υπουργός και βουλευτής, ο οποίος προ ετών κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας», δια του οποίου «προσπαθεί» να αποδείξει την Ελληνικότητα της Μακεδονίας… επικαλούμενος τις μαρτυρίες της Παλαιάς Διαθήκης.
Δηλαδή, αναθέτει στους εβραίους ούτε λίγο ούτε πολύ, να αποφανθούν αν η Μακεδονία είναι Ελληνική. Το βιβλίο του Μάρτη για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας με εβραϊκό πιστοποιητικό, έχει προβληθεί κατά κόρον από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και τα εβραϊκά χρονικά, καθόλου βέβαια τυχαία…
Ο Ι. Παλαιοκρασάς, τυγχάνει εκ των φίλων του ΚΙΣ και είναι πρωτοπόρος σε όλα τα εβραϊκά «μνημόσυνα». Ακολουθεί ο Ι. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος επίσης πρωτοστατεί σε όλα τα μνημόσυνα ανά την Ελλάδα, για το «ολοκαύτωμα». Ως υπουργός Εθνικής Αμύνης συνήλθε συμφωνία με την αμερικανική εταιρεία «Τζένεραλ Νταϊνάμικς» για την αγορά 40 αεροσκαφών Φ-16. Για την εξεύρεση ωστόσο των αναγκαίων κονδυλίων, κατέφυγε στην εβραϊκή εταιρεία «Σόλομον Μπράδερς» η οποία μάλιστα διαδραμάτισε και εγγυητικό ρόλο στην συμφωνία, φυσικά με το αζημίωτο. Κατά το 1993, ο Βαρβιτσιώτης με τον τότε υφιστάμενό του Ι. Σταθόπουλο, είχαν επιδοθεί, ματαίως βέβαια, σε… έρευνες για την «ανακάλυψη» της ανύπαρκτης εβραϊκής ταξιαρχίας, η οποία δήθεν είχε πολεμήσει κατά την περίοδο 1940-41 στην Ελλάδα και… θυσιάσθηκε για τον Ελληνισμό!
Ο Αν. Ανδριανόπουλος, συγκαταλέγεται στους ένθερμους υποστηρικτές του Ισραήλ. Λάτρης των εβραϊκών κιμπούτς, προφανώς εθιζόμενος στην εβραϊκή νοοτροπία περί εργασίας, πραγματοποιεί συχνά επισκέψεις στο Ισραήλ και εκφράζει φιλοσιωνιστικές απόψεις.
Η Κέλλυ Μπουρδάρα, κατά τη θητεία της στο Υπουργείο Πολιτισμού, είχε δαπανήσει αρκετά κονδύλια για την προβολή εβραϊκών έργων τέχνης και θεμάτων της Παλαιάς Διαθήκης στην Εθνική Πινακοθήκη, αποσπώντας επαινετικά σχόλια από το εσωτερικό έντυπο των εβραίων «Τα Νέα μας» (1-10-1993).
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (Αβραάμ-όπουλος), σήμερα δήμαρχος Αθηναίων, έχει αναφερθεί σε πολλά δημοσιεύματα και έχει καταγγελθεί από τον συγγραφέα Αθ. Στριγά σε βιβλία του, χωρίς ωστόσο να διαψευσθεί, ότι ενισχύεται από εβραϊκές πηγές με εξουσιαστικές προοπτικές. Κατά την διεκδίκηση του βουλευτικού αξιώματος, αυτοπροβαλλόταν ως «Εκπρόσωπος μίας Νέας Εποχής», ισχυρισμός ο οποίος καθιστά αρκετά σαφή τον υπαινιγμό του. Από το 1990 υπηρετούσε στο διπλωματικό γραφείο του Κ. Μητσοτάκη, από το οποίο κατέβαλλε «άοκνες» προσπάθειες για την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ.
Παρεπιπτόντως, είναι μήπως τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη διπλωματική ενέργεια της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας μόλις ανήλθε στην εξουσία το 1990, ήταν η αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ;
Οι Αθανάσιος Τσαλδάρης, Αριστ. Παυλίδης, Γ. Παναγιωτόπουλος και Θ. Σοφούλης, άπαντες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, εξέφρασαν κατά το παρελθόν, εντός και εκτός βουλής, απροκάλυπτα φιλεβραϊκές θέσεις. Ανάλογη είναι και η τοποθέτηση των Πεσματζόγλου και Πλυτά.
Η Φ. Πάλλη Πετραλιά, διατηρεί άριστες σχέσεις με τους εβραίους, τόσο μάλιστα ώστε να αποτείει φόρο τιμής στην επτάφωτο λυχνία, στεκόμενη σε στάση προσοχής και θέτοντας το χέρι στην καρδιά… Φημολογείται δε ότι στην κατοικία της επήλθε η σύμπραξη-συναλλαγή των εβραίων επιχειρηματιών των ΗΠΑ με τους Αχέπανς, μία σχέση καθυποταγής των ελληνικών επιχειρηματιών των ΗΠΑ στο σιωνιστικό λόμπυ.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κοσμόπουλος, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, διατηρεί άριστες σχέσεις με το τοπικό εβραϊκό στοιχείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κοσμόπουλος αρέσκεται να εκφωνεί λόγους σε εβραϊκές συναγωγές και σε συναφείς χώρους. Αλλωστε κυκλοφορεί ευρέως η φήμη ότι ο Κοσμόπουλος, στα πλαίσια της αναδείξεως της Θεσσαλονίκης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, εξασφάλισε για την προβολή των δραστηριοτήτων της εβραϊκής κοινότητας σημαντικά κονδύλια.
