Σχεδόν κάθε μέρα, πάνω από μια ελληνικές οικογένειες βυθίζονται στο πένθος






Κάπως έτσι μπήκε ο χρόνος και κάπως έτσι είναι ακόμη και σήμερα 4 ημέρες μετά, με ενα μπαράζ τραγωδιών.

Με δυστυχήματα και δολοφονίες..με βίαιη αφαίρεση της ζωής του άλλου.


Γιατί;

Γιατί η μία τραγωδία μας έρχεται πίσω από την άλλη…..; γιατί μας κάνουν να συνηθίζουμε στην τακτική απώλεια της ανθρώπινης ζωής;

Ένα….ένα από τα γιατί είναι ότι απλά συνηθίζοντας στην μαυρίλα της εποχής μας δεν μας προβληματίζουν
τα αίτια της μαυρίλας.











Δεν αναζητούμε τα γιατί, δεν βάζουμε πολλά ερωτηματικά…;;αλλά και να βάλουμε είναι πρόσκαιρα,άλλα μένουν αναπάντητα, οπότε και προχωράμε στο επόμενο κανάλι, στην επόμενη είδηση.

Για τα αγύριστα κεφάλια να πούμε ότι πάντα μάτωνε η χώρα, ναι αφού είναι ο μηχανισμός τέτοιος, αλλά ποτέ αυτό δεν συνέβαινε όπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα.

Ποτέ εν καιρό ειρήνης δεν μάτωσε η χώρα τόσο, όσο ματώνει από την…….. δολοφονία γρηγορόπουλου και μετά!!!

Συνηθίζουμε σε εκφράσεις όπως… ανείπωτη τραγωδία…ασύλληπτη, σοκ, θρήνος…αλλά η επίμονη επανάληψη μιας έκφρασης που περιγράφει ένα γεγονός χάνει την αξία της…την δύναμη της, με αποτέλεσμα να μειώνεται αυτό που νιώθουμε μέσα μας στο άκουσμα της και να εξοικειωνόμαστε με τον πόνο του……… δίπλα.

Μέχρι αυτός ο πόνος να χτυπήσει την δική μας πόρτα…και κάθε μέρα χτυπάει πλέον και άλλη πόρτα……..
και δεν κάθονται αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ενημέρωση του πλήθους να αναλύσουν τι φταίει, μήπως και βρεθεί κάτι που συνολικά η κοινωνία κάνει λάθος…αλλά αρκούνται… στις φουσκωμένες αναλύσεις και φιλοσοφίες μετά το πέρας πάντα της εκάστοτε τραγωδίας.

Η Ελλάδα όμως ματώνει…και όσοι είναι σε υπεύθυνες θέσεις σφυρίζουν αδιάφορα!

Και όσοι “αναρμόδιοι” μιλάνε, φαίνονται στο πλήθος γραφικοί…

Αυτή όμως η ελεγχόμενη αιμορραγία είναι λίγο πριν την ακατάσχετη αιμορραγία που θα βρει την Ελλάδα.

Τα νεκροπούλια, λένε, είναι πουλιά που πάνε το βράδυ και κάθονται στην αυλή ενός σπιτιού και με το κλάμα τους προειδοποιούν ότι από αυτό το σπιτικό κάποιος θα φύγει…και ο ήχος που βγάζουν είναι… αποκρουστικός, όσο αποκροσυτική έχει γίνει και η καθημερινότητα μας.

Αυτή τη στιγμή, τα νεκροπούλια, κλαίνε, στην αυλή της χώρας….!

Πόσοι τα ακούν; Λίγοι…. και φαίνεται στη ματιά τους όσοι τα ακουν.

Τα κοράκια του πλανήτη από την άλλη, έχουν πάρει εξουσίες να θερίσουν, μέσα στη χώρα μας, από τρεις συμφωνίες έχουν λάβει αυξημένη εξουσία (οι δύο έχουν γίνει ήδη νόμοι).

Για να έχουν ισχύ οι συμφωνίες, απαιτούνται θυσίες…..

Μοιάζει σε κάποιους παράξενο;

Δεν προσπαθώ πλέον να πείσω κανέναν…

Όμως θα έρθει η στιγμή που η αλαζονεία, ο εγωισμός και η λογική θα υποχωρήσουν και τότε θα δουν όσοι από αυτούς δεν βλέπουν την πραγματικότητα.

Συμφωνίες….
συμβόλαια, από ανθρώπους που ανέλαβαν την ηγεσία της χώρας, ορκισμένοι για πρώτη φορά στην ιστορία του έθνους με πολιτικό όρκο….και μάλιστα ορκισμένοι στα τρία 7.

Σε έναν κόσμο συμβολισμών, είναι άλλο ένα σοβαρό στοιχείο που αποδεικνύει σε πόσο μεγάλο αδιέξοδο θα βρεθεί η χώρα μας αλλά και ποιο θα είναι το τέλος όσον την έφεραν σε αυτό.

Είμαστε σε γκρι χρόνους..επικαιρότητα που από όπου και αν την πιάσεις μαυρίζεις, έχει πάρει φόρα…είπαμε σε προηγούμενο άρθρο χρόνους…….. και περιοχές στην Ελλάδα που ήδη ακούγονται και……. ότι παίρνει φόρα, πέφτει με φόρα.

ΥΓ

Τις επόμενες ημέρες, αν μας αφήσουν, θα δούμε τι έγινε το 2018, είχε δυο πρωτιές, η μία πρωτιά θέτει την ερώτηση και ή άλλη αυτόματα την απάντηση.

minitrue.gr

https://katohika.gr/ellada/schedon-kathe-mera-pano-apo-mia-ellinikes-oikogeneies-vythizontai-sto-penthos/?fbclid=IwAR15-iHaVhg9aAWAD8FIW0PFnUchRT18hRhKbPlSUz_DXnqSBOkjd3emWbk

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια