Σύγκριση των 4 σεναρίων εθνικής παραγωγικής ανάκαμψης από την κρίση εντός και εκτός ευρώ

Του Κωνσταντίνου Κυρίτση
αναπληρωτή καθηγητή
ΤΕΙ Ηπείρου
τμήμα λογιστικής-χρηματοοικονομικής

Το θέμα είναι φετίχ και ταμπού, από την προπαγάνδα των ΜΜΕ διότι η ιδιωτική ολιγαρχία και πυραμίδα της έκδοσης του ευρώ (από τους έμμεσους ιδιώτες ιδιοκτήτες της ΕΚΤ) θα έχει να χάσει αρκετά από μια διάσπαση του ευρώ.

Υπάρχουν πολλοί οικονομολόγοι που έχουν αναλύσει, το θέμα του Grexit, και επιστροφή στην δραχμή, με συμπεράσματα που εκφοβίζουν και έχουν παρασύρει αρκετούς πολιτικούς και δημοσιογράφους , αλλά σχεδόν κάνεις από αυτούς δεν έχει αναλύσει, το Grexit, χωρίς επιστροφή στην τραπεζική δραχμή, αλλά με ένα, κρατικό, μη-τραπεζικό νόμισμα και κρατικών επενδύσεων που είναι επέκταση των ιδεών του J. M. Keynes στην προηγούμενη οικονομική κρίση του 1920-30 και που πολλές κυβερνήσεις τότε ακλούθησαν. Στα παρακάτω θα συγκρίνω αυτά τα 4 σενάρια με ένα κατά δύναμη αντικειμενικό τρόπο, με βάση, τους παράγοντες που οι πολέμιοι της δραχμής χρησιμοποίησαν δηλ εσωτερικές οικονομικές ανισότητες , τραπεζική κατάρρευση, πληθωρισμό, επιτόκια, υποτίμηση, δανεισμό, ανεργία, παραγωγικότητα, δανειοληπτική ικανότητα, οικονομική δουλεία, εθνική κυριαρχία, ζημιά στην ευρωζώνη, γεωπολιτική σταθερότητα κλπ. Οι περισσότερες προβλέψεις των πολέμιων της επιστροφής στην δραχμή είναι περίπου σωστές και διατηρούνται στον συγκριτικό πίνακα. αλλά εδώ αναλύεται επίσης κάτι που εκείνοι δεν αναλύουν , δηλ το εθνικό κρατικό μη-τραπεζικό νόμισμα που κυκλοφορεί στο μεγαλύτερο μέρος του κατευθείαν από το κράτος χωρίς να μεσολαβούν οι τράπεζες και ο δανεισμός που επιβάλουν. Επιπλέον με μια απλή βαθμολόγηση των υπέρ και κατά αυτών των 4 σεναρίων, ο αναγνώστης μπορεί αν έχει μια άμεση και σχετικά απλή συγκριτική αντίληψη.

Τα 4 σενάρια θα είναι

1) Παραμονή στην ευρωζώνη και συνέχιση των μνημονίων ως έχουν.
2) Παραμονή στην ευρωζώνη, αλλά έκδοση παραλλήλου ανεπίσημου κρατικού νομίσματος.
3) Grexit και επιστροφή στην τραπεζική δραχμή της (ιδιωτικής) Τράπεζας Ελλάδας.
4) Grexit και νομισματική καινοτομία με ένα κρατικό επίσημο μη-τραπεζικό εθνικό νόμισμα

Σε όλα αυτά τα σενάρια, υποτίθεται πως το παρόν χρέος, είναι μη βιώσιμο, επαχθές , παραβιάζει ανθρωπινά δικαιώματα, σύνταγμα, κλπ και επομένως πως πρέπει να διαγραφτεί στο μεγαλύτερο μέρος του.

Τα σενάρια 1) και 3) είναι ευρέως γνωστά πως ορίζονται. Αλλά τα σενάρια 2) και 4) χρειάζονται ένα γενικά άγνωστο μέχρι τώρα νομισματικό ορισμό. Τα δυο αυτά σενάρια ίσως να φαντάζουν πως δεν χουν προηγούμενο σε εθνικό επίπεδο, αλλά πρωτόγνωρες κρίσεις δεν λύνονται με παλιές μόνο συνταγές, αλλά χρειάζονται νοημοσύνη και δημιουργικότητα.