Απροκάλυπτα φιλική προς τον εβραιοσιωνισμό στάση, τήρησε και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής. Επί της περιόδου της πρωθυπουργικής παντοδυναμίας του στη Ν.Δ. (1974-1980) ζωτικής σημασίας εθνικοί και κρατικοί φορείς είχαν αλωθεί από τους εβραίους.
Ενδεικτικά αναφέρουμε (από το βιβλίο του Ι. Φουράκη «Ελληνισμός – Εβραιοσιωνισμός» σελ. 361) ότι στο Υπουργείο Εξωτερικών δέσποζε ο Μάριος Καμχής, στο Υπουργείο Παιδείας ο Αλέν Γιοβάνοβιτς, στον τομέα της Πολεμικής Βιομηχανίας ο Σαμπί Σαμπετάϊ, στην ΔΕΗ ο Ραφαήλ Μωϋσής και ο Ισαάκ Λεβή, στον ΟΣΕ ο Σαμουήλ Κοέν, στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα η Μαρία Ρεζάν, η Μπιάνκα Κοέν και ο Ζακ Μεναχέμ, στον ΟΤΕ ο Αβραάμ Μόρδος, ο Η. Μόρδος, ο Χαϊμ Καπέτας, ο Β. Αλπαλάς.
Στην Τράπεζα Ελλάδος κυριαρχούσαν ο Μ. Λεβί, ο Χαϊμ Κοέν, ο Α. Κοέν, ο Π. Μπενουζίλιο, ενώ στους πανεπιστημιακούς χώρους αλώνιζαν ο Αζαρίας Χαναάν, Β. Ακαλάη, Η. Κρίσηπης, Χ. Περέζ, Χ. Ροζενστάιν.
Ο Θεόδωρος Κασσίμης, κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ΕΟΤ, έθεσε σε κυκλοφορία ένα ανεπίτρεπτο φυλλάδιο για τα ανύπαρκτα… εβραϊκά αξιοθέατα στην Ελλάδα. Φημολογείται ότι η σύζυγός του είναι εβραϊκής καταγωγής, κατά την περίοδο δε της δραστηριοποιήσεώς του εντός του ΕΟΤ, πολλοί εβραίοι προωθήθηκαν ως ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων. Χαρακτηριστική περίπτωση επ’ αυτού προώθηση του Δαυίδ Γκολφάιντ στο ξενοδοχείο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης.
Στενές σχέσεις με τους ιουδαίους, έχει όμως και η πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς σχέσεις με την οι κογένεια Ιουδερού, το γένος Μολώχ, όμως οι σχέσεις της με το εβραϊκό στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από φιλικές…
Στον χώρο της Πολιτικής Ανοιξης, πέραν του φιλοσιωνιστή Αντώνη Σαμαρά, δραστηριοποιούνται ο Καθηγητής της Παντείου Χασίδ, εβραϊκής εξώφθαλμα καταγωγής, ο οποίος και κατήρτισε το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος, καθώς και ο ταξιδιωτικός πράκτορας Μίκαελ Γκιόλμαν (Υποψήφιος Βουλευτής Α’ Αθηνών), τον οποίο ο Κυριάκος Διακογιάννης έχει καταγγείλει στα βιβλία του ως πράκτορα της Μοσάντ.
Οσα επ’ αυτού παρατίθενται είναι εντελώς ενδεικτικά. Υφίστανται πολλά παρακέντρα αποφάσεων, δρώντα τόσο εντός του πολιτικού παρασκηνίου όσο και εκτός των μέσων μαζικής αποχαυνώσεως, τα οποία ελέγχονται από τον διεθνή σιωνισμό.
Πρέπει δε να τονίσουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα αποτείουν φόρο τιμής στο «ολοκαύτωμα» και εγκωμιάζουν διαρκώς τους εβραίους.
Προκαλεί βεβαίως εντύπωση το γεγονός ότι ουδείς αναφέρεται στις θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων άλλων λαών, ουδείς μνημονεύει τις εκατόμβες των θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρά μόνο γίνεται αποκλειστική μνεία στους εβραίους.
Χαρακτηριστικό δείγμα επ’ αυτού, είναι οι «γονυκλισίες» των πολιτικών, επ’ ευκαιρία των διαφόρων τελετών τις οποίες διοργανώνουν διαρκώς οι εβραίοι για το «ολοκαύτωμα», τελετές, η παρουσία στις οποίες έχει χαρακτήρα «νομιμοφροσύνης» και πίστεως στα κελεύσματα του Ισραήλ.
