Ρωσικός τύπος: Ο ευρωπαϊκός στρατός είναι η «Βέρμαχτ του ΧΧΙ αιώνα»

Σύμφωνα με άρθρο στο ρωσικό τύπο
, εκφράζεται η άποψη ότι ο προτεινόμενος νέος ευρωπαϊκός στρατός, αποτελεί την Βέρμαχτ του αιώνα που ζούμε, δείχνοντας την οπτική γωνία της Μόσχας σε αυτό το ζήτημα.
Πιθανόν όμως η δημιουργία αυτής της δύναμης να αποτελεί και μια προσπάθεια οικονομικής απεμπλοκής των ΗΠΑ από την ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα. Όπως υπάρχει επίσης ή άποψη ότι αυτός ο στρατός της ΕΕ να «απαντά» και στις γερμανικές φιλοδοξίες για ηγεμονία.
Οι Βρυξέλλες έκαναν μια αιφνιδιαστική ανακοίνωση με την έκκληση για έναν ευρωπαϊκό στρατό, αναφέρει η ρωσική ιστοσελίδα narpolit.ru. Αυτή η πρωτοβουλία ήταν άμεσα ευπρόσδεκτη από τους περισσότερους στην Γερμανία. Ωστόσο, αυτό εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι σημαίνει και πώς μπορεί να μεταμορφωθεί το μέλλον, με την δημιουργία ενός ενωμένου ευρωπαϊκού στρατού.
Η πιο συνηθισμένη άποψη σήμερα, που δικαιολογεί την εμφάνιση αυτού του στρατού μπορεί να θεωρηθεί η επιθυμία της Ευρώπης για μεγαλύτερη ανεξαρτησία.

Υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη, η οποία μιλά για αντίδραση του Βερολίνου έναντι των Αμερικανών, οι οποίοι προσβλέπουν σε μια σημαντική τεχνική αναβάθμιση του ΝΑΤΟ σε βάρος των Ευρωπαίων.

Η τρίτη άποψη για την ύπαρξη του ευρωπαϊκού στρατού, είναι μυστικές στρατιωτικές φιλοδοξίες της ενωμένης Γερμανίας, η οποία επιθυμεί να αποκατασταθεί η ισχύς της, υπονομεύοντας σημαντικά με περικοπές και υποχρηματοδότηση, τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Η ΕΕ σήμερα αποτελείται από τις ένοπλες δυνάμεις 28 εθνικών στρατών των χωρών μελών.

Ο συνολικός αριθμός τους είναι περίπου μισό εκατομμύριο στρατιώτες και αξιωματικοί. Αλλά η άμυνα σε εθνικό επίπεδο οδηγεί σε διπλασιασμό των δομών και των λειτουργιών άρα και της χρηματοδότησης, έτσι είναι πιθανό να επιχειρηθεί η δημιουργία ενός ενιαίου αμυντικού συστήματος όπως του ΝΑΤΟ, το οποίο θα έχει την δική του δομή και ιεραρχία . Οι υποστηρικτές του ευρωστρατού πιστεύουν, ωστόσο, ότι η συνεργασία των ευρωπαϊκών χωρών, στο πλαίσιο ενός ενιαίου σχεδίου στον τομέα της άμυνας, μπορεί να διασώσει την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, η οποία θα καταστεί το ευρωπαϊκό σύμβολο του στρατού αυτού.



Με άλλα λόγια, αυτό ακούγεται ωραίο. Αλλά η ΕΕ πάσχει από χρόνια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Η εθνικές οικονομίες των «αντιφρονούντων» όπως είναι η Ελλάδα , η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, δύσκολα θα επιτρέψουν στην ΕΕ να δημιουργήσει ευρωπαϊκό στρατό , αποκόπτοντας τον «ομφάλιο λώρο» από το ΝΑΤΟ του «Παλαιού Κόσμου», λόγω οικονομικής δυσπραγίας.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, η Δύση βρέθηκε «ο νικητής εις το διηνεκές». Οι λόγοι για αυτό ήταν ότι τύποι σαν τον Β. Γιέλτσιν να μετατρέψουν την Ρωσία σε μια διαλυμένη χώρα. Ως αποτέλεσμα, ο γερμανικός στρατός (Bundeswehr), για παράδειγμα, να μειώσει την δύναμη του αρκετές φορές και να ανέρχεται σε σχεδόν 120.000 στρατιώτες και αξιωματικούς. Αρκετές φορές επίσης μειώθηκε ο αριθμός των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων. Αλλά στην μέση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή, ο γερμανικός στρατός βρέθηκε απροετοίμαστος.

Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν στους Γερμανούς το ρόλο της κάλυψης από Βορρά , σε ένα πιθανό πόλεμο με την Ρωσία . Η Bundeswehr αποτελείται ως επί το πλείστον από θωρακισμένες και μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού. Αυτή η ενίσχυση έγινε όμως εις βάρος της γερμανικής αεροπορίας (Luftwaffe).

Οι αμερικανικές απόψεις σχετικά με τη διεξαγωγή του σύγχρονου πολέμου, αναφέρουν ότι χωρίς εναέρια υπεροχή δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικά ισχυρός και αποτελεσματικός στρατός. Σε μια πιθανή σύγκρουση αυτό το πρόβλημα ήταν αποκλειστικά αμερικανική υπόθεση . Ως εκ τούτου, στην Ευρώπη μεταφέρθηκε το πιο εξελιγμένο μαχητικό αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το βομβαρδιστικό B1B spsirit, για το σκοπό αυτό.

Όλα αυτά τα χρόνια η «Ιστορική» δυσπιστία των Γερμανών, οδήγησε σε απότομη μείωση του προσωπικού του γερμανικού στρατού (Bundeswehr). Αυτό είναι ένα από τα πιο σοβαρά επιχειρήματα εναντίον των ισχυρισμών ότι η δημιουργία του «Ευρωστρατού» δεν είναι τίποτα άλλο από μια αναβίωση της μυστικής «Βέρμαχτ του εικοστού πρώτου αιώνα».

Και αν λάβουμε υπόψη την ακόλουθη πολιτική των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, τότε μιλάμε για μια πιθανή προσπάθεια ανεξαρτησίας των γερμανικών αποφάσεων σε τέτοιες κρίσιμες φάσεις , με την επιστροφή της στρατιωτικής ισχύος στα χέρια του Βερολίνου να κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Όσο για τη Βρετανία. Οι στρατιωτικές δυνατότητες του αγγλικού στρατού είναι επίσης δραστικά μειωμένες σε σύγκριση, με την διάρκεια του Πολέμου των Φώκλαντ, όταν η πρώην αποικιακή δύναμη θα μπορούσε να μεταφέρει μεγάλης κλίμακας πολεμικές επιχειρήσεις στο άλλο ημισφαίριο. Από τότε, το βρετανικό ναυτικό για λόγους οικονομίας μειώθηκε τόσο πολύ που, σύμφωνα με τα λόγια ενός από τους Βρετανούς ναυάρχους, «ο Ναύαρχος Νέλσον πιθανότατα θα δάκρυζε όταν έβλεπε ότι ολόκληρος ο Βρετανικός στόλος μπορούσε να χωρέσει στο κόλπο του Norfolk».


Σήμερα, οι ΗΠΑ παίζουν ένα μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι εναντίον της Ρωσίας. Η Ουκρανία αποτελεί είναι το «σπίρτο» το οποίο μπορεί να ανάψει ένα μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη. Η αγγλοσαξονική στρατηγική έχει πάντα ως δόγμα την απόκλιση του πολέμου με τον ίδιο αντίπαλο, και την καταπολέμησή του μέσω πληρεξουσίων. Είναι πιθανό ότι η Ευρώπη να είναι έτοιμη σε αυτό. Και αν ο στόχος οριστεί, τότε τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται σίγουρο, καταλήγει το, άρθρο.

Σύμφωνα με ανάλυση στο penatpostagma.gr,ο ευρωπαϊκός στρατός αποτελεί φιλοδοξία πρωτίστως του Βερολίνου. Πιθανόν η δημιουργία του να απαντά στις γερμανικές ηγεμονικές φιλοδοξίες, λόγω της οικονομικής ευρωστίας της χώρας. Το σχέδιο αυτό αποτελεί πρόκληση τόσο για την Βρετανία όσο και για τις ΗΠΑ, οι οποίες θα βρουν τρόπο να ελέγξουν την δύναμη αυτή στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.


pentapostagma.gr