Πέρα όμως από το τι λέει ο Πλάτωνας, αναφορές για την Ατλαντίδα βρίσκονται και σε αρκετά άλλα έργα αρχαίων και σύγχρονων συγγραφέων και μάλιστα από τους χώρους της επιστήμης που είναι ακόμα πιο δύσκολο να αμφισβητηθούν. Για την Ατλαντίδα έχουν γραφεί πάνω από 2.000 τόμοι που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα μελετών, μέχρι παραμύθια, μυθιστορήματα και όπερες.
Έτσι, σιγά-σιγά η Ατλαντίδα αναδύεται μέσα απο την ομίχλη και τα νέφη του θρύλου στο φως της ιστορικής πραγματικότητας.
Ένας από τους συγγραφείς που συγκέντρωσε τα περισσότερα υπάρχοντα στοιχεία και μαρτυρίες για την Ατλαντίδα, ήταν ο Αμερικάνος Ιγνάτιος Λογιόλα Ντόνελυ, ο οποίος έγραψε το έργο: Ατλαντίδα: ο Προκατακλυσμιαίος Κόσμος.
Ο Ιγνάτιος Ντονέλυ γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1831 και ήταν ένας νεαρός δικηγόρος με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Όπως πολλοί άλλοι νέοι της εποχής του γοητεύθηκε κι αυτός από το μυστήριο του χαμένου κόσμου και αφιέρωσε χρόνια μελέτης και έρευνας στο θέμα της Ατλαντίδας, συγκεντρώνοντας με υπομονή κάθε επιστημονικό, μυθολογικό, γλωσσολογικό και όποιο άλλο στοιχείο επιβεβαίωνε την ύπαρξη της βυθισμένης ηπείρου.
Η επίμονη και ακούραστη εργασία του Ντόνελυ απέδωσε τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στο έργο του βρίσκονται συγκεντρωμένες μαρτυρίες απ'όλους τους τομείς της επιστήμης που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη θέση ακριβώς που την τοποθετούσε ο Πλάτωνας: στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Για παράδειγμα, σε έργα βοτανολογίας και ζωολογίας, σχετικά με την κατανομή των φυτών και των ζώων στον πλανήτη, αναφέρεται ότι αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί με την παρούσα διάταξη των ηπείρων και εκφράζεται η υπόθεση ότι κάποια ζώνη ξηράς πρέπει να υπήρχε στη θέση του Ατλαντικού Ωκεανού.
Αλλά τα σημαντικότερα επιχειρήματα ο Ντόνελυ τα βρήκε στην ύπαρξη μεγάλων ομοιοτήτων ανάμεσα σε πολιτισμούς που απέχουν υπερβολικά μεταξύ τους τοπικά και χρονικά και οι οποίες ομοιότητες δεν μπορούν να εξηγηθούν σαν απλή σύμπτωση. Οι μύθοι για τον Κατακλυσμό, για παράδειγμα, των λαών της ’πω Ανατολής, των Ινδιάνων της Αμερικής και των αρχαίων πολιτισμών της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν ομοιότητες που δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες. Η μόνη πιθανή ερμηνεία είναι ότι είχαν μια κοινή πηγή, τη χαμένη ήπειρο Ατλαντίδα απ'όπου ξεπήδησε ο μύθος του κατακλυσμού και διαδόθηκε στον κόσμο μέσω των επιζώντων της καταστροφής.
Τέτοιες ομοιότητες υπάρχουν παντού στους θρύλους, τις παραδόσεις, τα σύμβολα, τις αρχιτεκτονικές κατασκευές -όπως για παράδειγμα οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Τεοτιχουακάν στο Μεξικό, ακόμα και στη γλώσσα. Η κινέζικη λέξη για το τούβλο για παράδειγμα, ήταν κου και η χαλδαϊκή ήταν κε. Για τη λέξη ύφασμα και οι δυο χρησιμοποιούσαν τη λέξη σικ. Ανακαλύπτοντας ότι παραλλαγές μιας μοναδικής γλώσσας απαντώνται από την Ισλανδία μέχρι την Κεϋλάνη, ο Ντόνελυ γράφει: Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για το ότι υπήρχε μια ακόμα αρχαίοτερη μητρική γλώσσα... η γλώσσα του Νώε, η γλώσσα της Ατλαντίδας, η γλώσσα της μεγάλης αυτοκρατορίας που αναφέρει ο Πλάτωνας.
Το βιβλίο του Ντόνελυ εκδόθηκε το 1881 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ώστε μεταφράστηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες και αργότερα ο συγγραφέας του εκλέχθηκε μέλος της Αμερικάνικης Εταιρείας για την Προώθηση της Επιστήμης.
