Όλα οδηγούν, και τα πάντα δείχνουν ότι οδεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση, προς την παγκόσμια κυβέρνηση...
Προς την υλοποίηση του σχεδίου ενοποίησης του κόσμου (παγκοσμιοποίηση ή οικουμενισμός) στα πλαίσια της αντιμετώπισης μιας φοβερής απειλής για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ποια είναι άραγε αυτή η απειλή; Μία απίστευτων διαστάσεων φυσική καταστροφή; Κάποια νέα ασθένεια που θα εξαπλωθεί ως επιδημία σε ολόκληρο τον κόσμο; Ή μήπως ο περιβόητος εξωγήινος κίνδυνος, δηλ. η επαφή μας με αλλόκοτα όντα από άλλους πλανήτες;...
Οι γνώμες για τα παραπάνω διίστανται. Και έχουν ειπωθεί πάρα πολλά για το θέμα της ενοποίησης του πλανήτη μας υπό τη σκέπη μίας ενιαίας διακυβέρνησης. Τελικά, η ως άνω προοπτική με την πάροδο του χρόνου καθίσταται όλο και περισσότερο μία νομοτελειακή ανάγκη.
Ο κόσμος μας δεν μπορεί πια να ξεφύγει από την (εφιαλτική για τους πολλούς...) επερχόμενη πραγματικότητα της Νέας Εποχής. Στην οποία ΔΕΝ θα υπάρχει, δυστυχώς, θέση για όλους! Κρίθηκε ότι λίγοι, μία μειοψηφία των ανθρώπων που κατοικούν σήμερα πάνω στη Γη, θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Οι υπόλοιποι θα εξαφανιστούν, μέσω της επικράτησης ενός κοινωνικού μαλθουσιανισμού, ως «θυσία» για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους...
Όμως για να επικρατήσει η νέα πραγματικότητα, θα πρέπει να «πεθάνει» η παλιά. Και ήδη έχουμε αστρολογικά διέλθει στην περίφημη «εποχή του Υδροχόου». Η «εποχή των Ιχθύων» αποτελεί πια παρελθόν και μαζί της και όλες οι καθεστηκυΐες καταστάσεις που είχαν επιβληθεί στη διάρκειά της σε παγκόσμιο επίπεδο. Έρχεται η εποχή του Κρόνου, ξανά μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, και ο συμβολικός Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. καταρρέει... [Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. = Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ].
Μπαίνουμε δηλ. σε νέες χωροχρονικές διαστάσεις, που θα αλλάξουν τελείως τις αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, με ένα ολοκαίνουριο σύστημα αξιών, που όμως δεν θα είναι παρά μία αντανάκλαση ενός πολύ μακρινού και ξεχασμένου παρελθόντος...
Όπως αναγράφεται και στην ίδια την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, αναμένουμε «καινόν ουρανόν και καινήν γην» (όπου θάλασσα δεν θα υπάρχει...). Συνεπώς, έναν μεταϋλιστικό κόσμο, μία παγκόσμια τεχνοκρατορία, με το πέρασμα συνολικά ολόκληρου του γαλαξία μας σε ένα νέο διαστημικό σύστημα.
Οι μέχρι σήμερα παγκόσμιοι ηγέτες, παραδοσιακού στυλ, θεωρούνται περιττοί στα νέα αυτά δεδομένα. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος, για τον οποίο τα τελευταία χρόνια δεν «γεννιούνται» πλέον ηγέτες πάνω στον πλανήτη, όπως συνέβαινε παλαιότερα.
Π.χ. στη σημερινή Ευρώπη δεσπόζουν πολιτικοί νάνοι όπως η Μέρκελ και ο Ολάντ, αντίθετα από τη δεκαετία του 1980, όταν κυριαρχούσαν πολιτικοί γίγαντες (Θάτσερ, Μιτεράν κ.ά.). Τούδε και στο εξής, οι ηγεσίες παγκοσμίως θα αναδεικνύονται αποκλειστικά και μόνο μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας κυβέρνησης που οικοδομείται τις στιγμές αυτές...
Πόσο λοιπόν εντυπωσιακό ήταν ένα σκίτσο [ΣΗΜ.: το δημοσίευσε και η «Ε.Ω.», στο φύλλο της Δευτέρας 29 Ιουλίου 2013], που πρωτοδημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο εν έτει 2006 και... έδειχνε με μυστηριώδη τρόπο την πτώση των παγκοσμίων ηγετών τα επόμενα χρόνια!
Στο σκίτσο αυτό διακρίνουμε, μπροστά από την παγκόσμια πρωτεύουσα (που, κατά τις εικόνες κτιρίων που δείχνονται, είναι η Αστάνα του Καζακστάν), ένα τεράστιο ψαλίδι που το κρατούν οι εξεγερθέντες λαοί να κόβει τις κλωστές από τα χέρια του Παντεπόπτη Οφθαλμού, οι οποίες κρατούν τις μαριονέτες-πολιτικούς ηγέτες!...
Σύμφωνα με την απεικόνιση, έχουν ήδη κοπεί δύο μαριονέτες-ηγέτες. Συνεπώς, έπεσαν από την εξουσία. Του ενός το πρόσωπο δεν διακρίνεται και το πιο πιθανό να είναι ο πρώην πρόεδρος της Τυνησίας, Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και φυγή από τη χώρα του, τον Ιανουάριο του 2011, έπειτα από το ξέσπασμα της «αραβικής άνοιξης»!
