ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΦΩΤΙΑ: ΑΣΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ ΕΣΦΑΖΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ…! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ….!

Θα βγάλει ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ…;;;
Ο διάσημος Στρατηγός Ρόμμελ επιθεωρεί ναζιστικάτάγματα Μαροκινών – Πακιστανών – Μπαγκλαντεσιανών…


Οι διάφοροι ισλαμιστές στον μουσουλμανικό κόσμο, που οι νεοπροοδευτικοί αριστεροί βλέπουν ως «ταξικούς αδελφούς» απέναντι στο «ρατσισμό των Χριστιανών» – που κατ” αυτούς «οι Χριστιανοί ευθύνονται» – και για τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές και εκστρατείες της Δύσεως και των Σιωνιστών σε μουσουλμανικές χώρες), ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ εθελοντών των Γερμανών (Freies Arabien) στο Β” Παγκόσμιο Πόλεμο!!!
Εγκυκλοπαιδικά, να σημειωθεί ότι και στην ινδική λεγεώνα, τα 2/3 των εθελοντών της ήταν Μουσουλμάνοι (ενδεχομένως Πακιστανοί και Μπαγκλαντεσιανοί ισλαμιστές, στην πλειοψηφία τους, δεδομένου ότι οι καθαυτού Ινδοί Μουσουλμάνοι δεν έχουν μεγάλο αριθμό και στις βρεττανικές Ινδίες, συμπεριλαμβάνονταν το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές). Το θέμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον, αφού σύμφωνα με (αδιασταύρωτα) στοιχεία που είχαμε, στη σφαγή του Διστόμου συμμετείχαν και Άραβες. Παρότι γνωρίζαμε για τη συμμετοχή Αράβων εθελοντών στις τάξεις της Βέρμαχτ, αγνοούσαμε πως υπήρχαν και Άραβες εθελοντές, οι οποίοι συμμετείχαν στη Γερμανική κατοχή της Ελλάδος.

Μέσω άρθρων που βρήκαμε σε ελληνικά ιστολόγια, διαπιστώσαμε ότι όχι μόνο συμμετείχαν Άραβες εθελοντές στη γερμανική κατοχή, αλλά ότι η Βέρμαχτ διατηρούσε και πολυεθνικές δυνάμεις εθελοντών στην Ελλάδα, που έκαναν φρικιαστικά εγκλήματα, τα οποία μάλιστα παραπέμπουν συνειρημικά στην εγκληματικότητα διαφόρων Ασιατών και Αφρικανών λαθρομεταναστών στις πολύπαθες απο την εγκληματικότητα και τη λαθρομετανάστευση σήμερα, περιοχές της Αθήνας!!!
Αραβες μισθοφόροι των Ναζί στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής 1941-1944 Η περίπτωση της Καλοσκοπής Φωκίδας όπως την διηγείται ο Τάκης Λάππας
Λαμπρή του 1944. Την αυγή της δεύτερης μέρας της Πασχαλιάς ακούστηκαν στα ξέμακρα της Κουκουβίστας ντουφεκιές. Σαν βγήκαν μερικοί χωριανοί στο ξάγναντο, είδανε ν’ ανηφορίζει στον τόπο τους τεράστια φάλαγγα. Αντάρτικη ομάδα που έτυχε στο δρόμο τους, προσπάθησε ν’ανακόψει τον εχθρό για λίγο, ως να προκάνουν οι Ελληνες να ξεμακρύνουν από τα σπίτια τους. Και μέσα στο χωρίο ακούγονταν τρομαγμένα ξεφωνητά: «Γερμανοί έρχονται! Γερμανοί! Φύγετε!».
Αλαφιασμένοι οι Κουκουβιστιανοί, αρπάζανε στα γρήγορα ένα μπόγο με ρουχισμό και παίρνανε την ανηφόρα κατά το βουνό να βρουν καταφυγή. Από τους εννιακόσιους μείναμεν στο χωριό καμιά διακοσιαριά γέροι, γριές κι ανήμποροι. Το ντουφεκίδι δεν βάσταξε για πολύ. Ανήμποροι οι αντάρτες να κρατήσουν άλλο τη φάλαγγα αποτραβήχτηκαν στα ψηλώματα. Ετσι ανεμπόδιστοι οι Ναζί πατούσαν την Κουκουβίστα. Ηταν η ώρα 10 το πρωί στις 17 του Απρίλη στα 1944.