Την ίδια περίπου εποχή, στα 1864, ένας Γάλλος μελετητής ονόματι Σαρλ-Ετιέν Μπρασσό ντε Μπορμπούργκ, καθώς μελετούσε σε μια βιβλιοθήκη της Μαδρίτης, ανακάλυψε μια πραγμάτεια η οποία περιείχε το κλειδί για ένα σύνθετο αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια της Κεντρικής Αμερικής. Με τη βοήθεια του κλειδιού αυτού προσπάθησε να μεταφράσει μερικά χειρόγραφα του λαού των Μάγια που είχαν διασωθεί από την καταστροφικκή μανία των Ισπανών κατακτητών.
Καθώς ο Μπρασό με υπομονή και κόπο μελετούσε το κείμενο των Μάγια αποκρυπτογραφώντας τα περίπλοκα σύμβολά τους, ανακάλυψε την ιστορία μιας αρχαίας χώρας, η οποία είχε βυθιστεί στον ωκεανό μετά από μια καταστροφική ηφαιστειακή έκρηξη. Επειδή είχε βρει ένα ζευγάρι μυστηριωδών ιερογλυφικών που προφανώς αντιστοιχούσαν στα γράμματα Μ και U του αγγλικού αλφάβητου, ο Μπρασό ονόμασε την ήπειρο αυτή Μου.
Ένας άλλος Γάλλος, ο αρχαιολόγος Αύγουστος ντε Πλονζόν που πρώτος ανακάλυψε ερειπωμένες πόλεις των Μάγια, χρησιμοποίησε το αλφάβητο-κλειδί και άλλα σύμβολα που βρίσκονταν σκαλισμένα σε τοίχους των Μάγια και συνέταξε μια αρκετά λεπτομερή περιγραφή της ηπείρου του Μπρασό. Σύμφωνα με το χρονικό του ντε Πλονζόν, μια αντιζηλία μεταξύ δυο αδελφών για το χέρι της βασίλισσας Μου κατέληξε στο θάνατο του ενός αδελφού και την κυριαρχία του άλλου. Μόλις η ήπειρος άρχισε να βυθίζεται η βασίλασσα Μου έφυγε στην Αίγυπτο. ’λλοι επιβιώσαντες από την καταστροφή κατέφυγαν στο Γιουκατάν όπου κατέγραψαν την ιστορία τους και ίδρυσαν εκεί ναούς.
Η περιγραφή της Ατλαντίδας από τον Έντγκαρ Κέυση
Σε έργα άλλων αποκρυφιστών και θεοσοφιστών όπως του Ρούντολφ Στάινερ και του Σκότ-Έλιοτ, βρίσκουμε διάφορες άλλες πληροφορίες που προέρχονται από διόραση, εκστατικά οράματα, ψυχομετρικές ικανότητες κτλ., και οι οποίες μας λένε για την καθημερινή ζωή στην Αρχαία Ατλαντίδα, για τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτευγμάτα του πολιτισμού της, την οργάνωση της κοινωνίας της κ.α.
Μια άλλη πηγή πληροφοριών σχετικά με την ήπειρο της Ατλαντίδας είναι και ο Αμερικάνος προφήτης και θεραπευτής Έντγκαρ Κέυση.
Ο Κέυση γεννήθηκε το 1877 και είχε την ικανότητα να πέφτει σε ύπνωση και να κάνει σωστή διάγνωση και θεραπεία των διαφόρων ασθενειών για άτομα που βρίσκονταν κοντά ή μακριά. Την ικανότητά του αυτή την ανακάλυψε εντελώς τυχαία, όταν κάποτε ο ίδιος είχε χάσει τη φωνή του. Ζήτησε από ένα φίλο του να τον υπνωτήσει και μέσα απο την κατάσταση της ύπνωσης διέγνωσε την αιτία και τον τρόπο θεραπείας της ασθένειάς του. Από την ημέρα εκείνη και μέχρι το θανατό του ο Έντγκαρ Κέυση θεράπευσε χιλιάδες ανθρώπους μέσω των "υπαγορεύσεών" του, όπως ονομάζονται όσα έλεγε όταν βρισκόταν σε ύπνωση.
Μηνύματα από μια βυθισμένη πολιτεία
Το 1968, κομμάτια ογκόλιθων που αποτελούσαν τμήμα μιας αρχαίας λεωφόρου, ήρθαν στο φως στην υποθαλάσσια περιοχή κοντά στο Μπίμινι (Bimini). Μέχρι σήμερα παραμένει αβέβαιο αν αποτελούν τμήμα της Ατλαντίδας.
Το περίεργο είναι πως ο Έντγκαρ Κέυση είχε προφητεύσει σε ανύποπτο χρόνο, ότι τμήματα της βυθισμένης ηπείρου θα έρχονταν στο φως το 1968 ή 1969. Έιναι άραγε από την Ατλαντίδα;
http://www.mistiria.com/atlantida/atlaapodiksis.html
Έτσι, σιγά-σιγά η Ατλαντίδα αναδύεται μέσα απο την ομίχλη και τα νέφη του θρύλου στο φως της ιστορικής πραγματικότητας.
Ένας από τους συγγραφείς που συγκέντρωσε τα περισσότερα υπάρχοντα στοιχεία και μαρτυρίες για την Ατλαντίδα, ήταν ο Αμερικάνος Ιγνάτιος Λογιόλα Ντόνελυ, ο οποίος έγραψε το έργο: Ατλαντίδα: ο Προκατακλυσμιαίος Κόσμος.
Ο Ιγνάτιος Ντονέλυ γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1831 και ήταν ένας νεαρός δικηγόρος με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Όπως πολλοί άλλοι νέοι της εποχής του γοητεύθηκε κι αυτός από το μυστήριο του χαμένου κόσμου και αφιέρωσε χρόνια μελέτης και έρευνας στο θέμα της Ατλαντίδας, συγκεντρώνοντας με υπομονή κάθε επιστημονικό, μυθολογικό, γλωσσολογικό και όποιο άλλο στοιχείο επιβεβαίωνε την ύπαρξη της βυθισμένης ηπείρου.
Η επίμονη και ακούραστη εργασία του Ντόνελυ απέδωσε τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στο έργο του βρίσκονται συγκεντρωμένες μαρτυρίες απ'όλους τους τομείς της επιστήμης που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη θέση ακριβώς που την τοποθετούσε ο Πλάτωνας: στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Για παράδειγμα, σε έργα βοτανολογίας και ζωολογίας, σχετικά με την κατανομή των φυτών και των ζώων στον πλανήτη, αναφέρεται ότι αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί με την παρούσα διάταξη των ηπείρων και εκφράζεται η υπόθεση ότι κάποια ζώνη ξηράς πρέπει να υπήρχε στη θέση του Ατλαντικού Ωκεανού.
Αλλά τα σημαντικότερα επιχειρήματα ο Ντόνελυ τα βρήκε στην ύπαρξη μεγάλων ομοιοτήτων ανάμεσα σε πολιτισμούς που απέχουν υπερβολικά μεταξύ τους τοπικά και χρονικά και οι οποίες ομοιότητες δεν μπορούν να εξηγηθούν σαν απλή σύμπτωση. Οι μύθοι για τον Κατακλυσμό, για παράδειγμα, των λαών της ’πω Ανατολής, των Ινδιάνων της Αμερικής και των αρχαίων πολιτισμών της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν ομοιότητες που δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες. Η μόνη πιθανή ερμηνεία είναι ότι είχαν μια κοινή πηγή, τη χαμένη ήπειρο Ατλαντίδα απ'όπου ξεπήδησε ο μύθος του κατακλυσμού και διαδόθηκε στον κόσμο μέσω των επιζώντων της καταστροφής.
Τέτοιες ομοιότητες υπάρχουν παντού στους θρύλους, τις παραδόσεις, τα σύμβολα, τις αρχιτεκτονικές κατασκευές -όπως για παράδειγμα οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Τεοτιχουακάν στο Μεξικό, ακόμα και στη γλώσσα. Η κινέζικη λέξη για το τούβλο για παράδειγμα, ήταν κου και η χαλδαϊκή ήταν κε. Για τη λέξη ύφασμα και οι δυο χρησιμοποιούσαν τη λέξη σικ. Ανακαλύπτοντας ότι παραλλαγές μιας μοναδικής γλώσσας απαντώνται από την Ισλανδία μέχρι την Κεϋλάνη, ο Ντόνελυ γράφει: Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για το ότι υπήρχε μια ακόμα αρχαίοτερη μητρική γλώσσα... η γλώσσα του Νώε, η γλώσσα της Ατλαντίδας, η γλώσσα της μεγάλης αυτοκρατορίας που αναφέρει ο Πλάτωνας.
Το βιβλίο του Ντόνελυ εκδόθηκε το 1881 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ώστε μεταφράστηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες και αργότερα ο συγγραφέας του εκλέχθηκε μέλος της Αμερικάνικης Εταιρείας για την Προώθηση της Επιστήμης.Την ίδια περίπου εποχή, στα 1864, ένας Γάλλος μελετητής ονόματι Σαρλ-Ετιέν Μπρασσό ντε Μπορμπούργκ, καθώς μελετούσε σε μια βιβλιοθήκη της Μαδρίτης, ανακάλυψε μια πραγμάτεια η οποία περιείχε το κλειδί για ένα σύνθετο αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια της Κεντρικής Αμερικής. Με τη βοήθεια του κλειδιού αυτού προσπάθησε να μεταφράσει μερικά χειρόγραφα του λαού των Μάγια που είχαν διασωθεί από την καταστροφικκή μανία των Ισπανών κατακτητών.
Καθώς ο Μπρασό με υπομονή και κόπο μελετούσε το κείμενο των Μάγια αποκρυπτογραφώντας τα περίπλοκα σύμβολά τους, ανακάλυψε την ιστορία μιας αρχαίας χώρας, η οποία είχε βυθιστεί στον ωκεανό μετά από μια καταστροφική ηφαιστειακή έκρηξη. Επειδή είχε βρει ένα ζευγάρι μυστηριωδών ιερογλυφικών που προφανώς αντιστοιχούσαν στα γράμματα Μ και U του αγγλικού αλφάβητου, ο Μπρασό ονόμασε την ήπειρο αυτή Μου.
Ένας άλλος Γάλλος, ο αρχαιολόγος Αύγουστος ντε Πλονζόν που πρώτος ανακάλυψε ερειπωμένες πόλεις των Μάγια, χρησιμοποίησε το αλφάβητο-κλειδί και άλλα σύμβολα που βρίσκονταν σκαλισμένα σε τοίχους των Μάγια και συνέταξε μια αρκετά λεπτομερή περιγραφή της ηπείρου του Μπρασό. Σύμφωνα με το χρονικό του ντε Πλονζόν, μια αντιζηλία μεταξύ δυο αδελφών για το χέρι της βασίλισσας Μου κατέληξε στο θάνατο του ενός αδελφού και την κυριαρχία του άλλου. Μόλις η ήπειρος άρχισε να βυθίζεται η βασίλασσα Μου έφυγε στην Αίγυπτο. ’λλοι επιβιώσαντες από την καταστροφή κατέφυγαν στο Γιουκατάν όπου κατέγραψαν την ιστορία τους και ίδρυσαν εκεί ναούς.
Η περιγραφή της Ατλαντίδας από τον Έντγκαρ Κέυση
Σε έργα άλλων αποκρυφιστών και θεοσοφιστών όπως του Ρούντολφ Στάινερ και του Σκότ-Έλιοτ, βρίσκουμε διάφορες άλλες πληροφορίες που προέρχονται από διόραση, εκστατικά οράματα, ψυχομετρικές ικανότητες κτλ., και οι οποίες μας λένε για την καθημερινή ζωή στην Αρχαία Ατλαντίδα, για τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτευγμάτα του πολιτισμού της, την οργάνωση της κοινωνίας της κ.α.
Μια άλλη πηγή πληροφοριών σχετικά με την ήπειρο της Ατλαντίδας είναι και ο Αμερικάνος προφήτης και θεραπευτής Έντγκαρ Κέυση.Ο Κέυση γεννήθηκε το 1877 και είχε την ικανότητα να πέφτει σε ύπνωση και να κάνει σωστή διάγνωση και θεραπεία των διαφόρων ασθενειών για άτομα που βρίσκονταν κοντά ή μακριά. Την ικανότητά του αυτή την ανακάλυψε εντελώς τυχαία, όταν κάποτε ο ίδιος είχε χάσει τη φωνή του. Ζήτησε από ένα φίλο του να τον υπνωτήσει και μέσα απο την κατάσταση της ύπνωσης διέγνωσε την αιτία και τον τρόπο θεραπείας της ασθένειάς του. Από την ημέρα εκείνη και μέχρι το θανατό του ο Έντγκαρ Κέυση θεράπευσε χιλιάδες ανθρώπους μέσω των "υπαγορεύσεών" του, όπως ονομάζονται όσα έλεγε όταν βρισκόταν σε ύπνωση.
Μηνύματα από μια βυθισμένη πολιτεία
Το 1968, κομμάτια ογκόλιθων που αποτελούσαν τμήμα μιας αρχαίας λεωφόρου, ήρθαν στο φως στην υποθαλάσσια περιοχή κοντά στο Μπίμινι (Bimini). Μέχρι σήμερα παραμένει αβέβαιο αν αποτελούν τμήμα της Ατλαντίδας.
Το περίεργο είναι πως ο Έντγκαρ Κέυση είχε προφητεύσει σε ανύποπτο χρόνο, ότι τμήματα της βυθισμένης ηπείρου θα έρχονταν στο φως το 1968 ή 1969. Έιναι άραγε από την Ατλαντίδα;
http://www.mistiria.com/atlantida/atlaapodiksis.html
.jfif)
0 Σχόλια