Στα πλαίσια σχετικής εκδηλώσεως την οποία διοργάνωσαν οι εβραίοι στις 27 Μαρτίου 1996 στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, προκειμένου να εορτάσουν τα 50 χρόνια από την ανασυγκρότηση του εν Ελλάδι εβραϊσμού, παρέστη το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, σε ένδειξη προσηλώσεως στο εβραϊκό στοιχείο.
Το κυρίαρχο στοιχείο σε αυτή την εκδήλωση, όπως και όλες τις συναφείς, ήταν ότι το σύνολο των ομιλητών, προερχομένων από τον κοινοβουλευτικό χώρο, έπλεξαν το εγκώμιο των εβραίων κατά κόρον, επιχειρώντας να τους παρουσιάσουν μάλιστα και ως σημαντικούς παράγοντες για την ελληνική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς.
Ανάμεσα σε εκείνους που περιφέρονται όπου γίνονται εβραϊκές εορτές και «μνημόσυνα» είναι οι ακόλουθοι: Ιωάννα Τσάτσου, Απόστολος Κακλαμάνης, Μιλτιάδης Εβερτ, Παυσανίας Ζακολίκος, Παναγιώτης Σγουρίδης, Γ. Αναστασόπουλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Γεώργιος Ράλλης, Κώστας Μητσοτάκης, Ιωάννης Γρίβας, Γεράσιμος Αρσένης, Σταύρος Μπένος, Κώστας Γείτονας, Γιώργος Ρωμαίος, Γιώργος Πασχαλίδης, Ιωάννης Πεσματζόγλου, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Β. Μποτόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Νίκος Κωνταντόπουλος, Βασίλης Κόκκινος, Θεόδωρος Κασσίμης, Νίκος Γκελεστάθης, Επαμ. Ζαφειρόπουλος, Σωτήρης Κούβελας, Γρηγόρης Φαράκος, Γρηγόρης Γιάνναρος, Ευαγγ. Κουλουμπής, Αννα Ψαρούδα Μπενάκη, Αντώνης Λιβάνης, Ι. Κεφαλογιάννης, Μ. Γιαννάκου Κουτσίκου, Δημ. Δημοσθενόπουλος, Στεφ. Μάνος, Αγγ. Μπρατάκος, Β. Μαγγίνας, Γερ. Αποστολάτος, Γ.Α. Μαγγάκης, Δ. Σιούφας, Μιχ. Παπαγιαννάκης, Β. Τσουδερού, Θ. Πάγκαλος και πολλοί άλλοι (Περιοδικό «Χρονικά» – Οργανο Κ.Ι.Σ. τεύχος Ιούλιος – Αύγουστος 1996).
Φυσικά δεν έλειψαν και οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδας (Επίσκοπος Μελίτων, Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, Εξαρχος Ειρηναίος), στρατιωτικοί, πανεπιστημιακοί καθηγητές και δημοσιογράφοι.
Φυσικά, πέραν αυτών, υπάρχουν πολλοί ακόμη φιλοεβραίοι και σιωνιστές, οι οποίοι αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά ενισχύουν με τη στάση τους και τις πράξεις τους τον διεθνή σιωνισμό.


Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΛΙΒΑΝΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ…


Μπορεί ο Δήμαρχος Αθηναίων (;) Δ. Αβραμόπουλος να αδιαφορεί για τη μνημειακή κληρονομιά της πόλεως επί της οποίας άρχει, μπορεί να αρνείται να τιμήσει μεγάλες μορφές των Αθηνών που ανήκουν στην ιστορική αρχαιότητα, μπορεί να απαξιεί για την ανάδειξη των αρχαιολογικών θησαυρών της αθηναϊκής γης, όμως η αδιαφορία του αυτή έχει την εξήγησή της.
Η αιτίαση της στάσεώς του αυτής, έγκειται, προφανώς, στο γεγονός ότι εκτιμά πως προηγείται η απότιση τιμών στους εβραίους. Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι: Στις 7 Μαϊου 1997, στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, πραγματοποιήθηκε κοινή εκδήλωση του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων και της Ενώσεως Σιωνιστών Ελλάδος (!) με την ευκαιρία της «3.000ης επαιτείου από την ίδρυση της Ιερουσαλήμ»…
Στην εκδήλωση αυτή, ο Δ. Αβραμόπουλος που καθόλου τυχαία, έχει αναγορεύσει εαυτό σε «εκπρόσωπο μιας νέας εποχής» (όπως χαρακτηριστικά δήλωνε όταν κατήλθε υποψήφιος βουλευτής το 1990), δήλωσε τα ακόλουθα: «…Η πόλης της Ιερουσαλήμ, είναι η πόλη σύμβολο των απανταχού Ισραηλιτών. Αποτελεί όμως και ένα παγκόσμιο σύμβολο-σημείο αναφοράς των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών. Ανήκει, δηλαδή, όπως και η πόλη, της οποίας έχω την τιμήν να είμαι δήμαρχος, η Αθήνα, σε ολόκληρο τον κόσμο, στην ανθρωπότητα. Αθήνα και Ιερουσαλήμ άλλωστε, είναι οι δύο πόλεις σύμβολα, αυτού που αποκαλούμε Δυτικός Πολιτισμός και με τις οποίες ζυμώθηκαν όλοι οι Ευρωπαίοι επί αιώνες. Η Αθήνα είναι υπερήφανη για τους Ισραηλίτες πολίτες της που εμπλουτίζουν με την ποιότητά τους την ταυτότητα της πόλης μας και οι οποίοι έχουν την τύχη να φέρουν συγχρόνως και τις δύο μεγάλες παραδόσεις, την Ελληνική και την Ιουδαϊκή, όντας φορείς μίας πλουσιότατης πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η εκτίμηση που τρέφουμε στην Ισραηλιτική Κοινότητα της Αθήνας, αλλά και η σταθερή μας απόφαση να διασφαλίσουμε εδώ στην πόλη που γεννήθηκαν οι αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων, μας οδήγησαν σε αποφάσεις όπως ο εορτασμός του Γιαντ Βασέμ στο Δημαρχιακό Μέγαρο, η ονομασία πλατείας της Αθήνας, ως πλατείας «Εβραίων Μαρτύρων», ως ένδειξη τιμής στα θύματα του Ολοκαυτώματος και βέβαια, η παρουσία μας στην αποψινή γιορτή».