Η φάλαγγα είχε ξεκινήσει χαράματα απ” τα Καστέλλια. Στο δρόμο τους οι Γερμανοί καίγανε όποιο ξωκκλήσι και τσο­πάνικη καλύβα συντυχαίνανε. Για πρώτη φορά τόσο μεγάλη και παράξενη φάλαγγα πατούσε τούτο το χωριό. Ζύγωναν τους δυο χιλιάδεs στρα­τιώτες αρματωμένοι καλά, κι” είχαν μαζί τους τέσσερα ορει­βατικά κανόνια, δέκα μεγάλους όλμουs, χώρια τα μυδράλλια και τα πολυβόλα. Ξωπίσω τους μπόλικα ξεφόρτωτα ζωντανά.

Εντύπωση όμωs κάνανε οι στρατιώτες. Γιατί στη φάλαγγα δεν ήταν μονάχα Γερμανοί. Ήταν μαζεμένεs όλεs οι φυλές του κόσμου. Τι ήθελεs και δεν έβλεπεs. Μ” όλο που ήταν όλοι τους ντυμένοι τη γερμανική στολή, τα πρόσωπα και το χρώμα τους φανέρωναν άλλη φύτρα! Καθώs ήταν ομάδεs ξεχωριστέs, ακούγονταν αλλιώτικη γλώσσα. Η μια ομάδα δεν μπορούσε να συνεννοηθή με την άλλη παρά με νοήματα. Οι Γερμανοί ήταν καμιά πεντακοσα­ριά και λίγοι μαυροπουκάμισοι φασίστεs που κάνανε τον άγωγιάτη στα ξεφόρτωτα μουλάρια. Τα μπουλούκια, κοντά χίλιοι, ήταν Ρουμάνοι, Σλοβάκοι, Κροάτεs, Βούλγαροι και κιτρινόχρωμοι Τάταροι. Ολοι μισθοφόροι. Και τη φάλαγγα έκλεινε ένας λόχοs από τρακόσουs παράξενουs ανθρώπους.

Τούτοι ήταν που ήταν. Σαν τους έβλεπε «γαϊδούρα απόρριχνε», όπως μου είπε κάποιος ντόπιος. Ήταν Αραπάδες με χαρα­γμένα τα μάγουλά τους απ” τα γεννοφάσκια τους. Απ” τη μύτη καί τ” άφτιά τους κρέμονταν χαλκάδες σαν σκουλαρίκια. Τα μεγάλα και παχεια χείλια τους αφήνανε να φαίνονται δυο σειρές από κάτασπρα δόντια, που τους κάνανε άκόμα πιο πολύ φριχτούς κι” άποκρουστικούς: Ολοι τους μια κοψιά, μέ σφιχτοδεμένα όμως κορμιά. Αυτός ήταν ό περίφημος λόχος των Μαροκινών. Κεφαλή τους ό Γάλλος λοχαγός Άντρέ Ρουέν, απ” την Αλσανία.
Λίγος καιρός ήταν που φέρανε το λόχο αυτό απ” το γαλλι­κό Μαρόκο στην Ελλάδα και τον κρατούσανε στη Γραβιά. Τον είχαν πάντα μακριά απ” τους άλλους μισθοφόρους και καμιά σχέση. Κρασί κι όλα τα πιοτά τους απαγορεύανε να πίνουν κι η τιμωρία τους θάνατος! Κάποιος που παράκουσε το πλήρωσε μέ τη ζωή του. Τον ντουφεκίσανε μπροστά στο λόχο. Δεν τους άφήνανε να πίνουν, γιατί σαν μεθούσανε γί­νονταν έξη τους. Το οινόπνευμα ενεργούσε πάνω τους αφρο­δίσια και παθαίνανε πριαπισμό. Μανιασμένοι ρίχνονταν να βιάσουν άντρα, γυναίκα, γέρους, παιδόπουλα, Ο,τι ζωντα­νό βρισκόταν μπροστά τους… Κοντολογίς ήταν άνήμερα μαύρα θεριά που απ” τη ζούγκλα της Αφρικης, οι Ναζί τους κουβάλησαν να σπαράξουν και σκλαβωμένους άσπρους!..

Η φάλαγγα, άλλη δουλειά δεν είχε παρά να αφανήσει σύσπιτο το ανταρτοχώρι αυτό. Την πληροφορία τούτη έδωσε ένας Ελληνας που αξίζει να αναφέρω τ” όνομά του. Μήτσος Ήλ. Σταθόπουλος, απ” τα Καστέλλια. Hξερε γερμανικά κι αφού απόχτησε την εμπιστοσύνη των Ναζί έκλεβε πληροφο­ρίες καί διαταγές… τα πρόδινε στους «Ελληνες πατριώτες καί τους ειδοποιούσε. Πρόσφερε τόσες και τόσες υπηρεσίες στην Πατρίδα του! Στο τέλος τον ανακαλύψανε οί Γερμανοί και τον ντουφεκίσανε.
Χωρίς άργητα ή φάλαγγα άρχισε τη δουλειά της. Σφιχτο­ζώσανε το χωριό από παντού καί πέσανε στην αρπαγή. Οί μισθοφόροι, εξόν άπ” τους μαύρους, ήταν οι πιο καλοί στο κούρσεμα. Οί μαύροι μείνανε άκόμα παράμερα. Δεν ήρθε η ώρα τους … Τα κλεψίμια τα κουβαλούσανε στην πλατεία, που τους πρόσμεναν οί άφέντες τους. Αφού ξεδιαλέγανε, ό,τι θέλανε και τα φορτώνανε οί “Ιταλοί στα μουλάρια, τα υπόλοι­πα, μικρότερης αξίας, τα χαρίζανε στους μισθοφόρους.


Σαν ξεγυμνώσαν τα σπίτια, ύστερα βάλθηκαν να σκάβουν και να ξεχώνουν απο λάκκους τα πράµατα που οι χωριάτες είχαν κρυµµένα. Τούτη τή φορα τίποτα δε γλύτωσε. Μπήκανε ακόµα και στήν έκκλησιά κι αρπάξανε τα ιερά σκεύη, τα µεταξωτά άµφια, το αργυροδεµένο Ευαγγέλιο και πιστολίζανε τις αγιωτικές εικόνες. Αδυναµία δείξανε στήν εικόνα της Πα­ναγιάς και σ” όλες τις αγίες. Πάνω τους ζωγραφήσανε πρόχειρα διαφορες αισχρότητες. Μερικοι για να γελάσουν, µασκαρευτήκανε τα άµφια και γύριζαν µέσα στο χωριό. Οι µισθοφόροι κείνη τή µέρα ξεπέρασαν στην τέχνη της αρπαγής τους αφέν­τες τους Ναζί.

Το σούρουπο άρχισε ν” αργοπέφτει τυλίγοντας το πολυ­κουρσεµένο χωριό. Οι Γερµανοι µε τους µισθοφόρους τους χαί­ρονταν το κούρσος τoυs. Με το ξεγύµνωµα της Κουκουβί­στας τελείωσε ή πρώτη πραξη της τραγωδίας της. Τώρα, στή δεύτερη πραξη, οι ώς τώρα θεατες θα γίνονταν πρωταγωνι­στές!
Ολο το διάστηµα της αρπαγής, οι Μαροκινοί από µα­κριά παρακολοθούσαν. Τώρα έφτασε ή ωρα να παίξουν κι” αύτοί το ρόλο τους. Οι αφέντες τους τούς φυλάγανε για τήν πρεπούµενη στιγµή. Κι” εφτασε! Οι Γερµανοί δώσανε το λεύ­τερο στους µαύρους να ψάχνουν τα σπίτια κι όπου βρίσκουν κρασί να πίνουν όσο θέλουν. Σύγχρονα τους αφήσανε να καταλάβουν πώς οι γυναίκες του χωριού θα ήταν στη διά­θεσή τους. Αλλο που δε θέλανε οι διψασµένοι από πιοτό και σάρκα κτηνάνθρωποι της Αφρικής.

Με παράξενα ξεφωνητά, άναρθρες κραυγές, χάχανα, ξεχύ­νονται στις γειτονιές του χωριού ψάχνοντας πρώτα για κρα­σί. Οπου συντυχαίνουν βαρέλι, µε πιστολιές ανοίγουν τρύ­πες. Οπως κρουναλιαζει από το βαρέλι το κρασί, βάζουν το στόµα του και πίνουν, πίνουν! Γύρω από ένα βαρέλι, δέκα δεκαπέντε µαύροι, κολληµένοι στο βαρέλι, µε λαχτάρα καταπίνοvν το κρασι που ξεπετιέται απ” τις τρύπες. Αφού πιουν κάµποσο, κοιλιωνται µεθυσµένοι. Τη θέση τους παίρνοvν άλλοι αραπαδες που διψασµένοι καρτερούσανε να κολλήσουν το στόµα τους στις τρυπιµένες δούγες τού βαρελιού.
Πού να τους προκανουν οι κάνουλες των βαρελιών… Σ” όλα τα κα­τώγια που υπάρχουν κρασοβάρελα, γίνεται αύτό. Μοιαζουν µε κουτάβια που πέφτουν πάνω στή µάνα τους σκύλα να βυζάξουν! Και µερικοι φιλότιµοι, που γιόµισαν το στοµαχι τους κρασί, στο µεθύσι τους θυµήθηκαν και το λοχαγό! Βρί­σκουν το δισκοπότηρο, το γεµίζουν κρασί, και το φέρνουν τρεκλίζοντας και χαχανίζοντας να πιεί κι” o Γάλλος λοχαγός , Αντρέ Poυέv!
Πολλες ώρες δεν κράτησε τούτο το ξεφάντωμα. Απ” το πολύ κρασί, όλοι οι Μαροκινοί είναι μεθυσμένοι. Αν όμως το κρασί τους έσβησε τη δίψα του πιοτού, τους άναψε τον πό­θο της σάρκας. Έπρεπε τώρα κι” απ’αυτή να ξεδιψάσουν.
ΑγριόΘηροι, μ” άφρισμένα χείλια ξαπολιώνται και χυμάνε μέσα στα σπίτια, αποζητώντας ανθρώπινη σάρκα. Στ” αντίκρυσμά τους οι χωριάτες τρομαγμένοι πηδάνε απ” τα παρά­θυρα να γλυτώσοvν. Το σκοτάδι γεμίζει από γυναικεία στριγγλίσματα, κλάματα, σπαραχτικά ξεφωνητά κι” απ” το δια­βολικό γέλιο και τα ουρλιάσματα των μαύρων. Μια οργια­στική άλλα και τραγική νύχτα. Ζήτημα, αν στου πολέμου τη θύελλα, δοκίμασε ενα τέτοιο αλλο μέρος της κατεχόμενης Ευρώπης.
Όσες απ” τις γυναίκες, νιες, γριές, δεν προκάνουν να φύ­γoυv, με ρόπαλα, με τα δόντια και νύχια, παλεύουν να γλυ­τώσοvν το βιασμό. Αρκετές τα καταφέρνουν. “Άλλες όμως, λαβωμένες, λιπόθυμες, ξεψυχισμένες, αφήνονται στα χέρια των Μαροκινών. Βιάζονται απανωτά. Κορίτσια ξεπαρθενεύουνται, μεσόκοπες και τρεμογόνατες γριες βιάζονται, ακόμα και γέροι παραφύση!… Με σκισμένα ρούχα, ξεσκισμένες σάρκες, μ” ανείπωτα μαρτύρια στο κορμί, αφού τα χορτάσουν οι ύαινες της Αφρικής, παρατάνε τα θύματά τους. Μέσα σε λίμνη από αίμα …
Η αμόλευτη ηθική της χώρας μας, που τόσο αγνή βαστά­χτηκε απ” τις Έλληνίδες, με κάνει να μην αναφέρω ονόματα συγκεκριμένα αν κι εχω. Τους φτάνει το άθελο και μαρτυρικό ντρόπιασμά τους! Aς μείνουν ανώνυμες στην ιστορία της Κατοχής οι ηρωίδες αυτέs. Το στεφάνι της «ομολογήτριας» για πάντα θα τις συντροφεύει.
