Η ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Η ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΦΑΙΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ. Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ, Η ΠΡΩΪΜΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.

Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 30 ΕΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΝΑΙ 9 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ, ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ.







ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ. Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ ΣΑΝ ΠΡΟΤΥΠΟ ΣΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ Ο ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥΖΕ.

Μαρκούζε: ο εμπνευστής του σεξ ως πολιτικό εργαλείο. Ο εβραίος κομμουνιστής δούλεψε άνετα 7 χρόνια για την CIA...

«Η έκθεση σε βίαιη πορνογραφία σχετίζεται με σεξουαλικά επιθετικές συμπεριφορές τόσο από εφήβους, όσο και από άρρενες ενήλικες. Τα αγόρια δείχνουν αυξημένη περιφρόνηση προς τις γυναίκες. Εκτιμούν το έγκλημα του βιασμού ως λιγότερο σοβαρό. Έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλο και πιο ακραίες και αποκλίνουσες μορφές πορνογραφίας. Οι άντρες είχαν μειωμένη επιθυμία να κάνουν παιδιά. Οι εμπειρίες τους αποπροσανατολίζονται τελείως, ψυχολογικά, κατά τη διάρκεια της κρίσιμης αναπτυξιακής φάσης της εφηβείας στην οποία πρέπει να μάθουν πώς να χειριστούν υπεύθυνα τη δική τους σεξουαλικότητα. Εμφανίζουν μοναξιά, ελάττωση σεξουαλικής επιθυμίας, ευερεθιστότητα, διαταραχές μνήμης, άγχος, τρόμο, επιθετικότητα, διαταραχή προσοχής, ονειρικές φαντασιώσεις με σεξουαλικό περιεχόμενο κτλ.
Πρόσφατο ερευνητικό άρθρο στο JAMA Psychiatry, δείχνει ότι η σχετική ενασχόληση του εγκεφάλου σχετίζεται με μειωμένη ενεργοποίηση και εγκεφαλικό όγκο στο ραβδωτό σώμα αμφοτερόπλευρα και μειωμένη λειτουργική συνδεσιμότητά του με τον προμετωπιαίο φλοιό.
Επίσης σχετίζεται με μικρότερο όγκο φαιάς ουσίας» .


http://autochthonesellhnes.blogspot.com/2017/08/blog-post_90.html
Τρίτη, 22 Αυγούστου 2017


ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΓΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΘΕ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ; ΠΩΣ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΤΗΝ "ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΑΣΤΥΝΟΜΙΑ".




Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ CIA ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΥΖΕ


Ο Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse, 19 Ιουλίου 1898 – 29 Ιουλίου 1979) ήταν Γερμανός θεωρητικός μαρξιστής, εβραϊκής καταγωγής, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, και μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης. Γεννημένος στο Βερολίνο, ο Μαρκούζε σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ και στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, από το οποίο έλαβε το διδακτορικό του. Αποτελούσε σημαντική προσωπικότητα του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας στη Φρανκφούρτη, αργότερα γνωστό ως Σχολή της Φρανκφούρτης. Ήταν παντρεμένος με τη Σόφι Βέρτχαϊμ (1924-1951), την Ίνγκε Νόιμαν (1955-1972) και την Έρικα Σερόβερ (1976-1979). Στα έργα του, ο Μαρκούζε ασκούσε κριτική στον καπιταλισμό, στη μοντέρνα τεχνολογία, στον ιστορικό υλισμό και στον πολιτισμό της ψυχαγωγίας, υποστηρίζοντας ότι αποτελούν νέες μορφές κοινωνικού ελέγχου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τη δεκαετία του 1970, ο Μαρκούζε αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του κινήματος που έγινε γνωστό ως Νέα Αριστερά, όντας γνωστός ως «Ο πατέρας της Νέας Αριστεράς», καθώς και των φοιτητικών κινημάτων στη Γερμανία, στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Από το 1943 μέχρι το 1950, ο Μαρκούζε εργάστηκε για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, (ο Μαρκούζε εργάστηκε στην CIA), πράγμα που τον βοήθησε στη συγγραφή του βιβλίου Σοβιετικός Μαρξισμός: Μια Κριτική Ανάλυση (1958). Τα γνωστότερα έργα του είναι τα βιβλία Έρως και πολιτισμός (1955) και Ο μονοδιάστατος άνθρωπος (1964). Η μαρξιστική του σκέψη ενέπνευσε πολλούς ριζοσπάστες διανοούμενους και πολιτικούς ακτιβιστές στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΡΓΙΟ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΛΑΟ

Οι εβραϊκής καταγωγής μαρξιστές φιλόσοφοι, που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ όπου κατέλαβαν σπουδαίες πανεπιστημιακές καθέδρες, έθεσαν τον ακόλουθο προβληματισμό: «πως μπορεί να καταπνιγεί ακόμη και μέσα στις ψυχές κάθε αναβίωση του “φασισμού και του αντισημιτισμού”;»
Διότι, όπως
αναγνώρισαν ο Theodor Adorno και ο Max Horkeimer στο δοκίμιο–έρευνα, The Αuthoritarian Personality, ο “φασισμός” και ο “αντισημιτισμός” είναι φαινόμενα σχεδόν “φυσικά” σε μία κοινωνία όπως εκείνης της ευρωπαϊκής της τότε εποχής.
Γι’ αυτό το σκοπό, αμέσως μετά τον πόλεμο, η American Jewish Committee χρηματοδότησε τα συνέδρια Macy όπου κινητοποιήθηκαν οι δυνάμεις ψυχιάτρων, διαφημιστών, μελετητών των γνωσιακών επιστημών, νέο-μαρξιστών φιλοσόφων καθώς και όλη η Σχολή της Φρανκφούρτης.
Ο Theodor Adorno χρησιμοποίησε χιλιάδες συνεντεύξεις που είχαν γίνει από τους Frenkel– Brunswik, Levinson και Sanford σε Αμερικάνους πολίτες, για να εντοπίσει τις υποτιθέμενες βαθιές τάσεις των συνεντευξιαζόμενων προς το “φασισμό” και τον “αντισημιτισμό”.





ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.
40ΑΡΗΔΕΣ ΚΑΙ 50ΑΡΗΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ.

Σήμερα εκτιμάται ότι 160.000 άτομα στην Ελλάδα πάσχουν από τη νόσο, το 2050 αγγίζοντας τους 560.000 πάσχοντες. Το ένα τρίτο των περιπτώσεων μπορεί να προληφθεί με σωστή διατροφή, καθώς και με σωματική και πνευματική άσκηση. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο η μεσογειακή διατροφή μπορεί να μειώσει την πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου κατά 40%.
Οπως ανέφερε ο ομότιμος καθηγητής Νευρολογίας Αλέξανδρος Παπαδημητρίου, κατά την ομιλία του σε διάλεξη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ανοϊκού συνδρόμου, και αφορά σχεδόν του μισούς ασθενείς που πάσχουν από αυτά. Το 2050 παγκοσμίως υπολογίζεται ότι 150 εκατομμύρια άνθρωποι θα πάσχουν από απώλεια μνήμης.

H νόσος προκαλείται από την εναπόθεση στα εγκεφαλικά κύτταρα του β-αμυλοειδούς, μιας παθολογικής πρωτεΐνης, η οποία τα αλλοιώνει σταδιακά και καταστρέφει τους νευρομεταβιβαστές που εξυπηρετούν τη μεταξύ τους επικοινωνία. Σύμφωνα με τα επιστημονικά στοιχεία, ο παραπάνω μηχανισμός αρχίζει έως και 15 με 20 χρόνια πριν εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα και τα οποία είναι διαταραχή της πρόσφατης μνήμης, συναισθήματος, συμπεριφοράς, προσανατολισμού στον χώρο και διαταραχές στον λόγο.



Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 30 ΕΤΩΝ ΕΙΝΑΙ 9 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.

Η μνήμη χρυσόψαρου και η οικονομία της στιγμιαίας προσοχής.

Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Πηγή https://aperopia.fr/07-2019/i-mnimi-chrysopsaroy-kai-i-oikonomia-tis-stigmiaias-prosochis/

Στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο La civilisation du poisson rouge (Ο πολιτισμός του χρυσόψαρου) ο Bruno Patino, διευθυντής σύνταξης του τηλεοπτικού καναλιού Arte France, αναλύει με ποιους τρόπους είμαστε σχεδόν όλοι εθισμένοι στις οθόνες, ποιες είναι οι συνέπειες της απόσπασης προσοχής στον εγκέφαλο και στη συμπεριφορά μας, και κατά συνέπειαν στις κοινωνίες μας.
Το χρυσόψαρο στριφογυρίζει στο βάζο του. Φαίνεται σαν να ξανα-ανακαλύπτει τον κόσμο σε κάθε στροφή. Οι μηχανικοί της Google κατάφεραν να υπολογίσουν τη μέγιστη διάρκεια της προσοχής του: 8 δευτερόλεπτα.

Μελέτη της Microsoft Καναδά που διεξήχθη το 2015 σε 2000 συμμετέχοντες με τίτλο Attention spans, Consumer insights είναι συγκλονιστική: αξιολόγησε την προσοχή της γενιάς των μιλένιαλ που μεγάλωσε συνδεδεμένη με οθόνες μόλις στα …9 δευτερόλεπτα.