Προφανώς αναφερόμενος στις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες (ιουδαϊσμό, χριστιανισμό, ισλαμισμό), εξαίρει την εβραϊκή τους προέλευση. Οσον αφορά δε τον ισχυρισμό περί του ότι η Ιερουσαλήμ αποτελεί πόλη – σύμβολο του Δυτικού Πολιτισμού, με την οποία πόλη «…ζυμώθηκαν όλοι οι Ευρωπαίοι επί αιώνες», εμείς ως Ελληνες δεν έχουμε καμία σχέση με τα ιουδαιογενή αποκυήματα ούτε και επιθυμούμε να έχουμε. Εάν ο δήμαρχος Δ. Αβραμόπουλος έχει «εκλεκτικές συγγένειες», πνευματικής υφής και όχι μόνο, με τη Σιών και τους σιωνιστές, είναι βεβαίως δικό του ζήτημα, ωστόσο όμως όσοι τον ψηφίζουν και θέλουν να λέγονται Ελληνες θα πρέπει να το γνωρίζουν.
Παρενθετικώς αναφέρεται ότι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές (Οκτώβριος 1998), στον συνδυασμό «Μάχη για την Αθήνα» του Δ. Αβραμόπουλου, πέραν των θεατρίνων και λοιπών «δημοσιοσχεσιτών», πρωταγωνιστούσε ο Μίκαελ Γκιόλμαν, ένας επιφανής σιωνιστής των Αθηνών, και όχι μόνο… Οπως επίσης, ο υπεύθυνος προγράμματος του δημοτικού Ραδιοσταθμού 9,84, είναι ο εβραίος Ζακ Μεναχέμ… (Βεβαίως, για να είμεθα αντικειμενικοί, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι και οι υπόλοιποι υποψήφιοι – συνδιεκδικητές της δημαρχίας δεν ήταν καλύτεροι του Δ. Αβραμόπουλου).
Προσφάτως, μάλιστα ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων, συνδιοργάνωσε έκθεση) με τον Δήμο της Ισταμπούλ (όπου Ισταμπούλ είναι η Κωνσταντινούπολη…). Εύγε Δήμαρχε, απομένει πλέον να φορέσεις φέσι ή κιπά, κατά τις προτιμήσεις σου… Μας διαφεύγει το γεγονός εάν ο Δ. Αβραμόπουλος έχει επισκεφθεί και τη Συναγωγή Αθηνών, μιμούμενος τον πρώην δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Ν. Κοσμόπουλο, ο οποίος εκφωνούσε «ωραιότατους» λόγους προς τα τέκνα της Σιών… Τώρα, όσον αφορά το πλέον προκλητικό τμήμα της δηλώσεώς του, σύμφωνα με το οποίο «Η Αθήνα είναι υπερήφανη για τους Ισραηλίτες πολίτες της που εμπλουτίζουν με την ποιότητά τους την ταυτότητα της πόλης μας…», αυτό και τα όσα υποκρύπτει, ας τα κρίνουν οι ίδιοι οι πολίτες των Αθηνών, όπως άλλωστε και τη γενικότερη δημαγωγική πολιτική που ως δήμαρχος ασκεί, με τα πρωτοχρονιάτικα τρικ και τους κλόουν στην Πλατεία Συντάγματος, που μόνο εποχές ρωμαϊκής παρακμής θυμίζουν…
Καταλήγοντας, θα υπενθυμίσουμε ότι ο Δ. Αβραμόπουλος, από τη θέση του εκπροσώπου τύπου του Υπουργείου των Εξωτερικών και από τη θέση που κατείχε στο διπλωματικό γραφείο του κ. Μητσοτάκη, είχε καταβάλλει άοκνες προσπάθειες για τη διπλωματική αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Φημολογείται δε εντόνως ότι προαλείφεται για πρωθυπουργός της Ελλάδας. Κάποιοι κύκλοι αναφέρουν ότι ενισχύεται και υποστηρίζεται από τα εβραιολανδικά πετρελαϊκά καρτέλ. Τυχαίες συμπτώσεις;
Τελευταίως, ο Δ. Αβραμόπουλος, μη τηρών ούτε τα έσχατα προσχήματα, προέβη στην ανέγερση, εν κρυπτώ και εν παρανόμω, μνημείου για τους εβραίους «αγωνιστές», εντός του περιβόλου του αρχαιολογικού χώρου του Θησείου, γεγονός το οποίο είναι τόσο αυθαίρετο όσο και παράνομο. Δεδομένου ότι δεν ζητήθηκε καν η άδεια και η έγκριση από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, αναγκάζοντας το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο να προβεί στην αποστολή εξωδίκου προς τον Δήμο Αθηναίων, με το οποίο εξώδικο το Συμβούλιο ζητούσε την απομάκρυνση του συγκεκριμένου μνημείου από τον δεδομένο χώρο, εντός ενός μηνός. Ασφαλώς όλα αυτά δεν μπορεί να είναι συμπτωματικά, λαμβανομένου υπ΄ όψιν του γεγονότος ότι ο Δ. Αβραμόπουλος προτίμησε να κρύψει την θέα της Ακροπόλεως για να προβάλει τους ανύπαρκτους εβραίους «μάρτυρες». Και ο νοών νοείτω…


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ισως από την παράθεση των ανωτέρω να έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα απαισιοδοξίας και απογνώσεως. Η διαπίστωση της εβραϊκής οικονομικής παντοδυναμίας σε πολλούς λιπόψυχους μπορεί να δημιουργήσει ένα συναίσθημα ηττοπάθειας.
Ωστόσο μια τέτοια αντιμετώπιση είναι όχι μόνο εσφαλμένη, αλλά και οδηγεί σε καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Η πραγματικότητα διδάσκει ότι ουδείς είναι αήττητος. Παράλληλα, θα πρέπει να εντοπίσουμε τους γενεσιουργούς παράγοντες της εβραϊκής ισχύος, προκειμένου να δράσουμε ανάλογα.
Η επιτυχία των εβραίων, όπως υποστηρίζει ο διάσημος αντισιωνιστής επιχειρηματίας Χένρι Φορντ στο βιβλίο του «Ο Διεθνής Εβραίος», δεν οφείλεται σε μία δημιουργική ευφυία, αλλά στην πανουργία και στον δόλο.
Η Ελλάς είναι τόπος Φωτός, Ιερός χώρος με ακατάλυτη ισχύ. Πολλές φορές κατά την ιστορική της διαδρομή τέθηκε σε κίνδυνο, αλλά πάντοτε στο έσχατο σκαλοπάτι του ξεπεσμού, μία μειοψηφία Ηρώων και Μαρτύρων του Εθνους, ύψωνε το Λάβαρο του Αγώνα, διασώζοντας τον Ελληνισμό από βέβαιη καταστροφή.
Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ότι «Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει».
Ο Ελληνισμός υπερέχει από τον εβραϊσμό και κάθε άλλο λαό, φυσικά, πνευματικά και ηθικά. Η εφήμερη οικονομική – υλική παντοδυναμία των Εβραίων, είναι αποτέλεσμα των δικών μας σφαλμάτων, τα οποία δημιούργησαν τις κατάλληλες συγκυρίες ώστε οι εβραϊκές μέθοδοι να βρουν πρόσφορο έδαφος.
Οταν παύσουμε να υιοθετούμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας την εβραϊκή αντίληψη της άκρατης εκμεταλλεύσεως και του ατομικού ωφελισμού, όταν απαλλαγούμε από τη νοοτροπία που θέλει τον άνθρωπο υπόδουλο της ύλης, όταν σπάσουμε τα δεσμά που μας επιβάλλει η αποδοχή ιουδαιογενών ιδεολογιών και θρησκευτικών μεσσιανικών δογμάτων. Οταν τέλος απαλλαγούμε από τα εθνοκτόνα κόμματα που διαδραματίζουν ρόλο τοποτηρητή της εβραιόδουλης ξενοκρατίας, όταν στραφούμε και πάλι στις προαιώνιες Ελληνικές Παραδόσεις, όταν με λίγα λόγια «σκοτώσουμε τον φθονερό εβραίο που ζει μέσα μας και έχει κυριεύσει τη συνείδησή μας», τότε μόνο θα Εξελληνισθούμε.
Οταν παύσουμε να σκεπτόμασθε, προσκυνούμε, ζούμε, συμπεριφερόμαστε εβραϊκά, τότε και μόνο τότε θα αναβαπτισθούμε Ελληνικά.
Εναπόκειται σε εμάς, στην θέλησή μας να αγωνισθούμε για τον Εξελληνισμό αυτού του λαού και αυτού του τόπου, εάν επιθυμούμε να παραμείνει κοιτίδα των Ελληνικών Αξιών.