Δεν μπορώ όμως να κρύψω και μερικά περιστατικά. Τα ανθρωπόμορφα θεριά μπαίνουν στο σπίτι της Χ. Κ. που τη βρίσκουν λεχώνα να βυζαίνει το βρέφος. Άρπάζουν το βυζα­σταρουδι και το πετάνε στην αυλή. Υστερα ρίχνονται να τη βιάσουν. Της ξεσκίζοvν τα ρούχα, της ματώνοvν το κορμί, μα κείνη αντιστέκεται ηρωϊκά. Ενα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι την παραδίνει στα χέρια τους, λιπόθυμη. Σ” αλλο σπι­τικό, βρίσκουν στο παραγώνι να κοίτεται ή κουτση και τυφλή ογδοντάχρονη Β. “Αχ. Της ρίχνονται. Με χοντρο δαυλί ή γρια χτυπάει στο κεφάλι δυνατά κάποιον άπ” αυτούς· τουτο άγριευει τους συντρόφουs του. Τη βιάζουν µ” ανείπωτα µαρτύρια. Υστερα, αρπάζουν αναμµένα δαυλια καί της τα χώνουν στιs µασχάλεs, στο στήθος και στο γεννητικό τηs οργα­νο. Υστερα τη σκοτώνουν.
Άλλού πάλι ό σαρανταπεντάρηs Θ. Μ. παλεύει να υπερασπιστή κάτι γυναίκες. Τον σκοτώ­νουν κι ύστερα ασελγούν στο κουφάρι του. Το ίδιο και το Θ. Τ 60. Σε κάποιο φτωχοκάλυβο ανήµποροs βρίσκεται στο στρω­µα έβδοµηνταχρονίτηs γέροντας. Ούτε τα χρόνια ούτε ή κατάστασή του εµποδίζουν τους άραπάδεs άπανωτα να άσελ­γήσουν …
Η αφροδίσια µανία των Μαροκινών δεν περιορίζεται στουs άνθρώπουs. Ό πριαπισµοs τους σπρώχνει άκόµα καί στην κτηνοβασία. Ανάµεσα στα πλιάτσικα που εχουν συνάξει στο πλάτωµα του χωριου, είναι καί µια γαϊδούρα. Οι Ναζί τη χαρίζουν στουs µαύρουs να ξεσπάσουν τη σαρκική τους µανία. Με µια συµφωνία. Ή κτηνοβασία να γίνει µπροστα σ” όλοvs. Οί µεθυσµένοι κτηνάνθρωποι δέχονται. Πολλοί Γερ­µανοί συνάζονται να παρακολουθήσουν το σεξουαλικό αυτό θέαµα.
Οι µαύροι φέρνουν τη γαϊδούρα ανάµεσα στουs συγκεν­τρωµένοvs αφέντεs τους, να ξεπληρώσουν τη σαρκική τους υπόσχεση. Ενας άπ” τους Μαροκινούς κρατάει το ζωντανο άπ” το χαλινάρι, άλλοs σηκώνει καί βαστάει την ουρα για να εύκολύνει τον επιβήτορα, ενω ό τρίτοs κάνει χρέη γαϊδάρου! … Ολοτρίγυρα οί Ναζί διασκεδάζουν χαχανίζονταs και χειρο­κροτάνε το άπίθανο αυτό σύµπλεγµα! … Γελάνε, ενώ θάπρε­πε να κρύβουν το πρόσωπό τους άπο ντροπή για τους συν­τρόφουs τους στον πόλεµο! Το µαρτύριο του ζωντανου δεν τελειώνει µε το έναν. Κρατάει κάµποσο. Γιατί αρκετοί µαύροι παίρνουν τη θέση του γαϊδάρου … Κι” ολόγυρα οι θεατές Ουννοι, µε ξεφωνητά τους ξεθαρρεύουν!… Στην πολύτο­µη µαύρη ίστορία των Γερµανών που αφήσανε για τούτο τον πόλεµο, οι σελίδεs τoυs για την Καλοσκοπή θα είναι οι διαλεχτότερεs!
Αργά, υστερα απ” το µεσονύχτι, περίπολα απ” τους άλλους µισθοφόρους γυρόφερναν τις γειτονιές του χωριού καί περιµάζευαν τους αραπάδες. Οι πιο πολλοί πεσµένοι µέσα στα σοκκάκια αναίσθητοι απ” το µεθύσι. Παράξενη σιωπή γεµίζει τη νύχτα, λεs και τίποτα δε γίνηκε. Ανάρια και που από κάποιο σπίτι ακούγεται γυναικείο κλάµα ή βαρύς αναστεναγμός απ’ τα βάθη της πονόδαρτης ψυχής της. Δερνο­κοπιώνται για το στανικό ντρόπιασμά τους, το ανάκουστο πάθημά τους … Η δεύτερη πράξη απ” το δράμα της Καλοσκοπήs έκλεισε με τα αιματοστάλαχτα όργια και την κτηνοβασία των Μα­ροκινών τη νύχτα της 17 προs τις 18 του Απρίλη 1944.
Τα ξημερώματα θ” άρχιζε η τρίτη πράξη…
Και συνεχίζει ο Τάκης Λάππας περιγράφοντας την πλήρη καταστροφή του χωριού από τους ναζί. Νομίζω ότι η μαρτυρία είναι συγκλονιστική και δεν υπάρχουν πολλά να προστεθούν.
Μόνο να σημειώσω ότι κάθε πληροφορία ή μαρτυρία στο θέμα της έλευσης Αράβων μισθοφόρων που πολέμησαν μαζί με τους Ναζί στη σκλαβωμένη Ελλάδα το ’41-’44 μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη. Το ίδιο και κάθε αντίρρηση αναγνώστη ή γραπτή πηγή που να τεκμηριώνει παρουσία και συμμετοχή Αράβων στρατιωτών κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα.
Τουρκομογγολικά φύλα (πιθανόν από το Καζακστάν / Τουρκμενιστάν) στην υπηρεσία του Χίτλερ!
Μάλιστα, υπάρχει και μία ακόμα πηγή που τους εμπλέκει και στην σφαγή του Διστόμου:
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΤΟΤΕ» , ΤΕΥΧΟΣ Νο10 , ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2005
Άραβες Χιτλερικοί στην κατεχόμενη Ελλάδα του 1944
Γράφει ο Χριστόφορος Πετρίτης
Τον Ιούνιο 1944, το Δίστομο αντιμετώπιζε το πάθος μελαψών γερμανοντυμένων στρατιωτών που έβαζαν φωτιά και εκτελούσαν βάρβαρα τους άτυχους κατοίκους του χωριού! Επιζούν και σήμερα κάποιοι ντόπιοι, πολύ ηλικιωμένοι, που θυμούνται με τρόμο την εικόνα εκείνη των μαύρων χιτλερικών. Και όταν διηγούνται τις απάνθρωπες σκηνές που είχαν ζήσει οι ίδιοι, υπάρχουν κάποιοι νεώτεροι που με οίκτο τους κτυπούν στην πλάτη, πιστεύοντας ότι τα έχουν μπερδέψει και έχουν παρακρούσεις.
Αλλά, είναι αλήθεια και οι επιζώντες της καταστροφής του Διστόμου θυμούνται πολύ καλά. Ανάμεσα στη γερμανική δύναμη που επέπεσε στο Δίστομο υπήρχε και δύναμη της λεγεώνας «Ελεύθερη Αραβία» (Freies Arabien), που τότε έδρευε στην Ελλάδα και είχε χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ανταρτών!
Έχει επισημανθεί εκτεταμένη παρουσία Καυκάσιων (με καθαρά ασιατικά-μογγολικά χαρακτηριστικά) π.χ., αρκετοί των οποίων μάλιστα στο τέλος της κατοχής λιποτάκτησαν, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ, πήραν μέρος στα Δεκεμβριανά με γενιτσαρικές διαθέσεις και τελικά κάποιοι παρέμειναν μετά το 1945 στην Ελλάδα και ενσωματώθηκαν εδώ, δημιουργώντας οικογένειες.
Ένας Γερμανός δημοσιογράφος, ο Χάιντς-Ντί-τερ Πίλγκραμ, που την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ελλάδα ως πολεμικός ανταποκριτής, περιγράφει χαρακτηριστικά τι είδε, ακολουθώντας τη δράση ενός λόχου της «Ελεύθερης Αραβίας» στην Ελλάδα:
«Οι μαυρισμένες από τον ήλιο μορφές κατεβαίνουν πολύ πρωί, με ζωηρό και γρήγορο βήμα τους απότομους βράχους προς το ελληνικό χωριό του καταυλισμού τους. Από χθες το απόγευμα βρίσκονται σε πορεία μέσα στα βραχώδη φαράγγια, στα απόκρυφα στρατόπεδα των συμμοριτών, μέσα στις χαράδρες των ελληνικών βουνών, κυνηγώντας τον ύπουλο συρφετό των ληστών της υπαίθρου, των κομμουνιστών και των σαμποτέρ, που προσπαθεί εδώ, στη νότιο Ελλάδα, να τρομοκρατήσει τα χωριά και να τα λεηλατήσει. Ο Γερμανός αρχηγός του λόχου των Αράβων αναγγέλλει στον διοικητή του τάγματος το αποτέλεσμα της νυκτερινής αυτής περιπολίας. Στην ουσία πρόκειται πάντοτε για το ίδιο: Περίπου 20 συμμορίτες σκοτωμένοι, τρεις αιχμάλωτοι, καταστροφή μιας αποθήκης τροφίμων, πλούσια λεία σε όπλα.
