Τελευταία οι «προοδευτικοί» έχουν βαλθεί να αποδομήσουν κάθε εθνική αναφορά του λαού μας. Στον στόχο τους τελευταία μπήκε το αγαπητό από τους Έλληνες εμβατήριο, με το επιχείρημα ότι η προέλευσή του δεν είναι ελληνική αλλά… εβραϊκή!
Σύμφωνα λοιπόν, με το βιβλίο της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη «Επιτηρούμενες ζωές: Μουσική, χορός και διαμόρφωση της υποκειμενικότητας στη Μακεδονία» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια), «πρόκειται για το πιο ηχηρό παράδειγμα πολιτισμικής κατασκευής», καθώς μουσικολογικά, κινησιολογικά, και μορφολογικά, δεν παραπέμπει σε ελληνικό τραγούδι. Το απόσπασμα από το βιβλίο το παρέθεσε παλιότερα στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας. Επίσης, κατά τον μουσικολόγο Μάρκο Δραγούμη, η μουσική του «Μακεδονία ξακουστή» αντλεί από σεφαραδίτικο τραγούδι, που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης, το 1873.
Συμπέρασμα των προοδευτικών είναι ότι πρόκειται για «μία μελωδία που πρωτοακούστηκε στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα» και μετατράπηκε με τον καιρό σε ένα «υποσχόμενο σύμβολο της φαντασιακής μακεδονικότητας και ελληνικότητας».
Στην πραγματικότητα όμως καμία απόδειξη δεν υπάρχει για την προέλευση της μουσικής σύνθεσης και οι «ειδικοί» στην αποδόμηση της Παράδοσης, αρκούνται σε αβέβαιες πιθανολογήσεις που τις παρουσιάζουν σαν βεβαιότητες. Μάλιστα, εντοπίσαμε και ακούσαμε το αναφερόμενο συγκεκριμένο σεφαραδίτικο τραγούδι όπως έχει ερμηνευθεί από την Σαββίνα Γιαννάτου και όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας, καμία σχέση με το εμβατήριο.Ας δούμε την αλήθεια μέσα από τα στοιχεία.
Σύμφωνα με το παλαιό «Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1908» που το εξέδωσε ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου
«Ο Μέγας Αλέξανδρος» Στέφανος Δραγούμης ο οποίος λίγο μετά, διετέλεσε και πρωθυπουργός της Ελλάδας (Ιανουάριος με Οκτώβριος του 1910), αναφέρεται το ποίημα του Γ. Δροσίνη από το μακρινό 1897 με τίτλο «Ελληνοπούλα». Κάτι για το οποίο κανείς δεν κάνει αναφορά και μάλιστα σκόπιμα. Από αυτό το ποίημα προήλθε το γνωστό εμβατήριο Μακεδονία Ξακουστή.
Ας δούμε τους στίχους του παλαιού ποιήματος : «Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου χήρα! /του δοξασμένου βασιλιά για ντύσου την πορφύρα,/ το διαμαντένιο στέμμα του για βάλε στο κεφάλι,/ τ’ ανίκητό του το σπαθί για ξαναζώσου πάλι,/ Και σκόρπα στην Ανατολή φωτιά και λάμψη τόση, /Όπου να ιδούν Αυστριακοί, Βούλγαροι, Τούρκοι, Ρώσσοι,/ Κι όσοι σε κράζουν αδερφή, κι όσοι σε θέλουν δούλα. /Αν ήσουν σύ βασίλισσα κι αν ήσ’ Ελληνοπούλα! Επέθαν’ ο Αλέξανδρος και πρίν πεθάνει ακόμη /μοιράσθηκαν τη δόξα του ανάξιοι κληρονόμοι,/ Ξεσχίσαν την πορφύρα του, συντρίψανε το στέμμα/ Και το σπαθί του εσκούριασε με το δικό τους αίμα./ Έμεινα χήρα κι έρημη μέσα στα μαύρα χρόνια/ Μ’ εμάραν’ η απελπισιά, μ’ έφαγ’ η καταφρόνια,/ Και στα χαρέμια εσύρθηκα Τούρκων Σουλτάνων/ δούλα του κόσμου εγώ η βασίλισσα κ’ η πρώτη Ελληνοπούλα/ Μα πάλι δεν ετούρκεψα. Κι αν ήμαι σκλαβωμένη, /Θερμή κ’ ελεύθερη η καρδιά στα σωθικά μου μένει. /Κι αν έχασα η βασίλισσα, του Αλεξάνδρου η χήρα,/ μαζί με τον Αλέξανδρο και στέμμα και πορφύρα,/ Πορφύρα από το αίμα μου μπορώ να βάψω πάλι /και στέμμ’ από τα δάκρυα να βάλω στο κεφάλι,/ Κι αντί Βουλγάρα να γενώ ή νάμαι Τούρκου δούλα. Αυτή λοιπόν είναι η προέλευση του μαρτυρικού εμβατηρίου που βάλθηκαν οι νεοεποχίτες να μας πείσουν ότι έχει σλαβικές και εβραϊκές ρίζες. Με αυτό το τραγούδι στα χείλη οι Έλληνες διατήρησαν ζωντανή την εθνική μνήμη και προχώρησαν στο μέλλον. Αυτό και θα διατηρήσουμε!
http://www.elkosmos.gr/83398/?fbclid=IwAR14ej62lw55lZFCd0u1Qhhsi2RMMVXCq0pla6igD4h2ecQ4UccjDcY9cT8
0 Σχόλια