Το βασικό χαρακτηριστικό του 2) με παραμονή στην ευρωζώνη, αλλά έκδοση παραλλήλου ανεπίσημου κρατικού νομίσματος, είναι πως

2.1) Το υπουργείο οικονομικών κάνει την έκδοση και έχει την αρχική κυριότητα σε ανεπίσημο, εθνικό νόμισμα που ο κυριότερος κανόνας του είναι πως κάθε συναλλαγή μεταξύ Ελλήνων πολιτών η Ελληνικών νομικών πρόσωπων, γίνεται έτσι που η πλευρά που πληρώνει το χρήμα, έχει αν το θέληση, την δυνατότητα να πληρώσει ένα ποσοστό χ% της συναλλαγής με το ανεπίσημο Ελληνικό νόμισμα. Η άλλη πλευρά που παρέχει το προϊόν η υπηρεσία δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Έτσι π.χ. το κράτος μπορεί να πληρώνει ένα ποσοστό των μισθών και συντάξεων στο παράλληλο ανεπίσημο νόμισμα, αλλά το ίδιο και οι φορολογούμενοι τους φόρους τους. Το ίδιο και ένας εισαγωγέας που πουλά ξένα προϊόντα στην Ελλάδα, η μια τράπεζα που πρέπει να δεχτεί καταθέσεις, να δανείσει. Φυσικά όλες οι παλιες καταθέσεις μέχρι τώρα σε ευρώ παρμένου σε ευρώ, και η τράπεζες είναι υποχρεωμένες να αποδώσουν στους κατάθετες του ευρώ και πάλι ευρώ. Ο κόσμος πρέπει να είναι ξεκάθαρα ενήμερος πάνω σε αυτό για να μην τρέχει και κάνει πανικόβλητος αναλήψεις από τις τράπεζες. Ο κανόνας όμως του χ% δεν εφαρμόζει στους ξένους πολίτες π.χ. τους τουρίστες.

Το ποσοστό αυτό Χ% είναι ρυθμιζόμενο και ανάλογα με την φάση εγκαθίδρυσης του παράλληλου ανεπίσημου νομίσματος μπορεί να πάρει τιμές όπως χ%=20%, 30%, 40%, 50% 60% κλπ.

Κατά βάση το ανεπίσημο παράλληλο νόμισμα είναι ευσταθέστερο να έχει ισοτιμία με το ευρώ καθοριζόμενη στην ελεύθερη Ελληνική αγορά , αλλά τα πρώτα χρόνια μπορεί ίσως το κράτος, αν καθορίζει ισοτιμίες με ελεγχόμενες διαδοχικές υποτιμήσεις, και ανάλογες αυτόματες τιμαριθμικές αναπροσαρμογές μισθών και συνάξεων. Η ικανότητα του κράτους να εκδίδει δικό το νόμισμα επιτρέπει την παροχή του ελάχιστου επιδόματος επιβίωσης, σε Έλληνες πολίτες κάθε ηλικίας, ανεξάρτητα εργασίας, ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα (όπως και της ασφάλισης) , και αποφυγή ατομικής οικονομικής δουλείας.

Το σενάριο 4) του επίσημου κρατικού μη-τραπεζικού νομίσματος που είναι επέκταση των ιδεών του J. M. Keynes στην προηγούμενη κρίση του 1920-30 ορίζεται ως έξης.
Το υπουργείο οικονομικών, η ένας ειδικός νομισματικός 100% κρατικός μη-κερδοσκοπικός οργανισμός, έχει το αποκλειστικό προνόμιο της έκδοσης του εθνικού νομίσματος, όπου το κράτος, έχει την αρχική κυριότητα (δηλ είναι δημόσιο αγαθό που ανήκει σε όλους τους Έλληνες πολίτες) και έχει την δέσμευση να κυκλοφορεί, από την στιγμή της έκδοσης τους τουλάχιστο κατά 80%, έξω από την οδό του δανεισμού, που βασικά είναι ο τραπεζικός κλάδος. Δηλ το κράτος αφού εκδώσει μια ποσότητα τέτοιου χρήματος, δεν το δανείζει στις τράπεζες για να το δανείσουν με στην σειρά τους, (και να έχουμε μια οικονομία και κρίση δανεισμού) αλλά το κυκλοφορεί π.χ. μέσα από κρατικές επενδύσεις, επιδόματα, μισθούς συντάξεις κλπ.