»Στις στολές των ανδρών γυαλίζουν τα πρασινο-ασπρο-κόκκινα σήματα με τα αραβικά γράμματα και τις γερμανικές λέξεις «Ελεύθερη Αραβία» (Freies Arabien). Οι άνδρες αυτοί, που αποτέλεσαν τη σταθερή αυτή μαχητική ομάδα «Ελεύθερη Αραβία», προέρχονται από το Μαρόκο, την Τυνησία, το Αλγέριο, από το Ιράκ, ύστερα από τη δόλια κατάληψη του από τους Βρετανούς, κυρίως όμως είναι άνδρες του λαού αυτού των Αράβων, που τόσο αγαπά την ελευθερία. Με γερμανικές στολές, ορκισμένοι στον Φύρερ και στην πατρίδα τους, αγωνίζονται τώρα τον αγώνα για την ελευθερία των αραβικών χωρών.
»Οι νευρώδεις αυτές καστανές μορφές έχουν στο παρελθόν τους πολλούς σκληρούς αγώνες. Οδηγούμενοι αποκλειστικά από Γερμανούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, με τους οποίους τους συνδέει μια φανατική πίστη, είναι ο τρόμος των συμμοριτών στα Βαλκάνια.
«Κινούνται μέσα στο τοπίο σαν γάτες, βλέπουν και ακούουν τόσο καλά τη νύχτα, όσο και την ημέρα, διαισθάνονται τον εχθρό, τις ύπουλες προθέσεις του και τις θέσεις στρατοπέδευσης τους. Φαίνεται σαν νάχουν μια έκτη αίσθηση, που τους καθιστά ιδιαίτερα ικανούς στον αγώνα εναντίον των συμμοριτών. Η ευθυβολία τους είναι σχεδόν ανυπέρβλητη, τη στιγμή που ο Γερμανός υπαξιωματικός ανακαλύπτει με το τηλεσκόπιο το κεφάλι του συμμορίτη ανάμεσα στους βράχους, ο Άραβας τον έχει κιόλας αποτελειώσει με μια επιτυχή βολή. Αλίμονο δε στη μονάδα των συμμοριτών, που οι Άραβες έφθασαν κοντά της, συρόμενοι για να πολεμήσουν σώμα με σώμα, όπως το συνηθίζουν. Τότε δεν μένει πια καιρός στους συμμορίτες να σηκώσουν ψηλά τα χέρια».
Με πληροφορίες από το hellas orthodoxy
Σχόλιο ELNEWS: Εμείς ως ιστολόγιο θεωρούμε ότι ο Ελληνικός Εθνικισμός και ο Ελληνικός πολιτισμός δεν έχει καμία σχέση με το γερμανικό εθνικισμό και την γερμανική φυλή… Και πώς θα μπορούσαμε να είχαμε σχέση εμείς με τις γερμανικές βάρβαρες φυλές… Πολεμήσαμε και είμαστε περήφανοι για αυτό, ιταλούς και γερμανούς… Τώρα ως Έλληνες Εθνικιστές πρέπει να αμυνθούμε απέναντι στους φασίστες «της δημοκρατίας» που έφεραν την χώρα μας στην εξαθλίωση και στο χάος… Όπως και τότε στρατιές από ασιάτες και αφρικανούς έσφαζαν τους Έλληνες, έτσι και τώρα το 2014 ζούμε μια παρόμοια κατάσταση… Εμείς θα δώσουμε ένα τέλος σε αυτό…
http://fifo.blog-spot.gr/apokalipsi-fotia-asiates-ke-afrikani-esfazan-mazi-me-tous-nazi-tous-ellines-akoma-ke-tote/