Η ζωή είναι ένας διαρκής πόλεμος που συντίθεται από επιμέρους αδιάκοπες μάχες και πρέπει να γνωρίζουμε ότι όποιος θέλει να ζήσει, πρέπει να πολεμήσει (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Τέτοιες μάχες έδωσε ο Ελληνισμός ουκ ολίγες. Οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, το 1821, το 1912 – 14 και άλλες εποποιίες του Ελληνισμού, μας δίδαξαν ότι ουδείς αντίπαλος είναι αήττητος, εφόσον έχουμε συγκρότηση και προσήλωση σε υψηλά ιδανικά. Πρωτίστως όμως επιβάλλεται Εθνική ομοψυχία – κοινωνική ενότητα.
Οταν τεθούν στο περιθώριο οι δολιοφθορείς εκείνοι που διασπούν με λόγια δημαγωγικά και έργα διαβρωτικά την Εθνική σύμπνοια, όταν εξαλειφθεί ο εσωτερικός εχθρός, η στρατιά των ξενοδούλων – εβραιοδούλων υποτακτικών και των προσκυνημένων, τότε μόνο ο Ελληνισμός θα χαλυβδωθεί και θα καταλάβει και πάλι το βάθρο που του αρμόζει στην Ιστορία.
Ο Ελληνισμός ουδέποτε νικήθηκε σε μία κατά μέτωπον σύγκρουση από τον Σιωνισμό. Οδηγήθηκε σε αυτοπροδοσία από τους ταγούς του, από όλους αυτούς που προωθούν τον Φοινικισμό, τον Ιουδαιοχριστιανισμό, την επικυριαρχία του σκοταδισμού σε όλες του τις εκφράσεις.
Ο Ελληνισμός εάν συσπειρωθεί και αναζητήσει τις ρίζες του, θα αφυπνισθεί, θα ενδυναμωθεί και θα νικήσει.
Στην επερχόμενη υλιστική – κοσμοπολιτική ισοπέδωση που προωθούν οι σιωνιστές, οι Ελληνες πρέπει να αντιτάξουν και πάλι το Ακατάλυτο ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ, διαλύοντας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα εβραϊκά σκοτάδια.
Ο Ελληνισμός έχει μέσα του, σε λανθάνουσα κατάσταση, τη δύναμη να ανακτήσει τη θέση που του πρέπει στην παγκόσμια πραγματικότητα. Πρέπει και πάλι να ανάψει ο σπινθήρας, αν ανακτήσει τη θέληση και τη βεβαιότητα ότι αποτελεί Λαό Κυρίων.
Σε αυτή την καθοριστική σύγκρουση που με μαθηματική ακρίβεια πλέον πλησιάζει στη συνείδηση κάθε Ελληνα, πρέπει να υπάρξει ένα συμβόλαιο τιμής, λιτό και περιεκτικό, ώστε απόκλιση από το οποίο να μην υπάρξει. Το συμβόλαιο αυτό, θα του δώσει την ψυχική δύναμη να αντιπαραταχθεί και να νικήσει τον σιωνισμό. Ένα συμβόλαιο απλό, μα και βαρύ, ολιγόλογο αλλά και ιερό, που περικλείεται σε τέσσερις μόνο λέξεις:
ή ΕΛΛΑΣ ή ΤΕΦΡΑ!


ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ


Για άλλη μία φορά, οι εν Ελλάδι ευρισκόμενοι εβραίοι, προσέφυγαν στην προσφιλή τους μέθοδο, την παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητος.
Αυτή η διαπίστωση εξάγεται από τα όσα διαδραματίσθηκαν προ ολίγων μηνών, και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1999, στα Χανιά της Κρήτης, με αφορμή την επαναλειτουργία της εκεί συναγωγής. Δοθείσης της ευκαιρίας, λοιπόν, οι εγχώριοι εβραίοι, δε δίστασαν να κάνουν λόγο για 2.500 περίπου χρόνια ιουδαϊκής παρουσίας στην Κρήτη. Προτού προβούμε στην παράθεση σχετικής ανακοινώσεως διαμαρτυρίας την οποία εξέδωσε η Συντονιστική Επιτροπή Κινήσεως Πολιτών Χανίων με αφορμή το γεγονός αυτό, εφιστούμε την προσοχή του αναγνωστικού μας κοινού στο γεγονός ότι προ ετών εβραίος ονόματι Ραέλ είχε συστήσει και προπαγάνδιζε την αυτονόμηση της Κρήτης από την Ελλάδα, αναπτύσοντας σχετική ανθελληνική δραστηριότητα. Επιπροσθέτως, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, εβραίος πράκτωρ, Περιβεβλημένος με την ιδιότητα του καθηγητή, ο Τζβη Ανκόρι, καταπόντιζε υδρίες στον βυθό της Κρήτης και ακολούθως διεξήγαγε θαλάσσιες αρχαιολογικές έρευνες, ανασύροντάς τις, προς δημιουργία της εντυπώσεως ότι οι σημίτες είχαν προαιώνια παρουσία στο νησί. Μάλιστα, ο ίδιος, εξέδωσε και σχετικό βιβλίο υπό τον προκλητικό τίτλο «Ιουδαϊκή Κρήτη», προς ενίσχυση της θεωρίας του…
Είναι προφανές λοιπόν, ότι το ενδιαφέρον των εβραίων για την Κρήτη ούτε από αγαθές προθέσεις εκκινεί, ούτε και τυχαίο είναι. Ας δούμε όμως την προκύρηξη την οποία εξέδωσαν οι κάτοικοι των Χανίων:
«Η Συναγωγή ΄Ετς Χαγίμ είναι σήμερα το μοναδικό μνημείο που μαρτυρεί την επί 2.300 χρόνια εβραϊκή παρουσία στην Κρήτη».