Η «αραβική άνοιξη» είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο του 2010 στην Τυνησία από ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός: την αυτοπυρπόληση (και τελικά τον θάνατο) ενός πλανόδιου πωλητή, ο οποίος αυτοκτόνησε επειδή οι Αρχές αρνήθηκαν να του ανανεώσουν την άδειά του...
Όμως η «αραβική άνοιξη» επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Όπως στην Αίγυπτο, με επακόλουθο και την εκεί πτώση του προέδρου της, του Χόσνι Μουμπάρακ, και την άνοδο στην εξουσία των ισλαμιστών (μέχρι τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα, με την παλλαϊκή εξέγερση και την επέμβαση του στρατού). Αλλά στο παράξενο σκίτσο ο Μουμπάρακ είναι η δεύτερη μαριονέτα-ηγέτης, της οποίας η κλωστή έχει κοπεί! Και όντως αμέσως μετά τον Μπεν Άλι ο Μουμπάρακ έπεσε κι ο ίδιος από την εξουσία...
Τρίτη φιγούρα, της οποίας η κλωστή-εξουσία κόβεται είναι ο... Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης! Πράγματι, η «αραβική άνοιξη» έφτασε και στη Λιβύη, με επακόλουθο τον τραγικό θάνατο του Καντάφι, τον Οκτώβριο του 2011, μέσω λιντσαρίσματός του από το εξαγριωμένο πλήθος...
Η επόμενη φιγούρα είναι ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι! Και αυτός έπεσε δραματικά, αμέσως μετά τον Καντάφι, τον Νοέμβριο του 2011, και στη θέση του ανέλαβε πρωθυπουργός ο τεχνοκράτης (όργανο των διεθνών τραπεζιτών) Μάριο Μόντι.
Μετά τον Μπερλουσκόνι... είναι η φιγούρα του κομμουνιστή ηγέτη της Βόρειας Κορέας, του Κιμ Γιονγκ Ιλ, που απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 2011! Στη θέση του ανέλαβε ο γιος του. Και ακολουθεί η φιγούρα του πρώην Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, που πράγματι έχασε τις εκλογές του Μαΐου του 2012, όπου νίκησε ο Φρανσουά Ολάντ, και έπεσε έτσι από τη γαλλική προεδρία...
Μετά είναι ο Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ, πρώην πλέον πρόεδρος του Ιράν, ο οποίος έπειτα από οκτώ χρόνια στην ηγεσία της χώρας του έδωσε τη θέση του στον Χασάν Ρουχανί, τον Αύγουστο του 2013.
Μέσα λοιπόν σε λιγότερο από τρία χρόνια έχουν πέσει από την εξουσία των χωρών τους 7 παγκόσμιοι και παντοδύναμοι ηγέτες! Απομένουν, σύμφωνα με το περίεργο αυτό σκίτσο, ακόμη τρεις: η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα... Τι έπεται λοιπόν να συμβεί με αυτούς; Μήπως (πολύ απλά) ΔΕΝ χωρούν στο πλαίσιο της παγκόσμιας κυβέρνησης; Είναι άραγε εμπόδια για την υλοποίησή της και άρα «πρέπει» να φύγουν από τη μέση;
Εκείνο που μπορεί προς το παρόν να ειπωθεί είναι πως η θέση ΚΑΙ των τριών είναι εξαιρετικά επισφαλής! Στη Γερμανία η Μέρκελ μπορεί μεν να θριάμβευσε στις πρόσφατες (22 Σεπτεμβρίου του 2013) εκλογές, πλην όμως η εξουσία στη χώρα αυτή είναι πιο ασταθής από πριν, εφόσον θεωρείται πολύ δύσκολο να σχηματιστεί ο περίφημος «μεγάλος συνασπισμός» με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλιστές... Βεβαίως, ακόμη και στην περίπτωση που αυτό γίνει, δεν είναι καθόλου σίγουρο εάν η Μέρκελ θα διατηρήσει τελικά το αξίωμά της!
Απ’ την άλλη στη Ρωσία ήδη έχουν βγει δημόσια σενάρια για σχέδια... επικείμενης δολοφονίας του προέδρου Πούτιν!!! [ΣΗΜ.: βλέπε και στο πρωτοσέλιδο της «Ε.Ω.» από την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013].
Τέλος, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα κινδυνεύει με ένα πρόωρο και άδοξο τέλος! Ας όψεται η πολύ πιθανή χρεοκοπία-πτώχευση των ΗΠΑ (στις 31 Οκτωβρίου του 2013 το δημόσιο χρέος τους αγγίζει τη θεσμοθετημένη «οροφή» του...), που θα συμπαρασύρει στο τέλμα ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο...
Ασφαλώς όλα τα παραπάνω θα προκαλέσουν μείζονα κρίση και ανοίγουν τον δρόμο σε ένα και μοναδικό πράγμα: στην παγκόσμια κυβέρνηση.
Του Δρ. Ησαΐα Κωνσταντινίδη
ypogeia-drasi
elora
 Και έρχεται η Παγκόσμια Κυβέρνηση;...){kind=link}