M’ άλλα λόγια όλοι οι νέοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν οθόνες έχουν μετατραπεί σε χρυσόψαρα, κλειδωμένα στο βάζο των οθονών των έξυπνων κινητών τους, αλυσοδεμένοι στο καρουσέλ των ειδοποιήσεών και των στιγμιαίων μηνυμάτων τους.
H μετάλλαξη του καπιταλισμού στην οικονομία της στιγμιαίας προσοχής που συμβαδίζει με τα αφηγήματα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, της πανθρησκείας, της «πράσινης» ενέργειας και της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.
Αφού πλέον συρρικνώθηκε ο χώρος (διαδίκτυο, αεροπορικά ταξίδια, υπερταχείες αμαξοστοιχίες κλπ), έπρεπε πλέον να συρρικνωθεί και ο χρόνος, μέσω της κατάτμησής του και της δημιουργίας ενός άπειρου στιγμιότυπου, μιας επαναλαμβανόμενης στιγμής συγκέντρωσης προσοχής.



Επίσκεψη σε ακατάλληλες ιστοσελίδες. Τα Αποτελέσματα της παρακολούθησης στα μεγάλα παιδιά και τους εφήβους μας


Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη-Τσαγκαροπούλου,
Ιατρός Πνευμονολόγος
via


Τα παιδιά μας και ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται στην εφηβεία, εκτίθενται καθημερινά σε πορνογραφικό υλικό. Πρόκειται για γραπτό ή οπτικοακουστικό υλικό που προορίζεται να προκαλέσει γενετήσια διέγερση και στο οποίο τα παιδιά έχουν πρόσβαση μέσα από το διαδίκτυο. Το πρόβλημα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα έντονο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τους οποίους υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος.
Η επαφή των νέων με το συγκεκριμένο υλικό έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Το 2008 σε παγκόσμιο επίπεδο υπήρχαν 40.634 σχετικές ιστοσελίδες. Αν προσθέσουμε και τους αναρίθμητους λογιαριασμούς στο Facebook, Instagram, κτλ. όπου αναρτάται συνεχώς και σχολιάζεται τεράστιος όγκος υλικού, τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος.
Ένα άρθρο του 2008 στο Journal of Adolescent Research έδειξε ότι το 67% των νέων ανδρών και το 49% των νέων γυναικών θεωρούν την πορνογραφία αποδεκτή. Σε έρευνα στην Αγγλία που αφορούσε μαθητές ηλικίας 14 έως 16 ετών το 2010, σχεδόν το ένα τρίτο υποστήριξε ότι η πρώτη τους έκθεση στην πορνογραφία από το Διαδίκτυο ήταν σε ηλικία 10 ετών ή νεώτερη. Σε άλλη έρευνα του 2011, το 31% των εφήβων αγοριών παραδέχθηκαν ότι επισκέπτονταν ιστοσελίδες που προορίζονταν μόνο για ενήλικες. Έρευνα για τους αμερικανούς νέους απεκάλυψε ότι το 51% των αγοριών και το 32% των κοριτσιών ισχυρίστηκαν ότι είχαν δει τέτοιο υλικό για πρώτη φορά πριν γίνουν 13 ετών, ενώ σε Αυστραλιανή μελέτη του 2012, οι άνδρες που ήταν εθισμένοι σε αυτό το υλικό, ανέφεραν ότι η πρώτη τους έκθεση ήταν μεταξύ των ηλικιών 11 έως 13 ετών. Παρόμοια ευρήματα καταγράφηκαν σε μια μελέτη του 2009 στο Journal of Adolescent Health που διεπίστωσε ότι το 85% των εφήβων αγοριών και το 50% των εφήβων κοριτσιών, είχαν εκτεθεί σε πορνογραφικό υλικό.
Ως προς την επίγνωση των γονέων, από μια μελέτη 1.300 κοριτσιών 8 έως 13 ετών διαπιστώθηκε ότι, μεταξύ εκείνων που είχαν εμπλακεί στο “cybersex”, το 95% των γονέων αγνοούσαν εντελώς τη συμμετοχή των παιδιών τους. Σε σύγκριση με εφήβους που απέχουν από τις ανάλογες αναζητήσεις στο διαδίκτυο, οι έφηβοι που αναζητούν online πορνογραφία έχουν τριπλάσια αναλογία γονέων που δεν παρακολουθούν καθόλου τη συμπεριφορά τους (ή πολύ λίγο), και είναι τρεις φορές πιο πιθανό να περιγράψουν ως κακή τη σχέση με τους γονείς τους.
Η επαφή με το πορνογραφικό υλικό κατέστη εξαιρετικά διαδεδομένη λόγω του Ίντερνετ και της χρήσης των Smartphones και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τα παιδιά. Το παιδί άνετα παρακολουθεί τέτοιο υλικό, ενεργοποιώντας τα δεδομένα του κινητού του ή με τη χρήση ενός Wi-Fi ακόμη και μέσα στη τάξη, στο λεωφορείο, στο δωμάτιό του κτλ.
Επίσημα στοιχεία για την ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Γνωρίζουμε όμως από την επικοινωνία με τους εφήβους μας πως εκτός από τα παιδιά που έχουν καλή επικοινωνία με τους γονείς τους, προσήλωση στις σπουδές τους και βαθειά θρησκευτική πίστη, όλα τα άλλα, σχεδόν το σύνολο των παιδιών, έχουν καθημερινή πρόσβαση σε τέτοιο υλικό, με ελαφρά υπεροχή των αγοριών.
Το πρόβλημα είναι τόσο εκτεταμένο και χρόνιο, ώστε η έρευνα είναι σε θέση πλέον να περιγράψει τον αντίκτυπό της στα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες.
Αποτελέσματα της επαφής παιδιών με πορνογραφικό υλικό πριν την εφηβεία.
Τα παιδιά του δημοτικού συνήθως εκτίθενται σε πορνογραφικό υλικό κατά λάθος. Αυτό γίνεται είτε από το διαδίκτυο είτε εάν έλθουν σε επαφή με το υλικό ενός γονέα ή κοντινού συγγενούς ή από κακοποιά στοιχεία που έχουν σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευσή τους. Η ανεπιθύμητη έκθεση σε πορνογραφία σε αυτές τις νεαρές ηλικίες οδηγεί συχνά το παιδί σε σοβαρά προβλήματα. Τα παιδιά αναφέρουν αισθήματα αηδίας, σοκ, αμηχανία, θυμό, φόβο και θλίψη μετά από αυτή την εμπειρία. Μπορεί να υποφέρουν από συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης. Μπορεί να αποκτήσουν εμμονές ώστε να έχουν αντίστοιχη δραστηριότητα ενηλίκου, μπορεί να επιτεθούν σεξουαλικά σε άλλα παιδιά, πράγμα που γίνεται πολύ ενοχλητικό και απωθητικό για τους συνομηλίκους τους που αντιλαμβάνονται αυτή τη συμπεριφορά ή ακόμη γίνονται θύματά της.
Συνοπτικά, τα άτομα παιδικής ηλικίας που εκτίθενται ακούσια σε πορνογραφικό υλικό διατρέχουν κίνδυνο για ένα ευρύ φάσμα δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών και ψυχοπαθολογίας.


Αποτελέσματα της επιθυμητής έκθεσης και χρήσης του πορνογραφικού υλικού από εφήβους.
Οι επιπτώσεις της έκθεσης στην πορνογραφία μεγαλύτερων εφήβων και νέων ενηλίκων καταγράφηκαν σε μια σειρά μελετών. Εξέχουσα θέση έχει εκείνη που διεξήχθη από τους Dolf Zillman και Jennings Bryant στη δεκαετία του 1980 σε νεαρούς ενήλικες (αγόρια και κορίτσια) που εκτέθηκαν σε πορνογραφικό υλικό και συγκρίθηκαν με ομάδα ελέγχου:
Τα αγόρια έδειχναν αυξημένη περιφρόνηση προς τις γυναίκες. Εκτιμούσαν το έγκλημα του βιασμού ως λιγότερο σοβαρό. Είχαν αυξημένη ανεκτικότητα στην σεξουαλική δραστηριότητα εκτός γάμου και στις επαφές εκτός της γεννητικής οδού. Έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλο και πιο ακραίες και αποκλίνουσες μορφές πορνογραφίας.
Δήλωναν σε αυξημένα ποσοστά ότι ήταν δυσαρεστημένα με τον (-την) , σεξουαλικό τους σύντροφο. Δέχονταν περισσότερο την απιστία μέσα σε μια σχέση.
Οι εκτεθειμένοι εκτιμούσαν λιγότερο τον γάμο και ήταν δύο φορές πιο πιθανό να πιστεύουν ότι ο γάμος είναι μια απηρχαιωμένη συνήθεια.
Οι άντρες είχαν μειωμένη επιθυμία να κάνουν παιδιά, ενώ οι γυναίκες είχαν μειωμένη επιθυμία να έχουν μια κόρη. Οι συμμετέχοντες έδειχναν μεγαλύτερη αποδοχή της γυναικείας αταξίας.
Ακολούθησαν πολλές άλλες μελέτες. Από αυτές προέκυψαν ισχυρές ενδείξεις ότι η έκθεση σε βίαιη πορνογραφία σχετίζεται με σεξουαλικά επιθετικές συμπεριφορές τόσο από εφήβους, όσο και από άρρενες ενήλικες, που παραδειγματίζονται και επιδεικνύουν δύσκολα περιγραφόμενες και υποβαθμισμένες συμπεριφορές στις γυναίκες. Οι έφηβοι επιχειρούν να μιμηθούν αυτές τις συμπεριφορές, (όπως και κάθε τι που παρακολουθούν στην οθόνη) και πριν ακόμη αρχίσουν την πραγματική επικοινωνία με το άλλο φύλο, έχουν διαμορφώσει παθολογικά πρότυπα συμπεριφοράς που φτάνουν στην κακοποίηση ή και τον φόνο του-της συντρόφου.
Τα κορίτσια πλήττονται ιδιαίτερα από την εξάπλωση της πορνογραφίας, διότι τα αγόρια επιδεικνύουν ευκολότερα βίαιη και επιθετική στάση απέναντί τους και απαιτούν από αυτά να ντύνονται και να συμπεριφέρονται σαν πρωταγωνίστριες σε χυδαίες ταινίες.
Οι άντρες που βλέπουν τέτοιο υλικό είναι πιο πιθανό να αποδεχθούν το μύθο και την ιδεολογία του βιασμού, δηλαδή ότι οι γυναίκες τους προκαλούν ή τους επιθυμούν.
Η επίσκεψη σε ανάλογες ιστοσελίδες αυξάνει την πιθανότητα να έχουν περισσότερους από έναν σεξουαλικούς συντρόφους σε σύντομο χρονικό διάστημα (αξιολογήθηκε το τρίμηνο) και η σεξουαλική δραστηριότητά τους να συνοδεύεται με χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών.
Το πρόσφατο φαινόμενο του sexting, (της αποστολής προκλητικών φωτογραφιών, μηνυμάτων ή e-mails με σχετικό περιεχόμενο) είναι επίσης έκθεση σε ακατάλληλο υλικό. Οι γυναίκες που βλέπουν τέτοιο υλικό γίνονται συχνότερα θύματα στη σεξουαλική χειραγώγηση από έναν άνδρα και εξαναγκάζονται να συμμετέχουν σε πράξεις στις οποίες αντιτίθενται.
Οι έφηβοι αποκτούν μια παραμορφωμένη άποψη της σεξουαλικότητας της δικής τους και των άλλων και του ρόλου της στην διαμόρφωση υγιών διαπροσωπικών σχέσεων. Αυτές οι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις περιλαμβάνουν την εκτίμηση ότι όλοι στην κοινωνία ασχολούνται με τις γενετήσιες σχέσεις, ότι η ασύδοτη ελευθεριότητα είναι φυσιολογική, ότι οι γενετήσιες σχέσεις με διάφορο του φυσικού τρόπου είναι φυσιολογικές, αποκτούν και μαθαίνουν τις ομόφυλες εμπειρίες, καθώς εθίζονται αναζητούν όλο και εντονότερες εμπειρίες, ενώ η εγκράτεια και η αποχή θεωρούνται ανθυγιεινές. Οι εμπειρίες τους αποπροσανατολίζονται τελείως, ψυχολογικά, κατά τη διάρκεια της κρίσιμης αναπτυξιακής φάσης της εφηβείας στην οποία πρέπει να μάθουν πώς να χειριστούν υπεύθυνα τη δική τους σεξουαλικότητα. Αυτό συμβαίνει ενώ συχνά είναι ακόμη ευάλωτοι και γεμάτοι αβεβαιότητα σχετικά με τη δική τους φυλετική ταυτότητα, τις αρχές και τις ηθικές τους αξίες. Τελικό αποτέλεσμα είναι πως δυσκολεύονται να σχηματίσουν διαρκείς, σταθερές, αυθεντικές σχέσεις με το αντίθετο φύλο. Και αυτό διότι οι προσδοκίες τους από τα κορίτσια και μέλλουσες συζύγους είναι διαστρεβλωμένες, κινούνται σε
φανταστικά-παθολογικά επίπεδα, και τελικά οδηγούνται σε απομόνωση γεμάτοι άγχος, κατάθλιψη, και συνολική αίσθηση αποτυχίας στη ζωή τους.
Η ενασχόληση με την πορνογραφία αυξάνει τις εφηβικές εγκυμοσύνες, τις προσωπικές σχέσεις στη βάση του συμφέροντος, την ζήτηση και παροχή αναλόγων υπηρεσιών από το διαδίκτυο και την εκμετάλλευση των γυναικών και παιδιών που ενδίδουν.
Η παρακολούθηση τέτοιου υλικού, μπορεί και συχνά δημιουργεί αισθήματα ντροπής: Ωστόσο, σε μια μελέτη μαθητών γυμνασίου το 36% των αγοριών και το 26% των κοριτσιών δήλωσαν ότι δεν θα ντρέπονταν ποτέ από αυτή την πράξη τους και αυτό δίνει κάποιο μέτρο για το επίπεδο απευαισθητοποίησης που έχει ήδη επιτευχθεί στην κοινωνία.
Πρόσφατο ερευνητικό άρθρο στο JAMA Psychiatry, δείχνει ότι η σχετική ενασχόληση του εγκεφάλου σχετίζεται με μειωμένη ενεργοποίηση και εγκεφαλικό όγκο στο ραβδωτό σώμα αμφοτερόπλευρα και μειωμένη λειτουργική συνδεσιμότητά του με τον προμετωπιαίο φλοιό. Επίσης σχετίζεται με μικρότερο όγκο φαιάς ουσίας, και δυσκολότερη ανταπόκριση του εγκεφάλου στην πρόκληση από το άλλο φύλο.
Αυτές οι νευρικές αλλαγές στον εγκέφαλο των χρηστών πορνογραφίας δεν αποδεικνύουν κάτι συγκεκριμένο, αλλά είναι παρόμοιες με τις αλλαγές που παρατηρούνται στους εγκεφάλους των ατόμων που είναι εξαρτημένα από την κοκαΐνη, το οινόπνευμα και τις μεθαμφεταμίνες και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που η χρήση αυτού του υλικού θεωρείται ανάλογη με τη χρήση εθιστικών ουσιών.
Ο εθισμός υπάρχει. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν πως δεν είναι εθισμένοι, όταν σταματούν την δραστηριότητα αναπτύσσουν σύμφωνα με άλλη μελέτη συμπτώματα στέρησης. Σε γενόμενη μελέτη, (Prevalence, Patterns and Self-Perceived Effects of Pornography Consumption in Polish University Students: A Cross-Sectional Study), το 51 % προσπάθησαν να σταματήσουν τουλάχιστον μία φορά, και από εκείνους το 72.2 %, βίωσαν ένα ή περισσότερα συμπτώματα στέρησης όπως μοναξιά, ελάττωση σεξουαλικής επιθυμίας, ευερεθιστότητα, διαταραχές μνήμης, άγχος, τρόμο, επιθετικότητα, διαταραχή προσοχής, ονειρικές φαντασιώσεις με σεξουαλικό περιεχόμενο κτλ.
Οι χρήστες έφτασαν ακόμη -σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα- να προτιμούν τους ηλεκτρονικούς από τους πραγματικούς συντρόφους. Είναι προφανής η σημασία αυτής της παρατήρησης για τις συνέπειες στις σχέσεις των ανδρογύνων, στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα.
Αλλά και ο αντίκτυπός της στον γάμο και στους συζύγους είναι αρνητικός. Τους καθιστά ευάλωτους στο διαζύγιο, με τελική ζημιά στα ίδια τα παιδιά τους. Συνήθως μέσα στο γάμο ευθύνεται ο σύζυγος. Η σύζυγος συχνά το αγνοεί και όταν το μάθει αισθάνεται υποβαθμισμένη και προδομένη. Συχνά πέφτει θύμα σωματικής βίας, ή απιστίας από τους εθισμένους σε αυτή συζύγους, ενώ έχει βρεθεί ότι οι εθισμένοι αποδέχονται ευκολότερα τη συζυγική απιστία και τη συγκατοίκηση έναντι του νόμιμου γάμου.


Η ευθύνη είναι των γονέων
Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν πως έχουν την ευθύνη στο μεγαλύτερο μέρος για αυτή τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Η έκθεση των παιδιών είναι καταστροφική σε οποιαδήποτε ηλικία και πρέπει οι ίδιοι να μεριμνήσουν για την αποφυγή της.
Η πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να θεωρηθεί ως εργαλείο για τη διδασκαλία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Οι γονείς θα ενημερώσουν τα παιδιά για τις υγιείς σεξουαλικές σχέσεις και τις πνευματικές τους προϋποθέσεις, ενώ οι ίδιοι οφείλουν να εφαρμόζουν πρώτοι τα προτεινόμενα.
Το Διαδίκτυο είναι το πρωταρχικό μέσο για την έκθεση σε πορνογραφία. Οι γονείς να μην προμηθεύουν στα παιδιά τους smartphones αλλά συμβατικά κινητά, να μην τους δίνουν δεδομένα για πρόσβαση στο διαδίκτυο. Να μην ανοίγουν οι ίδιοι λογαριασμούς στα ανήλικα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά να αποθαρρύνουν τη χρήση τους. Οι υπολογιστές των παιδιών να βρίσκονται σε ανοικτούς χώρους και να είναι εξοπλισμένοι με λογισμικό φιλτραρίσματος και παρακολούθησης.
Τα παιδιά επιπρόσθετα θα μάθουν πως υπάρχουν πράγματα που βλέπουμε και άλλα που δεν βλέπουμε. Η απαγόρευση αυτή δεν είναι ιδιοτροπία ενός συντηρητικού γονέα, αλλά έχει σκοπιμότητα που πρέπει να εξηγηθεί.
Οι γονείς να αφιερώσουν χρόνο και ενδιαφέρον για τα αισθήματα, τα προβλήματα και τις δραστηριότητες τωΤα Αποτελέσματα της παρακολούθησης στα μεγάλα παιδιά και τους εφήβους μας
Τα παιδιά μας και ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται στην εφηβεία, εκτίθενται καθημερινά σε πορνογραφικό υλικό. Πρόκειται για γραπτό ή οπτικοακουστικό υλικό που προορίζεται να προκαλέσει γενετήσια διέγερση και στο οποίο τα παιδιά έχουν πρόσβαση μέσα από το διαδίκτυο. Το πρόβλημα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα έντονο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τους οποίους υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος.
Η επαφή των νέων με το συγκεκριμένο υλικό έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Το 2008 σε παγκόσμιο επίπεδο υπήρχαν 40.634 σχετικές ιστοσελίδες. Αν προσθέσουμε και τους αναρίθμητους λογιαριασμούς στο Facebook, Instagram, κτλ. όπου αναρτάται συνεχώς και σχολιάζεται τεράστιος όγκος υλικού, τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος.
Ένα άρθρο του 2008 στο Journal of Adolescent Research έδειξε ότι το 67% των νέων ανδρών και το 49% των νέων γυναικών θεωρούν την πορνογραφία αποδεκτή. Σε έρευνα στην Αγγλία που αφορούσε μαθητές ηλικίας 14 έως 16 ετών το 2010, σχεδόν το ένα τρίτο υποστήριξε ότι η πρώτη τους έκθεση στην πορνογραφία από το Διαδίκτυο ήταν σε ηλικία 10 ετών ή νεώτερη. Σε άλλη έρευνα του 2011, το 31% των εφήβων αγοριών παραδέχθηκαν ότι επισκέπτονταν ιστοσελίδες που προορίζονταν μόνο για ενήλικες. Έρευνα για τους αμερικανούς νέους απεκάλυψε ότι το 51% των αγοριών και το 32% των κοριτσιών ισχυρίστηκαν ότι είχαν δει τέτοιο υλικό για πρώτη φορά πριν γίνουν 13 ετών, ενώ σε Αυστραλιανή μελέτη του 2012, οι άνδρες που ήταν εθισμένοι σε αυτό το υλικό, ανέφεραν ότι η πρώτη τους έκθεση ήταν μεταξύ των ηλικιών 11 έως 13 ετών. Παρόμοια ευρήματα καταγράφηκαν σε μια μελέτη του 2009 στο Journal of Adolescent Health που διεπίστωσε ότι το 85% των εφήβων αγοριών και το 50% των εφήβων κοριτσιών, είχαν εκτεθεί σε πορνογραφικό υλικό.
Ως προς την επίγνωση των γονέων, από μια μελέτη 1.300 κοριτσιών 8 έως 13 ετών διαπιστώθηκε ότι, μεταξύ εκείνων που είχαν εμπλακεί στο “cybersex”, το 95% των γονέων αγνοούσαν εντελώς τη συμμετοχή των παιδιών τους. Σε σύγκριση με εφήβους που απέχουν από τις ανάλογες αναζητήσεις στο διαδίκτυο, οι έφηβοι που αναζητούν online πορνογραφία έχουν τριπλάσια αναλογία γονέων που δεν παρακολουθούν καθόλου τη συμπεριφορά τους (ή πολύ λίγο), και είναι τρεις φορές πιο πιθανό να περιγράψουν ως κακή τη σχέση με τους γονείς τους.
Η επαφή με το πορνογραφικό υλικό κατέστη εξαιρετικά διαδεδομένη λόγω του Ίντερνετ και της χρήσης των Smartphones και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τα παιδιά. Το παιδί άνετα παρακολουθεί τέτοιο υλικό, ενεργοποιώντας τα δεδομένα του κινητού του ή με τη χρήση ενός Wi-Fi ακόμη και μέσα στη τάξη, στο λεωφορείο, στο δωμάτιό του κτλ.
Επίσημα στοιχεία για την ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Γνωρίζουμε όμως από την επικοινωνία με τους εφήβους μας πως εκτός από τα παιδιά που έχουν καλή επικοινωνία με τους γονείς τους, προσήλωση στις σπουδές τους και βαθειά θρησκευτική πίστη, όλα τα άλλα, σχεδόν το σύνολο των παιδιών, έχουν καθημερινή πρόσβαση σε τέτοιο υλικό, με ελαφρά υπεροχή των αγοριών.
Το πρόβλημα είναι τόσο εκτεταμένο και χρόνιο, ώστε η έρευνα είναι σε θέση πλέον να περιγράψει τον αντίκτυπό της στα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες.
Αποτελέσματα της επαφής παιδιών με πορνογραφικό υλικό πριν την εφηβεία.
Τα παιδιά του δημοτικού συνήθως εκτίθενται σε πορνογραφικό υλικό κατά λάθος. Αυτό γίνεται είτε από το διαδίκτυο είτε εάν έλθουν σε επαφή με το υλικό ενός γονέα ή κοντινού συγγενούς ή από κακοποιά στοιχεία που έχουν σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευσή τους. Η ανεπιθύμητη έκθεση σε πορνογραφία σε αυτές τις νεαρές ηλικίες οδηγεί συχνά το παιδί σε σοβαρά προβλήματα. Τα παιδιά αναφέρουν αισθήματα αηδίας, σοκ, αμηχανία, θυμό, φόβο και θλίψη μετά από αυτή την εμπειρία. Μπορεί να
υποφέρουν από συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης. Μπορεί να αποκτήσουν εμμονές ώστε να έχουν αντίστοιχη δραστηριότητα ενηλίκου, μπορεί να επιτεθούν σεξουαλικά σε άλλα παιδιά, πράγμα που γίνεται πολύ ενοχλητικό και απωθητικό για τους συνομηλίκους τους που αντιλαμβάνονται αυτή τη συμπεριφορά ή ακόμη γίνονται θύματά της.
Συνοπτικά, τα άτομα παιδικής ηλικίας που εκτίθενται ακούσια σε πορνογραφικό υλικό διατρέχουν κίνδυνο για ένα ευρύ φάσμα δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών και ψυχοπαθολογίας.


Αποτελέσματα της επιθυμητής έκθεσης και χρήσης του πορνογραφικού υλικού από εφήβους.
Οι επιπτώσεις της έκθεσης στην πορνογραφία μεγαλύτερων εφήβων και νέων ενηλίκων καταγράφηκαν σε μια σειρά μελετών. Εξέχουσα θέση έχει εκείνη που διεξήχθη από τους Dolf Zillman και Jennings Bryant στη δεκαετία του 1980 σε νεαρούς ενήλικες (αγόρια και κορίτσια) που εκτέθηκαν σε πορνογραφικό υλικό και συγκρίθηκαν με ομάδα ελέγχου:
Τα αγόρια έδειχναν αυξημένη περιφρόνηση προς τις γυναίκες. Εκτιμούσαν το έγκλημα του βιασμού ως λιγότερο σοβαρό. Είχαν αυξημένη ανεκτικότητα στην σεξουαλική δραστηριότητα εκτός γάμου και στις επαφές εκτός της γεννητικής οδού.
Έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλο και πιο ακραίες και αποκλίνουσες μορφές πορνογραφίας.
Δήλωναν σε αυξημένα ποσοστά ότι ήταν δυσαρεστημένα με τον (-την) , σεξουαλικό τους σύντροφο. Δέχονταν περισσότερο την απιστία μέσα σε μια σχέση.
Οι εκτεθειμένοι εκτιμούσαν λιγότερο τον γάμο και ήταν δύο φορές πιο πιθανό να πιστεύουν ότι ο γάμος είναι μια απηρχαιωμένη συνήθεια.
Οι άντρες είχαν μειωμένη επιθυμία να κάνουν παιδιά, ενώ οι γυναίκες είχαν μειωμένη επιθυμία να έχουν μια κόρη. Οι συμμετέχοντες έδειχναν μεγαλύτερη αποδοχή της γυναικείας αταξίας.
Ακολούθησαν πολλές άλλες μελέτες. Από αυτές προέκυψαν ισχυρές ενδείξεις ότι η έκθεση σε βίαιη πορνογραφία σχετίζεται με σεξουαλικά επιθετικές συμπεριφορές τόσο από εφήβους, όσο και από άρρενες ενήλικες, που παραδειγματίζονται και επιδεικνύουν δύσκολα περιγραφόμενες και υποβαθμισμένες συμπεριφορές στις γυναίκες.