Ετσι πληροφορηθήκαμε με την ανακοίνωση του Κεντρικού Ισραηλητικού Συμβουλίου σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τώρα πως ένα μνημείο 600 ετών (πέτρινο κτίριο του 14ου αιώνος) μαρτυρεί και αποδεικνύει ότι η εβραϊκή παρουσία στο νησί έχει διάρκεια 2.300 ετών, αυτό αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Αλλά φαίνεται ότι η αδυναμία μας αυτή δεν επεκτείνεται στους πολιτικούς και δημοτικούς άρχοντες που αποδεχόμενοι (;) τους ισχυρισμούς του Κ.Ι.Σ. παρευρέθησαν στα εγκαίνια της συναγωγής. Αποδέχθησαν άραγε μόνο την παραπάνω ανακοίνωση ή και τα εξής: α) Την μη Ελληνική καταγωγή των Κρητών, β) Την Σερανεβοποίηση της πόλης μας, γ) την ύπαρξη κοινωνικής βίας στα Χανιά, δ) τον χαρακτηρισμό του άξεστου για όλους τους Χανιώτες. Τα παραπάνω αποτελούν απόψεις του κ. Νικόλα Σταυρουλάκη, του μοναδικού εβραίου κατοίκου της πόλης μας και εκπροσώπου του Κ.Ι.Σ. που για χάρη του θα λειτουργεί από εδώ και στο εξής η συναγωγή. Διότι δεν υπάρχει άλλος εβραίος στην πόλη μας, τουλάχιστον προς το παρόν. Βέβαια σύντομα θα διαπιστωθεί η ύπαρξη «πολυπληθούς» εβραϊκής κοινότητας η οποία θα καταστεί και «σημαίνων» ρυθμιστικός παράγοντας των Χανίων. Δεν θεώρησαν απαραίτητο να διαφοροποιήσουν τη θέση τους από τις ανακοινώσεις αυτές, τονίζοντας ότι η παρουσία τους εκεί αφορά μόνο απότιση φόρου τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας…
Την χαρά του εξέφρασε ευθαρσώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για την επαναλειτουργία της συναγωγής των Χανίων, συγχαίροντας παράλληλα όλους όσους συνέβαλλαν σ΄ αυτό το έργο. Για τον Κ. Μητσοτάκη, τον πολιτικό εκείνο που μόλις ανήλθε στην εξουσία έσπευσε να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ, η «συναγωγή αποτελεί κομμάτι της ιστορικής κληρονομιάς των Χανίων. Αποτελεί πολύτιμο μνημείο για την πόλη μας», δήλωσε επιγραμματικά ο κρητικός πολιτικός.
Ουδείς διαφωνεί με την τέλεση μνημοσύνου. Κανείς δεν αντέδρασε και κατά το παρελθόν όταν από το 1995 γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις. Η διαφορά και ο προβληματισμός προέκυψε από την στιγμή που το Κ.Ι.Σ. εμφανίσθηκε στο προσκήνιο με τους ανιστόρητους και αβάσιμους ισχυρισμούς του που είναι ουσιαστικά υϊοθέτηση ακραίων θέσεων εβραϊκού ρατσισμού. Και αυτό δεν είναι δική μας άποψη, αλλά του ΟΗΕ που με ανακοίνωσή του στις 10-11-1975 χαρακτηρίζει τον σιωνισμό ακραία μορφή ρατσισμού και ένοχο φυλετικών διακρίσεων. Την ίδια στιγμή δε κατηγορεί (μέσω του εκπροσώπου του, Σταυρουλάκης) τον χανιώτικο λαό για ρατσισμό και ξενοφοβία. Σημειώνουμε ότι το Κ.Ι.Σ. είναι σιτιζόμενο και από τον Ελληνικό λαό που αν δεν τον σέβεται τουλάχιστον ας μην τον προκαλεί. Δεν ξέρουμε αλλά το όλο «στήσιμο» μας θυμίζει την γνωστή παροιμία «Εβραίος έδερνε και φώναζε ότι τον δέρνουν».
Εξαίρεση και ταυτόχρονα παράδειγμα απετέλεσαν ο Νομάρχης Χανίων κ. Κατσανεβάκης και ο Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Ειρηναίος που προς τιμήν τους και προς τιμή των προγόνων μας τοποθετήθηκαν για λογαριασμό όλων μας. Είμαστε σίγουροι ότι η στάση τους έχει υποστηρικτές στο σύνολο του Χανιώτικου λαού.
Τελούμε εν αναμονή των οποιονδήποτε δράσεων-αντιδράσεων και καλούμε όλους τους πολιτικούς και τοπικούς φορείς να εγκαταλείψουν τη σιωπή.