Και πάλι εδώ είναι ευσταθέστερο αυτό το επίσημο κρατικό νόμισμα να έχει ισοτιμία με το ευρώ καθοριζόμενη στην ελεύθερη διεθνή αγορά , αλλά τα πρώτα χρόνια μπορεί ίσως το κράτος, αν καθορίζει ισοτιμίες με ελεγχόμενες διαδοχικές υποτιμήσεις, και ανάλογες αυτόματες τιμαριθμικές αναπροσαρμογές μισθών και συνάξεων. Η διαφορά ενός τέτοιου κρατικού νομίσματος, από την παραδοσιακή δραχμή της (ιδιωτικής) τράπεζας Ελλάδος (που είναι μικρογραφία του ευρώ) είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, και δεν βρίσκεται μόνο στο ότι το κράτος θα πρέπει πάλι να δανειστή την δραχμή που εκδίδεται από την (ιδιωτική) Τράπεζα Ελλάδος, και να βρίσκεται πάλι στα χρέη στο ίδιο το δικό το εθνικό νόμισμα, ενώ στο κρατικό νόμισμα όχι!

Η μέση δανειακή επιβάρυνση της Ελληνικής (αλλά και ευρωπαϊκής) επιχείρησης στατιστικά είναι 66% ως ποσοστό του ενεργητικού, διότι ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει άλλη πρόσβαση στο χρήμα παρά μόνο με τον δανεισμό από τις τράπεζες. Με το κρατικό μη-τραπεζικό νόμισμα, η δανειακή αυτή επιβάρυνση μπορεί να πέσει κάτω του 33% και η πρόσβαση στο χρήμα γίνεται με το κράτος ως συνεπενδυτής (η παροχος επιδότησης).

Η ικανότητα του κράτους να εκδίδει δικό το νόμισμα επιτρέπει την παροχή του ελάχιστου επιδόματος επιβίωσης, σε Έλληνες πολίτες κάθε ηλικίας, ανεξάρτητα εργασίας, ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, και αποφυγή ατομικής οικονομικής δουλείας. Το ίδιο περίπου φυσικά ισχύει και για την παραδοσιακή δραχμή.

Φυσικά τόσο στο σενάριο της δραχμής όσο και του επίσημου κρατικού μη-τραπεζικού νομίσματος, όλες οι παλιές καταθέσεις μέχρι τώρα σε ευρώ παρμένου σε ευρώ, και η τράπεζες είναι υποχρεωμένες να αποδώσουν στους κατάθετες του ευρώ και πάλι ευρώ. Ο κόσμος πρέπει να είναι ξεκάθαρα ενήμερος πάνω σε αυτό για να μην τρέχει και κάνει πανικόβλητος αναλήψεις από τις τράπεζες.

Παρακάτω παρατίθεται ένας συγκριτικός πίνακας των βασικών σεναρίων , ως προς του βασικούς παράγοντες, δηλ εσωτερικές οικονομικές ανισότητες , τραπεζική κατάρρευση, πληθωρισμό, επιτόκια, υποτίμηση, δανεισμό, ανεργία, παραγωγικότητα, δανειοληπτική ικανότητα, οικονομική δουλεία, εθνική κυριαρχία, ζημιά στην ευρωζώνη, γεωπολιτική σταθερότητα κλπ. όπου ο αναγνώστης μπορεί να έχει μια γρήγορη αντίληψη.

Μια βαθμολόγηση αυτών των σεναρίων με βάση τον δεύτερο πινάκα με τα υπέρ και κατά που παρατίθενται, σε μια κλίμακα από –10 μέχρι +10 με το είναι η έξης.