Οι έφηβοι επιχειρούν να μιμηθούν αυτές τις συμπεριφορές, (όπως και κάθε τι που παρακολουθούν στην οθόνη) και πριν ακόμη αρχίσουν την πραγματική επικοινωνία με το άλλο φύλο, έχουν διαμορφώσει παθολογικά πρότυπα συμπεριφοράς που φτάνουν στην κακοποίηση ή και τον φόνο του-της συντρόφου.
Τα κορίτσια πλήττονται ιδιαίτερα από την εξάπλωση της πορνογραφίας, διότι τα αγόρια επιδεικνύουν ευκολότερα βίαιη και επιθετική στάση απέναντί τους και απαιτούν από αυτά να ντύνονται και να συμπεριφέρονται σαν πρωταγωνίστριες σε χυδαίες ταινίες.
Οι άντρες που βλέπουν τέτοιο υλικό είναι πιο πιθανό να αποδεχθούν το μύθο και την ιδεολογία του βιασμού, δηλαδή ότι οι γυναίκες τους προκαλούν ή τους επιθυμούν.
Η επίσκεψη σε ανάλογες ιστοσελίδες αυξάνει την πιθανότητα να έχουν περισσότερους από έναν σεξουαλικούς συντρόφους σε σύντομο χρονικό διάστημα (αξιολογήθηκε το τρίμηνο) και η σεξουαλική δραστηριότητά τους να συνοδεύεται με χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών.
Το πρόσφατο φαινόμενο του sexting, (της αποστολής προκλητικών φωτογραφιών, μηνυμάτων ή e-mails με σχετικό περιεχόμενο) είναι επίσης έκθεση σε ακατάλληλο υλικό. Οι γυναίκες που βλέπουν τέτοιο υλικό γίνονται συχνότερα θύματα στη σεξουαλική χειραγώγηση από έναν άνδρα και εξαναγκάζονται να συμμετέχουν σε πράξεις στις οποίες αντιτίθενται.
Οι έφηβοι αποκτούν μια παραμορφωμένη άποψη της σεξουαλικότητας της δικής τους και των άλλων και του ρόλου της στην διαμόρφωση υγιών διαπροσωπικών σχέσεων. Αυτές οι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις περιλαμβάνουν την εκτίμηση ότι όλοι στην κοινωνία ασχολούνται με τις γενετήσιες σχέσεις, ότι η ασύδοτη ελευθεριότητα είναι φυσιολογική, ότι οι γενετήσιες σχέσεις με διάφορο του φυσικού τρόπου είναι φυσιολογικές, αποκτούν και μαθαίνουν τις ομόφυλες εμπειρίες, καθώς εθίζονται αναζητούν όλο και εντονότερες εμπειρίες, ενώ η εγκράτεια και η αποχή θεωρούνται ανθυγιεινές. Οι εμπειρίες τους αποπροσανατολίζονται τελείως, ψυχολογικά, κατά τη διάρκεια της κρίσιμης αναπτυξιακής φάσης της εφηβείας στην οποία πρέπει να μάθουν πώς να χειριστούν υπεύθυνα τη δική τους σεξουαλικότητα. Αυτό συμβαίνει ενώ συχνά είναι ακόμη ευάλωτοι και γεμάτοι αβεβαιότητα σχετικά με τη δική τους φυλετική ταυτότητα, τις αρχές και τις ηθικές τους αξίες. Τελικό αποτέλεσμα είναι πως δυσκολεύονται να σχηματίσουν διαρκείς, σταθερές, αυθεντικές σχέσεις με το αντίθετο φύλο. Και αυτό διότι οι προσδοκίες τους από τα κορίτσια και μέλλουσες συζύγους είναι διαστρεβλωμένες, κινούνται σε φανταστικά-παθολογικά επίπεδα, και τελικά οδηγούνται σε απομόνωση γεμάτοι άγχος, κατάθλιψη, και συνολική αίσθηση αποτυχίας στη ζωή τους.
Η ενασχόληση με την πορνογραφία αυξάνει τις εφηβικές εγκυμοσύνες, τις προσωπικές σχέσεις στη βάση του συμφέροντος, την ζήτηση και παροχή αναλόγων υπηρεσιών από το διαδίκτυο και την εκμετάλλευση των γυναικών και παιδιών που ενδίδουν.
Η παρακολούθηση τέτοιου υλικού, μπορεί και συχνά δημιουργεί αισθήματα ντροπής: Ωστόσο, σε μια μελέτη μαθητών γυμνασίου το 36% των αγοριών και το 26% των κοριτσιών δήλωσαν ότι δεν θα ντρέπονταν ποτέ από αυτή την πράξη τους και αυτό δίνει κάποιο μέτρο για το επίπεδο απευαισθητοποίησης που έχει ήδη επιτευχθεί στην κοινωνία.
Πρόσφατο ερευνητικό άρθρο στο JAMA Psychiatry, δείχνει ότι η σχετική ενασχόληση του εγκεφάλου σχετίζεται με μειωμένη ενεργοποίηση και εγκεφαλικό όγκο στο ραβδωτό σώμα αμφοτερόπλευρα και μειωμένη λειτουργική συνδεσιμότητά του με τον προμετωπιαίο φλοιό. Επίσης σχετίζεται με μικρότερο όγκο φαιάς ουσίας, και δυσκολότερη ανταπόκριση του εγκεφάλου στην πρόκληση από το άλλο φύλο.
Αυτές οι νευρικές αλλαγές στον εγκέφαλο των χρηστών πορνογραφίας δεν αποδεικνύουν κάτι συγκεκριμένο, αλλά είναι παρόμοιες με τις αλλαγές που παρατηρούνται στους εγκεφάλους των ατόμων που είναι εξαρτημένα από την κοκαΐνη, το οινόπνευμα και τις μεθαμφεταμίνες και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που η χρήση αυτού του υλικού θεωρείται ανάλογη με τη χρήση εθιστικών ουσιών.
Ο εθισμός υπάρχει. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν πως δεν είναι εθισμένοι, όταν σταματούν την δραστηριότητα αναπτύσσουν σύμφωνα με άλλη μελέτη συμπτώματα στέρησης. Σε γενόμενη μελέτη, (Prevalence, Patterns and Self-Perceived Effects of Pornography Consumption in Polish University Students: A Cross-Sectional Study), το 51 % προσπάθησαν να σταματήσουν τουλάχιστον μία φορά, και από εκείνους το 72.2 %, βίωσαν ένα ή περισσότερα συμπτώματα στέρησης όπως
μοναξιά, ελάττωση σεξουαλικής επιθυμίας, ευερεθιστότητα, διαταραχές μνήμης, άγχος, τρόμο, επιθετικότητα, διαταραχή προσοχής, ονειρικές φαντασιώσεις με σεξουαλικό περιεχόμενο κτλ.
Οι χρήστες έφτασαν ακόμη -σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα- να προτιμούν τους ηλεκτρονικούς από τους πραγματικούς συντρόφους. Είναι προφανής η σημασία αυτής της παρατήρησης για τις συνέπειες στις σχέσεις των ανδρογύνων, στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα.
Αλλά και ο αντίκτυπός της στον γάμο και στους συζύγους είναι αρνητικός. Τους καθιστά ευάλωτους στο διαζύγιο, με τελική ζημιά στα ίδια τα παιδιά τους. Συνήθως μέσα στο γάμο ευθύνεται ο σύζυγος. Η σύζυγος συχνά το αγνοεί και όταν το μάθει αισθάνεται υποβαθμισμένη και προδομένη. Συχνά πέφτει θύμα σωματικής βίας, ή απιστίας από τους εθισμένους σε αυτή συζύγους, ενώ έχει βρεθεί ότι οι εθισμένοι αποδέχονται ευκολότερα τη συζυγική απιστία και τη συγκατοίκηση έναντι του νόμιμου γάμου.


Η ευθύνη είναι των γονέων
Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν πως έχουν την ευθύνη στο μεγαλύτερο μέρος για αυτή τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Η έκθεση των παιδιών είναι καταστροφική σε οποιαδήποτε ηλικία και πρέπει οι ίδιοι να μεριμνήσουν για την αποφυγή της.
Η πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να θεωρηθεί ως εργαλείο για τη διδασκαλία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Οι γονείς θα ενημερώσουν τα παιδιά για τις υγιείς σεξουαλικές σχέσεις και τις πνευματικές τους προϋποθέσεις, ενώ οι ίδιοι οφείλουν να εφαρμόζουν πρώτοι τα προτεινόμενα.
Το Διαδίκτυο είναι το πρωταρχικό μέσο για την έκθεση σε πορνογραφία. Οι γονείς να μην προμηθεύουν στα παιδιά τους smartphones αλλά συμβατικά κινητά, να μην τους δίνουν δεδομένα για πρόσβαση στο διαδίκτυο. Να μην ανοίγουν οι ίδιοι λογαριασμούς στα ανήλικα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά να αποθαρρύνουν τη χρήση τους. Οι υπολογιστές των παιδιών να βρίσκονται σε ανοικτούς χώρους και να είναι εξοπλισμένοι με λογισμικό φιλτραρίσματος και παρακολούθησης.
Τα παιδιά επιπρόσθετα θα μάθουν πως υπάρχουν πράγματα που βλέπουμε και άλλα που δεν βλέπουμε. Η απαγόρευση αυτή δεν είναι ιδιοτροπία ενός συντηρητικού γονέα, αλλά έχει σκοπιμότητα που πρέπει να εξηγηθεί.
Οι γονείς να αφιερώσουν χρόνο και ενδιαφέρον για τα αισθήματα, τα προβλήματα και τις δραστηριότητες των παιδιών τους. Αν τα παιδιά δεν λάβουν αγάπη και ενδιαφέρον από αυτούς θα ψάξουν να τα βρουν από αλλού, αλλά δεν θα ευθύνονται τα ίδια.
Σημαντικό είναι να εμπνεύσουν στα παιδιά από την παιδική ηλικία το σεβασμό στο ανθρώπινο σώμα και τα ανθρώπινα αισθήματα. Στο ανθρώπινο σώμα αξίζει η τιμή, η προστασία, η διαφύλαξη της ακεραιότητας.
Στις εφηβικές ή νεανικές ορμές η απάντηση δεν είναι η κατανάλωση του εύκολου σεξουαλικού προϊόντος, αλλά η εγκράτεια και η αγνότητα του σώματος και του μυαλού. Η παραχώρηση του εαυτού τους θα γίνει μία φορά, ως ψυχοσωματικής ενότητας και μόνο, στον άνθρωπο που θα αποτελέσει τον μόνιμο σύντροφο της ζωής τους, και βέβαια μετά τον γάμο.


Πηγές (στις οποίες υπάρχει και αντίστοιχη επιπλέον βιβλιογραφία):
https://www.acpeds.org/the-college-speaks/position-statements/the-impact-of-pornography-on-children
http://marripedia.org/effects_of_pornography_on_adolescents
https://www.acpeds.org/protecting-your-kids-from-pornography
https://www.lifesitenews.com/blogs/13-year-old-boys-who-beat-raped-murdered-14-year-old-girl-consumed-violent-porn?utm_source=LifeSiteNews.com&utm_campaign=9d6d9dbf49-ProLife_6_25_2019&utm_medium=email&utm_term=0_12387f0e3e-9d6d9dbf49-404112777
https://www.lifesitenews.com/blogs/another-study-confirms-porn-functions-like-a-drug-and-its-destroying-teens
https://www.mdpi.com/1660-4601/16/10/1861/htm
https://www.culturereframed.org/teen-battlefield-school-porn-social-media/
http://youth-health.gr/thematikes-enotites/genika-gia-tin-efibeia/xrisi-pornografikou-ulikou-sto-diadiktuo
https://mumdadandkids.grτους, και βέβαια μετά τον γάμο.


Πηγές (στις οποίες υπάρχει και αντίστοιχη επιπλέον βιβλιογραφία):
https://www.acpeds.org/the-college-speaks/position-statements/the-impact-of-pornography-on-children
http://marripedia.org/effects_of_pornography_on_adolescents
https://www.acpeds.org/protecting-your-kids-from-pornography
https://www.lifesitenews.com/blogs/13-year-old-boys-who-beat-raped-murdered-14-year-old-girl-consumed-violent-porn?utm_source=LifeSiteNews.com&utm_campaign=9d6d9dbf49-ProLife_6_25_2019&utm_medium=email&utm_term=0_12387f0e3e-9d6d9dbf49-404112777
https://www.lifesitenews.com/blogs/another-study-confirms-porn-functions-like-a-drug-and-its-destroying-teens
https://www.mdpi.com/1660-4601/16/10/1861/htm
https://www.culturereframed.org/teen-battlefield-school-porn-social-media/
http://youth-health.gr/thematikes-enotites/genika-gia-tin-efibeia/xrisi-pornografikou-ulikou-sto-diadiktuo
https://mumdadandkids.gr









Ο ΠΑΝΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΝΕΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ




Γράφει ο Αμύντας Βασιλούδης, Θεόδοτος




Σε παλαιότερες εποχές οι αναφορές στην ολοκληρωμένη ερωτική πράξη ήσαν υπαινικτικές. Τόσον οι θρησκείες όσον και η κρατούσα κοσμική ηθική ήθελαν τον έρωτα μυστικό, υπόθεση ιδιωτική, μία ιστορία που διαδραματίζεται πίσω από κλειστές θύρες. Στην σημερινή εποχή βασιλεύει η ελευθεριότητα των ηθών. Ουδείς
διανοείται να την αμφισβητήσει, έχει γίνει τμήμα της κρατούσης ιδεολογίας. Ακόμη και παρεκκλίνουσες ερωτικές συμπεριφορές θεωρούνται ανεκτές και εναλλακτικός τρόπος ζωής ισοδύναμος του φυσιολογικού. Το φαινόμενο είναι μάλλον δυσεξήγητο, εάν αναλογισθεί κανείς ότι τα ισχυρά κράτη βασίζονται σε αυστηρά ήθη. Επί παραδείγματι, ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Μέγας Κωνσταντίνος εγκατάλειψε την Ρώμη και προτίμησε την Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη ήταν τα χαλαρά ήθη της πρώτης. Είναι κοινή διαπίστωση ότι τα χαλαρά ήθη αποτελούν σύμπτωμα αποσυνθέσεως μιας κοινωνίας και όχι ένδειξη υγείας. Η ύπαρξη τοιαύτης ομοφωνίας επί του θέματος εκ μέρους δημοσιογράφων, πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων μας οδηγεί στην σκέψη ότι το φαινόμενο αποτελεί πολιτική επιλογή της υπερεθνικής ευρω-ατλαντικής ιθυνούσης τάξεως. Η τελευταία φαίνεται ότι επενδύει στον πανερωτισμό, για να εδραιώσει την κυριαρχία της επί του Δυτικού Κόσμου και για να λειτουργήσει ως υπόδειγμα προς τις άλλες πιο συντηρητικές κοινωνίες.




Ο πανερωτισμός είναι παντού. Αποτελεί εργαλείο της συγχρόνου διανοήσεως. Αποτελεί όμως και όργανο πολιτικής στα χέρια των ισχυρών της Γής. Για τον λόγο αυτόν η ανάλυσή μας διαιρείται σε δύο μέρη. Στο πρώτο θα μελετήσουμε τις εκδηλώσεις του στην τέχνη (Ι) και στο δεύτερο θα αναλύσουμε τις κοινωνικές και πολιτικές του συνέπειες (ΙΙ).


Ι. Ο ΠΑΝΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ


Από αρχαιοτάτων χρόνων η Τέχνη είναι ερωτική. Στην Οδύσσεια διαβάζουμε για τις ερωτικές περιπέτειες του Οδυσσέως και την μεγάλη του αγάπη για την πιστή Πηνελόπη. Η Βίβλος βρίθει ερωτικών ιστοριών. Όμως η σύγχρονη Τέχνη είναι περισσότερο τολμηρή, καθ’ όσον προωθεί συγκεκριμένο είδος έρωτος, τις ελεύθερες ερωτικές σχέσεις και δη τις εφήμερες. Τούτο αποδεικνύεται εάν ανατρέξει κανείς στην Τέχνη η οποία απευθύνεται στο ευρύ κοινό και επιδιώκει να διαπλάσει συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου, τον διαρκώς ερωτευμένο! Έτσι στο πρώτο μέρος θα εξετάσουμε τον πανερωτισμό στα λαϊκά τραγούδια (Α), στα μυθιστορήματα (Β) και στον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση (Γ).


Α. Ο Πανερωτισμός στα λαϊκά τραγούδια.


Όταν λέμε λαϊκά τραγούδια δεν εννοούμε τα ελληνόφωνα ανατολικής προελεύσεως μετά χρήσεως μπουζουκίου και λοιπών λαϊκών οργάνων τραγούδια, αλλά κάθε τραγούδι είτε ελληνικό είτε ξένο που απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Και τα ξένα τραγούδια είναι λαϊκά (εξ ού και ο όρος pop music), εφ’ όσον απευθύνονται στο ευρύ κοινό.


Εάν διαβάσουμε τους στίχους κάποιου από αυτά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναφέρονται σε αγκαλιές, φιλιά και λοιπές περιπτύξεις. Θα περιγράφουν είτε μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση είτε μια μεγάλη ερωτική ικανοποίηση. Πάντοτε τα άσματα αυτά αναφέρονται σε κάτι μεγάλο, με τα μικρά του κόσμου τούτου δεν ασχολούνται. Τα τραγούδια αυτά απευθύνονται σε όλο τον κόσμο, τόσο σε ενηλίκους όσο και ανηλίκους. Οι ενήλικες, καθώς έχουν τις σχετικές εμπειρίες, μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια ή την υπερβολή του άσματος. Οι ανήλικοι, όμως, στερούμενοι της κοινωνικής πείρας, αδυνατούν να κατανοήσουν κάτι τέτοιο και μοιραίως μπορεί να οδηγηθούν σε ακραίες συμπεριφορές. Είναι μεγάλη λοιπόν η ευθύνη των στιχουργών και των εταιρειών διανομής τέτοιων τραγουδιών, διότι προωθούν την ανεύθυνη ερωτική συμπεριφορά. Είναι μάλλον δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι κάθε μέρα ερωτευμένος, ως δήλωσε γνωστός καλλιτέχνης, και ταυτοχρόνως να διατηρεί οικογένεια.


Η συστηματική προώθηση του ερωτικού τραγουδιού έχει κυριολεκτικώς εξαφανίσει τα άλλα είδη τραγουδιών. Το πολιτικό τραγούδι άνθισε κυρίως μετά την μεταπολίτευση, αλλά ταχέως εγκατελείφθη, διότι εισήγε καινά δαιμόνια. Ο επαναστατικός του χαρακτήρας ήταν χρήσιμος για την περίοδο της δικτατορίας, αλλά επικίνδυνος για το μεταπολιτευτικό καθεστώς, το οποίον δεν εστερείτο αμαρτιών. Έτσι περιορίσθηκε στις εορτές του Πολυτεχνείου. Η σχετική ευημερία των πρώτων τριάντα πέντε ετών της Μεταπολιτεύσεως επέτρεψε την περιθωριοποίησή του. Διερωτάται όμως κανείς γιατί δεν εμφανίζεται σήμερα, στα χρόνια της οικονομικής κρίσεως.



Μαζί με το πολιτικό τραγούδι εξαφανίσθηκε και το σατυρικό. Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια οι Θέμης Ανδρεάδης, Λογό, Χάρυ Κλύνν είχαν διαπρέψει σε αυτό. Παλαιότερα, ο Γιώργος Ζαμπέτας διακωμωδούσε τους Κεφαλλονίτες. Σήμερα τα σατυρικά τραγούδια ακούγονται στις θεατρικές επιθεωρήσεις, οι οποίες είναι σε παρακμή. Να υποθέσουμε από το φαινόμενο αυτό ότι η ελληνική ιθύνουσα τάξη φοβείται την σάτιρα;


Τα εθνικά άσματα έχουν πλέον τεθεί εν διωγμώ. Υπάρχει μια κατηγορία εμβατηρίων, τα οποία ακούγονται μόνον σε εθνικές εορτές. Το αυτό ισχύει και για τα τραγούδια που αναφέρονται στο έπος του 1940. Αντιθέτως, παλαιότερα εμβατήρια των Βαλκανικών και Μικρασιατικών Πολέμων έχουν πλέον εξαλειφθεί από την εθνική μνήμη. Νέα τραγούδια αυτής της κατηγορίας δεν γράφονται, ίνα μη εξαφθεί το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων.


Εξ άλλου, παρά την άνοδο του οικολογικού κινήματος, δεν υπάρχουν φυσιολατρικά τραγούδια. Βέβαια, για να γραφεί ένα τραγούδι όπως το «ένας αητός καθότανε…», θα πρέπει οι σύγχρονοι στιχουργοί να έχουν και τα ανάλογα ερεθίσματα. Όμως, θα μπορούσε να αντείπει κανείς ούτε όλοι οι στιχουργοί έχουν γεννηθεί σε μεγάλες πόλεις ούτε στερούνται εμπειριών ζωής σε νησιά ή σε αγροτικές περιοχές. Το φυσιολατρικό μάλιστα θα ενεθάρρυνε την εγκατάσταση τμήματος του αστικού πληθυσμού σε ημιαστικές, νησιωτικές και αγροτικές περιοχές. Αντιθέτως, έχουμε τραγούδια που υμνούν τις μεγάλες πόλεις και ενθαρρύνουν την εγκατάσταση εκεί («Πάμε στην Αθήνα, να περνάμε φίνα»).


Φυσικά χρόνια έχουμε να ακούσουμε τραγούδι για την φιλία, τον θάνατο, την οικογένεια, ίσως από την εποχή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Θαρρεί κανείς πως πλην του Έρωτος δεν υπάρχει άλλο ανθρώπινο συναίσθημα. Μάλλον έχει δίκαιο γνωστός συνθέτης που δήλωσε ότι τα τραγούδια προ της Μεταπολιτεύσεως απευθύνονταν από τη μέση και πάνω και μετά το 1974 από τη μέση και κάτω.


Β. Ο Πανερωτισμός στα ευπώλητα μυθιστορήματα.


Ερωτικά μυθιστορήματα γράφονταν από παλιά. Τα νεώτερα όμως έχουν μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Πρώτον, περιγράφουν έναν μεγάλο έρωτα ή μία βασανισμένη ζωή χωρίς μεγάλο έρωτα σε τετρακόσιες ή πεντακόσιες σελίδες με προβλέψιμη κατάληξη. Δεύτερον, είναι αρκετά τολμηρά στις περιγραφές τους. Τρίτον, φαίνεται ότι απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 35-50 ετών, οι οποίες είτε ελπίζουν ακόμη στον μεγάλο έρωτα είτε κλαίνε γιατί τον έχασαν. Βεβαίως, εάν ερωτηθεί κάποιος εκ των συγχρόνων συγγραφέων για τις επιρροές του, θα δώσει ονόματα μεγάλων συγγραφέων, πλην του πολύ γνωστού Ζεράρ ντε Βιλιέ. Ο εκλιπών συγγραφεύς είχε διακριθεί για τις ερωτικές του περιγραφές σε μυθιστορήματα κατασκοπείας. Τα σύγχρονα ευπώλυτα δεν είναι ακόμη τόσο τολμηρά στις περιγραφές τους, ούτως ώστε αποφεύγουν τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν πορνογραφήματα, αλλά κάνουν γρήγορα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Όταν, επί παραδείγματι, διαβάζεις μία τολμηρή σκηνή σε έργο μιας υπερηλίκου συγγραφέως, σκέφτεσαι ότι οι νεαροί διορθωταί του οικείου εκδοτικού οίκου έκαναν μια γαργαλιστική προσθήκη.


Μιμούμενοι ελαφρώς το παράδειγμα του Μαρκησίου ντε Σαντ, εμφανίζονται λίγοι συγγραφείς που περιγράφουν ερωτικά βασανιστήρια ή επαφές με ανηλίκους, πάντα για τις ανάγκες της διηγήσεως.


Την όλη κατάσταση σώζει η ύπαρξη ανδρών αναγνωστών, προς τους οποίους απευθύνονται κυρίως ιστορικά μυθιστορήματα, λαογραφικά πονήματα και αστυνομικές νουβέλες.


Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η λογοτεχνία που απευθύνεται στο ευρύ κοινό ανθίσταται ακόμη στον πανερωτισμό, ίσως διότι οι εκδότες είναι προσεκτικοί. Έχει όμως έναν μεγάλο ανταγωνιστή, την εικόνα.


Γ.
Ο πανερωτισμός στην Τηλεόραση κι τον Κινηματογράφο.


Η Τηλεόραση στην αρχή ήταν συντηρητική, αφού απευθυνόταν σε ένα ευρύ κοινό, την ηλικία του οποίου δεν μπορούσε να ελέγξει. Ας μη λησμονούμε ότι στην Ευρώπη οι τηλεοπτικοί σταθμοί ήσαν υπό κρατικό έλεγχο. Ερωτικές αναφορές υπήρχαν αλλά εντός λογικών πλαισίων.


Η είσοδος της ιδιωτικής Τηλεοράσεως μετέβαλε άρδην την κατάσταση. Κατ’ αρχάς, μεγάλο ιδιωτικό κανάλι προέβαλε τις ταινίες της Εμμανουέλας, οι οποίες ήταν του μαλακού πορνό. Δίπλα όμως στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια ενεφανίσθησαν και μικρά, τα οποία για να επιβιώσουν έκαναν πολλές παραχωρήσεις στην ποιότητα των ταινιών τους. Η θεσμοθέτηση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου συγκρατεί τα πράγματα εντός ευπρεπών ορίων.


Όμως πρέπει να επισημάνουμε την κάτωθι δυσμενή εξέλιξη. Εις τα πλαίσια του πολέμου κατά της ομοφοβίας, βλέπουμε οικογενειακά προγράμματα με πρόσωπα του λεγομένου τρίτου φίλου. Τοιουτοτρόπως παρουσιάζεται η παρεκκλίνουσα ερωτική συμπεριφορά ως εναλλακτική και ισοδύναμη με την φυσιολογική. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, σε μία Χώρα με έντονα προβλήματα υπογεννητικότητος, η προβολή παρεκκλινουσών ερωτικών συμπεριφορών ισοδυναμεί με ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας της.


Ο Κινηματογράφος είναι το βασίλειο του ερωτισμού, τόσο του ομαλού όσο και του ανωμάλου. Οι απαγορεύσεις προβολής ορισμένης κατηγορίας ταινιών για ανηλίκους έχει ατονήσει και οιοσδήποτε βλέπει ο,τιδήποτε. Η δύναμη της εικόνας είναι τέτοια, ώστε διαμορφώνει πρότυπα συμπεριφοράς. Προβάλλεται πολύ το πρότυπο του μοναχικού ανθρώπου, είτε ανδρός είτε γυναικός, ο οποίος εκτός γάμου διατηρεί πολλούς συντρόφους. Οι εφήμερες σχέσεις δοξάζονται ως «ελεύθερες», ενώ η οικογενειακή ζωή ως συμβατική και, κατά συνέπειαν, ψεύτικη.


Σταδιακά εμφανίζονται ταινίες με ομοερωτικές σχέσεις, προφανώς χρηματοδοτούμενες από ομάδες πιέσεως του γνωστού χώρου.


ΙΙ. ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΡΩΤΙΣΜΟΥ


Η εισβολή του πανερωτισμού στη ζωή μας ήδη από τρυφερές ηλικίες επηρεάζει την διαμόρφωση των ανθρωπίνων προτύπων. Τα νέα πρότυπα φέρουν νέες συμπεριφορές, οι οποίες επιδρούν και στην κοινωνία (Α) και την πολιτική (Β).


Α. Η επίδραση στην κοινωνία.


Τα σύγχρονα ερωτικά πρότυπα έχουν δυσμενή επίδραση στην κοινωνία. Κατ’ αρχάς, τα νεαρά άτομα αρχίζουν την ερωτική τους δραστηριότητα από την περίοδο της εφηβείας. Τότε το ανθρώπινο σώμα είναι μεν ώριμο για την σύναψη τέτοιων σχέσεων, πλην τα άτομα είναι κοινωνικώς ανώριμα. Η διάσταση μεταξύ σωματικής ωριμότητος και κοινωνικής ανωριμότητος δύναται να δημιουργήσει δράματα. Τούτο διότι το γενετήσιο ένστικτο είναι αρκετά ισχυρό και δυσκόλως ελέγξιμο από τα άτομα νεαράς ηλικίας. Στις ηλικίες αυτές ούτε προφυλάξεις τηρούνται ούτε σοβαρός έλεγχος της ψυχικής καταστάσεως του ερωτικού συντρόφου μπορεί να γίνει. Οπότε είναι ενδεχόμενος ένας σοβαρός τραυματισμός της ψυχικής υγείας του νεαρού ατόμου από μία αποτυχημένη σχέση ή ακόμη και βλάβη της σωματικής υγείας του.


Δυστυχώς, τα προϊόντα μαζικής κουλτούρας προβάλλουν και σχέσεις ενηλίκων με ανηλίκους. Θυμόμαστε όλη την ιστορία της Λολίτας, που από μυθιστόρημα έγινε ταινία. Εδώ είναι εμφανής ο κίνδυνος εκμεταλλεύσεως του ανηλίκου από έναν ωριμότερο ενήλικα.


Εις ό,τι αφορά στις σχέσεις ενηλίκων, διαπιστώνεται υπερπροβολή του προτύπου των πολλαπλών ή ακόμη και παραλλήλων συντρόφων. Τα πρότυπα αυτά παρουσιάζονται ως φυσιολογικά και όχι αποκλίνοντα, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση στους νέους ανθρώπους ότι όλος ο κόσμος συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό που δείχνει η Τηλεόραση ή ο Κινηματογράφος παρουσιάζεται ως το συνήθως συμβαίνον και όχι ως συμπεριφορά μιας μειοψηφίας ανθρώπων. Τούτο μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς και ενήλικα, πλην ανώριμα άτομα και να τα παροτρύνει σε ανεύθυνες ερωτικές συμπεριφορές.


Δεν έχει προβληθεί ποτέ, εξ όσων γνωρίζω, ότι η συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων προκαλεί δυσμενείς ψυχολογικές συνέπειες, καθ’ όσον το άτομο μετά από μία αποτυχημένη σχέση χάνει την αυτοεκτίμησή του. Η σώρευση τέτοιων λαθών
επηρεάζει αρνητικώς τον ψυχισμό του ατόμου. Τούτο συμβαίνει διότι και ο ίδιος ο έρωτας απομυθοποιείται και γίνεται μία φθηνή σχέση, ίσως και αντικείμενο συναλλαγής.


Τραυματισμένα από πολλές αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις άτομα δυσκολεύονται να κάνουν οικογένεια, διότι πολλές φορές τιμωρούν στο πρόσωπο του συζύγου εκείνους που το έχουν βλάψει κατά το παρελθόν.


Τα σύγχρονα πρότυπα φθείρουν τον θεσμό της οικογενείας και ανοίγουν τον δρόμο σε ανεύθυνες ερωτικές συμπεριφορές. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς τις συνέπειες αυτών των συμπεριφορών στα ανήλικα άτομα. Ουδείς δημοσιογράφος, συγγραφεύς ή πολιτικός τόλμησε να πει το αυτονόητο, ότι οι ηθικές απαγορεύσεις βασίζονται σε κοινωνική πείρα αιώνων ή ακόμη και χιλιετηρίδων. Κοινοκτημοσύνη ερωτικών συντρόφων υπήρξε μόνο στους διεστραμμένους ερωτικούς εγκεφάλους κάποιων και ποτέ σε οργανωμένες κοινωνίες. Τα προβλήματα που θα δημιουργούσε ένας τέτοιος θεσμός θα ήταν περισσότερα από όσα θα επέλυε.


Β. Πανερωτισμός και πολιτική.


Αφού οι συνέπειες του πανερωτισμού είναι τόσο δυσμενείς για την οικογένεια και την κοινωνία, διερωτάται κανείς για ποιο λόγο έχει γίνει τμήμα της κυριάρχου ιδεολογίας και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.


Ακούγοντας τα σύγχρονα τραγούδια, έχει κανείς την εντύπωση ότι, πλην του έρωτος, τίποτε άλλο σημαντικό δεν γίνεται επί της Γής. Η προσκόλληση των στιχουργών στο εφήμερο είναι προφανής. Διαβάζοντας την τρέχουσα λογοτεχνία και κυρίως βλέποντας τις σύγχρονες κινηματογραφικές ταινίες, συμπεραίνει κανείς ότι τα σημαντικότερα γεγονότα που μας συμβαίνουν διαδραματίζονται σε ένα κρεβάτι. Αυτή η τάση υπονοεί στροφή του ατόμου στις ατομικές απολαύσεις και στην ιδιωτική ζωή. Και το ερώτημα είναι προς όφελος τίνων;


Όταν το άτομο ασχολείται μόνον με την ικανοποίηση του γενετησίου ενστίκτου και δεν θέτει άλλα ερωτήματα περί ζωής και θανάτου, αλλάζοντας συνεχώς συντρόφους και εν τοις πράγμασι παραμένοντας μοναχικό, ωφελούνται τα μέλη της υπερεθνικής ελιτ. Αυτά έχουν απέναντί τους άτομα μοναχικά, χωρίς οικογένεια, σε μία ατέρμονη αναζήτηση της προσωπικής και όχι της συλλογικής ευτυχίας. Δηλαδή άτομα καταναλωτικά, ευάλωτα και μάλλον ανόητα, διότι δεν καταλαβαίνουν ότι η ατομική ευτυχία εξαρτάται από την συλλογική τοιαύτη.


Άτομα απολιτικά, χωρίς άλλες κοινωνικές σχέσεις, όπως φιλίες ή οικογένεια και επομένως ευκόλως χειραγωγήσιμα. Άτομα αδύνατα έναντι των οργανωμένων ομάδων πιέσεως, που θα τους υπαγορεύσουν ποιο είναι το σωστό ποιο το λάθος. Άτομα χωρίς πνευματική ζωή, αφού η Εκκλησία και ο Κλήρος της έχουν δυσφημισθεί αρκούντως ως αντιδραστικοί θεσμοί και εκτός εποχής.


Έτσι η λατρεία του Εφήμερου έγινε σκοπός της ζωής και οι μεμονωμένοι άνθρωποι αδύναμοι έναντι μιας αδιστάκτου υπερεθνικής εξουσίας. Η μαζική κουλτούρα μας υποδεικνύει απλώς να ερωτευόμαστε διαρκώς το σήμερα και να αγνοούμε το μέλλον αυτού του κόσμου.


Η σταδιακή νομιμοποίηση παρεκκλινουσών συμπεριφορών έχει και αυτή την εξήγησή της. Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες γίνονται όλο και πιο ολιγαρχικές. Χωρίς πολλά χρήματα είναι αδύνατον να πολιτευθεί κανείς. Τα κέντρα εξουσίας ελέγχουν οι ολίγοι και ισχυροί. Οι σπουδαίες οικονομικές δραστηριότητες συγκεντρώνονται στα χέρια ολίγων και ισχυρών. Ακόμη και η ίδια η ζωή μας ελέγχεται και χειραγωγείται από τους μισθοφόρους της υπερεθνικής ελίτ.


Για τον λόγο αυτόν δίδεται άφθονη σεξουαλική ελευθερία στον πολύ λαό εις αντιστάθμισμα των περιορισμών στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή. Του πωλούν έρωτα, για να κάθεται ήσυχος και να μη διεκδικεί παρά μόνον υλικά αγαθά.


Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι ο πανερωτισμός έχει αναδειχθεί ως εργαλείο χειραγωγήσεως των μαζών εις χείρας μιάς ευρω-αμερικανικής ιθυνούσης τάξεως αδηφάγου και ολοκληρωτικής. Πραγματικό όπιο για τον μέσο αποχαυνωμένο και υλιστικό άνθρωπο του σήμερα.








ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
https://autochthonesellhnes.blogspot.com/2019/12/blog-post_10.html#more