Εκτός εάν συμφωνείτε με τους ισχυρισμούς του Κ.Ι.Σ. και του κ. Σταυρουλάκη, οπότε μπορείτε επίσης να πιστέψετε ότι «τα άλογα είναι πράσινα και τα γαϊδούρια πετάνε».
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΟΡΑΦΟΥΝ
Λόγω της σοβαρότητος της σημασίας του εν λόγω θέματος, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ εκδηλώνεται ως αξίωση των εβραίων να διεκδικούν την προέλευση του κρητικού πολιτισμού αλλά ακόμη και να υποστηρίζουν την…σημιτική προέλευση των κρητών, γεγονότα τα οποία αμφότερα είναι ψευδή, ανιστόρητα αλλά και προσβλητικά για τον Ελληνισμό, θα πραγματοποιήσουμε μία σύντομη ιστορική αναφορά η οποία καταδεικνύει την ανθελληνική δράση των εβραίων (και) επί του κρητικού ζητήματος, πέραν των όσων ανεφέρθησαν στην εισαγωγή αυτού του κειμένου.
Aνέκαθεν οι εβραίοι τηρούσαν ανθελληνική στάση, κανόνας από τον οποίο βέβαια δεν εξαιρούνταν οι εν Κρήτη ευρισκόμενοι σημίτες. Από το 1204 μ.Χ. η Κρήτη τελούσε υπό ενετική κατοχή. Κατά την χρονική περίοδο 1204-1669, πολλές φορές οι Κρήτες επεδίωξαν την απελευθέρωση της νήσου δια της εξεγέρσεως, επαναστατικές κινήσεις οι οποίες πάντοτε κατεπνίγησαν στο αίμα με τη συμβολή των λατίνων ιερέων αλλά και των εβραίων κατοίκων του Ηρακλείου.
Ο Β. Ψιλάκης στο βιβλίο του «Ιστορία της Κρήτης» (Χανιά, 1909, σελ. 160), επ΄ αυτού μεταξύ των άλλων αναφέρει: «…η πολυάριμη τότε των εβραίων εν Χάνδακι κοινωνία…δυσμενώς διακειμένη προς τους ορθοδόξους Χριστιανούς, επηύξανε την σύγχυσιν, ραδιουργούσα, ωτακουστούσα και προδίδουσα και συνετέλει και αυτή ου μικρόν εις την δείνωσιν των πραγμάτων…».
Ο A. Haudecoeur (Εισαγωγή στο “Hippolyte Noiret”, σελ. 12 κ.ο.κ.) αναφέρει περί των εβραίων τα ακόλουθα: “…έχοντες δική τους συνοικία, ιδιαίτερες συνθήκες ζωής και περιβολή, ώφειλαν να φέρουν στο εξωτερικό τους ένδυμα σήμα όμοιο με το Ο, σε μέγεθος άρτου. Αυτοί ήσαν τοκογλύφοι και έμποροι, συχνά δε η Ενετική Γερουσία εψήφιζε νόμους εναντίον τους περιστέλλοντας τον τόκο των δανείων, απογορεύοντας τα αθέμιτα κέρδη και βοηθώντας τους οφειλέτες…”.
Ακόμη και αυτοί οι Ενετοί είχαν εκπλαγεί από την δολιότητα των εβραίων, σε σημείο μάλιστα το Μέγα Ενετικό Συμβούλιο να απαγορεύσει στους εβραίους (1423 μ.Χ.) να διαμένουν στην Ενετία για διάστημα περισσότερο των 25 ημερών, όπως επίσης απαγόρευσε στους εβραίους να δανείζουν με τόκο χρήματα στους Ενετούς.
Οι εβραίοι ωστόσο, κατά πάγια τακτική τους, συνήψαν καλές σχέσεις με τους Ενετούς, ώστε να έχουν το ελεύθερο να εκμεταλλεύονται τους υπόδουλους ΄Ελληνες, όπως άλλωστε έπρατταν και καθ΄ όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Επανερχόμενοι στη σημερινή κατάσταση, είναι γνωστό ότι οι εβραίοι προσπαθούν να μεταβάλλουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς μεγάλων εκτάσεων στην Κρήτη, αγοράζοντας τεράστια κτήματα, προκειμένου να διεισδύσουν αποτελεσματικότερα και να επηρεάσουν τη ζωή της Κρήτης.
Ομως οι όποιες μεθοδεύσεις τους, θα έχουν την κατάληξη εκείνης του πράκτορα της Μοσσάντ Ε. Ράμελ, καθώς θα προσκρούσουν στην σθεναρή αντίθεση των Ελληνοπρεπών κατοίκων της Κρήτης, όλων εκείνων που υπερήφανοι για την Ελληνική καταγωγή τους, δεν ανέχονται να “διαχέονται” σενάρια περί δήθεν σημιτικής καταγωγής του κρητικού πολιτισμού…


Ιωάννης Θ. Χαραλαμπόπουλοs
ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ, εκδόσεις ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ


http://www.katohika.gr



http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8570.html

Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/123kyklopas

http://kyklwpas.blogspot.gr/