Και υπάρχει ένας βασικός λόγος για αυτήν την βαθμολόγηση! Η αξίες της (οικονομικής) ελευθερίας της πλειοψηφίας , της συλλογικής (εθνικής) και ατομικής αυτο-υπευθυνότητας, της ελευθερίας της βούλησης της πλειοψηφίας και των μειωμένων ανισοτήτων στην κοινωνία είναι ανώτερες από οποιοδήποτε οικονομικό συμφέρον μιας εθνικής η διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας που πουλά μια αμαρτωλή νομισματική διεθνή ενότητα εις βάρος της ελευθερίας της βούλησης των πολλών. Η ελευθερία της βούλησης των πολλών και η ευημερία της πλειοψηφίας είναι ανώτερη από την κομφορμιστική συνέχιση των κανόνων του παιχνιδιού της εξουσίας των εχόντων έναντι των μη εχόντων. Όμως "Θέλει αρετών και τόλμη η Ελευθερία" όπως λέει και ο ποιητής. Παράδειγμα ήταν η ενότητα της Σοβιετικής ένωσης που δεν ήταν τελικά ανώτερη από την ελευθερία των λαών της. Δεν είναι αυτή η βαθμολόγηση διότι είναι ο Ελληνικός λαός εναντίον των ευρωπαϊκών λαών, αλλά διότι η δραχμή και το ευρώ όπως έχουν λειτουργήσει μέχρι τώρα μέσα από το τραπεζικό σύστημα ήταν βαθιά αντιδημοκρατικά και αντικοινωνικά. Αν υπήρχε ένα δημοκρατικό ευρώ που το εκδίδουν οι ευρωπαϊκοί λαοί αναλογικά και ανήκει στους ευρωπαίους λαούς (υπουργεία οικονομικών) και κυκλοφορεί χωρίς δανεισμό, δεν θα υπήρχε το πρόβλημα της υπερχρέωσης σε όλες της χώρες της ευρωζώνης και δεν θα υπήρχε καμιά ανάγκη να διορθωθεί η αντιδημοκρατική δυσλειτουργία του ευρώ με εθνικά κρατικά μη-τραπεζικά νομίσματα.

Η βασική αφύπνιση των λαών, και η στιγμή που η πλάστιγγα θα αρχίσει να κλείνει υπέρ της λύσης της υπερχρέωσης για όλους, και υπέρ των λαών, θα είναι όχι όταν κατάλαβαν πως η πολιτική λιτότητας δεν είναι καλή πολιτική η πως πρέπει να μειωθούν τα χρέη,! Αλλά όταν καταλάβουν σε μεγάλη κλίμακα πως 1) είναι οι λαοί (υπουργεία οικονομικών) που πρέπει να εκδίδουν το χρήμα και όχι κάποιοι ιδιώτες πίσω από μια κεντρική τράπεζα, 2) πως όταν εκδίδεται το χρήμα πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό που ανήκει σε όλους (και όχι μόνο στους ιδιώτες ιδιοκτήτες της κεντρικής τράπεζας) , 3) και πως κατόπιν πρέπει να κυκλοφορεί στην κοινωνία , κυρίως χωρίς δανεισμό (κρατικές επενδύσεις, επιδόματα, συντάξεις, μισθοί κλπ) και όχι μέσω του τραπεζικού κλάδου που το αναγκάζει να είναι δανεισμός.

ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ 4 ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΟΓΙΑ

1) Παραμονή στην ευρωζώνη και συνέχιση των μνημονίων ως έχουν.

ΥΠΕΡ
Είναι βολικό για τους έχοντες στην χώρα, είναι συμφέρον για την ολιγαρχία που εκδίδει, το ευρώ στην Ευρώπη, και φαίνεται (αλλά δεν είναι) συμφέρον για όσους θέλουν οι άλλοι να αποφασίζουν για αυτούς ότι και αν είναι αυτές οι αποφάσεις. Δείχνει σαν τίποτα κακό να μην συμβαίνει στην χωρα, η χρεοκοπία εμφανίζεται ως μη χρεοκοπία, και όλα γίνονται με κέρδη των ευρωπαίων δανειστών , μέσα στο ισχυρό νόμισμα ευρώ, με χαμηλά επιτόκια, ευστάθεια και ισχυρή εξουσία, όχι όμως Ελληνική αλλά έξω από την Ελλάδα. Όλα αυτά τα υπέρ είναι κυρίως των ξένων μάλλον παρά των Ελλήνων.

ΚΑΤΑ. Τα μνημόνια είναι οικονομική δολοφονία, η υπερχρέωση δεν λύνεται με περαιτέρω δανεισμό, εξασκείται λαφυραγώγηση της Ελλάδας, εγκαθιδρύεται οικονομική δουλεία, η τράπεζες είναι επίφοβες για κατάρρευση, χωρίς το κράτος να έχει την δύναμη με δικό του νόμισμα να ρυθμίσει την ρευστότητα τους. Το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να εκδίδει το ίδιο του τα χρήμα, ενώ πρέπει να το δανείζεται από ομάδα ιδιωτών (την ΕΚΤ) που το εκδίδουν , τους ανήκει όταν το εκδίδουν και το κυκλοφορούν στους λαούς υποχρεωτικά μέσω δανεισμού. Η ελευθερία της βούλησης της πλειοψηφίας προδίδεται από την βούληση των δανειστών . Η ανισότητες αυξάνουν δραματικά ως αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής που ως γνωστό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» όχι χωρίς λόγο. Το κοινωνικό κράτος καταστρέφεται, το κράτος δεν έχει χρήματα για επενδύσεις. Η παραγωγικότητα καταδικάζεται να μειώνεται και να είναι έτσι για πολλά χρόνια, με πολύ υψηλή ανεργία, φτώχια, αδύναμο κράτος, και οικονομική δουλεία στους ξένους επενδυτές, Κίνδυνοι εθνικής ανεξαρτησίας από τους γείτονες.

2) Παραμονή στην ευρωζώνη, αλλά έκδοση παραλλήλου ανεπίσημου κρατικού νομίσματος.

ΥΠΕΡ
Όπως και στο προηγούμενο σενάριο. Επιπλέον όμως, η οικονομική δολοφονία είναι μικρότερη αφού η εσωτερική οικονομία, ανασαίνει λίγο με το παράλληλο νόμισμα , αναθερμαίνεται, μειώνονται λίγο οι ανισότητες από την εσωτερική υποτίμηση και υπάρχει περισσότερη παραγωγικότητα σε σχέση με το σενάριο 1 και μείωση της ανεργίας. Τυπικά η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη. Το κράτος θα έχει την ευκαιρία για κοινωνική πολιτική, με ελάχιστο εγγυημένο επίδομα επιβίωσης σε όλους, με αύξηση μισθών, συνάξεων, με επενδύσεις κλπ. Η ύπαρξη του παραλλήλου νομίσματος αφυπνίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς, πως κάτι αντιδημοκρατικό και δυσλειτουργικό υπάρχει στον τρόπο σχεδιασμού του ευρώ.

ΚΑΤΑ.
Όπως και στο σενάριο 1. Επιπλέον το παράλληλο νόμισμα σε εθνικό επίπεδο είναι χωρίς προηγούμενο στην Ευρώπη, και με το παράλληλο νόμισμα, δεν μπορούν αν γίνουν εισαγωγές η να πληρωθούν δημόσια χρέη, στο εξωτερικό.
Η κατάρρευση των τραπεζών συνεχίζει να είναι επικίνδυνη, καθώς το κράτος με το ανεπίσημο νόμισμα συνεχίζει να μην μπορεί να ρυθμίσει την ρευστότατα των τραπεζών παρά μερικώς μόνο. Το παράλληλο νόμισμα , αν έχει ισοτιμία στην ελεύθερη ελληνική αγορά, αρχικά, θα υποτιμάται σημαντικά, και θα χρειάζεται αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή μισθών και συντάξεων.

