Κορέα θέλουν να μας κάνουν οι δανειστές, ζητώντας, κατά κυριολεξία, τα χρυσαφικά των σπιτιών μας, για να τους ξεπληρώσουμε. Εκεί οδηγεί η πρόταση της «Deutsche Welle», που μας καλεί να μιμηθούμε τους Κορεάτες, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να «δωρίσουν» στο κράτος τους, χρυσά κοσμήματα, αξίας δισεκατομμυρίων, με τα οποία η χώρα αυτή κατάφερε, πριν 18 χρόνια, να ξεπληρώσει τα δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Έτσι όπως πάνε, οι δανειστές μας, σε λίγο θα μας ζητάνε ως εγγύηση να τους δώσουμε... κομμάτια απ` τη σάρκα μας, για να θυμηθούμε τον περιβόητο Σάϋλωκ, στον «Εμπορο της Βενετίας», του Σαίξπηρ. Εμείς, πάντως, έχουμε να τους κάνουμε μια αντιπρόταση. Αντί να μας ζητάνε ν` ανοίξουμε τα σεντούκια μας και να τους δώσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, από χρυσαφικά μέχρι γυναικόπαιδα, μήπως θα ήταν προτιμότερο, να μας επιστρέψουν αυτά που μας χρωστάνε, από τις καταστροφές και τις σφαγές που προκάλεσαν και μ` αυτά να τους ξοφλήσουμε; Μπορεί στην Ελλάδα να γίνει της Κορέας;
Η προσδοκία φυσικά και δεν έχει να κάνει με τον πόλεμο ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα το 1950, αλλά στη γενναιόδωρη στάση των Νοτιοκορεατών προς το κράτος τους, το 1997, όταν βρέθηκε μπροστά στο φάσμα της αθέτησης των υποχρεώσεών του προς το ΔΝΤ. Όπως αναφέρει η Deutsche Welle, το 1997, στον απόηχο της ασιατικής κρίσης, οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ στο κράτος για να καταφέρει να πληρώσει το χρέος του προς το ΔΝΤ. Για τους λαούς των περισσότερων χωρών, αναφέρει το άρθρο, μια τέτοια κίνηση θα ακουγόταν παράλογη.
Κι όμως, οι Κορεάτες το έπραξαν. Πριν φτάσουν στο σημείο να εκποιήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και χρυσαφικά, προηγήθηκε η ξαφνική κατάδυση του εθνικού νομίσματος, η μια κερδοσκοπική φούσκα μετά την άλλη έσκαγαν, οι εταιρείες και οι τράπεζες κατέρρευσαν και κάτω από το βάρος του χρέους πολύς κόσμος βρέθηκε στο δρόμο χωρίς δουλειά. Το 1997 το ΔΝΤ, κάτω από την επιρροή των ΗΠΑ, άναψε το «πράσινο» φως για την εκταμίευση του αστρονομικού ποσού των 53,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη χώρα που, βέβαια, συνοδευόταν από αυστηρούς όρους όπως: αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν εμφανές: το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάστηκε αμέσως. Η αντίδραση των πολιτών Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι η στάση που κράτησαν οι απλοί Κορεάτες μπρος σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις.
Στην πραγματικότητα το έκαναν με το κεφάλι ψηλά. Τον Ιανουάριο του 1998 η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους στο κράτος έτσι ώστε να βρει χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ. Η απάντηση των πολιτών ήταν άμεση: σε ειδικά σημεία συλλογής χιλιάδες κόσμου έδιναν τα οικογενειακά κειμήλιά τους, τις βέρες τους, οτιδήποτε χρυσό αντικείμενο είχαν στην κατοχή τους. Ακόμη και χρυσά μετάλλια και τρόπαια. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκαν περίπου 227 τόνοι χρυσού που υπολογίστηκαν στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως η μαζική δωρεά λειτούργησε θετικά και το κράτος, όντως, κατάφερε μετά από τρία χρόνια να πληρώσει το ΔΝΤ. Ενα παράδειγμα για την Αθήνα; Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί σε άλλες χώρες και εν προκειμένω στην Ελλάδα; Ο οικονομολόγος Ρολφ Λάνγκχαμερ του Ινστιτούτου του Κιέλου αναφέρει: «Τα φαινόμενα δεν είναι ομοειδή. Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Κορέα του 1997, δεν συνεπάγεται έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων. Πάντως, δεν μπορώ να πω ότι η βασική ιδέα δεν ήταν αρκετά σωστή.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η μεταφορά χρημάτων από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η κανονική διαδρομή είναι μέσω της πληρωμής των φόρων. Μια άλλη δυνατότητα θα είναι η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από εκείνους τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις και να τους πουλήσει ομόλογα».
kontranews.gr
Πηγή: http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2015/04/deustche-welle.html#ixzz3WJwfrdQp
.jpg)
.jpg)
0 Σχόλια