3) Grexit και επιστροφή στην τραπεζική δραχμή της (ιδιωτικής) Τράπεζας Ελλάδας.
ΥΠΕΡ
Η οικονομική δολοφονία και δουλεία σταμάτα η εθνική κυριαρχία σώζεται και η εσωτερική οικονομία, ανασαίνει περισσότερο από ότι στο παράλληλο ανεπίσημο νόμισμα, μειώνονται σημαντικά οι εσωτερικές ανισότητες και αρχίζει σταδιακά η αύξηση της παραγωγικότητας ενω υπάρχει σημαντική μείωση της ανεργίας . Η κατάρρευση των τραπεζών παύει να είναι επικίνδυνη, καθώς το κράτος με την δραχμή που μπορεί να ανταλλάξει και διεθνώς σε ευρώ νόμισμα μπορεί να ρυθμίσει την ρευστότατα των τραπεζών . Το κράτος θα έχει την ευκαιρία για κοινωνική πολιτική, με ελάχιστο εγγυημένο επίδομα επιβίωσης σε όλους, με αύξηση μισθών, συνάξεων, με επενδύσεις κλπ. Η ελευθερία της βούλησης της πλειοψηφίας παύει να προδίδεται με την βούληση των εξωτερικών δανειστών. Το κράτος με την δραχμή μπορεί να αποπληρώσει δημόσια χρέη στο εξωτερικό. Το Grexit αφυπνίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς, πως κάτι αντιδημοκρατικό και δυσλειτουργικό υπάρχει στον τρόπο σχεδιασμού του ευρώ. Λιγότεροι κίνδυνοι εθνικής ανεξαρτησίας από τους γείτονες.
ΚΑΤΑ.
Η παραδοσιακή δραχμή είναι μικρογραφία του ευρώ.
Το κράτος συνεχίζει να μην έχει το δικαίωμα να εκδίδει το ίδιο του τα χρήμα δηλ την δραχμή, ενώ πρέπει να το δανείζεται από ομάδα ιδιωτών (την Τράπεζα Ελλάδος) που εκδίδει την δραχμή , τους ανήκει όταν την εκδίδει και την κυκλοφορούν στον Ελληνικό λαό υποχρεωτικά μέσω δανεισμού. Το κράτος πρέπει να έχει τώρα νέα θεόρατα χρέη στην Τράπεζα Ελλάδος, σε δραχμές αυτήν την φορά. Η υποτίμηση της δραχμής αρχικά διεθνώς θα είναι σημαντική, που θα φέρει αύξηση των τραπεζικών επιτοκίων (λόγο διεθνούς ισοδυναμίας αγοραστικής αξίας) με αποτέλεσμα το χρήμα να είναι ακριβό στους επιχειρηματίες, που θα χρειαστεί να αυξήσουν τις τιμές και θα φέρουν σημαντικό πληθωρισμό, πράγμα επιζήμιο στην αύξηση της παραγωγικότητας. Ο κυριότερος πληθωρισμός θα είναι από αυτό (υποτίμηση και αύξηση τραπεζικών επιτοκίων) και όχι από την έκδοση της δραχμής από την Τράπεζα Ελλάδος, διότι όπως τώρα παρακολουθούμε λόγο μεγάλης έλλειψης του χρήματος και διάχυσης διεθνώς η διαρκής εκτύπωση δολαρίων και ευρώ, δεν φέρνει άμεσα πληθωρισμό.
Το Grexit δυσφημεί την λειτουργία του ευρώ, και φέρνει ζημιά κυρίως στην ολιγαρχία που εκδίδει το ευρώ (ΕΚΤ).

4) Grexit και νομισματική καινοτομία με ένα κρατικό επίσημο μη-τραπεζικό εθνικό νόμισμα

ΥΠΕΡ
Η οικονομική δολοφονία και δουλεία σταμάτα και η εσωτερική οικονομία, ανασαίνει , μειώνονται σημαντικά οι εσωτερικές ανισότητες και αρχίζει σταδιακά η αύξηση της παραγωγικότητας ενώ υπάρχει σημαντική μείωση της ανεργίας . Το κράτος πλέον έχει το δικαίωμα να εκδίδει το ίδιο του τα χρήμα, ενώ δεν χρειάζεται να το δανείζεται από ομάδα ιδιωτών (την ΕΚΤ η την Τράπεζα Ελλάδος) και όταν το κράτος το εκδίδει , του ανήκει δηλ είναι δημόσιο αγαθό και ανήκει σε όλους τους Έλληνες πολίτες ενώ το κυκλοφορεί στην κοινωνία κυρίως χωρίς δανεισμό (έξω το τραπεζικό σύστημα) μέσω κρατικών επενδύσεων, επιδοτήσεων μισθών , συντάξεων κλπ.
Το κράτος θα έχει την ευκαιρία για κοινωνική πολιτική, με ελάχιστο εγγυημένο επίδομα επιβίωσης σε όλους, με αύξηση μισθών, συνάξεων, με επενδύσεις κλπ.
Η ελευθερία της βούλησης της πλειοψηφίας παύει να προδίδεται με την βούληση των εξωτερικών δανειστών.
Η κατάρρευση των τραπεζών παύει να είναι επικίνδυνη, καθώς το κράτος με το δικό του νόμισμα που μπορεί να ανταλλάξει και διεθνώς σε ευρώ μπορεί να ρυθμίσει την ρευστότατα των τραπεζών . Το κράτος με το νόμισμα του μπορεί να αποπληρώσει δημόσια χρέη στο εξωτερικό.
Δεδομένου πως μαζικά τα νοικοκυριά και ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να έχει πρόσβαση στο νόμισμα που εκδίδει το κράτος, χωρίς να το δανείζεται (δηλ με μηδενικό επιτόκιο κόστους, από κρατικές επενδύσεις, επιδοτήσεις κλπ) δηλ έξω από το τραπεζικό σύστημα, τα ψηλά τραπεζικά επιτόκια λόγο υποτίμησης όπως και στην περίπτωση της δραχμής, δεν θα οδηγήσουν σε υπερήμερο πληθωρισμό όπως στην δραχμή.
Το Grexit αφυπνίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς, πως κάτι αντιδημοκρατικό και δυσλειτουργικό υπάρχει στον τρόπο σχεδιασμού του ευρώ.
Λιγότεροι κίνδυνοι εθνικής ανεξαρτησίας από τους γείτονες.

ΚΑΤΑ.
Η υποτίμηση του κρατικού νομίσματος αρχικά διεθνώς θα είναι σημαντική, που θα φέρει αύξηση των τραπεζικών επιτοκίων (λόγο διεθνούς ισοδυναμίας αγοραστικής αξίας) , αλλά όχι πληθωρισμό και ζημιά στην παραγωγικότητα όπως στην δραχμή. Ο κυριότερος πληθωρισμός θα είναι από αυτό (υποτίμηση και αύξηση τραπεζικών επιτοκίων) και όχι από την έκδοση του κρατικού νομίσματος, διότι όπως τώρα παρακολουθούμε λόγο μεγάλης έλλειψης του χρήματος και διάχυσης διεθνώς η διαρκής εκτύπωση δολαρίων και ευρώ, δεν φέρνει άμεσα πληθωρισμό.

Η καινοτομία με ένα κρατικό μη-τραπεζικό νόμισμα, κατά το ήμισυ δεν είναι καινούργια ( π.χ. Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία, Ρωσία, Κίνα κλπ έχουν 100% κρατική κεντρική τράπεζα) αλλά στο κομμάτι της κυκλοφορίας του νέο-εκδιδόμενου νομίσματος έξω από το τραπεζικό σύστημα χωρίς δανεισμούς αλλά κρατικές επενδύσεις μαζικά, είναι καινοτομία στην Ευρώπη τουλάχιστο χωρίς πολύ πρόσφατο προηγούμενο σε εθνική κλίμακα, και η πολιτική εξουσία που πρέπει να το εκτέλεση πρέπει να πιστεύει σε αυτό , να είναι ισχυρή, , επίμονη και δημιουργική στις λεπτομέρειες.

Το Grexit δυσφημεί την λειτουργία του ευρώ, και φέρνει ζημιά κυρίως στην ολιγαρχία που εκδίδει το ευρώ (ΕΚΤ).